Τρύπωσα στον λαιμό σου και κοιμήθηκα δυο τρεις ώρες. 

Δεν μπορεί να πάνε αλλιώς τα πράγματα. Θα πάνε μόνο καλά. 

Πάμπλο Νερούδα

Το χάσαμε κι αυτό το ηλιοβασίλεμα. Κανείς δεν μας είδε εμάς χεράκι, χεράκι το βράδυ εκείνο όπου έπεφτε η γαλάζια η νύχτα και εσκέπαζε τον κόσμο.

Απ’ το παράθυρο μου είδα μόνος εγώ τη φιέστα του ηλιογέρματος ψηλά στ χάη.

Και πότε, πότε σαν πυρακτωμένο κέρμα κράταγα ένα κομματάκι ήλιο στην παλάμη μου.

Και σε συλλογιζόμουν με τη καρδιά σφιγμένη από κείνο εκεί το σφίξιμο που ξέρεις πως με κυβερνάει.

Λέγε μου, που ήσουνα? Με τι κόσμο? Και τι τους έλεγες? Και γιατί ακαριαία με κυριεύει ακέριος ο έρωτας εμένα μόλις νιώσω μοναχός, με σένανε μακριά μου?

Μου ‘φυγε το βιβλίο που πάντα ανοίγω το βραδάκι και σα λαβωμένο κουτάβι γλίστρησε κι έπεσε στα πόδια μου το παλτό. Μα όλο φεύγεις εσύ, φεύγεις τα βράδια με το δειλινό παρέα που πιλαλάει και αφανίζει τ’ αγάλματα.

 

Τί το θέλεις το φως

 

Ας έβαζες στον κήπο σου

 μια χασισιά για μένα μάνα.

Λιώμα στην αγάπη θα με έκανες

 Όνειρο θα 'ταν δε θα πονούσα.

Σε συγχώρα με

 

Θέλω να ανεχτώ και την πιο ασήμαντη και άσχετη δικαιολογία. Να συγχωρίσω και να προχωρίσω, να φύγω από αυτή την στερημένη μου στοματική ηλικία. Ας πούμε έφταιγε κάποια κατάθλιψη από ανικανοποίητο έρωτα προδομένο. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να ήσουν ποτάνα ρε μάνα.   Ας έπαιρνες τα χάπια σου. Αλλά αφού δεν αυτοκτώνισες και μπόρεσες και μεταμόρφωσες όλη αυτή την μαλακία σε κήπο

 μαμά μου σε συγχωρώ. 

Συγχώρα με και συ που έρχομαι που λείπεις και σου κλέβω. 

να γίνω νερό

 

Πέρασαν χρόνια κι ακόμη σε σκέφτομαι και ξυπνώ με κλάματα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως όντως σου φάνηκα τόσο λίγη. Ούτε το να πω πως θέλησες να απομακρυνθείς με καλύπτει. 

Ήλπιζα με τον καιρό σε μια δική σου εξήγηση. Δοκίμασα κι όσες παρακάμψεις μπορούσα. Τώρα πια δεν ελπίζω σε τίποτε. Ούτε στη λήθη. Η μνήμες μου είναι κράματα και σπαράγματα σε νεόδμητα δημόσια κτήρια φανταστικών ιστοριών. 

Κι εσύ έχεις κάνει τόσα έργα που μοιάζει να ανήκεις περισσότερο πια σε έναν άλλο κόσμο.

Ήθελα να σε παρακαλούσα πολύ για λίγο έρωτα. Να σε έπιανα μια στιγμή. Ήθελα πάλι πολύ για μια νύχτα να σε παρακαλούσα. 

Και θα ήθελα να ένιωθες όμορφα. Ήθελα να νιώθεις όμορφα μαζί μου. 

Όνειρα κατάδικά μου δεν έχω. Μόνο να φτάσω στο πιο κοντά σου.   

Στόχος μου είναι να γίνω νερό. 

 

Μερικές φορές είναι σα να μιλάω σε κάποιον που έχει πέσει σε κόμμα. 

Είναι τόσο απίθανα κατανοητό. Και ξέρω ότι δεν είναι έτσι. Αλλά κάπως έτσι, 

στη διάσταση αυτή πως επικοινωνείς δηλαδή. 

Με το άπειρο συμβιβάζομαι

 Μου λείπεις ποντιοτρόπως. Όχι ότι δεν απολαμβάνω "ταπεινά" τις στερήσεις της τέχνης μας. Περισσότερο λατρεύω τις τρύπες από τα μπαλώματα. Μου λείπεις όπως η Μούσα στο ποίημα του Δαίμονα.

Βρήκα τον επόμενο στόχο!

Μόλις πάρουμε τις κατακόμβες στην Αθήνα θα πάμε στη Ρώμη με τα ποδήλατα. Και θα το γιορτάσουμε με μεγάλη περφόρμανς. Τρία Κλασικά τρία Τζαζ τρία Καλαματιανά τρία Τσάμικα -τρις τέσσερεις παραγγελιές- . Στην πλατεία έξω από την Καπέλα Σιξστίνα.

Με τίτλο: Φυσική συχνότητα.

 

Καρδιά μου .. 

 

Σήμερα ξύπνησα με πονόλαιμο και πράσινες μίξες. Μάλλον σήμερα που ξεκινούν οι διακοπές μας μου επέτρεψε το σώμα μου ότι μπορώ λίγο κι εγώ να αρρωστήσω. Αν και δεν έχω πυρετό και το μόνο που έκανα είναι πλύσεις και γαργάρες με θυμάρι. 

Μου λείπει μια μακρινή βόλτα. Αλλά δεν προβλέπεται. Νοητά θα πρέπει να τα κάνω όλα πάλι. 

Όλο μου λέει ο Πάνου πως θα έρθει να πάμε. Αγαπώ τον Γιώργο τον Πάνου γιατί με στηρίζει από την καρδιά του. Με παίρνει κάθε μέρα και μου δίνει κουράγιο γιατί μου λέει πως είμαι η καλύτερη μάνα του κόσμου και καλλιτεχνάρα με λέει. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόση ανάγκη έχω να ακούω αυτά τα δυο πράγματα για τα οποία τα δίνω όλα και με αυτή τη σειρά. Τον λατρεύω τον Πάνου γιατί μου τα λέει και τα πιστεύει από την καρδιά του. Και βρίσκω ένα ζεστό βλέμμα και παίρνω κουράγιο. Τον αγαπώ γιατί κι εγώ τον θαυμάζω πραγματικά πολύ για όλη του τη ζωή. Το μεγαλείο του πολλοί το ακούν αλλά λίγοι μπορούν να το καταλάβουν. Στην καρδιά του είναι παιδί. Δεν σκέφτεται πούστικα και μπακαλίστικα ο Γιώργος ο Πάνου είναι ο πιο πολιτισμένος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Έρχεται από το μέλλον, αλλά ελάχιστοι βέβαια μπορούν να το δούνε, ποιά είναι τα κριτήρια δλδ. 

 

Η πρώτη συναυλία του Ηρακλή

 

Θεε μου! Κοίτα πως με κοιτάει! Ακριβώς πριν ξεκινήσει η συναυλία, ανέβηκε πρώτος πρώτος.

Με κάνει πολύ ευτυχισμένη ο Ηρακλής.

Έχει δύναμη ψυχής ηχόχρωμα σταθερότητα, δεν κόμπιασε πουθενά. Είναι δέκα φορές καλύτερός μου στην ηλικία του.  Κοίτα, σηκώθηκε και η Νέδα να τον εμψυχώσει!

Και πιο πολύ συγκινούμαι για όλα όσα έχουμε περάσει και ξεπεράσει μαζί και φαίνεται το παιδί πως τα έχει αφήσει πίσω του μίλια μακριά. 

ΜΥΘΟΣ για τη μεταφορά

 

Σηκώνω τον θάνατο που βρήκα πεσμένο στα πόδια μου και τον βάζω ψηλά

μαζί με την ευτυχία.

Δυο σκορπισμένα φύλλα από διαφορετικές τράπουλες.

ΣΑΓΑΠΩ ΜΟΝΟΚΕΡΕ

 

Ουράνιο τόξο

 μονόκερος πετά

Τα λουλούδια υποκλείνονται 

στην όμορφη ομορφιά

Ο Ήλιος φωτίζει από τη χαρά

Ο Ουρανός γίνεται πιο γαλανός

από τη χαρά που παίρνει

και το χώμα γίνεται ανοιχτό.

Το κέρατο λαμπιρίζει σαν το φεγγάρι

Κι η ουρά γυαλίζει σα τα αστέρια

Τα πέταλά της τα σηκώνει

και πετά ψηλά.

Σ' αγαπώ μονόκερε.

 

Σε είδα στον ύπνο μου. Αγκαλιαστήκαμε τόσο ωραία! Αγκαλιαστήκαμε σε έναν σταθμό τραίνου. Τί όνειρο περιπέτεια! Το πρόλαβα στο τσακ και ευτυχώς που είχες πάρει την τσάντα μου. Θα ταξιδεύαμε παρέα για Θεσσαλονίκη. Είχαμε ξεκινήσει από κάπου και κάτι εμπόδια που συνέβησαν και χαθήκαμε. Μέχρι και το φαγητό μας το είχαν φάει ποντίκια. Και προσπαθούσα να νρω τρόπο να προλάβω και οι άνθρωποι που ρώταγα με κορόηδευαν ότι δεν θα τα καταφέρω. Κι έτρεχα και κάπου σε πρόλαβα σε μια πολή με ποτάμι και θάλασσα και κάναμε μια αγκαλιά .. έλιωσα, δε θυμάμαι τίποτε άλλο.

Γη

 

Σε αφήνω να κάνεις όση κοσμική ζωή θέλεις.. Δεν την ζηλεύω. 

Που να σου ανοίξω σπίτι στη Ρώμη ..

Συγκεντρώσου ..

Τυχαιροί

 

Είσαι κάπου καλά. Η ζωή σου έχει ανέλπιστα χαμογελάσει κι έχεις βρει ενδιαφέρον σε κάτι ωραίο και ζωντανό. 

Και όμορφα

 

ART dy NEDA

Τί τρώει ο Βασιλιάς

 

Ο Βασιλιάς τρώει ΦΡΟΥΤΑ

Αγαπώ τα Ελληνικά και την κλασική Ελλάδα

 

Αγαπώ τους Έλληνες. Τα πέλματά μου είναι Ρωμαϊκά όμως των παιδιών μου τα πέλματα είναι Ελληνικά! Που δεν τα έχουμε κανένας απο τους δύο γονείς τους.   Τα παιδιά μου είναι Έλληνες. Κι εγώ νιώθω πιο Ελληνίδα από τους Έλληνες. 

Τον 18ο αιώνα οι πρόγονοι μου μετανάστευσαν στην Αρκαδία. Όπως οι μεγαλύτεροι φιλέλληνες της ιστορίας του κόσμου.  

Όταν πετάω ξένες λέξεις μέσα στα Ελληνικά μετά ντρέπομαι. Να μη με παίρνετε στα σοβαρά όταν με βλέπετε να μιλώ έτσι. Παρακαλώ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Με ακουστική ανισορροπεία

 

Είναι από τις φορές που πάλι νομίζω ότι τα πάντα είναι ιδέα μου. Η ίδια μάχη από μικρό παιδί. Η ίδια μάχη που με απομονώνει, είναι η μάχη με την κοινή λογική. Ενώ όντως όλα είναι ιδέες και είμαστε ελεύθεροι να τις διαλέγουμε. Γι' αυτό θέλω μόνο να νιώθω μα το μυαλό μου δεν σταματά να δουλεύει να βρίσκει προσανατολισμούς να χαράζει πορείες. Μα όλα αυτά πάνω σε κάτι που η επιστήμη εξηγεί ως παθολογία. Μένω με μια αγωνία να ψάχνω τα αίτια και τα αιτιατά, κάποιο σινιάλο κάτι. Η καρδιά μου είναι δεν είναι καλά δεν ξέρω αλλά την εμπιστεύομαι περισσότερο. Το τρίτο και τελικό στάδιο της ερωτομανίας δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο που να λήγει αίσια. Κι έχω πάρει ήδη μια γεύση. Ο εγκέφαλος μου αμύνεται και μου φωνάζει να ξέρω πως είμαι μόνη μου σε αυτή την ιστορία. Θα μπορούσα να ευέβρω μια παραμυθένια έκβαση που να την βάλω μέσα σε ένα δράμα που να δικαιολογεί το ανεκπλήρωτο και να σφραγίσω κάπως το κουτί κουτί κουτάκι. Αυτό θα ήταν το πιο έξυπνο αλλά το έχω ήδη κάνει και ξανανοίγει. Θα προχωρίσω πολύ αργά προσεκτικά και μεθοδικά στην ολοκλήρωση του τρίτου σταδίου. Θα με προστατεύει η αριστοτελική σειρά των αισθήσεων. Το μυαλό μου φωνάζει πως είμαι μόνη. Η καρδιά μου λέει πως είμαι με χιλιάδες ανθρώπους και πιο πολύ μαρέσει όταν όλοι τους γίνονται ένα. Στο ένα ξεκουράζεται το μυαλό μου. Πρέπει να θυμάμαι ότι ξεκίνησα από τον Θεό και μπορώ πάντα να επιστρέφω εκεί.  

Θα τον πηγαίνω τον μαλάκα τον σκύλο εκεί που έχει φαγωθεί να πηγαίνει. 

Αλλά αν είμαι εγώ έτσι που έχω ψηθεί στις πιο δύσκολες και αντίξοες καταστάσεις εσύ πως να είσαι; Και που να είσαι; Άραγε με ψάχνεις; Με περιμένεις; Κάνεις όνειρα; Είσαι καλά; 

Τρελοκόριτσο

 

Έχουν τελειώσει τα ψέματα κι οι ελπίδες απειροελάχιστες να σε δω. 

Σημείωση: τυχαία συνάντηση δεν επιθυμώ. Εκτός αν είναι για εκπλήξη.

Το πρότζεκτ για το φετινό καλοκαίρι έχει αιματηρό μπάτζετ και περιορισμένη μετακίνηση με δίτροχα μόνο από τον κλειστό δρόμο μέσα από τα σταματημένα έργα. Το ολοήμερο πικνικ στον Λαγγούβαρδο είναι η καλύτερη προοπτική του. Έχω δει στα έργα κάτι καρούλια και αμέσως μετά την συναυλία του Ηρακλή την Πέμπτη αν υπάρχουν ακόμη θα πάω με το αγροτικό να τα πάρω να τα πάω στην παραλία να φτιάξω την υποδομή. Το σαπ θα το αφίνω σε ένα ξενοδοχείο δίπλα του ξαδερφού μου κι εμείς θα κατεβαίνουμε πρωί και θα φεύγουμε το ηλιοβασίλεμα. Μέχρι να στήνουν τα πράγματά μας τα παιδιά θα πετάγομαι να το φέρνω. Θα κάνουμε μεσημέρι μία με τέσσερεις στον ίσκιο και πρέπει να έχουμε βιβλία μπογιές κάρτες ούνο και σκραμπλ κοντά φαγητά κτλ. Θα περάσει έτσι όλο το καλοκαίρι εκτός από το δεκαήμερο της κατασκήνωσης που είναι φρι και δεν ξέρω αν θα θέλω να το περάσω Αθήνα. Αθήνα θα έρθω σε λίγες μέρες να δώσω  προκαταβολή για το υποβρύχιο-κατακόμβες και δεν έχω μπακάπ καθόλου για κανενός είδους σπατάλη. Η σοδειά που έρχεται είναι φτωχή αλλά θα έχω προλάβει το συμαντικότερο βήμα και ποντάρω πως αυτό θα μου δυναμώσει την θέληση και την υπομονή. Η χρονιά δεν προβλέπει αβάντες ...αλλά μπορεί λόγο τιμής. 

Στα λέω να τα ξέρεις. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο. Κι αν περιμένεις τσαφ τσουφ πυροτεχνήματα μες στα σκοτάδια από εμένα δε θα τα δεις. Κι αν έρθω κι αν τα βήματά μου με τραβήξουν εκεί δεν θα σου ζητήσω τίποτα και θα κάνω και πως δε σε είδα δε σε ξέρω, το σκήλο έβγαλα βόλτα κι έτσι. Διότι είσαι για τέτοια μόνο. Να με βλέπεις κάθε μέρα και να αλλάζεις πεζοδρόμιο. Στην γειτονιά σου η ερωτομανής, στο τελικό στάδιο. Πως έμπλεξα έτσι!

 

Κάποιο θαύμα έγινε και κοιμάμαι σχεδόν μονορούφι τη νύχτα

 

Το φως μας φωτίζει τον κόσμο. Μα δεν είναι δικό μας. Είναι του κόσμου. Ο κόσμος είναι που μας φωτίζει και μας ζεσταίνει. Κι εμείς αν το νιώθουμε τόσο έντονα είναι γιατί υπάρχει σε τόσες πολλές ψυχές κι ανταποκρίνεται που το καλούμε κι ενωνόμαστε με τόσες ψυχές. Στο τώρα, στο κβαντ, δεν έχει τόση σημασία αφού υπάρχει κάπου. 

Δένοντας την ζώνη

 

Έμαθα να παλεύω όπως έμαθα να αγαπώ.

 Κάθε φορα που δένω την ζώνη μου πριν βγω να αγωνιστώ διαλέγω στον κόμπο της αν θα την δέσω βάζωντας την άκρη της καρδιάς από πάνω ή την άκρη του μυαλού. Έτσι πάει, αριστερά δεξιά όπως δένουμε. Συνήθως διαλέγω και περνώ την αριστερή άκρη από πάνω για να αγωνίζομαι περισσότερο με την καρδιά. Κι αυτό γιατί πολλές φορές το μυαλό μου τα παίζει και από τα δυό τους εμπιστετομαι περισσότερο κι απόλητα την καρδιά μου που δεν τα παίζει ποτέ. 

Έτσι έμαθα να βουτάω το μυαλό μου στην καρδιά μου πριν το οτιδήποτε σκεφτώ και πράξω. 

Κάποιοι αυτό το λογάνε για αδυναμία. Αυτοί είναι όσοι, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, βλέπουν την καρδιά τους ως αδυναμία και όχι σαν δύναμη και δεν θα πω πως κάνουν λάθος. Μάλλον έτσι είναι για αυτούς. 

Εγω συνεχίζω να δένω τις άκρες της ζώνης μου με την αριστερή από πάνω. Ξέρω ότι θα παλεύω ακόμη και χωρίς μυαλό. Η καρδιά ζει χωρίς μυαλό ενώ το μυαλό χωρίς καρδιά δε ζει.

 

Να μη τσαμπουκαλεύομαι γιατί καλά μου είπε, μπορεί να βρεθεί κανας τρελός και να την πατήσεις .

ΡΕ!

Ότι βρέξει ας κατεβάσει.

Πες

Μακριά από τη Γάζα

  

Γαλήνεψα. Ηρέμισα. 

Το πιο ωραίο πράγμα είναι να σου δείχνουν αγάπη. Έτσι είναι η αγάπη, δεν κρύβεται.  Την αγάπη την φωνάζουμε. 

Ευχαριστώ!

 Τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχα. 

Ευχαριστώ. 

Μόνο όμορφους ανθρώπους και πράγματα, για μας και τα παιδιά μας. 

Ουρανέ! Σ'ευχαριστώ. 

Τα παιδιά της Γάζας δεν φταίνε σε τίποτε. Οι γονείς τους φταίμε που τα αφήνουμε εκεί. Κανένα χώμα καμιά σημαία καμιά ιστορία και ιδεολογία και όποιο πιστεύω δεν αξίζει παραπάνω από ένα παιδί. Αν υπήρχε μια σταγόνα αγάπης για τα παιδιά θα τα είχαν πάρει από εκεί με όποιο τρόπο από το πρώτο λέπτο, πριν καν γεννηθούν. Όλοι οι Παλαιστίνιοι γονείς που συνεχίζουν να μένουν στην Γάζα και να εκθέτουν τα παιδιά τους σε αυτή την κόλαση είναι εγκληματίες. Τους έχει τυφλώσει ο εγωισμός και το μίσος και δεν μπορούν τίποτε να αγαπήσουν. Η καρδιά τους δεν είναι καλύτερη από των εχθρών μας.  

Εμείς ψυχή μου θα φεύγουμε μακριά από τη Γάζα. Είναι όλοι τρελοί εκεί πέρα, πηραγμένοι μαλάκες. Κοίτα πως φαίρονται στα παιδιά τους, δεν κάνει να τους αγκαλιάζουμε εμείς αυτούς. 

Εμείς έχουμε φύγει από εκεί. Και μη κοιτάς καθόλου αγάπη μου κατα εκεί. 

Σ' αγαπώ μάτια μου. 

Να προσέχεις.

 

Το οοωΜ αυτό μου ανοίγει το κεφάλι.

 

Έχω πολλά χάδια.

Αλλά για σένα 

 κρατώ

 το άγγιγμα 

με όλο μου το βάρος.

Μπανάνες

 

Θέλω να με πιάνει Μεσιανισμός 

Να τα βάζω με την Πατριαρχία 

Σε όλα τα μεγέθη της.

Project πανιά

Τί πανιά  πηγαίνουν σε υποβρύχιο

Σπασμένα γυαλιά

 

Σήμερα από το μεσημέρι δεν περνάει η ώρα με τίποτα. Δεν με συγκινεί κανένα από τα προτζεκτ και τις μελέτες μου και δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με κάτι. Νιώθω κατέβασμα και ότι περπάτησα πολύ χωρίς πόδια. Ότι θα μπορούσα να φερθώ λίγο πιο επιφυλακτικά και να προστατευθώ καλύτερα ώστε να μη βρίσκομαι τώρα σε τόσο περίεργη θέση. Κάπως σα να ρίσκαρα πολύ την λογική μου χάρην της έκφρασης και της εκτόνωσης τέλος πάντων. Έγινε και ο χρονος δεν περνάει εύκολα γιατί είμαι σε αναμονή χωρίς προσμονή που λες κι εσύ. Δεν περιμένω σωτηρία και κάτι από αυτό το κουβάρι. Δεν βλέπω από εκεί κάποια διάθεση να φωτιστεί. Έχω μπει δέκα φορές στο μέιλ και ξέρω πως αυτά σε μένα λειτουργούν όπως τα ελάσματα τα ελικοειδή και θα με εκτινάξει κάπου προς την κατεύθυνση που θα μου χαμογελάσει καλύτερα. Και χάρηκα και λίγο που μου καταλάγιασε σύντομα η τελευταία μανία γιατί ήταν πολύ έντονη και είχα αρχίσει να ανησυχώ για την πιθανότητα να έχει πυροδοτηθεί από εχθρό μου και για την ευαισθησία που παρουσίαζε η εικόνα μου σε αυτή την περίπτωση. Αιωρούμαι κι είναι ότι πρέπει για ξεκούραση, αλλά το μυαλό μου δε με αφήνει σε ησυχία. Η ερώτηση είναι πάνω σε ποίημα. Τί ακριβώς ξέρεις και προτιμάς να καταπίνεις γυαλιά;

Μπράβο μας!

Αξίζουν τα πάντα. Είναι αστέρια τα μωρά μας!!!

Ο Ηρακλής μου είπανε ότι αν μπορούσανε να του βάλουνε 11 θα του το βάζανε. Βούρκωσα λέμε.

 

Η μικρή πιστεύω θέλει λίγο να βρεθεί κάποιος να τον συμπαθήσει να της πιάσει το κουμπί και το φιλότιμο. Ελπίζω να περάσει σύντομα την επιτροπή δυσλεξίας να βοηθηθεί έτσι και να μην την πιέζουν εκεί που δεν πρέπει. Γιατί ενώ είναι ακόμη πιο έξυπνη από τον Ηρακλή δεν βρίσκει ενδιαφέρον, πετάει το μυαλό της, βαριέται κι εγώ δυσκολεύομαι να την πείσω να πιεστεί σε κάτι που δεν θέλει, αφού ούτε τεμπέλα είναι ούτε χαζή. Άντε, θα προσπαθήσω να μάθουμε την προπαίδια μέχρι το πέντε μες το καλοκαίρι άμα βρω κανα καλό τραγουδάκι να τη λέμε. Θα ρωτήσω να βρω κάτι οπτικοακουστικό. 

 

 Σήμερα κατάλαβα για τα καλά τη φρίκη που έχει φάει η Χριστίνα Νέδα με το σχολείο. 

Οι συμμαθήτριές της είναι επίπεδο κάτω από το ντενεκέ. Συγνώμη για τα παιδάκια. Το γεύμα είχε τα χειρότερα. Ετοιματζίδικα τυροπιτοειδή και γαριδάκια. Μονό εμείς πήγαμε κάτι που φτιάξαμε και δεν το ψήσαμε μόνο. Το έψαχνα, δε το βγάζανε, δυο φορές το ζήτησα. Λουκουμάδες. 

Μαμά ξέρεις τί κάνουνε;  κλέβουνε πράγματα τη σειρά και κάνουν έναν φίλο τον παρατάνε κάνουν άλλο τον παρατάνε κάνουν φίλους και τους παρατάνε. 

Η συναυλία ήταν το πιο ωραίο. Είπαν δύσκολα τραγούδια τα παιδιά μας και μεγαλήστικα. Μετά ο ντιτζέι το παράχεσε. Ντάμπα ντούμπα αρεν μπι σεξιστικά και βρώμικα μεγαλήστηκα ελληνικό στίχο της κακιάς ώρας. 

Της Νέδας της αρέσανε, ένα που έλεγε εγώ μαντάμ κι εσύ αλήτης. Δεν έχει κολλητή. Μια Μαρία λίγο κι έλειπε. 

Χαιρέτησα κάμποσους, έκατσα λίγο με την περιπτερού, με παιδάκια, μόνη μου, με τους δασκάλους. 

Χριστίνα, της λέω τα κορίτσια στην τάξη σου είναι χάλια. Αυτό σου λέω μου λέει. Κάνουνε όλο βλακείες.   Κλέβουνε   παρατάνε

Το έρμο μου από την αρχή σε δασκάλες του σειρμού. Περνάει μεγάλα ζόρια στο σχολείο. Θα φρικιάσει στη Γκράβα. Στα Εξάρχεια θα πληγωθεί τρισχειρότερα Να μη πληγωθεί.

 Θέλει ενδυνάμωση. Αισιοδοξια και τέχνες.

Χαιρετισμός με τον Ήλιο

 

Κάποιες φορές όταν νιώθω τους ανθρώπους αδιάκριτους να εισβάλουν στον χώρο μου ή σε συναπαντήματα που δεν επιθυμώ έχω βρει έναν τρόπο να αμύνομαι. Σηκώνω την παλάμη μου στην ευθεία με το κεφάλι τους και τους χαιρετάω  όπως χαιρετούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, μέσο της παλάμης τους, στέλνοντας στον άλλο την αντανάκλαση του Ήλιου. Έτσι αφού από τα μάτια μου το πρόσωπό τους καλύπτεται από την παλάμη μου δεν μπορούν ούτε κι αυτοί να δουν το δικό μου. 

Εχθές εκεί που καθόμουν στην αυλή μου ανέβηκε ένα τζιπ μπήκε από την πόρτα του φράχτη ενώ είναι τόσα χωράφια κι ήρθε να γυρίσει μέσα στην μούρη μου. Έτσι, μέρα που ήτανε για να μην  αγριέψω, σήκωσα το χέρι μου και χαιρέταγα έτσι μέχρι να φύγουν. Κι εκεί που είχε μισογυρίσει το αμάξι με ρώτησε κιόλα μπορώ να γυρίσω και δεν απάντησα, απάντησε όμως ναι η Νέδα. Με φτάνει σε τέτοια σημεία η αδιακρισία κάτι φορές και ξέρω ότι είναι μικρή κοινωνία εδώ κι ότι οι περισσότεροι θα με έχουν για τρελαμένη. 

Πρωινό όνειρο

 

Είδα στον ύπνο μου ότι με άφηνες να σου παίρνω το κινητό. Μάλλον με είδες να στο κοιτάω και δεν είπες τίποτα. Μετά καθόμασταν τόσο κοντά και μου μίλαγες αλλά ήταν βουλωμένα τα αυτιά μου και δεν άκουγα τίποτα και έλεγα μόνο ε και Ε. Ήμασταν τόσο κοντά που είχαμε ακουμπήσει μάγουλο μάγουλο και χαϊδευα τις μπουτάρες σου μωρό μου αλλά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το κεφάλι μου να σε φιλήσω. Και στο τέλος έτρεχα με τα πόδια μέσα στην κίνηση κάπου που έφευγες εσύ οδηγούσες ένα μεγάλο αμάξι και σε πρόλαβα κανα δυο τετράγωνα και χαιρετιόμασταν με χαμόγελα μα έφυγες μπροστά και σε είδα που χάθηκες στον δρόμο.

Καλημέρα

 Κομμάτια

Ξεμάτιασέ με

Είμαι από χθες από την εκκλησία

 

Από τον άνθρωπο πα

Ρα

θυρο

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΙΣΕΙΣ

Ευ αγωνίζεστε. Αέναα και ακατάπαυστα. Οι αντοχές είναι θέμα ρυθμών. Θυμηθείτε, τον αγώνα δεν έχετε δικαίωμα να τον σταματήσετε εσείς παρά μόνο ο διαιτητής ή ο προπονητής σας.

Οι ενήλικες άνθρωποι που αρέσκονται να παρουσιάζουν την εικόνα του ανήλικου θύματος ο πιο μεγάλος θήτης είναι ο εαυτός τους. Και αλίμονο στους άδειους καθρέπτες που πέφτουν μπροστά τους.

Όταν είμαστε πληγωμένοι μας χρειάζεται να μας τρων μύγες. Αφήνουμε τις μύγες να ρουφάν το πύον από τις πληγές μας. Καθαρίζουν τις πληγές μας έτσι και βοηθάν το καύκαλο να ξεραθεί. Οι πληγωμένοι που γνωρίζουν αγαπούνε τις μύγες και οι μύγες αγαπούν να ρουφάνε πληγές. Μην είστε ακατάδεκτοι συχασιάριδες με τις μυγούλες. Γιατροί το λένε.

Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφραστούν άμεσα κυοφορούν μολύνσεις. Φροντίστε να εκφράζεστε όσο πιο άμεσα και στοχευμένα μπορείτε.

Οι άνθρωποι που εναλλάσσονται ανάμεσα στην σιωπή και την έμφαση φαίνεται πως κρατούν επικίνδυνες ισορροπίες.

Την ταπεινότητα από την μειωτική συμπεριφορά την χωρίζει μια πολύ λεπτή γραμμή. Καλύτερα να μην σκύβουμε για να μιλήσουμε στους ταπεινούς. Αν μπορούμε τους σηκώνουμε σε μια σταθερή βάση για να μπορέσουμε να μιλήσουμε.  

Το επίπεδο του ανθρώπου δεν φαίνεται από τις ακαδημαϊκές γνώσεις τους και το αν τηρεί το σαβουαρ βιβρ. Το επίπεδο του ανθρώπου φαίνεται από το τι και το πώς μπορεί να αγαπήσει.

Όσο μαλάκας κι αν σας φαίνεται ο απέναντι σας καλύτερα να αγωνίζεστε σα να είναι ο καλύτερος. Σε κάθε αγώνα να είστε έτοιμοι να τα δώσετε πάντα όλα.   

Ο πετυχημένος κατασκευαστής άμεμπτων στίχων έχει περάσει από όλα τα αριστοτελικά στάδια της ψυχής και προϋπόθεση είναι να έχει σπουδή και έτοιμες λύσεις για όλους τους γνωστούς τύπους-χαρακτήρες των ανθρώπων. Αλλιώς φρόνιμο είναι να μην το επιχειρεί σε πραγματικές τουλάχιστον συνθήκες . Δεν είναι παιχνίδι.

Οι άθεοι άνθρωποι που δεν έχουν τον θεό τους συνήθως είναι άθεοι από κομπλεξισμό και αδυναμία να παραδεχτούν και να αγαπήσουν οτιδήποτε ανώτερό τους. Τέτοιοι δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους, όσο ψηλά κι αν είναι αυτή. Είναι άτομα που μπορούν εύκολα να γίνουν επικίνδυνα από θέμα περιορισμένης ευθύνης που λέμε. Το ίδιο ισχύει και για όσους "ένθεούς" δεν παραδέχονται τω άγνωστω θεώ.

Προσοχή όταν τσακώνεστε με κάποιον στο απροχώρητο. Μην του γυρίζεται την πλάτη. Φεύγουμε πισωπατώντας κοιτώντας τον στα μάτια και τοίχο τοίχο.    

 

      

Τα πιο γλυκά απαλά και πρόστυχα φιλιά μου

 

Πολύ αγαπησιάρικο βινύλιο έπαιξε αγάπη μου το μεσημέρι.

Πρώτη φορά το άκουσα τόσο μα τόσο αγαπησιάρικα και γλυκά το βινύλιο αγάπη μου.

Δεν ξέρω τί συμβαίνει ..

Κουπί βάρεσα μέχρι την Αμερική αγάπη μου για σένα

Αγάπη μου αγάπη μου αγάπη μου

Τί να συμβαίνει;

 

 

 

Αυτό που νιώθω απόψε είναι φαντάζομαι πολύ κοντά σε αυτό που μπορεί να ένιωσε ο Αϊνστάιν όταν είδε τους κόπους του, το έργο του τα όνειρά του για να δώσει τις λύσεις στην ενέργεια, στην ιατρική κτλ όλη του τη ζωή να στρέφεται να πέφτει στα χέρια διαταραγμένων ασυνείδητων και να καταστρέφει την ανθρωπότητα με την ατομική βόμβα. 

Διαλέγω αυτό για το σχέδιό σου Δημήτρη

 

Οι γκοθάδες σαν παιδιά είναι οι πιο μαμάκιδες που υπάρχουν. Οι πιο ευαίσθητοι και καταπιεσμένοι. Από δική μου πείρα το λέω. Είναι και οι πιό ακίνδυνοι που υπάρχουν. Κι αυτό το μαύρο σχέδιο που με μαύρισε μπορεί να φαίνεται θρίλερ αλλά το πιθανότερο είναι πως είναι σκιάχτρο κι αγκάθι μιας πολύ τρυφερής ψυχής. 

Δεν είσαι φόλα. Έχεις αγκάθια για να μη σε τρώνε. 

Και τώρα τί να σου πω ... δε πειράζει που πεινάω, θα τρώμε αγάπη. Και αν περισέψει κανα δίφραγγο να παίρνουμε κανα ριζόγαλο από το γαλακτοπωλείο. Κι είμαστε εντάξει.

Εντάξει Δημήτρη. 

Δεν σου αρέσει να σε τρώνε. Το κατάλαβα. Δεν θα σε φάω. Με ενοχλεί η τοξίνη και ο φόβος του θανάτου που διαχέεται στο κρέας όταν συμβαίνει έτσι η σφαγή. Καλύτερα να μη τρώω, το αποφεύγω.

Μπορείς να με διαβάζεις χωρίς να νιώθεις ότι οφείλεις κάποια ανταλλακτικότητα.

 Εμένα άλλα πράγματα με απειλούν και χαίρομαι που έχω άλλον έναν μάρτυρα εδώ πέρα. Σε ευχαριστώ κι εγώ που υπάρχεις και με προστατέβεις έστω κι έτσι.

  

Περιστατικό επεισόδιο περαστικό

 

Σήμερα 19:07 κλειδωθήκαμε στο σχολείο. Φτάσαμε επτά και πέντε και δεν μας άφησαν να ψηφίσουμε γιατί είχαν υπογράψει. Μας κλείδωσαν και άρχισαν να μετράνε και δεν είχαν υπεύθυνο άλλο από τη Δημαρχεία μας είπανε για να ανοίξουν να πάρω τη δημαρχεία μου μίλησαν αγενέστατα ενώ με είδαν πως ξεκίνησα να παθαίνω κλειστοφοβία, νευρίασα. Να πάρω την αστυνομία, μόλις τους είπα, πήραν τη Δημαρχεία και σε 5' μας άνοιξε. Τελικά δεν ψήφισα πλεύση ελευθερίας, με ήθελε η αποχή. 

Εσύ Νέα Αριστερά είσαι;

 

Ακτιβισμό κάνω σε επικίνδυνη παραλία 

για να μη τρελαθώ τραβάω τα μαλλια

Με τον Άχματ στη πιτσαρία;

 

Είπα για τη ζωγραφιά σου ότι είπα με τον τρόπο μου που ουτε κι εγώ θέλω άλλον από αυτόν που σου δείχνω ότι έχουν τα μάτια μου. Σαν ίσος προς ίσον. Προσπάθησα πολύ να στο φέρω μαλακά. Μου έστειλες τον Άχματ για να μην τρελαθώ μου έστειλες αυτό το παιδί και σε ευχαριστώ. Αλλά δεν θα το πάρω. Θα χαίρομαι όταν κι αν τον βλέπω και θα καθόμαστε και θα διαλογιζόμαστε δίπλα δίπλα. ΘΑ αισθάνομαι αμοιβαία να σου γλείφω τον ώμο και να κάνουμε έρωτα με απίστευτο αισθησιασμό αλλά θα είμαστε στην παραλία στη θάλασσα με τα παιδιά και τους ξένους. Μια μέρα μπορεί να πάμε στην πιτσαρία και να μου πεις ένα παραμύθι που να έρθουμε πολύ κοντά και να φιληθούμε σα να το έχουμε κάνει χιλιάδες φορές και θα γελάσουμε μετά και θα κοιτάξουμε χαμένα κάπως ακριβώς το ίδιο πράγμα. Τη θάλασσα και το φωτεινό μονοπάτι που χορεύει απ' το φεγγάρι. 

 

 

Ο Άχματ είναι από το Κάϊρο. Είναι στα 26 και δουλεύει στα χωράφια με τη ντομάτα. Του αρέσει να κάνει τον μπαμπά στη Χριστίνα και είναι πραγματικά αξιοζήλευτα προστατευτικός και τρυφερός. Του αρέσει να κάθεται και δίπλα μου χωρίς να μιλάμε. Κοιτιόμαστε που και που λίγο μελαγχολικά και πολύ ντροπαλά. Χθες ήταν που πρωτομιλήσαμε. Σήμερα δεν πήγε στην δουλειά του γιατί ξύπνησε κουρασμένος μου είπε. Χαίρομαι που τον γνωρίζω, αποπνέει κάτι σπάνια τόσο ευαίσθητο κι αν και οι κινήσεις του είναι λίγο τρελές και στην αρχή μου φάνηκε για χαζεμένος κανονικά είναι ναυαγοσώστης και μιλάει τα αγγλικά. Με ηρεμεί η αύρα του, ήταν λες και ήρθε από τον ουρανό αυτές τις μέρες για μένα που που παιρνώ μαζί σου τόσο δύσκολα στη σιωπή. Καταφέρνει και μου νοθεύει την λύπη με κάτι λογικό και ανθρώπινο. Με κάνει να νιώθω απλά την αγάπη. 

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

 

Λένε δεν μπορούμε

Να τα έχουμε όλα.

Κι εσύ τους πιστεύεις

Και διαλέγεις το τίποτα.

Το πολύ, το λίγο.

Πως τα βάζεις με τον χρόνο

 

Είναι μια κίνηση όταν σε πνίγουν. Ανοίγεις τους αγκώνες σα μαριονέτα, σηκώνεις τα χέρια τα περνάς μέσα από τα χέρια που σε πνίγουνε και τα γυρίζεις προς τα έξω. Και απελευθερώνεσαι. 

Τί σε συγκινεί στα πρωινά;

 

Ελέφαντα ..

Γιατί μου κρύβεσαι;

Πλάι στην αγάπη σου

 

ΑΧΜΑΤ

 

 

Μιαν αδιάκριτη σαγήνη με κατακτά

από τα πρόσωπα με την απόκοσμη

ομορφιά

που έχουν τη φτιάξη του τρελού

με την κορμοστασιά παράξενη

 Και μιαν ηδονή υπόκωφη 

                        και παιδική

όλο το σώμα τους αποπνέει.

Που την κοιτώ με θαυμασμό

Λες με του νεοφώτιστου το

Θάμβος

μένω και μπαίνω  

 σ’ εκείνο που ονομάζουμε όνειρο

  σ’ εκείνο που ονομάζουμε

                        του απείρου κόσμο

  σ’ εκείνο που ονομάζουμε Θεό.

    Και το κοιτώ να χαίρεται

  και να μελαγχολεί συνάμα.

           Που μες τα μάτια του

η πρώτη γένεση

Που μες τα μάτια του το χθόνιο

                                     μέλλον.

Στο πρόσωπο με την απόκοσμη

ομορφιά, τη φτιάξη του τρελού

και την παράξενη κορμοστασιά.

   

      Με την αδιάκριτη σαγήνη

                           που με συνεπαίρνει.

ΝΕΡΩΝΑ

 

Είδα την χελώνα και δεν την πότισα

Είδα το φίδι και δεν το πείρα

WASTED

 

Δεν το πιστεύω πως είσαι εσύ τέτοια φόλα αγάπη μου.  Οι μαλάκες από το επιτελείο κάτι έχουνε πάθει. Εμένα για σένα δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μου, για αυτό έχω φρικάρει.

Σου κάνουν αρνητική διαφήμιση και ψάχνουν τι με καυλώνει για να με πάνε. Τέσσερα στα πέντε με καυλώνουν σε όλες τις διαστροφές, το έχω ήδη ψάξει. Δεν βγαίνει καμία άκρη έτσι. Έχουμε ανάγκη από όμορφα πράγματα. Αν θέλανε αυτοί που έχουν τα μέσα, διότι υπάρχουν τα μέσα, σε 2 ώρες μπορεί να γιατρευτεί το 80% των πληγών μας. Σε δυο ώρες. 

Αν είναι να με ξεκάνετε είναι το πιο εύκολο πράγμα.

Τόσο δύσκολο σου είναι κάτι όμορφο ρε μανάρι;  

Αυτόν με το μπασμένο κεφάλι και το μαχαιροτσουλούφι να τον βάλει η άλλη η ψωνάρα η επικίνδυνη στον κόλο της, πες της από εμένα. Γιατί τους έχω και τους δυο στη λεκάνη και τους πήρε το καζανάκι.  Και μου βουλώνουν την αποχέτευση και τα έχω πάρει με τον πειραγμένο που μου τους έστειλε.

Άκου ρομαντική χειρονομία τώρα! Τι είναι αυτά ρε αγάπη μου; Σκατά. Τόσο σκατά ψυχολογικά είσαι; Γιατί μου πετάτε ναπάλμ; Tί περιμένετε να κάνω εγώ με αυτόν τώρα; 

Εμένα όταν ήμουν έτσι με βοήθησε η πρέζα. Μπορεί να ακούγεται κάπως αλλά η πρέζα μου θεραπεύεσαι πάρα πολλά από τα κόμπλεξ μου. Θα την σύστηνα ανεπιφύλακτα σε όλους που είναι έτσι. Να την παίρνουν σε ένα όμορφο περιβάλλον όμως με φωτισμένους κι όχι κυνηγημένοι στα εγκαταλελειμμένα με τους νταβατζίδες και τις πουτάνες.

Το επιτελείο σου γαμιέται, δεν βλέπουν την τύφλα τους να τους πεις. Κι αν δεν τον αποσύρουν κι αυτόν τον μαλάκα ΕΓΩ δεν θα φέρω καμία ευθύνη για το πτώμα διότι είμαι σε άμυνα μες στο ίδιο μου το σπίτι. 

    Τόση λοιπόν είναι η μεγαλοψυχία μου .. θα πήγαινα να του αγόραζα πρέζα, αυθεντική, την καλύτερη. Κι αν έφτανε στο σημείο να μη μπορεί ούτε να βαρέσει και μου ζητούσε να του βαρέσω θα του τη βάραγα ΕΓΩ.

   

Άνοιξε ο αερ8σακος ευτυχώς

 

Σήμερα οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μας. Αλλά πότε ήτανε για να είναι τώρα ..

          Είσαι καλά;

Μου κόβονται τα πόδια

κι έχω πόνο οξύ στο ηλιακό πλέγμα.

χα!

 

Λοιπόν, για να μη σε κρατάω σε αγωνία 

Δε θα τα βάλουμε με τα σκοτάδια.

Διαλέγουμε το σόι του Αρχηγού ..

αγάπημου

 

απαρνήσου τον Στάλιν σου

κι άλλαξε το χαβά σου

ΦΟΛΑ

 

μυρμήγκι είσαι πολύ τυχερός

είμαι κουκίδα.

και θυμήθηκα που την ξέρω τη ζωγραφιά

Είναι από τα ανορεξικά όνειρα

Είναι φόλα

είσαι φόλα.

 

( art , δωράκι απ' το μυρμήγκι)

13 για πολύ Μαζώχες

 

.. πάλι κλείνω προς Βικτώρια μωρό μου κι ας είναι πιο στενά στο κέντρο.

Τί να διαλέξω,

  τα σκοτάδια ή τα σόγια του Αρχηγού; 

Μια συχνότητα

 

Έχω πολύ υπερένταση .. θέλω να σε δω

  

Το άκουσα το εντάξει που σε ρώτησα.

Ήρθε πνεύμα και μου το έφερε!

Με σκέφτεσαι όσο κι εγώ.

Πάρα μα πάρα πολύ ..

Πού και πως ρωτάει.

η αγάπη σου τη νύχτα

 

ΡΟΖΑ

δεν θα γίνω έτσι .. ξέχνα το

 

μου βάζεις δύσκολα

 

τρέλανέ μας

φεγγάρι μου

Έλα μανάρι μου να σε ταΐσω

 

η πλήξη του Μοράβια με περιγράφει επαρκώς γιατρέ

 

Δεν έχω όρεξη για λογοτεχνία. Κοιτάω τα καρότα μου κι αυτή την κουφή ιστορία. Σε λίγο θα έχω εξαντλήσει όλες τις παραμέτρους και τις υποθετικές μου προϋποθέσεις αλλά δεν πιστεύω πως είναι μόνο αυτά. Μπορεί τα βασικά να είναι να είσαι ελεύθερος και κοντά αλλά δεν προαισθάνομαι ότι θα μου ανοίξει ο ουρανός ή ότι με περιμένει κάποιος ουρανός για να μου ανοίξει έτσι. Βέβαια έχει πολύ σημασία το τί σκεφτόμαστε και θα ήθελα να σκέφτομαι πως μόλις πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα θα τελειώσουν τα βάσανα του χωρισμού μας. Όμως τώρα δεν υπάρχει κάτι πέρα από την δικιά μου ψυχολογία το δικό μου θέλω που να το υποστηρίζει αυτό λογικά. Κι όταν την χάνω χάνονται όλα. Βέβαια και θα συνεχίσω να προσπαθώ για να νιώθω καλά για την προσπάθειά μου. 

Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να χαϊδεύω ξένους γιατί με ανατριχιάζει άσχημα το άγγιγμα της τσόχας, το έχω ξαναπεί και με κάνουν χειρότερα οι ξεπέτες και το σκέτο σεξ. Δυσκολεύομαι στον διαχωρισμό και δεν θέλω πια να χρησιμοποιώ την τρέλα μου σε αυτό το σκοπό γιατί δεν την έχω πια και για τόσο τρέλα. Ίσως μια παρεξήγηση να είναι ναι, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίζω πια πως είναι τρέλα. 

Πρέπει να παραδεχτώ πως σε φτιάχνω τέρας στο μυαλό μου όταν στήνω όλη αυτή την εξωφρενική πλεκτάνη γύρω μου με τους δορυφόρους τα ραντάρ και τα τόσα πολλά πρόσωπα που στα κέντρα εξουσίας το ιερατείο κτλ. Γι' αυτό είπα εδώ και καιρό πως δεν μπορεί να είσαι έτσι και η απάντηση στον γρίφο είναι ότι σε έχουν απαγάγει από ένα μάτριξ που μπορεί κι εσύ ούτε καν να καταλαβαίνεις. Είναι πολύ κουφό για να είναι έτσι αλλά στο μυθιστόρημα στέκετε μια χαρά. 

Στην πραγματικότητα όμως έχω φάει πολύ απομόνωση και στέρηση και μου έχει λείψει πολύ μια απλή σχέση χωρίς ιστορικές προεκτάσεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι κτλ. Μεγάλη ταλαιπωρία να είσαι ιστορικό πρόσωπο, ήρωας ποιητής σωτήρας κτλ. μόνος σου σε μια σοφίτα, στους δρόμους και στην αγορά. Κι ακόμα πιο χάλια να είσαι κάποιος που έχει την ιδέα πως είναι όλα αυτά. Που έχει την ιδέα πως τον αγαπάει η αγάπη του αλλά εκείνη είναι στον στρατό και η θέση της δεν της επιτρέπει να διακινδυνέψει τον όλο σωτήριο σχεδιασμό γιατί εσύ ο μαλάκας ο ποιητής σωτήρας αδυνατείς να μπεις στους κανόνες που έχει θέσει η μυστική φυλή της για να σε δεχτούν και να σου αποκαλύψει επιτέλους τον έρωτά της και να σου εμπιστευθεί τον σχεδιασμό. 

Και ίσως να είναι ή να είσαι απλά μια παραμυθατζού και να κάνει την ζωή της ενώ εσύ έχεις τρελαθεί. Και να φτάνεις στα όρια και να τα ξεπερνάς καμιά φορά προσπαθώντας κι εσύ να το παίξεις άνετος και να κάνεις κι εσύ την ζωή σου και να μην τα καταφέρνεις και να έχεις χρεωθεί και το φάουλ στον εαυτό σου και την αποτυχία.  Είναι πολύ χάλια φάση. Για πολύ χάλια όμως. Ίδιο πρέζα, παραμύθι λιώσιμο και θάνατος, όλα στον αέρα. 

Μια πηγή αληθινής ερωτικής χαράς που θα μπορούσα να βρω; Έναν τέτοιο δρόμο να ακολουθήσω. Λίγη αγάπη κανονική κι απλή. Γιατί δε μου αρέσουνε αυτοί οι απλοί τύποι; Μ' αρέσει κάποια στιγμή να με φροντίζουν αλλά ούτε μαμά αντέχω. Ούτε φίλο λύκο να πηγαίνουμε κάπου κάπου μαζί για να έρχεται μου αδειάζει λίγο το πήξιμο που παθαίνω τις νύχτες. 

Είναι ωραίο να ζεις τα πάντα με κάποιον. Να σου συμβαίνει ακαριαία κι αβίαστα. Και ας είναι για όσο κρατάει τέλος πάντων. Είμαι τελείως σίγουρη ότι θέλω μια ολοκληρωτική σχέση αλλά η μοναξιά με παρέα με τρελαίνει περισσότερο από την σκέτη και αναγκάζομαι να φτιάχνω παραμύθια και τραβηγμένα σενάρια για να την παλέψω και να την φτάσω στο μέγεθος που επιθυμώ. Γιατί έχω και περίεργες ιδέες μεγαλείου. 

Και σκέφτομαι και αναλύω και ερευνώ και τί μπορεί να έχεις κι εσύ έρωτά μου γιατί δεν επιθυμώ τίποτε άλλο εκτός από αλληλοκατανόηση και βαθιά οικειότητα. Αποφόρτιση και ικανοποίηση όσο γίνεται. Κάτι που ψυχικά κάπως το πετυχαίνω με τα γραπτά μαζί σου χωρίς όμως να κρατάει κι αυτό συνεχόμενα, ενώ υποτίθεται πως είναι αιώνιο. Μου συμβαίνει σαν τον πρακτικό έρωτα κι αυτό. Έχω δηλαδή εκρήξεις και ικανοποίηση, πλήρη ικανοποίηση, αλλά μετά πάλι νιώθω μια απομάκρυνση και δεν ξέρω τίποτα και φοβάμαι ότι μας χάνω. 

Ζω αυτό που περιγράφει η πλήξη του Μοράβια. Και δεν υπάρχει σωτηρία για μένα πριν τον θάνατο. Τί μπορούμε να κάνουμε για αυτό γιατρέ; 

Και τί μπορούμε να κάνουμε για αυτό Μεγαλύτρωτε Έρωτά μου;

 

              

 

Εφιάλτης

 

Ξύπνησα ξημερώματα από σεξουαλικό εφιάλτη. Τσακωνόμουν με μια που δεν την ξέρω και ξύπνησα από πόνο την ώρα που μου έκοβε τη ρώγα με τα δόντια. 

Δε ξέρω γιατί, δεν έχω και πολύ βίαιες σεξουαλικές ιστορίες στη ζωή μου πέρα από δυο τρις στραβές που δεν ήταν όμως και για νοσοκομείο. Η χειρότερη ήταν από γυναίκα. 

Δε ξέρω. Τί ήταν αυτό τώρα.

απόψε θα 'θελα

 

Τί. Μαλακίες θα κάνουμε. Ελεύθερες σχέσεις. Χωριστά σπίτια. Χωριστά κρεβάτια. Χωριστά ωράρια. Χωριστά τηλέφωνα. Χωριστά γραφεία. Χωριστές διακοπές. Χωριστά σαλόνια. Χωριστές παρέες. Χωριστά πιάτα. Χωριστά. Χωριστά. Χωριστά. Χωριστά. Χωριστά όρια. Χωριστά όνειρα.  

Καλά, τόσο καιρό για αυτή τη μαλακία παλεύω; 

 ή μήπως σε έχω για δικαιολογία και άλλοθι.

Μήπως δεν έφταιγε η πρόταση και έφταιγε η ώρα;

Δεν μπορείς να δεις ή δεν θέλεις; 

Δεν μπορώ ή δεν θέλω;

Οι σκέψεις σου είναι αυτό που ακούω ή οι σκέψεις μου;

Είναι η σκέψη μας είναι. 

και είναι πολύ χάλια το βράδυ απόψε. 

ανασφάλεια 

αμφιβολία

φόβος 

παράπονα

τσαντίλα στην αναμονή 

βαρετή αϋπνία 

κτλ

 ΕΡΗΜΟΣ

Όποτε μπορείς κι όποτε σ' αρέσει

 

Σε ευχαριστώ που είσαι τόσο ευγενικός Δημήτρη. Καλό θα ήτανε να με νοιάξεις όμως, να μου πεις κάτι να μην παραμυθιάζομαι τόσο και πέφτω μετά. Λέω εγώ τώρα, έχω και απαιτήσεις.   

Θυμάμαι αυτόν τον Ήρωα με το σαν πατημένο κεφάλι και το τσουλούφι κεραία. Σε ένα Ισπανικό κόκκινο τοπίο τον θυμάμαι όρθιο σε προσοχή με ταύρο; Που τον έχω δει... θα σκάσω. Μη μου πεις.

Δεν υπάρχει πρόβλημα.

 Όποτε μπορείς κι όποτε σ' αρέσει.

Και καρά και μητσά και τρία .. είναι φοβερό!

 

Αγάπη μου έχω πολύ ευχάριστα νέα! Έχω ενθουσιαστεί. Δέχτηκαν την πρότασή μου στα 15.000 για τον χώρο στην Καραμήτσα και προχωράω τελικά αυτό. Είναι μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι σου, κάτω από τη Γκράβα. Είναι μεγάλο, είναι 64τμ και φωτεινό. έχει 8 μέτρα παράθυρα μπροστά και πίσω και είναι μακρύ με περίεργη διαρρύθμιση (θα την βρει τη σπαζοκεφαλιά η Φωτεινή να το κάνει σπίτι). Είναι μακρύ, σε κάποια φάση είναι σαν ένας πλατύς διάδρομος που κάνει γωνία. Να περπατάς να περπατάς έχει πολύ χώρο να μπορούμε να έχουμε ο καθένας την μεριά του να μην ενοχλούμε τους άλλους όταν παίζουμε τα πουλιά μας, χα! έτσι το λέω και στα παιδιά για να παίρνουν χαμπάρι. Κι έχει και γκοθιά κρυφό δωμάτιο τυφλό αλλά θα το φτιάξουμε τέλειο υποβρύχιο. Είναι σε έναν μικρό ήσυχο δρόμο χωρίς κίνηση και βρίσκεις και να παρκάρεις. Έχω φυλάξει 18.000 ιδρώτα για αυτή τη δουλειά και δεν θα χρειαστεί να δανειστώ ή να ζητήσω βοήθεια από κανέναν. Δεν θέλει πολλές επισκευές, δεν είναι σάπιο και τα λίγα που θέλει θα τα φτιάξω όλα μόνη μου. Ήταν εργαστήριο αργυροχρυσοχοΐας και έχει και όμορφο ακάλυπτο πίσω. Είναι ακριβώς δυο τετράγωνα πάνω από την Πατησίων στον Αγ.Λουκά σε ένα κατηφορικό δρομάκι και δεν υπάρχει περίπτωση να πλημυρίζει. Μ' αρέσει και το δίπλα του πιο πολύ και είναι κι αυτό κλειστό φαίνεται χρόνια κι ίσως με βοηθήσει η ζωή να το πάρω κι αυτό να φτάσουμε τα 200τμ να παίζουμε μπάλα εκεί μέσα. Περισσότερο χαίρομαι που ξεκινάω κάτι καινούριο και νιώθω πολύ σιγουριά στο εντελώς μόνη μου για τα μαστορικά δλδ ότι έχω πια αποκτήσει μια πείρα και δεν θα χαθώ σε φάσεις ράβε ξήλωνε και ότι θα βασιστώ εξολοκλήρου σε αρχιτεκτονικό σχέδιο και δεν θα πηγαίνω ψαχτά και με πίεση βασικών αναγκών όπως έκανα εδώ πέρα που χρειάστηκε να τα αλλάξω όλα πεντακόσιες φορές και βαρέθηκα χωρίς να έχω τελειώσει ακόμα. Θα ζήσουμε μια πολύ άνετη ρεμπέτικη ζωή. Όταν θα είμαστε άνετοι θα πηγαίνουμε στο μέγαρο να βλέπουμε μπαλέτα, θα κάνουμε ταξίδια, θα πίνουμε καλά κρασιά, θα πηγαίνουμε τα παιδιά σε θέατρα σε ακριβούς δασκάλους και ακριβά πάρκα. Κι όταν δεν έχουμε θα γυρνάμε στα δωρεάν και θα κάνουμε περιπάτους μουσικές και πικνικ κάτω από την Ακρόπολη. Σκέφτομαι να το φτιάξω μπροστά industrial minimal αλλά και γήινο όσο προχωράς με μια αίσθηση ζούγκλας στο βάθος που θα ενώνεται με τα χρώματα του ακάλυπτου. Είχα φάει μια ώρα εκεί μέσα όταν το πρωτοείδα έχει εντάξει ενέργεια ο χώρος και το υπόστρωμα είναι εντάξει και η ιστορία του την φόρτισή του καλή την ένιωσα. Μπορεί εκ πρώτης να μην μοιάζει με ένα ονειρεμένο σπίτι αλλά μπορεί να γίνει. Η μαϊμού μας μπορεί να βαριέται λίγο εκεί μέσα και το φίδι μας να νιώθει πάλι του τύπου γιατί ρε μαμά δεν κάνουμε ότι κάνουν κι οι άλλοι γι' αυτό θα πρέπει να βρούμε σταθερές δραστηριότητες να ζούμε πολλά πράγματα έξω και το σπίτι μας να είναι ένα ξεκούραστο άσυλο και κατα κύριο λόγο φωλιά και ορμητήριο με μόνο τα εντελώς απαραίτητα αλλά και ένα πολύ δυνατό livingroom που να υποστηρίζει και τη ρέκλα και την τρέλα. Και μια κουζίνα που να χαίρεσαι να μαγειρεύεις και να είναι και το γραφείο μου. Αυτός ο χώρος έτσι όπως τον είδα με τα μαγικά της φίλης μου της Φωτεινής της αρχιτεκτόνισσας πιστεύω πως μπορεί να τα υποστηρίξει. Λίγο ιδιαίτερα και διαφορετικά σίγουρα αλλά είμαι σίγουρη πως θα καταφέρουμε ένα εξαίσιο αποτέλεσμα. Και μ' αρέσει τελικά που δεν είναι και τόσο κέντρο γιατί θα έχουμε ένα πιο αχνό αποτύπωμα στα πράγματα, μια απόσταση δηλαδή επιλογή. Χωρίς αναγκαστική δέσμευση. Μόνο ελευθερία. Τόσο απλά. Τόσο ονειρεμένα. Να υπογράψω να ησυχάσει το κεφάλι μου μάτια μου. Κι ευθείς να ξεκινήσει το challenge της ευτοπίας. Και να με υποδεχτείς αγάπη μου να μη μ' αφήσεις να σε κυνηγήσω κι άλλο. Πόσο άλλο! Για πάντα θες; Πάρε τώρα το κύμα .. να δεις τί άνδρα έχεις.

                                    

Βιοπαλεστής Μεγάλος από κούνια κι από κοιλιά

 

Με συγκινεί η βιοπάλη. 

Οι περήφανοι άνθρωποι που στην ζωή τους γνώρισαν όλα τα όρια του ανθρώπου. 

Που τελειωτικά όμως δεν λύγησαν. Δεν πουλήθηκαν, δεν ψεύτισαν, δεν βολεύτηκαν. Δεν θέλησαν τον εύκολο δρόμο. 

Άνθρωποι που ακολουθούν την καρδιά τους ανοιχτά και μπρος στα αισθήματα δεν λογαριάζουν.  

Ένας τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Και με τέτοιους ανθρώπους θέλω να κάνω.  

Με συγκινούν οι πολυμήχανοι άνθρωποι, με γνώσεις επιβίωσης και Ιστορίας. 

Οι άνθρωποι που σέβονται τον άνθρωπο. Τον τόπο και τα πλάσματα του. Το χώμα, το σπίτι, το νερό, το φαϊ και τον ύπνο.

   

Μιλάω πολύ

Μάλλον είμαι αυτή με τα μαλλιά.

Τί να σου πω 

ότι ταιριάζουμε τώρα

Που ανακατεύομαι

Σπάει το κεφάλι μου από το κλάμα και την αϋπνοία 

Που κοπανιέμαι στο στρώμα γιατί θέλω να σ' αγκαλιάζω ειδικά όταν είμαστε έτσι.

Και που 

δεν θα χωρέσεις

 ποτέ μόνο μέσα στο μυαλό μου. 

τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα βρε

 

Σοφία, 

καλός ο Ψαραίος αλλά έχει μάπα κρασί. 

Άρα μάπας θα είναι κι αυτός. 

Τί ψάχνεις;

 

    

Δε ξέρω, βρείτε τα..

 

Κοιτώ το 4 κούπα που είναι η πόρτα σου και φαντάζομαι πως αυτός που το έκοψε γύρω με το ψαλίδι και το τρύπησε με τον διακορευτή είναι ο ίδιος που μου είχε ψαλιδίσει την φωτογραφία σου γύρω γύρω και μου την εξαφάνισε τελείως μετά και δεν την βρίσκω ενώ την είχα στο πορτοφόλι μου. Λέω πως το πιο πιθανό είναι η Νέδα που τα έκανε αυτά από επιθετική διεκδίκηση.  

  

Τον αξίζω τον σεβασμό αλλά και με το ξεπουπούλιασμα είμαι πιο λογικά εντάξει

 

Χθες έφτιαξα ένα τελετουργικό τσάι τριαντάφυλλο για ισορροπία και περίμενα σήμερα να είμαι καλύτερα. Υποθέτω πως η αντιτρομοκρατική με παρακολουθεί από ανασφάλεια δικιά της και νομίζει ότι κάτι κάνει μαζί μου ενώ αφήνει ανενόχλητους κάποιους να κόβουν τα πόδια από τα καβουράκια ενώ ξέρει τι λέει ο Φρόυντ για όλα αυτά και μπορεί να ξέρει τους πειραγμένους που με έχουν βάλει στο μάτι, ότι αυτούς είναι να βάλει στην θέση τους κι όχι εμένα που ζω τόσο απλά χωρίς να γυρεύω μια θέση στο εξουσιαστικό σύστημά τους. 

Δεν θα ασχοληθώ κι ίσως βαρεθούν γιατί δεν ελπίζω να καταλάβουν τι είμαι. Ναι, έκανα παρέα και με μαλάκες, το παραδέχομαι, για λόγους απαντήσεων, αλλά μέχρι εκεί. Έγραψα δέκα δυνατά κείμενα, άμεμπτα όμως γι’ αυτό και βγήκα γρήγορα από το παιχνίδι, το ίδιο με πέταξε έξω γιατί δεν στόχευα τις μισητές μαριονέττες. Ούτε τους όντως φταίχτες γιατί ποτέ δεν πας έτσι στον κάμπο ένας προς χίλιους.  

Και δεν με ενδιαφέρει να σώσω κανέναν, ούτε καν το εαυτό μου. Δεν έχω καμία χρησιμότητα ή εφαρμογή στον πόλεμο αυτό, αυτό είναι το μέλημά μου. Τσάμπα ασχολούνται μαζί μου και δεν πάνε να προστατεύσουνε κανένα καβουράκι. Δεν καταλαβαίνουν πόσα αθώα παιδάκια η αδιαφορία τους έχει πάρει στο λαιμό τους και συνεχίζουν να ασχολιούνται μαζί μου. Τι στο καλό μπορεί να βγάλουν από εμένα. Αφού βλέπω τους προστατευόμενους σας και τους πετάω φιλάκια και τους κλείνω το μάτι, μόνο για ψυχολογικούς λόγους.  Δεν ψάχνω τίποτα, δεν γυρεύω τίποτα, δεν ελπίζω δεν περιμένω κτλ. Μια ήσυχη γωνίτσα μόνο, πραγματικά, μια ήσυχη γωνίτσα για μας. Είναι θέμα χρόνου, σε τρακόσια χρόνια και βάλε όμως  θα είμαστε εντάξει.

Σήμερα κάνει πολύ ζέστη και δεν μπορώ να είμαι ευκολόπιστη και αφελής. Κι εσύ Δημήτρη δεν γίνεται να είσαι η αγάπη μου και να είσαι τόσο καλός μαζί μου ενώ σου έχω κάνει τόσα το προηγούμενο διάστημα για να σου πατήσω τον κάλο. Δεν ήμουν και τόσο σωστή για να χαίρω τον σεβασμό την εκτίμηση και τον ειλικρινή θαυμασμό σου, εκτός κι αν καταλαβαίνεις το μαρτύριο που τραβάω για να βρίσκω κάτι να φυσάω τη φωτιά για να μη θαφτούμε κάτω από τις στάχτες.  Μα είναι κι αλήθεια πως όλα αυτά έχουν συμβεί ειλικρινώς και πηγαία. Και τρέμω αν είσαι καλά κι αν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι καλό για εσένα. Αν υπάρχει ένας ωραίος κοινός και ισορροπημένος τόπος για μας, τα παιδιά, την αγάπη μας και τον έρωτά μας.

Ζωή μου

Έ3ΡΩΖ

ΡΟΖ

ΡΟΖ

Οι σημειώσεις του Ηρακλή

 

Είναι δέκα ψάρια σε ένα ενυδρείο και πνίγονται τα πέντε ποσα μένουν;

Τα ψάρια δεν πνίγονται.

ΝΕΔΑ

 

Ξώβεργα

Στο καλό μάνα μου καλό βόλι

 

Να το κλειδώνεις μέσα και να του λες σ'αγαπώ και να φεύγεις.  

Να το δένεις 

Γιατί το φροντίζεις και θες να το ξαναβρεις όταν γυρίζεις.

ε πάμε καλά 

Κάνουν τέτοια πράγματα στα ζώα τόσοι ανθρώποι...

Κλείνουν τις γάτες μέσα να μην τους φύγουν. 

Επιβολή τη δυστυχία είναι φρίκη

 Φίλε τα σκυλιά σε κλουβιά . 

Πάμε καλά;

 Πάνε το στο βουνό και αμόλα το να μπουλουκιάσει με τα τσακάλια 

να βρει την αγέλη του κι αν είσαι μάγκας ανέβαινε και κάθε τόσο να ταίζεις. 

Κάνεις ότι γουστάρεις στο σκυλί;

Σε ενοχλεί που αναπαράγεται; 

Που βολτάρει;

Το σκυλί είναι δικό σου όσο είσαι κι εσύ του σκυλιού.

Πολύ σοβαρό ρόλο παίρνετε

Μη με φρικάρεις

γιατί να χαρίζουν ακρωτηριασμένα καβούρια;

Τσακώθηκα στην παραλία. Ανέβασα αδρεναλίνη χίλια. Τους είπα, όποιος ξαναβγάλει πόδια από καβούρι θα έχει να κάνει μαζί μου και θα πάρω τη φιλοζωική. Και μίλησε κι όλας η επικίνδυνη που της δίνανε μικρή καβούρια που τους κόβανε τις δαγκάνες. Το ξέρεις ρε φίλε ότι αυτό τώρα δεν έχει χέρια και δεν μπορεί να φάει; Ποιός έκοψε τα χέρια του κάβουρα να του τα κόψω κι εγώ να πάει να τα βάλει με κανένανε στο μπόι του.  Και μου λέει το παράκανες, τα βάζεις με το παιδί. Άκου τί μου είπε! Εγώ μόνο το αγαπάω το παιδί και του λέω πως αυτά που βλέπει να τα κάνουν στο καβούρι θα τα κάνει κι αυτό στον εαυτό του γιατί έτσι όλοι κάνουμε ότι παθαίνουμε και μαθαίνουμε.  Ένας άλλος βρόνταγε το παιδί στην ξαπλώστρα. Και του λέω φίλε θα μεγαλώσει κι έχεις 70% πιθανότητες να σε βροντάει κι εσένα γέρο ανήμπορο χάμου στο κρεβάτι. Και γυρίζει και μου λέει το ξέρω και ήθελε και κουβέντα. Εγαμήθηκε σήμερα. Είναι επικίνδυνοι. Πολύ λίγη αγάπη πήρα.  

  

Η μικρή μας μοιάζει

 

Καμιά φορά συχνά πυκνά περνάει από το μυαλό μου εκείνο το ποίημα με τον τίτλο Ηρωδιάδα και θυμάμαι και την στιγμή που το πρωτοδιάβασα που ήταν φυσικά από εσένα. Υπάρχουν κάποιες ώρες που λέω πως μπορεί και να κάνεις πίσω για τα παιδιά και συνοφρυώνομαι γιατί το ακούω όπως ότι δεν μπορώ να μοιράσω δυο γαϊδουριών άχυρα. Εντάξει μπορεί να μην είμαι και τόσο δίκαια καμιά φορά όπως ίσως αυτές τις μέρες αλλά σίγουρα μπορώ και θέλω.

Γυρνάει στο μυαλό μου δηλαδή ,για να το πω κάπως, η εντύπωση ότι αρνείσαι τις συνθήκες κι όχι εμένα.  Όμως δεν μπορώ να το πω αυτό γιατί δεν μπορείς να αρνείσαι την ζωή κάποιου κι όχι τον ίδιο. Αυτά πάνε μαζί, αλλιώς έχουμε να κάνουμε με ανυπόστατη φαντασία και κάποιον φανταστικό άλλο. Κι έτσι πάντα αυτές οι σκέψεις με μαυρίζουν και τις παρατάω. Όχι τελείως βέβαια, κρατάω λίγο το πείσμα για καλύτερη ζωή και συνθήκες σε μια κοινή πόλη. Πότε κρατάω το πείσμα και πότε πότε και την αντίδραση γιατί νιώθω ότι κρίνομαι προκαταβολικά αρνητικά και αυτό μπε πληγώνει. Λειτουργεί πολύ αντίρροπα μέσα μου.

Η «μοναξιά» σε αυτόν τον αγώνα λειτουργεί πολύ αντίρροπα μέσα μου. Ξέρω ότι έχω πολύ καλά παιδιά με γερές τις πιο γερές βάσεις. Παρουσίας, πίστης, εμπιστοσύνης, κατανόησης, αγάπης και ειλικρίνειας. Που κύριο μέλημά μου είναι να τους μάθω επιβίωση, αυτονομία και αυτοσυντήρηση, να τα κάνω ακεραιότητες και να τους μεταλαμπαδεύω τον πολιτισμό μου. Να τους μάθω να σκέφτονται, να ερευνούν, να συλλέγουν, να κυνηγάνε και να ψαρεύουν, να θέτουν στόχους και όρια. Τα παιδιά δεν είναι εμπόδια ούτε βάρη είναι. Ακόμη και όταν τα κουβαλάς είναι αυτό το βάρος που κάνει πιο σταθερή και ασφαλή την πορεία του προσκυνητή προς την κορυφή. Τα παιδιά είναι αυτά που σώζουν τον ιδανικό κόσμο μέσα μας και έξω μας και γύρω μας. Ανοιχτές προσλαμβάνουσες, σταθερότητα και αγάπη θέλουν. Και για την δική μου περισσότερο ξεκούραση ένα ασφαλές περιβάλλον.

Ο Ηρακλής παρόλη την δοκιμασία που πέρασε και που ήρθε τόσο νωρίς αντιμέτωπος με πειραγμένους έχει βγει πιο χαλαρός και σταθερός και συγκεντρωμένος, εργατικός  ορθολογιστής. Η μικρή ήπιε πολύ Ντουέντε και ουρανό και μάχες πολύ λυσσασμένες. Το νανούριζα με την Θάλασσα το παιδί και υψηλή ποίηση.  Τι να σου κάνει το παιδί, θα δυσκολευτεί να βρει κάποιον τόσο βαρεμένο. Έχει μεγαλώσει με τους στίχους μας αυτό το παιδί, είναι τόσο μα τόσο δικό μας. Στον Ηρακλή ήμουν τελείως ψαρωμένη και πήρε τελείως κλασική παιδεία, μουσική φυσική μαθηματικά γλώσσα γυμναστική.    

Όλοι το λένε, είναι θαυμάσια τα παιδιά μας! Η μικρή θέλει μόνο λίγο ακόμη δουλειά με τα προσωπικά και τα ιδιωτικά να τα καταλάβει χωρίς να πληγωθεί το μωρό μου. Ορίστε σήμερα είναι εδώ και αναστατώνει τα πράγματα μου, κάνει μετακομίσεις στο δωμάτιό μου. Πήρε το μικρό γραφείο και το πήγε στην γωνία δίπλα στην σκάλα. Τουλάχιστον πήγε προς τη σκάλα!

 Μόλις κατεβαίνεις στον τοίχο ακριβώς αριστερά είναι μια πορτούλα για το δωμάτιό της. Κι έχει κι άλλη πόρτα μπροστά, μεγάλη και μεγάλο γραφείο, το καλύτερο και το μεγαλύτερο γραφείο του σπιτιού, άσχετα που το έχει κάνει σκάλα για να βγαίνει στα κεραμίδια.

Το ξέρω ότι τα λατρεύεις όσο κι εγώ και τρέμεις και ανησυχείς και θες το καλό τους. Να μην ανησυχείς. Ότι έγινε έγινε και το γινόμενο είναι ότι έχουν πάρει όλη μας την αγάπη και είναι πολύ εντάξει. Δεν ξέρω, βλέπεις κάτι άλλο;  

Καλά

Πάω να φτιάξω πικνικ για παραλία. Τα φορτώνουμε όλα στο παπί και τη βάρκα και πάμε με παπί και ποδήλατο. Και στις ανηφόρες ρίχνουμε και σχοινί για τράβηγμα. Όχι σε όλες όμως για να μην βγούμε τεμπέληδες. 

Σας αγαπώ φως μου.

   Ανάσες ..