Πέρασαν χρόνια κι ακόμη σε σκέφτομαι και ξυπνώ με κλάματα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως όντως σου φάνηκα τόσο λίγη. Ούτε το να πω πως θέλησες να απομακρυνθείς με καλύπτει.
Ήλπιζα με τον καιρό σε μια δική σου εξήγηση. Δοκίμασα κι όσες παρακάμψεις μπορούσα. Τώρα πια δεν ελπίζω σε τίποτε. Ούτε στη λήθη. Η μνήμες μου είναι κράματα και σπαράγματα σε νεόδμητα δημόσια κτήρια φανταστικών ιστοριών.
Κι εσύ έχεις κάνει τόσα έργα που μοιάζει να ανήκεις περισσότερο πια σε έναν άλλο κόσμο.
Ήθελα να σε παρακαλούσα πολύ για λίγο έρωτα. Να σε έπιανα μια στιγμή. Ήθελα πάλι πολύ για μια νύχτα να σε παρακαλούσα.
Και θα ήθελα να ένιωθες όμορφα. Ήθελα να νιώθεις όμορφα μαζί μου.
Όνειρα κατάδικά μου δεν έχω. Μόνο να φτάσω στο πιο κοντά σου.
Στόχος μου είναι να γίνω νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή