Σήμερα κατάλαβα για τα καλά τη φρίκη που έχει φάει η Χριστίνα Νέδα με το σχολείο. 

Οι συμμαθήτριές της είναι επίπεδο κάτω από το ντενεκέ. Συγνώμη για τα παιδάκια. Το γεύμα είχε τα χειρότερα. Ετοιματζίδικα τυροπιτοειδή και γαριδάκια. Μονό εμείς πήγαμε κάτι που φτιάξαμε και δεν το ψήσαμε μόνο. Το έψαχνα, δε το βγάζανε, δυο φορές το ζήτησα. Λουκουμάδες. 

Μαμά ξέρεις τί κάνουνε;  κλέβουνε πράγματα τη σειρά και κάνουν έναν φίλο τον παρατάνε κάνουν άλλο τον παρατάνε κάνουν φίλους και τους παρατάνε. 

Η συναυλία ήταν το πιο ωραίο. Είπαν δύσκολα τραγούδια τα παιδιά μας και μεγαλήστικα. Μετά ο ντιτζέι το παράχεσε. Ντάμπα ντούμπα αρεν μπι σεξιστικά και βρώμικα μεγαλήστηκα ελληνικό στίχο της κακιάς ώρας. 

Της Νέδας της αρέσανε, ένα που έλεγε εγώ μαντάμ κι εσύ αλήτης. Δεν έχει κολλητή. Μια Μαρία λίγο κι έλειπε. 

Χαιρέτησα κάμποσους, έκατσα λίγο με την περιπτερού, με παιδάκια, μόνη μου, με τους δασκάλους. 

Χριστίνα, της λέω τα κορίτσια στην τάξη σου είναι χάλια. Αυτό σου λέω μου λέει. Κάνουνε όλο βλακείες.   Κλέβουνε   παρατάνε

Το έρμο μου από την αρχή σε δασκάλες του σειρμού. Περνάει μεγάλα ζόρια στο σχολείο. Θα φρικιάσει στη Γκράβα. Στα Εξάρχεια θα πληγωθεί τρισχειρότερα Να μη πληγωθεί.

 Θέλει ενδυνάμωση. Αισιοδοξια και τέχνες.