η πλήξη του Μοράβια με περιγράφει επαρκώς γιατρέ

 

Δεν έχω όρεξη για λογοτεχνία. Κοιτάω τα καρότα μου κι αυτή την κουφή ιστορία. Σε λίγο θα έχω εξαντλήσει όλες τις παραμέτρους και τις υποθετικές μου προϋποθέσεις αλλά δεν πιστεύω πως είναι μόνο αυτά. Μπορεί τα βασικά να είναι να είσαι ελεύθερος και κοντά αλλά δεν προαισθάνομαι ότι θα μου ανοίξει ο ουρανός ή ότι με περιμένει κάποιος ουρανός για να μου ανοίξει έτσι. Βέβαια έχει πολύ σημασία το τί σκεφτόμαστε και θα ήθελα να σκέφτομαι πως μόλις πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα θα τελειώσουν τα βάσανα του χωρισμού μας. Όμως τώρα δεν υπάρχει κάτι πέρα από την δικιά μου ψυχολογία το δικό μου θέλω που να το υποστηρίζει αυτό λογικά. Κι όταν την χάνω χάνονται όλα. Βέβαια και θα συνεχίσω να προσπαθώ για να νιώθω καλά για την προσπάθειά μου. 

Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να χαϊδεύω ξένους γιατί με ανατριχιάζει άσχημα το άγγιγμα της τσόχας, το έχω ξαναπεί και με κάνουν χειρότερα οι ξεπέτες και το σκέτο σεξ. Δυσκολεύομαι στον διαχωρισμό και δεν θέλω πια να χρησιμοποιώ την τρέλα μου σε αυτό το σκοπό γιατί δεν την έχω πια και για τόσο τρέλα. Ίσως μια παρεξήγηση να είναι ναι, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίζω πια πως είναι τρέλα. 

Πρέπει να παραδεχτώ πως σε φτιάχνω τέρας στο μυαλό μου όταν στήνω όλη αυτή την εξωφρενική πλεκτάνη γύρω μου με τους δορυφόρους τα ραντάρ και τα τόσα πολλά πρόσωπα που στα κέντρα εξουσίας το ιερατείο κτλ. Γι' αυτό είπα εδώ και καιρό πως δεν μπορεί να είσαι έτσι και η απάντηση στον γρίφο είναι ότι σε έχουν απαγάγει από ένα μάτριξ που μπορεί κι εσύ ούτε καν να καταλαβαίνεις. Είναι πολύ κουφό για να είναι έτσι αλλά στο μυθιστόρημα στέκετε μια χαρά. 

Στην πραγματικότητα όμως έχω φάει πολύ απομόνωση και στέρηση και μου έχει λείψει πολύ μια απλή σχέση χωρίς ιστορικές προεκτάσεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι κτλ. Μεγάλη ταλαιπωρία να είσαι ιστορικό πρόσωπο, ήρωας ποιητής σωτήρας κτλ. μόνος σου σε μια σοφίτα, στους δρόμους και στην αγορά. Κι ακόμα πιο χάλια να είσαι κάποιος που έχει την ιδέα πως είναι όλα αυτά. Που έχει την ιδέα πως τον αγαπάει η αγάπη του αλλά εκείνη είναι στον στρατό και η θέση της δεν της επιτρέπει να διακινδυνέψει τον όλο σωτήριο σχεδιασμό γιατί εσύ ο μαλάκας ο ποιητής σωτήρας αδυνατείς να μπεις στους κανόνες που έχει θέσει η μυστική φυλή της για να σε δεχτούν και να σου αποκαλύψει επιτέλους τον έρωτά της και να σου εμπιστευθεί τον σχεδιασμό. 

Και ίσως να είναι ή να είσαι απλά μια παραμυθατζού και να κάνει την ζωή της ενώ εσύ έχεις τρελαθεί. Και να φτάνεις στα όρια και να τα ξεπερνάς καμιά φορά προσπαθώντας κι εσύ να το παίξεις άνετος και να κάνεις κι εσύ την ζωή σου και να μην τα καταφέρνεις και να έχεις χρεωθεί και το φάουλ στον εαυτό σου και την αποτυχία.  Είναι πολύ χάλια φάση. Για πολύ χάλια όμως. Ίδιο πρέζα, παραμύθι λιώσιμο και θάνατος, όλα στον αέρα. 

Μια πηγή αληθινής ερωτικής χαράς που θα μπορούσα να βρω; Έναν τέτοιο δρόμο να ακολουθήσω. Λίγη αγάπη κανονική κι απλή. Γιατί δε μου αρέσουνε αυτοί οι απλοί τύποι; Μ' αρέσει κάποια στιγμή να με φροντίζουν αλλά ούτε μαμά αντέχω. Ούτε φίλο λύκο να πηγαίνουμε κάπου κάπου μαζί για να έρχεται μου αδειάζει λίγο το πήξιμο που παθαίνω τις νύχτες. 

Είναι ωραίο να ζεις τα πάντα με κάποιον. Να σου συμβαίνει ακαριαία κι αβίαστα. Και ας είναι για όσο κρατάει τέλος πάντων. Είμαι τελείως σίγουρη ότι θέλω μια ολοκληρωτική σχέση αλλά η μοναξιά με παρέα με τρελαίνει περισσότερο από την σκέτη και αναγκάζομαι να φτιάχνω παραμύθια και τραβηγμένα σενάρια για να την παλέψω και να την φτάσω στο μέγεθος που επιθυμώ. Γιατί έχω και περίεργες ιδέες μεγαλείου. 

Και σκέφτομαι και αναλύω και ερευνώ και τί μπορεί να έχεις κι εσύ έρωτά μου γιατί δεν επιθυμώ τίποτε άλλο εκτός από αλληλοκατανόηση και βαθιά οικειότητα. Αποφόρτιση και ικανοποίηση όσο γίνεται. Κάτι που ψυχικά κάπως το πετυχαίνω με τα γραπτά μαζί σου χωρίς όμως να κρατάει κι αυτό συνεχόμενα, ενώ υποτίθεται πως είναι αιώνιο. Μου συμβαίνει σαν τον πρακτικό έρωτα κι αυτό. Έχω δηλαδή εκρήξεις και ικανοποίηση, πλήρη ικανοποίηση, αλλά μετά πάλι νιώθω μια απομάκρυνση και δεν ξέρω τίποτα και φοβάμαι ότι μας χάνω. 

Ζω αυτό που περιγράφει η πλήξη του Μοράβια. Και δεν υπάρχει σωτηρία για μένα πριν τον θάνατο. Τί μπορούμε να κάνουμε για αυτό γιατρέ; 

Και τί μπορούμε να κάνουμε για αυτό Μεγαλύτρωτε Έρωτά μου;