Θέλω να ανεχτώ και την πιο ασήμαντη και άσχετη δικαιολογία. Να συγχωρίσω και να προχωρίσω, να φύγω από αυτή την στερημένη μου στοματική ηλικία. Ας πούμε έφταιγε κάποια κατάθλιψη από ανικανοποίητο έρωτα προδομένο. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να ήσουν ποτάνα ρε μάνα. Ας έπαιρνες τα χάπια σου. Αλλά αφού δεν αυτοκτώνισες και μπόρεσες και μεταμόρφωσες όλη αυτή την μαλακία σε κήπο
μαμά μου σε συγχωρώ.
Συγχώρα με και συ που έρχομαι που λείπεις και σου κλέβω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή