ΑΧΜΑΤ

 

 

Μιαν αδιάκριτη σαγήνη με κατακτά

από τα πρόσωπα με την απόκοσμη

ομορφιά

που έχουν τη φτιάξη του τρελού

με την κορμοστασιά παράξενη

 Και μιαν ηδονή υπόκωφη 

                        και παιδική

όλο το σώμα τους αποπνέει.

Που την κοιτώ με θαυμασμό

Λες με του νεοφώτιστου το

Θάμβος

μένω και μπαίνω  

 σ’ εκείνο που ονομάζουμε όνειρο

  σ’ εκείνο που ονομάζουμε

                        του απείρου κόσμο

  σ’ εκείνο που ονομάζουμε Θεό.

    Και το κοιτώ να χαίρεται

  και να μελαγχολεί συνάμα.

           Που μες τα μάτια του

η πρώτη γένεση

Που μες τα μάτια του το χθόνιο

                                     μέλλον.

Στο πρόσωπο με την απόκοσμη

ομορφιά, τη φτιάξη του τρελού

και την παράξενη κορμοστασιά.

   

      Με την αδιάκριτη σαγήνη

                           που με συνεπαίρνει.