Δένοντας την ζώνη

 

Έμαθα να παλεύω όπως έμαθα να αγαπώ.

 Κάθε φορα που δένω την ζώνη μου πριν βγω να αγωνιστώ διαλέγω στον κόμπο της αν θα την δέσω βάζωντας την άκρη της καρδιάς από πάνω ή την άκρη του μυαλού. Έτσι πάει, αριστερά δεξιά όπως δένουμε. Συνήθως διαλέγω και περνώ την αριστερή άκρη από πάνω για να αγωνίζομαι περισσότερο με την καρδιά. Κι αυτό γιατί πολλές φορές το μυαλό μου τα παίζει και από τα δυό τους εμπιστετομαι περισσότερο κι απόλητα την καρδιά μου που δεν τα παίζει ποτέ. 

Έτσι έμαθα να βουτάω το μυαλό μου στην καρδιά μου πριν το οτιδήποτε σκεφτώ και πράξω. 

Κάποιοι αυτό το λογάνε για αδυναμία. Αυτοί είναι όσοι, είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, βλέπουν την καρδιά τους ως αδυναμία και όχι σαν δύναμη και δεν θα πω πως κάνουν λάθος. Μάλλον έτσι είναι για αυτούς. 

Εγω συνεχίζω να δένω τις άκρες της ζώνης μου με την αριστερή από πάνω. Ξέρω ότι θα παλεύω ακόμη και χωρίς μυαλό. Η καρδιά ζει χωρίς μυαλό ενώ το μυαλό χωρίς καρδιά δε ζει.