Και καρά και μητσά και τρία .. είναι φοβερό!

 

Αγάπη μου έχω πολύ ευχάριστα νέα! Έχω ενθουσιαστεί. Δέχτηκαν την πρότασή μου στα 15.000 για τον χώρο στην Καραμήτσα και προχωράω τελικά αυτό. Είναι μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι σου, κάτω από τη Γκράβα. Είναι μεγάλο, είναι 64τμ και φωτεινό. έχει 8 μέτρα παράθυρα μπροστά και πίσω και είναι μακρύ με περίεργη διαρρύθμιση (θα την βρει τη σπαζοκεφαλιά η Φωτεινή να το κάνει σπίτι). Είναι μακρύ, σε κάποια φάση είναι σαν ένας πλατύς διάδρομος που κάνει γωνία. Να περπατάς να περπατάς έχει πολύ χώρο να μπορούμε να έχουμε ο καθένας την μεριά του να μην ενοχλούμε τους άλλους όταν παίζουμε τα πουλιά μας, χα! έτσι το λέω και στα παιδιά για να παίρνουν χαμπάρι. Κι έχει και γκοθιά κρυφό δωμάτιο τυφλό αλλά θα το φτιάξουμε τέλειο υποβρύχιο. Είναι σε έναν μικρό ήσυχο δρόμο χωρίς κίνηση και βρίσκεις και να παρκάρεις. Έχω φυλάξει 18.000 ιδρώτα για αυτή τη δουλειά και δεν θα χρειαστεί να δανειστώ ή να ζητήσω βοήθεια από κανέναν. Δεν θέλει πολλές επισκευές, δεν είναι σάπιο και τα λίγα που θέλει θα τα φτιάξω όλα μόνη μου. Ήταν εργαστήριο αργυροχρυσοχοΐας και έχει και όμορφο ακάλυπτο πίσω. Είναι ακριβώς δυο τετράγωνα πάνω από την Πατησίων στον Αγ.Λουκά σε ένα κατηφορικό δρομάκι και δεν υπάρχει περίπτωση να πλημυρίζει. Μ' αρέσει και το δίπλα του πιο πολύ και είναι κι αυτό κλειστό φαίνεται χρόνια κι ίσως με βοηθήσει η ζωή να το πάρω κι αυτό να φτάσουμε τα 200τμ να παίζουμε μπάλα εκεί μέσα. Περισσότερο χαίρομαι που ξεκινάω κάτι καινούριο και νιώθω πολύ σιγουριά στο εντελώς μόνη μου για τα μαστορικά δλδ ότι έχω πια αποκτήσει μια πείρα και δεν θα χαθώ σε φάσεις ράβε ξήλωνε και ότι θα βασιστώ εξολοκλήρου σε αρχιτεκτονικό σχέδιο και δεν θα πηγαίνω ψαχτά και με πίεση βασικών αναγκών όπως έκανα εδώ πέρα που χρειάστηκε να τα αλλάξω όλα πεντακόσιες φορές και βαρέθηκα χωρίς να έχω τελειώσει ακόμα. Θα ζήσουμε μια πολύ άνετη ρεμπέτικη ζωή. Όταν θα είμαστε άνετοι θα πηγαίνουμε στο μέγαρο να βλέπουμε μπαλέτα, θα κάνουμε ταξίδια, θα πίνουμε καλά κρασιά, θα πηγαίνουμε τα παιδιά σε θέατρα σε ακριβούς δασκάλους και ακριβά πάρκα. Κι όταν δεν έχουμε θα γυρνάμε στα δωρεάν και θα κάνουμε περιπάτους μουσικές και πικνικ κάτω από την Ακρόπολη. Σκέφτομαι να το φτιάξω μπροστά industrial minimal αλλά και γήινο όσο προχωράς με μια αίσθηση ζούγκλας στο βάθος που θα ενώνεται με τα χρώματα του ακάλυπτου. Είχα φάει μια ώρα εκεί μέσα όταν το πρωτοείδα έχει εντάξει ενέργεια ο χώρος και το υπόστρωμα είναι εντάξει και η ιστορία του την φόρτισή του καλή την ένιωσα. Μπορεί εκ πρώτης να μην μοιάζει με ένα ονειρεμένο σπίτι αλλά μπορεί να γίνει. Η μαϊμού μας μπορεί να βαριέται λίγο εκεί μέσα και το φίδι μας να νιώθει πάλι του τύπου γιατί ρε μαμά δεν κάνουμε ότι κάνουν κι οι άλλοι γι' αυτό θα πρέπει να βρούμε σταθερές δραστηριότητες να ζούμε πολλά πράγματα έξω και το σπίτι μας να είναι ένα ξεκούραστο άσυλο και κατα κύριο λόγο φωλιά και ορμητήριο με μόνο τα εντελώς απαραίτητα αλλά και ένα πολύ δυνατό livingroom που να υποστηρίζει και τη ρέκλα και την τρέλα. Και μια κουζίνα που να χαίρεσαι να μαγειρεύεις και να είναι και το γραφείο μου. Αυτός ο χώρος έτσι όπως τον είδα με τα μαγικά της φίλης μου της Φωτεινής της αρχιτεκτόνισσας πιστεύω πως μπορεί να τα υποστηρίξει. Λίγο ιδιαίτερα και διαφορετικά σίγουρα αλλά είμαι σίγουρη πως θα καταφέρουμε ένα εξαίσιο αποτέλεσμα. Και μ' αρέσει τελικά που δεν είναι και τόσο κέντρο γιατί θα έχουμε ένα πιο αχνό αποτύπωμα στα πράγματα, μια απόσταση δηλαδή επιλογή. Χωρίς αναγκαστική δέσμευση. Μόνο ελευθερία. Τόσο απλά. Τόσο ονειρεμένα. Να υπογράψω να ησυχάσει το κεφάλι μου μάτια μου. Κι ευθείς να ξεκινήσει το challenge της ευτοπίας. Και να με υποδεχτείς αγάπη μου να μη μ' αφήσεις να σε κυνηγήσω κι άλλο. Πόσο άλλο! Για πάντα θες; Πάρε τώρα το κύμα .. να δεις τί άνδρα έχεις.