Έχει και το κυνήγι τους κανόνες του

 

Έχω μείνει με ένα φουστάνι

Κοίτα μη με φρενάρεις πάλι..

 

 

παραγγελία από το εξωτερικό (φιλί με τον Γεώργιο Σουρή)

 

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (φιλί με τον Γεώργιο Σουρή)

 

Παραγγελία από το εξωτερικό

Σου έκανα εγώ

Όπου ενοχλείσαι να πατάς

Παπούτσια να πατάν για σένα πήρα.

Σου πήρα σετ εξοπλισμό

Να πας στο απέναντι βουνό

Που το κοιτάζεις τόσα χρόνια.

 

Παραγγελία σου έκανα Εγώ

από το εξωτερικό. Εγώ που μένω

σε κοσμοπολίτικο χωρίο μεγάλο.

Από την εποχή που οι Φοίνικες πραματευτάδες

παραγγελίες δέχονται από λεφτάδες

Κι όλο ρωτάνε αν τίποτε

λαχτάρισαν εξωτικό. Όπως εγώ.

Εξοπλισμό για το απέναντι βουνό.

 

Να πας να πας.

Να πας να πας

να πας. Να πας.

Ένα φουστάνι φτάνει;

Μία πιπίλα.

Κι ένα τετράδιο 

με χίλια φύλλα.

 

ή μήπως θέλεις ένα ντρόουν 

συνδεδεμένο με άι φόουν;

 

Τα νεύρα μου είναι πειραγμένα. Φαίνεται ο άλλος αν έχει διάθεση για δυο ή για έναν. Εννοώ για τον εαυτό του ή για κάποιον άλλο. Τα μεγέθη ψάχνω. Όταν χάνετε το εμείς έχω πρόβλημα. Θέλω να ξηλώσω την τραμπάλα. Τα σχοινάκια είναι καλύτερα. Ούτε η τσουλήθρα μου αρέσει. Την πλήρωσε ο Ηρακλής που άργησε να κατέβει για το πρωινό ενώ του μίλησα πόσες φορές. Όταν τρέμω και βρίζω με πνιγμένη φωνή να μου πετάτε νερό στη μούρη. Πονάω κι αυτό με περιορίζει. Οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο κάθονται και συζητάνε.    

βόλτα στα βουνά

 ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

 

 Μεγέθη ψάχνοντας να βρεις. Και την γαλήνη σου. Ανάμεσα στους ξαπλωμένους γίγαντες όπου στον ύπνο τον αργό και ήρεμο ζούνε. Τα βήματά σου αν σε φέρουνε. Και δεις στην τσάντα σου τι βρίσκεται. Ως το αναγκαίον βάρος. Το απαραίτητο για σένα τι είναι. Και για τον δρόμο πιο.

 Ίσως να δεις τα πράγματα που κουβαλάς. Της μνήμης και της λησμονιάς. Μικρά. Πως γύρω σου υπάρχουνε αντίστοιχα μεγάλα. Βιβλία ας πούμε και χαρτιά. Μουσική και άλλα. Και πράγματα για την εικόνα σου που κουβαλάς. Ίσως να δεις κάποια αταίριαστα που δεν φοριούνται τέτοια εκεί απ’ τα μεγάλα. Καθώς και πράγματα που κάνουμε συνήθως για την δόξα μας και για να πούμε πως τα κάναμε. Να δεις πως τα βουνά δεν ενδιαφέρονται για αυτά. Κι έτσι να απαλλαγείς από όλα τα περιττά σου βάρη κι άγχη.

 Φτάνει να θες να μοιραστείς τα υπάρχοντά σου κι ότι κουβαλάς. Με αυτούς τους ξαπλωμένους γίγαντες. Κι έτσι να καταλάβεις. Πως είναι η βόλτα στα βουνά. Και πως είναι και τα βουνά στην βόλτα.

 

το πιο εύκολο πράγμα για μένα είναι να γεμίζω ενοχές. άκυρα από μικροσκόπια και πιθανότητες εκφάνσεις κι εκδοχές. κι ύστερα όλα αυτά με ένα κλικ πιο κει να γίνονται υποψίες. 

καλό μου μωρό

 

αγάπη μου! ξεκόλλησα και έπιασα πάλι δουλειά. κλάδεψα 2 ώρες με το αριστερό κι είναι κι αυτό στα πρόθυρα του τένις έλμποου αλλά έχω ειδική δέστρα και θα το προλάβω αν πηγαίνω χαλαρά χωρίς νεύρα. φρόντισέ το σε παρακαλώ. και ήρθαν και με βρήκαν δυο ιδέες για ποιήματα με τίτλους: "βόλτα στα βουνά" και "παραγγελία από το εξωτερικό". και πάω να τα συναντήσω να στα φέρω. 

μάτια μου τώρα που υστερώ κάπως στα χέρια σκέψου το, είναι η ευκαιρία σου! φτιάξε μου τίποτα να βρεθούμε...

εντάξει, κάηκε αρκετό άνθος και ο υπερβολικός αέρας έκανε ζημιά αλλά κάτι έχουνε οι ελιές. κάτι έχουνε και είναι πολύ ζωηρές και φουντωμένες. δίνουν μια εικόνα ελπιδοφόρα. απλά πονάω και με ενοχλούν πολύ τα χέρια μου. κι είναι λογικό με το αριστερό να μην είμαι τόσο εύστοχη όσο με το δεξί και να μου ξεφεύγουνε και κάποια λάθη. αλλά με έχεις μάθει ε δεν με έχεις μάθει; ότι λέω και καμιά κουβέντα παραπάνω καμιά φορά. κι εσύ; κι εσύ; τί εσύ; δεν μου έχεις κάνει χοντράδες; ε; τόσες χοντράδες μου έχεις κάνει. κι είναι γελοίο να τσακωνόμαστε για ζήλιες. είναι πραγματικά γελοίο. ορίστε ! ήρθε και η καρακάξα και με κράζει τώρα μόλις το είπα. μα ! κι αλήθεια λέω. αλλά πρόσεχε! πρόσεχε με εσύ. μη μου κάνεις τίποτα τέτοιο. εντάξει; καλό μου μωρό .. 

  

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ fast forword

 

Να περιμένεις, δεν τελείωσα.

Θα περιμένω, μέχρι θανάτου, γιατί δεν τελειώνεις ποτέ. Κι είμαι τελειομανής ξέρεις. Κι έχω κι άλλα κουσούρια μεταφυσικά. Να σε νιώθω τέλεια. Να περνάμε τα όρια του ανθρώπου. Να σε λιώσω να λιποθυμήσεις. Δεν με νοιάζει να τελειώσεις. Να πέσεις αναίσθητος θέλω να κάτσω πάνω σου να σε κοιτώ να γράψω ένα ποίημα. Για την περίπτωσή μας.  

Έχεις οχυρώσεις πολύ ψηλές. Και κρυπτογράφηση και σπηλιά με δράκο. Και παίζεις άγριο πολιτικό παιχνίδι. Να μην ξέρω ποιοι είναι οι φίλοι μου και ποιοι οι εχθροί μου. Και το κατέχεις να με μεθάς με αισθήματα νίκης να με νικάς. Μα ξέρεις πως.. πώς να στο πω. Να σου αφεθώ ζητάω.

Σε ζητάω. Έτσι όπως έχω δεθεί μαζί σου να με τινάζεις και να είναι αδύνατο να ξεκολλήσω. Κι όλο πιο ένα να γίνεσαι μέσα μου να σε κλείνω, να πηγαίνεις μόνος σου όπου θες, να κάνεις την ζωή σου, κρυφά. Για να με φανερώνεις. Μη σταματάς. Μέσα μου να είσαι σταματημένος.         

  

imortal

 IMORTAL

περνάει και κάτι από το μυαλό μου. σε σχέση με το καθρέφτισμα. πως ίσως να περίμενες να αρχίζω να σε κρίνω κάποτε και να μην τα περνάω όλα από εμένα. και πως με κάποιον τρόπο είναι σα να σε παραβλέπω σα να σε προσπερνώ σα να ασχολούμαι συνέχεια με εμένα. κι εσύ να νιώθεις πως δεν σε βλέπω πως δεν εστιάζω πάνω σου. και πως έτσι μπορεί να είμαι στο δικό μου συννεφάκι και να πέσω έτσι εύκολα από εκεί χτυπημένη βίαια από κάποια πραγματικότητα που δείχνω να αγνοώ με συνέπειες. ή και να μην καταφέρω να κοιτάξω ποτέ. ή και πως αυτές είναι οι δικές μου πλάγιες γραμμές που κατηγορώ κι όλας αυτόν τον τρόπο ενώ φαίνεται πως πάντα πλάγια σε κοιτώ και πάντα μέσα από εμένα. κι ίσως να ήθελες να μιλήσω για σένα ως τρίτος κάποια στιγμή κι αυτό να είναι κάτι που σε προβληματίζει. αυτά τα έχω σκεφτεί. και όντως είναι ένα ερώτημα και μια καλή παρατήρηση. γιατί δεν έχω φροντίσει να παρουσιάσω τέτοιο υλικό. σα να έχω μια εικόνα ήδη που την κρατώ μόνο για μένα και την εξετάζω και την ερευνώ και μιλώ μόνο για κάποια σημεία σε θέματα στάσης και έκφρασης. κι αυτό εσένα να σου δημιουργεί ένα κενό και μιαν ανησυχία πως δεν είμαι εδώ κι εντός τόπου και χρόνου. και πόσο κι εσένα σε τοποθετώ εκτός τόπου και χρόνου. κι είναι κάτι που όπως κι εσύ δεν σου είναι εύκολα να εκφράσεις κάποια πράγματα με λόγια κι έτσι κι εμένα αυτά. και πολλές φορές πάνω σε αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα της ζωής της καθημερινότητας της στάσης της οπτικής και της εξέλιξης του βίου βαράω κάτι εντελώς ανάποδα και πιάνω το άλλο άκρο ενώ ούτε εμένα με εκφράζει και μου ταιριάζει αυτό που παρουσιάζω και είναι όντως σαν να παρουσιάζω μια δυσαρέσκεια και μια κριτική που δεν αφήνει περιθώρια ιδέας για συμπόρευση. με όλα αυτά που μας ξενίζουν τραγικά να μεγαλώνουν και να παραμένουν έτσι ανάμεσά μας. πτυχές μας που δεν συναντιόνται. όσο και να κοπανιέμαι για αυτό το θέλω να είμαι πάντα δίπλα σου. δεν σε παίρνω παντού μαζί μου. και δεν έρχομαι παντού μαζί σου. δεν με παίρνεις παντού μαζί σου και δεν έρχεσαι παντού μαζί μου. είναι αλήθεια και πως κάποια πράγματα δεν τα συμμερίζομαι και τα κάνω γαργάρα. πράγματα που μπορεί να είναι πολύ σημαντικά για εσένα. και τώρα πάλι έπρεπε να έχω μετακινηθεί και να πω πως είναι αλήθεια πως κάποια πράγματα μου δεν τα συμμερίζεσαι και μπορεί να τα κάνεις γαργάρα πράγματα πολύ σημαντικά για εμένα κι ίσως είναι τα περισσότερα ποσοτικά τουλάχιστον μιλώντας. κι άρα το κοινό μέλλον που μας περιμένει από αυτή την οπτική να είναι από δυσφορία έως φρίκη κενά μοναξιά και πολύ περιορισμένο. άλλωστε μας τα είπαν και τα άστρα αυτά δεν τα λέω τώρα μόνο εγώ. κι εσύ τα λες και τα πράττεις και τα πράττουμε στηρίζοντας τις προσωπικότητες και τις επιλογές μας. κι ας είναι όλα αυτά μικρά μπροστά στον έρωτα. κι όλος ο κόπος για μια ατέλειωτη νύχτα. περιέργως ατέλειωτη κι απέθαντη όσο κι αν την ξεζουμίζουμε και την στύβουμε από την μεριά του ο καθένας να τελειώσει να ησυχάσουμε. κι αυτό πιθανότατα συμβαίνει από ειδωλισμό ξέρω 'γω κι αντανάκλαση και βλέπω να μας πηγαίνει μέχρι τον τάφο. όσο γδάρσιμο και ξετομάριασμα και τσαλάκωμα και τεμάχισμα κι αν έχουμε κάνει. στέκεται όρθιο ολόκληρο πραγματικό κι αυθεντικό κι ολοζώντανο. και δεν ξέρω αν έχει σημασία να σου κάνω κριτική κάτι για τους δρόμους σου και τους τρόπους σου και την καθημερινότητά σου κι εσύ για τα δικά μου. μόνο να έρθουμε κοντά θέλω να τελειώνουμε μέχρι να τελειώσει όσο καιρό χρειαστεί. και για μένα μοιάζει απίθανο να υπάρχει κάτι οτιδήποτε που μπορεί να περάσει μέσα μου να κάνει όλη την διαδρομή και να φτάσει στον πυρήνα μου αλλάζοντάς μου την βάση που λέει πως είσαι ότι πιο θαυμάσιο και γοητευτικό με έχει τρελάνει και ξετρελάνει από το ανθρώπινο είδος.          

         .. είμαι παρλαπίπας ρε baby΄? να μιλάω λιγότερο; τρώω άδικα τον χρόνο; ενώ λέω μόνο αυτά που μπορούν να ειπωθούν και με πνίγουν/  την έχω πατήσει γιατί .. οι άντρες δεν μιλούν πολύ .. και να κάνω ότι θέλω κι έτσι / κάνεις δουλειές ; να κάτσω να σκεφτώ πρακτικά γιατί έφτασα στο έλεος. Εντάξει.  

για την αγάπη μου την μεροκαματιάρα

 

... που κάνει τρεις δουλειές κι έχει και εμένα για τέταρτη (!) Ω

Περί γλίτσας νο3

Η γλίτσα σε έναν ωραίο κόσμο θα έπρεπε να μην πονάει. Να λέγεται άνθισμα και ευωδία παραδείσου. Τα πιο τιμητικά τα πιο ωραία λόγια που μπορεί να σου πει ένας άνθρωπος είναι ο ερωτικός ερεθισμός του, η καύλα του, το άνθισμά του, ας το πει όπως του βγαίνει, με θαυμασμό και σεβασμό σε όποια γλώσσα. Κι αυτό βεβαίως σαν τιμή κι ωραιότητα που είναι να είναι καλοδεχούμενο και συγκινητικό κι ανάλογο βέβαια σε αξία με την προσωπικότητα που το εκφράζει.

Τώρα, αν κάποιοι πονάμε από αυτό και το αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα. Να φτάνουμε να το ονομάζουμε γλίτσα, σεξουαλική παρενόχληση, παρτολιά κι ότι άλλο. Καλό θα είναι να δούμε τα τραύματά μας.  Αν το θεματάκι μας είναι ο έρωτας έχει καλός και ψωμί έχει και μάχη. Χωρίς φυσικά να την πληρώνουν οι γύρω μας. Ή να καταστρέφουμε τις σχέσεις μας και τις φιλίες μας και ναι και ναι και τους διάφορους «έρωτές» μας.

Ο Έρωτας είναι μωρός. Δεν ξέρει από λεφτά και νύχτα και πίστες. Αυτά ταξινομούνται αλλού. Όπως αλλού ταξινομείται η μέρα. Κι εγώ θέλω να είμαι στο πλάι σου. Από όπου κι αν προέρχεται το άνθισμά σου και το θέλω όπως θέλω την ευτυχία σου δηλαδή ολοκληρωμένο. Γι’ αυτό κι έχω φάει τα λυσσακά μου. Αν είναι δυνατόν να τεντώνομαι για σένα να το κόβω και να στο δίνω εγώ να το τρως. Ότι βλέπεις και σου αρέσει. Να είμαι πάντα δίπλα σου θέλω. Κανονικά κι απαραιτήτως εννοώ με φυσική παρουσία. Τόσο πολύ αγάπη μου. Θέλω να αντέχουμε. Αλλά μη το παραχέσουμε κι όλας. Καλύτερα να μη χρειαστεί.    ( Εγώ όμως χρειάζομαι εσένα. ) 

Πίστες με καρμανιόλες

Δεν κατηγορώ κανέναν μεροκαματιάρη άνθρωπο. Το που δουλεύει που ψωνίζει πως την βγάζει τι και πως. Ούτε είμαι περήφανη για τα δικά μου κολλήματα και τραύματα που μου φτιάχνουν τις επιλογές μου και τον τρόπο μου. Είμαι περήφανη για κάποια έργα μου και κάποιες στιγμές μου που έδωσα και με λυτρώσανε και μου δίνουν δύναμη κι αξία. Κι ας τα πληρώνω πανάκριβα κι έβαλα και το κεφάλι μου στον τορβά. Δεν είμαι καμιά ουρανοκατέβατη γι’ αυτό ξέρω πως δεν γίνεται ή είναι εντελώς σπάνιο και μίζερο όταν συμβαίνει με ένα απλό μεροκάματο πχ να είσαι θαμώνας της νύχτας κτλ. Ξέρω πάνω κάτω πως είναι και τι προϋποθέτει η κάθε ανέλιξη και η κάθε θέση που βρίσκεται έξω από τον μέσο όρο και τα συνηθισμένα. Το να είσαι όμορφος και πνευματώδης κι αυτό να δουλεύει για σένα για την θέση σου τα ποτά σου τις εξόδους σου κτλ δεν το ωραιοποιώ δεν μπορώ να το ωραιοποιήσω κι ούτε να το ζηλέψω μπορώ γιατί ξέρω πολύ καλά τις διαστάσεις και τις μεταμορφώσεις του και τα είδη τέλος πάντων του «κονσομασιόν» ή του «χουλιγκανισμού» και ότι άλλο μπορεί να χρηματοδοτείται για να βγει κανείς να δει τον «αγώνα» ή να πιείς τα «ποτά» σου. Τα έχω ζήσει στην κυριολεξία τους και μπορώ να βρίσκω σχετικά εύκολα κι αυτόματα τις μεταφορές τους.   

Κατάφερα και στάθηκα. Στάθηκα τίμια κι έξω από την μιζέρια. Κι αυτό μου το πρόσφερε κυρίως η ελιά κι ο ελαιώνας. Και πράγματι την εκτιμώ την νοιάζομαι και της φέρομαι υποδειγματικά καλά μέχρι τώρα. Κι είναι από τους ελάχιστους που μπορούν να καταλάβουν τα κολλήματά μου και να δείχνει πως τα προτιμά και τα συμμερίζεται και πως της αρέσουν σε μεγάλο βαθμό κι όχι επιφανειακά στο να καρπίζει συνεχώς για μένα αλλά στο να μου φτιάχνει την ατμόσφαιρα που μας μαγεύει. Να μένει φυσικά ζωντανή ζωηρή αυτάρκης και συνεχώς να εμπλουτίζονται τα είδη γύρω της και να μαζεύονται όλο και περισσότερα λουλούδια βότανα και πουλιά και διάφορα ζώα. Να κρατάει την μισή δύναμη για αυτήν και το περιβάλλον μας και την άλλη μισή να μου την προσφέρει. Δεν τις απαιτώ τίποτα και δεν μου απαιτεί. Έχουμε μια πολύ όμορφη σχέση. Έχουμε κι ας φέτος της ζήτησα και ο θεός γελάει μαζί μου και η ελιά γελάει μαζί μου γιατί ήμουν ανήξερη και αντί να δώσει σε εμένα τα κράτησε και φέτος για αυτήν και μπράβο της και με μαθαίνει ότι έτσι να κάνω κι εγώ αν κανείς βιαστικός έρθει να μου χαλάσει την ηρεμία μου με απαιτήσεις να του τα πάρω τα λεφτά να τα φάω να καρδαμώσω και να κάνω τον κινέζο. Και την εμπιστεύομαι γιατί ήταν αγνή και φέρθηκε αθώα και σοφά για εμένα. Να μαθαίνω από αυτή και έχει μεγαλύτερη αξία η γνώση και πιστεύω πως θα μου τα δώσει πίσω κάποια στιγμή εφόσον πάρω το μάθημά μου.  Τα παιδιά τα ζώα και η Ελιά είναι οι δάσκαλοί μου και γνωρίζω πολύ καλά να πειθαρχώ και να σέβομαι στους δασκάλους.

Έχω βάλει έναν περίεργο στόχο που ξεκινάει από μέσα μου κι εκεί καταλήγει. Ωραία. Άφησα το αμάξι μου τις βόλτες τις ορχήστρες τα μέρη που με ανανεώνουν τις εμφανίσεις μου τα ταξίδια μου την σακούλα με το μαυράκι μου την «αυλή» μου τα πέντε πράγματα που προσωπικά με παρηγορούσαν και μου έδιναν μια εικόνα άρχοντα τέλος πάντων. Και το έκανα για να ελαφρύνω και να τρέξω καλύτερα. Για μια ελπίδα το κάνω ότι θα τα καταφέρω να βγω πέρα να πατήσω γερά σε κάτι δικό μου σύμφωνο με τον χαρακτήρα μου και τα κολλήματά μου. Τρία χρόνια τώρα έδωσα στην συγκομιδή πάνω από τις δυνάμεις μου. Τραυματίστηκα έφαγα από την σάρκα μου κονόμησα και καινούρια κουσούρια. Κι όλα αυτά πηγαίνοντας και μια οικογένεια μόνη μου και είναι όλη η ευθύνη δική μου. Χωρίς ανεφοδιασμό και λιποταξία. Είναι γελοίο να σταθεί κανείς σε κάτι άκυρες γλίτσες. Που μπορεί να πονάνε όπως πονάνε οι τίμιοι άνθρωποι με τις γλίτσες. Όπως πονάω κι εγώ από όπου κι αν προέρχονται και όποια κι αν είναι η κατεύθυνσή τους. Δεν μου αρέσουν. Προσπαθώ να απαλλαγώ. Δεν είναι happy hour η ώρα της γλίτσας για μένα είναι ένας πολύ βαθύς πόνος που συγκεντρώνει όλα τα αίσχη του βίου μου. Δεν κολλάω στην γλίτσα σέρνομαι να απομακρυνθώ από τον πόνο. Κι αυτό είναι δικό μου κόλλημα δικό μου τραύμα δεν το κρίνω ηθικά δεν το κατακρίνω στους άλλους το γιατί τους καλεί και γιατί τους αρέσει μπορώ να το δω και να δώσω κατανόηση και την θέση που τους αξίζει με τα δικά μου κριτήρια. Πολύ μεγάλη κατανόηση γιατί έχω βιώσει πράγματα και δεν βρίσκομαι σε κάποια ιδεατή ιδανική ή νοητή δικαστική ή ακαδημαϊκή έδρα χορτασμένος και καλοζωισμένος. Στην ζωή μου έχω περάσει παλεύοντας και πιο μετέωρα και πιο δύσκολα από ότι είμαι τώρα. Κι αυτό συμβαίνει λόγο του ότι έχω προοδεύσει κι όχι επειδή παλεύω λιγότερο. Είμαι τραυματισμένη και πολύ καταβεβλημένη. Κι οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου αυτή την στιγμή ριζώνουν μέσα μου γι’ αυτόν τον λόγο. Γιατί δεν μπορώ να δώσω παρά να δεχτώ κάποια δώρα. Και είναι γελοίο να σταθώ στην όποια γλίτσα διότι δεν είναι διασκεδαστική για κανέναν μας.

Εμένα με ενδιαφέρει να καταλήξω σε μια ζωή και σε έναν κόσμο με έναν άνθρωπο δικό μου μέσα μου ένα. Και εκεί η γλίτσα δεν θα είναι γλίτσα μα κάτι σα το νέκταρ των θεών όπως το γεύομαι στα ποιήματά μου που είναι έτσι. Μέχρι τότε ότι και να κάνω μοιραία παράγω γλίτσα. Και η γλίτσα φέρνει γλίτσα. Και δεν σκοπεύω ούτε να το ωραιοποιήσω ούτε να το κάνω κυριλέ για να περνάει τις πόρτες. Δεν μπερδεύω το καμουφλάζ με την αισθητική. Ασχολούμαι πολύ με την αισθητική. Μα προτιμώ πχ να πλαισιώσω ένα ελάττωμα παρά να το κρύψω.  Και δεν ξέρω αν είμαστε διαφορετικοί τόσο πολύ στους τρόπους μας πάντως είμαστε σίγουρα στους δρόμους μας. Μα αυτό δεν με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα ή χειρότερα προς κι από εσένα για σένα ή για μένα. Και θέλω να τα αγκαλιάσω όλα σου. Και θέλω να τα αγκαλιάσεις όλα μου. Ακόμη κι ότι βρίζω όταν με ξαφνιάζει κάποιος πόνος ή κάποια χαρά. Ακόμη κι ότι ψάχνεις τα πράγματά μου. Και που φτιάχνουμε πίστες με καρμανιόλες ο ένας στον άλλο.

Πονάω όσο καλύτερα μπορώ

           

Μου είχε τύχει παλαιότερα στα πρώτα νιάτα μου να δέχομαι γλίτσες και να τις προκαλώ. Έτσι χωρίς ανάγκη απλά για την διασκέδαση. Να βγαίνω με την φίλη μου πχ και να δαγκώνουμε κανέναν φραγκάτο ή κανα θύμα έτσι καψούρι να μας βγάλει την βόλτα μας να φάμε να πιούμε και να του την σκάσουμε ωραία να φεύγουμε οι δυο μας. Κι είχε πλάκα και κάποιοι το κάνανε κι εις γνώσιν τους πως έτσι θα είχε η φάση. Κι όντως ήταν διασκεδαστικό και μας ανέβαζε και το παίρναμε και για εξυπνάδα κι ότι έτσι είναι η πουτάνα η ζωή και το πουρό πρέπει να τα σκάει για να τα πίνουμε και να χορεύουμε εμείς. Κι είναι μια κάποια αλήθεια πως για κάποια χρόνια δεν πλήρωσα πουθενά για μπουζούκια ποτά και τέτοια. Κι είχα και κάποιους φίλους συνομήλικούς πλούσιους και την έβγαζα και τσάμπα σε βίλες και τέτοια. Και δάγκωνα κανέναν τέτοιο στα αλισβερίσια μου όχι συχνά αλλά το έκανα όταν μου έλειπαν για κάτι. Έκανα και μια σχέση δυο χρόνια μετά που τα άφησα κατά πολύ όλα αυτά και έζησα πολύ φτωχά και ταπεινά εκείνο το διάστημα αλλά η αλήθεια είναι πως με τάιζε ας το πούμε και λίγο η άλλη γιατί έμενα σπίτι της και δεν έβαζα κάτι για το σπίτι κι αυτό με έριχνε ψυχολογικά γιατί είχα μάθει σε χαϊλίκια με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.  Ύστερα σε γνώρισα και κάτι έγινε μέσα μου και γύρισα τελείως στην ανάποδη και τα κατηγορούσα όλα αυτά και ήθελα να γίνω υπόδειγμα τιμιότητας. Μέχρι και τα προηγούμενα να σβήσω. Το πόσο ρεμάλι υπήρξα κάποια χρόνια μέσα στα ευκολοδύσκολα. Όχι εντελώς μα τόσο όσο τέλος πάντων δούλευα πάντα και καθόμουν και με δαγκώνανε κι εμένα εις γνώσιν μου κάποιοι. Μα είχα περάσει και μεγάλα διαστήματα ασκητικά μέσα σε όλα αυτά. Βέβαια δεν περίμενα ποτέ να φτάσω σε ανάγκη εν έτη 2025 να είναι πράγματι ανάγκη να ανεχτώ γλίτσα έστω στο ελάχιστο κι έξω από την αύρα μου και είναι άσχημο και πονάει. Και βασανίζομαι να βρω κάποια λύση. Όλες τις γλίτσες μπορώ να τις στείλω ακόμη και αυτές τις μακρινές που είναι μόνο στο ίνμποξ. Όμως αυτόν τον άνθρωπο που με βοηθάει αυτή την στιγμή σε πολύ βασικά πράγματα επιβίωσης και για να κυλίσω την καλλιέργεια. Εδώ που έχω φτάσει δεν ξέρω αν πρέπει να σκοτώσω κάποιον τίτλο ή να ανεχτώ απλά ένα «μωρό μου» που λέει και τους αναστεναγμούς του δίπλα μου μία στο τόσο που βγαίνουμε έξω. Αυτή είναι η αλήθεια μου. Και δε γαμιέμαι. Προσπαθώ να βγω πέρα να με ξαναορθοποδίσει η καλλιέργεια κι είμαι με μηδενικό μπάτζετ από πέρσι και μείον. Αν αυτά τώρα μου στερούνε την πολυπόθητη θέση μου στον παράδεισό σου τι να πω λέω πως προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ και γονατίζω και σκύβω το λιγότερο δυνατόν. Αλλά δεν το διασκεδάζω. Πονάω όσο καλύτερα μπορώ.      

          

περί γλίτσας νο2

 

Πες μου τι έχεις να ζηλέψεις από αυτούς τους σεισμόπληκτους που πέφτουνε και σε αφήνουνε και ιδρωμένη να περιμένεις και στη σπάει να περιμένεις και σε βαράει κι ο αέρας σου. Να μη μακρηγορούμε. Φάε τα βυζιά σου όσο φτάνεις τα χέρια σου τα πόδια σου και κανα φρούτο. Πάρε κανένα αντισεισμικόν και βρες την ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΟΥ ΦΥΣΙΚΑ! Αυτή είναι η πρότασή μου.

Κοιτάς ακόμα κόλους κοιλιές και πλευρά κόκαλα πέτσες και τα άλλα τα μαλακά. Και δεν τα φτάνεις και δεν σου φτάνουν. Το ξέρω. Τα κοιτάς και θα τα κοιτάς. Και τα χείλη πιο πολύ τα δόντια και τη γλώσσα όλο κι το στόμα εκεί.  Αυτό είναι μια σοβαρή προβληματική και η πιο σοβαρή τα μάτια. Τα μάτια η μυρωδιά και η φωνή. Και οι λύσεις είναι δύο. Μυσταγωγία για την καλύτερη δυνατή παραίσθηση.    Και η άλλη …  η άλλη; Ποια είναι;   

περί γλίτσας

 Γλίτσα λέω αυτά τα "μωρό μου" τα σάλια τα χαριεντίσματα τα ενδεχόμενα τα ανοιχτά ένα γύρω με παρτολιές μη και πάει το βράδυ χαμένο. Εγώ δεν ήμουν ποτέ τέτοιος άνθρωπος. Ούτε κι εσύ είσαι. Κι έχουμε στο βιογραφικό μας πολύ αυστηρές επιλογές γενικώς. Εντάξει έχω διαγράψει και κάτι ξέφρενες πορείες τις οποίες τις έχω διαγράψει και τις διέγραψα διότι ήταν διαγραφές από διαγραφές και μάταια πράγματα γλίτσας. Ειδικά για μένα. Που έχω θέματα οικειότητας και πραγματικά για να δει κάποιος κάτι από το τί είμαι χρειάζεται χρόνος επανάληψη και κάποιες ειδικές ας το πούμε συνθήκες για να προοδεύσω και να δώσω κάποια στιγμή ένα αποτέλεσμα ικανοποιητικό για τα δικά μου κριτήρια. Και δεν νιώθω πως μου λείπουν εμπειρίες. Νιώθω πως μου λείπει ένας άνθρωπος που θα με βοηθήσει να εξελίξω κάποια πράγματα τα οποία έχω ήδη επιλέξει κι ασχοληθεί με αυτά και βρίσκομαι σε κάποιο επίπεδο. Πράγματα εξεζητημένα που είναι απίθανο να συναντήσει κανείς έτσι με το καλημέρα. Ακόμη και με το καλησπέρα και μπορεί και με το καληνύχτα. Και με σώζει λίγο ότι πιστεύω στην μετεμψύχωση. Κι αν έλεγα πως το φλερτ είναι υγεία έχω αλλάξει γνώμη γιατί αρρωσταίνω με εσένα όταν σε φλερτάρουν. Και τώρα πονάω το ίδιο όταν μου συμβαίνει κι εμένα. Και πονάω που αγαπάω μερικούς ανθρώπους και συμβαίνει να αφήνουμε γλίτσες. Καμιά φορά μου μαλακώνουν τα νεύρα αυτές οι γλίτσες και την τρέλα αυτή που έχω παντρευτεί τον αέρα. Κι άλλες απλά για να γίνομαι χάλια και να πονάω δημιουργικά. Και για έρευνα από έλλειψη των άλλων πεδίων. Τελειωμένη έρευνα. Και τελειωμένη θεματική. Στείρα πράγματα. Ούτε η ξεφτίλα με τραβάει ούτε η ακύρωση ούτε η επικύρωση. Και ο μαζοχισμός μου έχει βλέπω κατά πολύ γιατρευτεί. Τώρα είναι κάποιοι άνθρωποι αγαπημένοι μου στη ζωή μου που τους κρατώ σε απόσταση κι ακόμη παράγουμε γλίτσα συχνά πυκνά πιο αραιά τώρα πιο αραιά μα με πονάνε πάρα πολύ πάρα πολύ. Κι άλλοι πάρα πολλοί που έχουμε κόψει. Μιλάω για μια απλή γελοία γλίτσα αυτό το φλερτ που λέγαμε πως είναι υγεία κι όχι κάτι παραπάνω. Είναι κάποιοι άνθρωποι που δηλώνουν καψούρια κι εγώ δεν χαριεντίζομαι απλά στέκομαι με αγάπη ΜΑ είναι κάτι που με αρρωσταίνει αν το βλέπω να συμβαίνει σε εσένα. Και όσο σε έχω μέσα μου με αρρωσταίνει το ίδιο που συμβαίνει σε εμένα.   Νιώθω αυτό το πόνος άπονος την απώλεια χάνω τον κόσμο μου. Πονάει πονάει πάρα πολύ με γεωμετρική πρόοδο. Έχει φύγει από την λογική και είναι πέρα από οποιαδήποτε συνθήκη κατάσταση τόπο χρόνο κτλ. Αυτό ξεκίνησε να μου συμβαίνει μετά την συστημική και έχω κλειστεί σε μοναστήρι. Τώρα είναι αλήθεια πως αγαπώ κανα πεντάρι ανθρώπους τρις πιο στενά που δηλώνουν καψούρια μου και με γλιτσιάζουνε κάπως με τους οποίους δυσκολεύομαι πολύ να χάσω επαφή ενώ κι αφού ξέρω πως είναι και τί και πως. 

                      Η γλίτσα βέβαια είναι ένα σύμπτωμα. Είναι ένας τρόπος όπου εκφράζεται κάτι. Και μάλιστα αρκετά "κάθαρος" και "τίμιος" θα μπορούσα να πω ίσως και προτιμότερος, ναι, από τις μεταλλάξεις του. Εντάξει. ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΚΙ ΑΥΤΑ

εμένα το λες ..

 

Και η πιο μικρή γελοία γλίτσα ενοχλεί πιο πολύ ακόμη κι η μονόπλευρη κι η ψεύτικη.  Είναι απαγορευτική ως επικίνδυνη κι απογοητευτική ως εγκαυματική για όλα και για το οτιδήποτε. 

σε έχω αγκαλιά και τσιλάρουμε

 

ηρέμισα. είναι περίεργο αλλά είμαι κάπως καλύτερα τώρα. πιο συγκεντρωμένη. πιο πιστή. πιο δυνατά αποφασισμένη. και δυο τρις κακές σκέψεις που είχα έφυγαν. ήρθαν καλές. δεν μπορώ να κάνω και πολλά λόγο της δεξιάς μου πλευράς που είναι για επιαστραγαλίδα επιγονατίδα και επιαγκωνίδα. είναι φοβερό που νιώθω καλύτερα παρόλο αυτό το μπατάρισμα. χάνομαι αλλά είμαι πιο μέσα. μεγάλο πρόβλημα η στέρηση σου. αυτό θέλω να λύσω ως πραγματική -τόπου χρόνου και γενική- διαθεσιμότητα από μεριάς μου να το λύσω και να πάρω άριστα. 

   

διαχρονικό όνειρο

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ 

η ζωή μου όλη

χειμωνιάτικο βλέμμα

Καύσων ηλιοβασίλεμα

τάβλι 

γρανίτα

φιλιά

φθινοπωρινά με κάτι από Άνοιξη

άνοιξη Άνοιξη Άνοιξη

Η κολάρα σου δαχτυλίδι μου

κι όλα ένα σάλτο πιο μπροστά.

 

 

..είδα πάλι αυτό το περίεργο όνειρο που κοιταζόμαστε ωραία χτυπάν τα δόντια μας μου ρουφάς την γλώσσα και δεν δύναμαι να σε φιλήσω όπως θέλω. το είδα το ίδιο αλλά σε άλλο σκηνικό.

μπράβο μας

 

Αγάπη, μου, έχεις, πετύχει, αυτό, όχι μόνο, το αριστοτελικό -όπως το λέω-

αλλά, πιο, πολύ, την ανάσα. Ανάσα τραίνο. Με απαίτηση, στάσης, γι' αυτό, το, αργά,

 ως ποιότητα, ποιητική στοχαστική ψυχοσυναισθηματική κινητική, ζωής

και διαλεκτικής, ώστε, να, συν θέτονται και ανά συν θέτονται,

 νοήματα, μα κυρίως διαλύονται, χάνονται, μέσα, σε, μια, πολύ, σέξυ ανάσα.

Μη, μου, το κάνεις, μπροστά, σε κόσμο, αυτό, σε, παρακαλώ. 

Τα κάνω μούσκεμα.

Το ξέρω, πως δεν είναι ωραίο, που αφήνομαι, να, με φλερτάρουν άλλοι. Μα, φαίνεται, πως έχω, τόσο, ανάγκη.    

Το δώσε μου λίγο από το άπειρο δεν είναι ίδιο με το άπειρα λίγο. Το δώσε μου λίγο από το άπειρο που σου ζητάω δεν είναι λίγο ούτε μου είναι λίγο. Το θέλω να σου δώσω λίγο από το άπειρο, δεν είναι λίγο. Παρακα,λώ

 

 

μια διαφορά στο έλεος

 ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ

 

Περήφανος αν ήσουν και βρεθείς

 στο έλεος της ζωής

Τότε το έλεος μαθαίνεις το περήφανο

 Πως μοιάζει.

 

Ημέρα ασήμαντη που στάθηκε γιορτή

Γλύκα από κόλλυβα

Όμως δεν είναι.

 

Δεν είναι κέρμα που στον δρόμο βρέθηκε

Λαχείο που έπιασες τον λήγοντα  ή τίποτα

φλουριά που βρίσκεις κατά λάθος

Κανένα ραντεβού αγνώστων

που δεν ήρθανε

Κι ανάγκη μέσα σε γενική απεργία.

 

Μοιάζει φλουρί που σου’ παν κάλπικο

 στου τοκογλύφου το παράθυρο

Και κάποιος ασθενής που πια 

δεν επανήλθε.   

Όμως δεν είναι.

 

Όταν στο έλεος της ζωής 

περήφανος βρεθείς

το έλεος το περήφανο γνωρίζεις.

Μια διαφορά 

στο έχω με το είμαι.

θα είσαι εντάξει ( ; )

 

αγάπη μου, αλήθεια δεν ξέρω αν θα βγω πέρα να μείνω μέχρι την επέτειο. είναι ανάγκη; 

δεν είναι.  Είναι;

 

.. της Κυριακής τα όνειρα μέχρι το μεσημέρι.

ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΧΩ ΕΙΜΑΙ

 

ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΧΩ ΕΙΜΑΙ

 

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τα θέλουν όλα δικά τους. Ακόμη και μέσα μας. Υπάρχουν ως να άρχουν. Έτσι, μια πρόθεση πριν γίνει πρόθεση χωρίς κάποια πρόθεση. Σε αυτούς υπάρχει μόνο μια ερώτηση και μια απάντηση για όλα τα προβλήματα τα διλήμματα τα ερωτήματα και όλες τις απαντήσεις. Τι να επιλέξω ρωτάνε, εμένα ή αυτόν-η-ο. Εννοείται βέβαια πως η απάντηση τους είναι εμένα.

Το εμένα. Το εγώ δλδ είναι ένα άρθρο. Και η άρση δεν κάθεται.  

( Το υπάρχω είναι μεγάλο τραγούδι κι είναι μια καλή άσκηση πάνω στο θέμα αυτό και την μελέτη αυτών των ανθρώπων, όπως και το αλίμονο. )

Προχωρώντας μέσα στις προβληματικές της ύπαρξης, φτάνοντας και στην αποσύνθεση καταλαβαίνεις πως το τελευταίο άρα και το πρώτο με το οποίο μοιράζεσαι ότι είσαι, είναι τα σκουλήκια (σου) .  Οι προνύμφες που γίνονται σκουλήκια. Τώρα, αν όντως η μεγαλύτερη ικανοποίηση βρίσκεται στο να μοιράζεσαι τότε νομοτελειακά χαιρόμαστε τα σκουλήκια μας.

Συμβαίνει σε κάποιες κατηγορίες να μοιράζεσαι τον πόνο σου δίνοντας χαρά και το αντίστροφο και το ανάστροφο. Στην φύση αυτό είναι και το πιο σύνηθες. Παρουσιάζεται ως κυρίαρχες ανάγκες. Μεταξύ ανθρώπων, τέτοιες σχέσεις, που βρίσκονται στο πέραν της ανιδιοτέλειας και της ιδιοτέλειας. Είναι αυτές που ταιριάζουν στους ιδιοφυείς και  μελαγχολικούς. Και τους γιατρεύουν.           

Σε περιμένω

 

Η αυλή μου δεν έχει ζήσει πάλι άλλη τέτοια εγκατάλειψη. Και η κουζίνα μου αφρόντιστη. Η καλλιέργεια έχει μείνει πολύ πίσω. Ο θεός γελά μαζί μου και μη χειρότερα του λέω και γελάμε. 

Θα σε τσακωνόμουνα έτσι κι αλλιώς μάταια για να βρω λίγο χρόνο να ηρεμίσω.  Να μαζέψω τα χάλια μου. Δεν μπορώ πονάω. Τα χέρια μου τα χάλασα με εκείνο το πριόνι εκείνη τη μέρα. Φτάνει ο κόμπος στο χτένι κι οι δουλειές στο αμήν και πλακώνομαι και παθαίνω ζημιές. Ήρθαν και κάπως ανάποδα τα χρονοδιαγράμματα χάθηκα και οι υπολογισμοί μου με έχουν ρίξει έξω και ζω την προσωπική μου Σμύρνη τώρα. Αντοχές τερματισμένες γενικώς.

Αν ένιωθα πως υπάρχει προοπτική κάτι θα έβρισκα να πω να ζεσταθούμε. Και δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω χωρίς να ελπίζω να περιμένω και να πιστεύω. Αν ήταν καλά το σώμα μου θα τα κατάφερνα κι έτσι άφραγκη να βγω κάπου μα τώρα που είμαι χάλια θέλω να κρυφτώ και μην ενοχλείτε. Ξέρω πως δεν είχα και την καλύτερη αυτοσυγκέντρωση της φορές που ήρθα να σε βρω και πως θα μπορούσα να ξαναπροσπαθήσω δλδ συναισθηματικά ξέρω πως δεν το έχω τερματίσει και πως θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Ασθενώ όμως και δεν πρέπει να κοιτάζω μπροστά.  

Θα ήθελα να γελάω με εσένα που σου έρχεται καμιά φορά και μου λες έλα έλα έλα σα το ανέκδοτο έλα μαλάκα να δεις τι έκανες και άντε γαμήσου εσύ κι ο γρύλος σου. Να έρθω να πάμε για πορτοκαλάδα να ξαναπροσπαθήσω αλήθεια θέλω να σπάσω τους προφυλακτήρες μου πάλι χωρίς ούτε ένα φως. Να μαζέψω όλες μου τις δυνάμεις για μια φορά ακόμη. Να πληρώσω έτσι τι μαλακία και μπεκρής και τζογαδόρος. Μπεκρής και τζογαδόρος τερμάτισα. Κανείς δεν τονε παίρνει στα σοβαρά πια αυτόν τον μαλάκα. Δεν τον λυπάμαι. Ούτε έχω καμία σχέση μαζί του. Δεν τονε ξέρω τον κύριο. Δεν ήμουν εγώ αυτός. Από τα μάτια σου τον γνώρισα κι αυτόν. Και δεν ήταν καθόλου ωραίο που με είδες έτσι. 

Εγώ είμαι πολύ σοβαρός άνθρωπος και απλά ήθελα να σε κάνω χαρούμενη να γελάς και να σου δώσω ένα φιλί. Τον ιδρώτα μου σου φέρνω και τον ελεύθερο μου χρόνο. Από το υστέρημα μου. Δεν έχω κυριολεκτική σχέση με τζόγο και αλκοόλ.  Και ο γιατρός μου δεν πιστεύει πως είναι σχιζοφρενής ή νάρκισσος ή ότι έχω κάποια διαγνώσιμη διαταραχή τέλος πάντων. Κάτι επεισόδια έχω και μέχρι εκεί. Τα άλλα είναι δικά μου μικροσκόπια. Μια δική μου περιπέτεια πες για την επιστήμη και την τέχνη. Για τον Έρωτα λέω. Το νήπιο αυτό. Που κλάταρε τις μανάδες του. Δύσκολο παιδί αυτό. Άσ’το. Ρίχ’ το στη φύση και θα βρει τον δάσκαλο του τον καλό και δίκαιο. ΤΙ ΑΛΛΟ; !!!

Αν έρθει κανείς να με πάει καμιά βόλτα καλοδεχούμενος. Διότι πιστεύω πολύ και στην φυσική αλλά και στην φυσική χημεία. Σε όποιο επίπεδο μπορώ να λειτουργήσω πια. Ξέρεις ότι σε έχω παντρευτεί και δεν θέλω να χωρίσουμε ποτέ. Κι ότι αυτό που με μεθάει περισσότερο είναι η πίστη μου σε εσένα. Κι εσύ! Άπιστη! αξίζεις τα άπειρα βρισίδια αλλά μου χαλάει το ίματζ να σε βρίζω στα άσχημα και μ’ αρέσει να σε βρίζω μόνο γλυκά αγάπη μου. Περιμένω νέα σου και να έρθεις να με πας καμιά βόλτα. Να κάθομαι δίπλα ήσυχα πονεμένη στη σιωπή και τους αναστεναγμούς ανήμπορη και λαβωμένη.          

Συγνώμη μωρό μου χίλια συγνώμη που δεν μπορώ να μας συγχωρήσω.. έτσι

 

Έλα μωράκι μου το θέμα πάρ'το σοβαρά ..

να το πάρεις μη το παιδεύεις όλη η γειτονιά φωνάζει να το πάρεις το κορίτσι ..

 

ζούγκλα με θηρία έγιναν οι κήποι οι κρεμαστοί σου ..

πολεμικό τραγουδάκι σημερινό

ΣΑΜΟΥΡΑΪ 

Έχω ένα γιό ω  σα  μου  ρά  ι

Τον εκπαιδεύω για  θε  ριό ω

Κλείνει τα μάτια του και  πά  ει

Πες μου που είσαι  τον  ρω τώ

Κι αυτός τυφλά μου  α πα ντά ει

Για ότι βλέπω  κι ότι θα  δω

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΣΟΥ ΕΙΠΑ

 

Κατάλαβέ με αγάπη μου. Παλεύω με μιαν διάσχιση αρκετά επικίνδυνη γι' αυτό ψάχνω τουλάχιστον τον τρία σε ένα. Αλλιώς μου βγαίνει ο τέταρτος πρώτος και γίνομαι ένα με βόμβα. Ξέρω ποια είμαι τί μπορώ κτλ. Σ' αγαπάω σε εκτιμάω αλλά αν μ' αγαπάς κι εσύ λίγο μη παίζεις με αυτό σε παρακαλώ. Δεν είναι παιχνίδι. Έχω πραγματικά θέμα. Έχω φτάσει σε ένα σημείο που το ελέγχω με έναν ήρωα που έχω φτιάξει και όταν με πιάνει μπαίνω στο μυθιστόρημα και τον ενώνω. Όταν είμαι εκεί και με πιέσει κάποιος να δω την πραγματικότητα παθαίνω αίσθημα τραγικής απώλειας αυτό το πόνος άπονος που λέω που κλαίω σα μωρό που του τη σπάνε που χάνει τα πάντα του και μπορεί να είναι γελοίο αλλά δεν είναι καθόλου ωραίο. Πονάει πολύ και κάνω μεγάλη προσπάθεια διότι κάνω και πολύ σοβαρά πράγματα και δεν γίνεται πάντα να μπορώ να κάνω την αποσσυμπίεση που χρειάζομαι και με βαράει στα νεύρα. Είναι θέματα λειτουργείας αυτά και δεν παίζω. Συγνώμη αλλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΛΥΠΑΜΑΙ. Είναι και για μένα πολύ δύσκολο... καλύτερα να μη σε δω ΠΟΤΕ

 

    

ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ

 

Άκου μανούλα μου, αυτούνα αυτού που παρουσιάζεις για ζωή δεν μου καλοφαίνονται. Και τα δοκίμασα ένα ένα επισταμένως και τα έχω απορρίψει. Αυτό δεν σημαίνει πως απορρίπτω τον άνθρωπο. Αλλά σημαίνει πως τον απορρίπτω από το κέντρο της ζωής μου.  Για μένα είσαι καλή για να μεθάει κανείς που και που σε καμιά γιορτή και καμιά κηδεία. Όχι όμως να γίνει και μπεκρής για το (")μουνί(") και τα μεθυσμένα λόγια. Αυτός που έχει πάθει κάτι τέτοιο είναι μεγάλος μαλάκας.

 

 και καλά θα κάνει να πάρει τα (")χάπια(") του.

Πες του να πα να γαμηθεί...

 Κάνω χαζά όνειρα; Αιώνιους όρκους αγάπης. Να μου περάσει μια μέρα αυτός ένα δαχτυλίδι κι ας είναι σε ένα ποτάμι με μάρτυρες τα δέντρα και τα πουλιά. Να μπορώ να φωνάξω Άντρα μου ή Γυναίκα μου και να ισχύει; Ότι θα είναι ευτυχία για μένα αυτό; Ότι είναι αλήθεια για μένα αυτό και την φυλάω για αυτόν που θα το νιώθω έτσι; Ότι με συγκινεί ο Σαίξπηρ κανονικά και τον νιώθω τέρμα κέντρο;  

Είμαι μπανάλ και οπιστροδρομική και κομπλεξική που ακούω τώρα πάλι την αγαπημένη θειά μου στο κεφάλι μου να μου λεεί, τί! στην καλύτερη σε θέλει για γκόμενα; πες του να πά να γαμηθεί...

 

Και πως να δεχτώ ότι απορρίπτομαι από μια θέση ευθύνης. Εμένα μου αρέσει η οικογένεια ας είμαι ότι είμαι. Αυτό μου είχε λείψει και αυτό θέλω στη ζωή μου. Αν ήταν να γίνω μια γκόμενα δεν θα είχα κάνει τόσο αγώνα στη ζωή μου. Θα είχα βρει έναν καλό μαλάκα για τα ζόρια και κάποιον άλλο ωραίο ρεμπεσκέ για διασκέδαση και σασπένς. Ωραία ζωή ρε. Μπράβο. Δεν σε πιστεύω. Καλύτερα να πιστεύω πως είσαι κομπλέ. Να χαρώ με την ευτυχία σου κι εντάξει. Να μη σε δω ποτέ μπροστά μου.

 

απόψε γκρεμίστηκα. θα μου πάρει καμιά βδομάδα να το συνειδητοποιήσω

happy name's day for your family baby

 

He's very deeply sensitive this skinny guy.

..

Είμαι πάρα πολύ καλύτερα

 

Σήμερα ήταν πολύ ωραία στο γιατρό! Ήταν κάπως διαφορετικά βάλαμε λαικά κι ακούσαμε διαβάσαμε διάφανο... Κυρίως όταν μιλήσαμε για αυτό που ονομάζω πόνο άπονο. Με βοήθησε κι έδωσα έναν ορισμό για αυτό κι είδα ακριβώς τί είναι. Βούρκωσα και μόλις βγήκα με πήραν τα ζουμιά. Κι ύστερα οδηγούσα κι έκλαιγα σα τα μωρά από αυτόν τον πόνο τον άπονο. Κι είχε πολύ πλάκα γιατί βγάζει ένα κλάμα πολύ αστείο. Ακριβώς σαν τα μωρά που τους παίρνεις αυτό που παίζουν ξέρεις που κλαίνε και τα δάκρια είναι το λιγότερο και περισσότερο είναι γκριμάτσα και γκαρίλα. Και καταλαβαίνεις πως δεν είναι από πόνο πόνο αλλά από κάτι που τα πείραξε κάτι που τους την έχει σπάσει τελείως. Και θολώνει το βλέμμα από ένα μεγάλο ένα τεράστιο δάκρυ και ρίχνουν την μούρη και γκαρίζουν με όλη τους τη δύναμη. Και έκλαιγα και γκάριζα και σκεφτόμουν τα μούτρα από τα μωρά και σταματούσα και γελούσα και ξανάρχιζα και σταμάταγα και στα φανάρια την γκαρίλα λίγο μη ξεφτιλιστώ. Είχε πολύ φάση. Με πήγε έτσι καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα και μόλις έστριψα στην Αλλαγή σταθεροποιήθηκα στο γέλιο για λίγο και ηρέμισα εντελώς μετά. Τί χαζή που είμαι που δεν ήθελα να πάω. Στον γιατρό μου ρε! Τον σούπερ γιατράρα μου!

λογική soul Kitchen

 

Κάποια λογική θα υπάρχει. ναι. είναι κάποια πράγματα που δεν ξεκινάνε με τη λογική. πρέπει να τα πάρεις ανάποδα να ξεκινάς ανάποδα. να βλέπεις τα πράγματα και να βγαίνεις από αυτά σε μια λογική. το να ξεκινάς με τη λογική σου δεν πολυβοηθάει. μάλλον έτσι πρέπει να ξεκινάμε όλες τις σκέψεις μας. το να έχει ο καθένας την λογική του και να προσπαθεί να την βάλει στα πράγματα δεν βοηθάει. καλύτερα κάθε φορά τα πράγματα να σε πηγαίνουν σε μια λογική. λες έχω μπροστά μου αυτό κι αυτό κι αυτό. σα να μπαίνεις στην κουζίνα και να βλέπεις υλικά και από αυτά να βλέπεις τί μπορείς να φτιάξεις και να φτιάχνεις αυτό που σ' αρέσει καλύτερα. και βουαλά γιατρέ μου η λογική μου. κάτι να τρώγεται. τί; δεν τρώγεται; κι εγώ πως το τρώω; ιδέες τρώω; αγέρα κοπανιστό; ναι. εντάξει. δεν θέλω άλλη βοήθεια. έφτασα κάπου που καμία βοήθεια δεν με βοηθάει. δεν είμαι πολύ καλά αλλά είμαι καλά με αυτό. αυτό θέλω που είμαι στο καλύτερο που μπορώ. τους έχω συγχωρέσει όλους. σε όλα δίνω κατανόηση. Θέλω μόνο να δω λίγο πάλι τα υλικά μου ήσυχα ήσυχα και να μαγειρέψω κάτι με αυτά.     Σας αγαπώ. Και σας ευχαριστώ. 

η πρώτη μας φορά

 

 Πνίγομαι με το σάλιο μου. Σκέφτομαι πάλι να περπατήσω "το μίλι" μέχρι την πόρτα σου. Έχω γιατρό αύριο και δεν θέλω να πάω. Από που να ζητήσω τη βοήθεια που θέλω που μόνο εσύ μπορείς να μου την δώσεις. 

  

εύχομαι να είσαι καλά μωρό μου

 

Γκρινιάζω;

 

Σήμερα είμαι πολύ χάλια από αρχή περιόδου με ιμηκρανία. Πονούσα και με είχε πιάσει μια γενική αμφισβήτηση. Με πιάνει που και που και λέω γιατί παλεύω. Έρχεται ο Κούντερα και με κοροηδεύει. Κι ύστερα κοιτάω όλη μου τη ζωή και ξέρω πως είμαι κάτι που δεν βρίσκει πουθενά να κολλήσει να βρει μια κατάσταση να ταιριάξει μέσα στην ανθρωπότητα και την κοινωνία. Το να νιώθω απόσταση είναι κάτι συνηθισμένο για μένα. Ακόμη κι όταν ντύνομαι εύκολα κάτι κοινό και μιλώ εύκολα μια κοινή γλώσσα η ανάγνωση η δικιά μου μου φαίνεται πολύ μεγάλη απόσταση και κάπου στην διαδρομή μετά από κάποιο σημείο νιώθω πως προχωρώ μόνη. Και μάλιστα πως είναι κάτι σα να αφήνω τον άλλο για να φτάσω σε εμένα ή να αφήνω εμένα για να φτάσω στον άλλο. Ενώ φωνάζω πάρε με μαζί σου να με πας σε εσένα και έλα μαζί μου να σε πάω σε εμένα. Γι' αυτό μου αρέσει η γλώσσα σου όταν με είχε κάπως μαζί της και το βλέπω για προσπάθεια και προσπαθώ να προσπαθώ έτσι κι εγώ. Κι όντως η κοινή γλώσσα η καθεστήκια ας πούμε δεν βοηθάει καθόλου διότι μένει σε ένα σημείο κοντό και πολύ μακρινό από τους προορισμούς και τον προορισμό που είναι η κορυφή ας πούμε του Πλατωνικού τριγώνου όπου συναντιόνται στον στόχο τους δυο άνθρωποι. Κι εμάς ο στόχος μας ποιος είναι; Έχουμε έναν δικό μας κοινό στόχο; Ας πούμε πως είναι μια απλή καθημερινότητα πως είναι να ταιριάξουμε όμορφα τις καθημερινότητές μας μέσα από μια πιστή δίκαιη και ισότιμη σχέση και δεν είναι λίγο ούτε απλό αυτό. Μα δεν γίνεται όταν λες εγώ πάω μόνος μου τα καταφέρνω μόνος μου. Κι όταν αφήνεις και τον άλλο για να πάει μόνος του την διαδρομή του προς εσένα. Κι έστω πως τα καταφέρουμε μόνοι μας να βρεθούμε δίπλα δίπλα μόνοι μας θα είμαστε σε ένα μαζί έτσι όπως οι περισσότεροι κι εμείς θα έχουμε αποτύχει με τόσα φρένα και τόσα γκάζια και μετά από τόσο κόπο γιατί; Για ένα τέτοιο φιλί που θα μπορούσαμε να το είχαμε δώσει από την αρχή; Ενώ θα είναι αλλιώς το φιλί αν έχουμε κάνει τη διαδρομή μαζί και δεν έχει πια νόημα να δώσουμε μόνο το φιλί που θα μπορούσαμε να έχουμε δώσει από την αρχή. Και δεν το απορρίπτω αξίζει να παλεύω έστω για αυτό το πυροτέχνημα. Εγώ όμως θέλω να σε νιώθω δίπλα μου σε αυτή την διαδρομή. Καθησυχάζω τον εαυτό μου πως είσαι. Πιάνομαι από κάτι παρενθέσεις και κοσμογονίες και τον καθησυχάζω. Να ελέγχω την ανησυχία μου και να μην κάνω πράγματα τύπου άτοπο που πληγώνουν και σκοτώνουν. Να έχω πίστη να ξεπερνάω τον εαυτό μου. Και να παίρνω ανάσες. Αφού να φανταστείς πια όταν βλέπω κάτι που με ησυχάζει αμέσως τα κλείνω όλα και ξεραίνομαι στον ύπνο τον βαθύ. Για να καταλάβεις πόσο με έχει καταβάλει ο πόλεμος και τα σύνδρομα των βετεράνων του πια. Βέβαια σπάνιο να δω κάτι που με ησυχάζει χωρίς να υπάρχει και κάτι άλλο που να μπορεί να το αναιρεί. Ξέρεις πολύ καλά σε τί κατάσταση βρίσκομαι και ούτε οι ελιές φέτος θα μου κάνουνε το χατίρι. Μπορώ ωστόσο να κινήσω κάποια πράγματα μα πες μου τί νίντζα είμαι που θέλεις να πατάω στον αέρα για να πηδήξω και να βάζω πλάτη στον αέρα για να σπρώχνω; Φτάνω να νομίζω πως δεν σε νοιάζει και εντάξει αν είσαι πλήρης κι εντάξει εσύ κι εγώ σου περισσεύω.. αυτά μου λες; Μολών λαβέ και τέτοια .. ξέρω κι εγώ να πω.                      

Οι ταράτσες πάνε διακοπές

 

Εδώ με έχεις πάει κάπου που δυο ταράτσες χωράνε σε ένα κρεβάτι διακοπών. Κι ύστερα λες πως φοβάσαι μη χάσεις τη λογική σου. Μα δεν είναι τίποτα να χάνει τη λογική του κανείς αγάπη μου. Ρώτα κι εμένα. Που αν την είχα δεν θα είχε γίνει τίποτα τέτοιο. 

Να βλέπεις να γίνονται όμως και τα άδοξα έτσι δοξασμένα αυτό είναι μεγάλη αγάπη. Μέχρι τρέλας δηλαδή ότι έχω και ότι δεν έχω το δίνω. Μα θέλει τρέλα για να σε μεταφράσω. Και για να στηρίζω τέτοια πράγματα. Εγώ πάντως φοβάμαι μη και λογικευτώ καμιά μέρα. Αφού το παθαίνω κάπως σε διαδικασία παρασκηνίου που πετάγεται μπροστά κι είναι όντως τρομαχτικό σα να χάνεται η ταυτότητα. Σταγόνα στον ωκεανό. Όπως στον έρωτα. Αποταυτοποίηση πως το λένε. Χάσιμο. Να χάνεσαι και να τη βρίσκεις.

Θέλω να σου πω σ' αγαπώ κανονικά και άξια και βιολογικά και δοξασμένα. Σκοπό της ζωής μου το έχω. Πιο λογικό πράγμα δεν έχω βρει από αυτό. Αλλά ο τρελογιατρός πχ αυτό το' χει κάπως για τρέλα, βάση τα ιστορικά στοιχεία δλδ. Από το κρεβάτι που χωράει τις ταράτσες ίσως να το έβλεπε κι αυτός λογικό. Αλλά ακόμη κι εσύ να σε ρωτούσα το πιθανότερο είναι να μου έλεγες πως δεν γράφεις για ταράτσες που πήγαν διακοπές. Άρα βλέπεις πως το πιθανότερο δεν είναι και το λογικό. 

Η λογική πάντως είναι δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο το ένστικτο η αισθητική και η αρμονία. Όμως αυτό ακριβώς το τρίπτυχο είναι μια λογική. Και να μην φοβάσαι γιατί αυτά δεν χάνονται. Όσο και να δοκιμάσεις να παρεκκλίνεις. Άμα τα έχεις τα έχεις. Κι εσύ τα έχεις. Υπογραφή ΔΠ Νάνσυ. Εντάξει.

Βέβαια εσύ μιλάς για την δική σου λογική. Κι εγώ πάλι μιλάω για την δική μου. Κι αν κτίζουμε μαζί την δική μας λογική κάπου κάτι λογικά μπορεί να χάθει από την δική σου κι από την δική μου. Κατάλαβες. Αλλιώς το πάει ο καθένας μόνος του το έργο. Ή έχεις την δική σου την δική μας την δική μου την κοινή την άλλη την ανώτερη την κλασική τη διαχρονική έχεις εκεί πέρα μερικές σαν τα κλειδιά μπεγλέρι και παίζεις. Κατάλαβες είναι θέματα αυτά. Η δική σου κι η δικιά μου και του αλλουνού και τέτοια κοσμογονικά.

 

 

Μπράβο αγάπη μου

.. να τώρα τελειώνω κι εγώ μιαν ανακεφαλαίωση που κάνω 

κι ανασυντάσσομαι. 

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ

 

ή η αποτυχία του Μασκ

Τα αισθήματα όταν τα πίνεις ξεροσφύρι βαράνε άσχημα. Κεφάλι στομάχι κόβονται τα πόδια γίνονται ζημιές. Ξυπνάς την άλλη μέρα χάλια. Κι εγώ που σ' αγαπώ μωρό μου -μες τα χάλια μου- και θέλω να πέσω στο πιάτο να με φας. Κάθομαι όλη μέρα και πίνω ξεροσφύρι. Και περνάει η ζωή λιώμα. Κακό λιώμα. Να μη μένει μυαλό ούτε για να οργανωθεί το γλέντι. Κι όλο να ρέει το "κρασί" απ' τον ουρανό. Σαν αυτά τα ραδιοπαλμοκύματα που ετοιμάζουν τους δορυφόρους να το πικνώσουν να μας ψήσουνε να μας φάνε. -Σίγουρα εμάς μελετάνε- . Κάτι τέτοια σκέφτομαι και με πιάνει επανάστα. Μέσα στο λιώμα μου γελάω στον Μασκ. Διότι είμαι η ζωντανή απόδειξη, το ζωντανό παράδειγμα της αποτυχίας του. 

Αναστεναγμός

 

Σε λατρεύω. Είσαι αυτό που θέλω και το λατρεύω. 

Όταν ξυπνάει η κακιά καύλα 

τα γυρνώ τούμπα τα μαύρα 

και βγαίνουμε ροζ. Γίνονται όλα 

Ο πιο βαρύς αναστεναγμός. 

 

Ηλία Λήχ' το Το ίδιο λέμε

 

Η βριζοθεραπεία όμως είναι κάτι στο οποίο πρέπει να έχεις μυηθεί για να το καταλάβεις. Για αποδοχή και κατανόηση.

Οι άνθρωποι συνήθως βρίζουν διότι δεν μπορούν να ελέγξουν την οργή τους ή απλά δεν έχουν και δεν θέλουν τους τρόπους. Συμβαίνει ως απαξίωση.

Ο μυημένος όμως κάνει ολόκληρο ταξίδι και διαλέγει την στιγμή τον τόπο κτλ όπου θα κάνει την βριζοθεραπεία του. Θάλασσά μου.. είναι κάτι λυτρωτικό  σαν τελετή σαν εξορκισμός κι εξομολόγιση. Κάτι για το οποίο σίγουρα χρειάζεται προετοιμασία πειθαρχία και συνείδηση. 

Το ίδιο είναι με όλα τα παλιοπράματα. Δεν χρειάζεται να αναλύουμε τα των παλιαθρώπων. Δεν είναι για πέταμα όλοι οι παλιάνθρωποι με τις παλιανθρωπιές τους. Του παλιάνθρωπου παλιανθρώπινα θα του μιλήσεις. Όταν σε ενδιαφέρει δλδ.

Αλλιώς του πετάς έναν Καντ εκεί και τον αποκλήεις. Και μένει στην απέξω. Και μέσα κοιμούνται οι άλλοι. 

Καλημέρα Στάλιν

 

Νομίζω είναι λίγο τί αυτοακύρωση να προωθείς την γνώμη σου μέσα από κάτι το οποίο θεωρείς και όντως μπορεί να είναι ανάξιο. Όχι βεβαίως ως θεσμός αλλά ως λειτουργεία κι επίπεδο πολιτισμού πιστεύω. 

Όταν ο άλλος σε βρίζει κανονικά είναι ότι λαμβάνεις μια δυσαρέσκεια που έρχεται από συναισθηματική βάση. Όταν αυτός ο άλλος σε ενδιαφέρει και μπορεί να έχεις δεχθεί και κάποιες ευαρέσκιες του επίσεις από συναισθηματική βάση τότε θα πρέπει να σκεφτείς λογικά να διαγράφεις και τις ευαρέσκειες που έρχονται από αυτή τη βάση. Δλδ όταν λες τέλειο πχ στο θεάρα και όχι στο άη γαμήσου είσαι φίλε ανισόρροπος. Εντάξει. Και δίχνεις ότι δεν αντέχεις τα μειωτικά σχόλια κι ο άνθρωπος που έχει ασχολειθεί βλέπει την αδυναμία σου. (Άσε που βγάζεις τον ρήτωρα Λυσία εκτώς και δεν είναι καθόλου έξυπνο αυτό όταν θέλεις να προωθήσεις δια του λόγου κάτι. Και παλεύεις γι' αυτό. )

 Καλύτερα να πεις ευθέως, δεν έχω διάθεση να αναλωθώ σε περεταίρω αναλύσεις για το θέμα και σήμερα εγώ αντέχω μόνο χαμόγελα σας παρακαλώ. 

Διότι αυτό το ξινισμένο τύπου Σταλινικό σου χαλάει το ίματζ αγάπη μου και για όσους ξέρουν φαίνεται ότι είναι από αδυναμία κι ανάγκη. Συγνώμη που σ' αγαπάω μωρό μου. 

εσένα θέλει

 

τα ήξερε όλα. είναι Ο μαλάκας. νομίζει ότι κρατάει το υπερσυνείδητο από την σχίζα. με έχει ξεκάνει. ούτε ξέρω ακριβώς τι κάνει. κάτι φορές νομίζω πως απλά ροκανίζει το χρόνο. μιλάμε για αναισθησία αν είναι έτσι! δεν θέλω να τον ξέρω κάτι ώρες. κι όμως είναι ο καλύτερος που έχουμε. βοήθησέ μας. εσένα θέλει.. 

 

στο πεζοδρόμιο μια άλλη τραγωδία

 

τώρα αγάπη μου εξετάζω μια οπτική όπου το ΚΟΙΝΟΝ και το ΙΔΙΟΝ είναι ΕΝ. Στο ΕΝ όλο το χρήμα να πουλιέται στο ΚΟΙΝΟΝ και να τα τσεπώνει το ΙΔΙΟΝ. 

Τσάμπα είναι. Μα πολύ σπάνια αυτή η περιπτωσάρα. Μοναδική. ΜΟΝΑΔΙΚΗ! μέχρι χρεοκοπίας αξίζει κι αυτοκτονίας μετά.

άσκηση 1η

 

Βρείτε μια έννοια σύμφωνα με την αντιληπτική αξιακή σας κλίματα και ταιριάξετε με κάθε βασικό χημικό στοιχείο.

όταν μιλάμε για εμπιστοσύνη και ύπαρξη

 

Αγαπώ εκτιμώ σέβομαι και θαυμάζω τους ανθρώπους που κατάφεραν να αποδεχθούν τις ψυχώσεις τους και να τις αγκαλιάσουν. Που θέλησαν να τις ακούσουν και βρήκαν τον τρόπο και κουβέντιασαν μαζί τους και κουβεντιάζουν. Αυτοί οι άνθρωποι για μένα είναι οι άνθρωποι που μπορώ να εμπιστευτώ περισσότερο από τον οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. 

 Ένα πράγμα με προβληματίζει περισσότερο από όλα στην ύπαρξη. Η σχέση του ΚΟΙΝΟΥ με το ΙΔΙΟΝ και η σχέση του ΙΔΙΟΥ με το ΚΟΙΝΟΝ, η λειτουργεία κι η θέση αυτών μέσα στο ΠΑΝ και το ΣΥΜΠΑΝ.

( το ΠΑΝ δεν μετριέται ενώ το ΣΥΜΠΑΝ μετριέται. και τί άλλο μπορεί να είναι αυτό το ΣΥΝ αν δεν είναι ο χρόνος; )

Εσύ; έχεις λίγο χρόνο για να μιλήσουμε; 

  

για την αλληλογραφία

 

και γενικώς

με ένα παράπονο το ίδιο πάντα

έρευνα πάνω στις δράσεις και τις επιπτώσεις του απήγανου

 εχθές στην προσπάθεια να μεταφέρω την Άντζελα προσπάθησα να την δελεάσω με ένα κόκαλο ώστε να κάνει 20 εκ να ανέβει στο φορείο αφού έδειχνε να πονάει πολύ και δάγκωνε όταν πήγαινα να την τραβήξω. τελικά της το έδωσα και το έφαγε το κόκαλο αλλά στο φορείο δεν ανέβηκε. από εκεί συμπέρανα πως δεν έχει στομαχικά ή εντερικά προβλήματα και λογικά δεν έχει φάει ποντικοφάρμακα. σκέφτηκα πως πιο πριν είχε περίοδο και έπαιζε με ένα τσοπανόσκυλο τις προηγούμενες μέρες και τελικά είναι το πιθανότερο να είναι έτσι από ξεπαρθένεμα. είναι πολλά χρόνια που έχω και καλλιεργώ το μαγιοβότανο βότανο που λύνει τα μάγια ή στερφοβότανο τον απήγανο δλδ και σήμερα ήταν η πρώτη φορά που το χρησιμοποιώ. για την εργασία μου δλδ πάνω στα βότανα είναι σήμερα μια ιστορική μέρα. δεν ένιωθα έτοιμη μα σήμερα το έκανα. συνεχίζω να έχω ερωτήσεις αλλά σε τέτοια περίπτωση λόγο του ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπω τόσο χάλια ζώο από κάτι τέτοιο δοκιμάζω κι ο θεός βοηθός. 

 και πάλι δεν ξέρω. κάπως σα να είχε πάθει το ίδιο κι ο Τζίμης μόνο που αυτός είχε χάσει και την οπτική επαφή με το περιβάλλον. κι ούτε φαίνεται χτυπημένη πουθενά ούτε αίματα τίποτα. και πάλι κι αυτό συνέβη μέρα που είχα σοκ κι ασύλληπτη στεναχώρια. κι ύστερα τώρα σηκώνεται και δείχνει βελτίωση. μα και κάπως έτσι συνέβη που έχασα την Φαίδρα πάνω στη γέννα της. Όπως και να το κάνουμε είναι περίεργη σύμπτωση αυτό που συμβαίνει με εμένα και τα σκυλιά που φροντίζω κάθε φορά που χάνω κάπως κάτι από τον κόσμο μου.  

κι είναι κι αυτό ότι περνάω σε άλλη συχνότητα κι επίπεδο τις στεναχώριες μου και με βλέπεις και απλά φαίνομαι κάπως τρελαμένη παρά στεναχωρημένη. όμως τα σκυλιά καταλαβαίνουν μέχρι και τις διακυμάνσεις στις σκέψεις μου κι αυτό το έχω αμέτρητες φορές δει να συμβαίνει. 

  όμως τώρα έχουμε κάποια βελτίωση. κι εγώ έχω βελτιώσει τους χρόνους μου στην εξωτερίκευση.  

ΝΑΙ !!!

 

Θες να πετάξω τα γυαλιά μου. Τα πετάω. 

Χειρότερα τώρα; 

ΒΑΣΑΝΟ

Το ίδιο είναι.

Παντών συνθηκών

 

Δεν μπορεί να μη το ξέρεις πως τα δικαιώματα δημιουργούν και υποχρεώσεις 

Κι όταν υπάρχουν ζυγή υπάρχουν και καθήκοντα

Για το αυθεντικό των πραγμάτων και γενικώς τα αισθήματα. 

Ξέρεις ότι μπορείς και είσαι η καλύτερη κι εκτώς συναγωνισμού. Για εμένα είσαι.

Δεν είπα ΟΧΙ σε κάτι

Κάθε ΝΑΙ όμως προϋποθέτει και κάτι.

Και συγνώμη για το επίπεδο. που για να μιλήσουμε για αυτά είναι για λόγους συντομίας και ευστοχίας.

Εγώ. Κοιτάω κόλους και βυζιά στον δρόμο. Το ίδιο είναι. Ότι ταιριάζει στον καθένα ..

Κι ότι είπε ο Χειμωνάς.

να σκιστώ

 

μίλα μου βρε αγάπη μου τί σου φταίει

το επίπεδο τύπου μωρή πούστρα δεν είναι το καλύτερό μου δεν μ' αρέσει αλλά έχω ταλέντο και σε αυτό πολύ καλλιεργημένο

 

κρέμεται το χέρι θλάση. 5 μέρες μου είπανε να δω βελτίωση. και αντιφλεγμονώδη πήγα νοσοκομείο. γράφω με το αριστερό. 

η Άντζελα περπάτησε λίγο σέρνεται ενεργείται αλλά πονάει πάρα πολύ στάθηκε αδύνατο να τη μεταφέρω σπίτι. της φτιάξαμε με την μικρή ένα γρέκι στο χωράφι γιατί έρχεται καταιγίδα.  

δεν θέλω να τσακωνόμαστε. τουλάχιστον όταν συμβαίνει να το ξέρω. όχι να με τσακώνεσαι μόνη σου και να το μαθαίνω κατόπιν εορτής. θα χεστούμε

εντάξει αγάπη μου;

είσαι καλά;

βάλε κανα τραγουδάκι για μας ..

όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις ..

 

με έχεις προσβάλει άσχημα μα το χειρότερο από όλα είναι που δεν μου μίλησες για τις ανησυχίες σου και δεν κράτησες έστω το επίπεδο. Όταν φέρεσαι σα πεντάχρονο σε σοβαρά πράγματα δε μπορεί κανείς σοβαρός άνθρωπος να σε πάρει στα σοβαρά. και δεν μπορώ να προσβληθώ από ένα κακομαθημένο πεντάχρονο. ποτέ δεν μου άρεσαν οι άνθρωποι που δεν μαζεύουν τις ζημιές τους και τα σκουπίδια τους. 

έστω αν πούμε πως εσύ μάζεψες τα σκουπίδια σου δεν θα είχα κανένα θέμα να μαζέψεις τα σκουπίδια σου από την αλληλογραφία μου. Αλλά έχεις κάνει και ζημιά στα δικά μου πράγματα που δεν τα είδα ποτέ για σκουπίδια. και καμία πραγματικότητα δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δικιά μου αλήθεια. το να μου πετάξεις κάποια δικά μου πράγματα το τρώω κάπως. το να τα χαρίζεις αλλού κι αυτό το έφαγα. το να τα οικειοποιήσαι κι αυτό το τρώω. από ένα πεντάχρονο όλα τα τρώω.   το ότι μίλησες σε άλλους και δεν μίλησες -πρώτα- σε εμένα αυτό δεν μπορώ να το φάω. 

στο σωρό με τις κιλότες κι εσύ μέσα ρε μαλάκα. κάπου σε είδα ...και να ανακατεύω το σωρό με τις κιλότες για να σε βρω. έκανα εγώ τέτοια πράματα΄... σου έδωσα τέτοιο δικαίωμα/

Δεν χρειάζεται να ανησυχείς πάντως

 

Να μη φοβάσαι. Σε ότι έχει να κάνει με εμένα προσωπικά τη Νάνσυ δεν τα βάζω με πίτουρα. Τα βάζω με ανθρώπους από το μπόι μου και πάνω.

 

καληνύχτα Κεμάλ

  

Χρησιμοποιείς αθέμιτα μέσα εναντίον μου. Παραβιαστικά. Λιποψυχείς. Τί ελεεινά πράγματα είναι αυτά. Έχει δίκιο ο γιατρός. Από την τρομάρα σου μπορεί να με μπλέξεις. Το πιο πιθανό είναι να με μπλέξεις. Αυτά είναι επίπεδο κι αισθητική τύπου μωρή πούστρα. Εγώ δεν είμαι έτσι. Έχω διαλυθεί εδώ χάμω πονάω έχω διαλύσει το σώμα μου στα εργαλεία στα πριόνια και τα ραβδιστικά για να έχω ένα κούτελο καθαρό και να προχωράω με αυτό κι εσύ μου παρουσιάζεις τέτοια τρισάθλια πράματα. Κι εγώ τώρα πρέπει να σε βλέπω και να σε κρίνω από το επίπεδο τύπου μωρή πούστρα. Εμένα δε μου αρέσει αυτό το επίπεδο και δεν το παίρνω στα σοβαρά και δεν πατάω εκεί πέρα. Αυτά είναι για μικρούς μικρούς και τιποτένιους. Πίτουρο ε πίτουρο. Να την βάζεις στον κώλο σου την επιτυχία σου και το στάτους σου προφανώς και θα είναι από εκπτώσεις και πίπες. Και μια πίπα που θέλω σα τρελή να σου πάρω τώρα δεν μπορώ λόγο δεοντολογίας. Τί τραγικό! Κι είναι κρίμα που δεν πρόλαβα.  

     

 

Έχω θλάση στον δεξί αγκώνα κ πρέπει να το κρεμάσω 3 βδομάδες έχει πριστεί.

Πονάω

Έχω ΜΕΓΑΛΙΩΔΗ ΖΗΜΙΑ πάθει

 

ΕΣΥ αγάπη μου με προσέχεις από τους ταπεινούς που με κυνηγάνε για τα ΠΑΝΙΔΙΑ;

Αλήθεια λιώνεις όλη μέρα στο gugetaki να με προστατέψεις;

Εκτώς buget

 

Αισθητική ΕπίπεδοΜωρή πούστρα με ένα πεντοχίλιαρο να γαμηθούμε στο παγκάκι της Ευελπίδων

Ωραίο αλλά... υπάρχουν και καλύτερα

Bad trip μαλάκα

Μια μεγάλη ερώτηση

 

Μια μεγάλη ερώτηση είναι το πότε κάτι πρέπει να το παίρνουμε προσωπικά. Συμβαίνουν πράγματα με ανθρώπους που μπορεί να είναι ολοφάνερο πως μας απευθύνονται και μάλιστα να έχουν ξεκάθαρα επιπτώσεις αποτελέσματα και συνέπειες πάνω μας. Όμως πότε κάτι πρέπει να το πάρουμε προσωπικά;

Η απάντηση είναι ποτέ. Όπως και η απάντηση είναι πάντα. Κι αυτό προκύπτει όχι από κάποια ανθρωπιστική και ψυχολογική γνώση. Έρχεται από την πείρα του κλαδέματος της καλλιέργειας του Ιερού δέντρου τις Ελιάς. Αναμφισβήτητα είναι σοφή δασκάλα. 

Λοιπόν υπάρχει ένας κανόνας που λέει πως όταν έχεις ερώτηση για κάτι αν πρέπει να αφαιρεθεί ή να μείνει ο κανόνας αυτός λέει πως το αφαιρείς. Δηλαδή κατέχοντας με βεβαιότητα τη γνώση για το τί αρέσει στο δέντρο ώστε να νιώσει δυνατό για να καρπίσει, για το τι πρέπει να αφαιρεθεί και τι πρέπει να μείνει οτιδήποτε σε φέρνει στο σημείο τις αμφιβολίας χρακ το κόβεις. Ότι σου δημιουργεί αμφιβολία κόβεται. Κι αυτό διότι έχεις να κάνεις με το πιο γενναιόδωρο και ισορροπημένο δέντρο που υπάρχει κι αμέσως θα δώσει σε όλο το δέντρο ζυγισμένη την δύναμη που θα έδινε σε εκείνο το σημείο που αφαιρέθηκε και μάλιστα θα σου αποκαλύψει τα σημεία που νιώθει το ίδιο πως πρέπει να τα ισορροπήσει αποκαλύπτοντας σου και τα λάθη σου έτσι. Διότι ουδείς άσφαλτος. Εντάξει.

Επομένως και στην ερώτηση αυτή απαντάμε, όλα ή τίποτα. 

Όταν τα παίρνεις όλα προσωπικά, κι έτσι όντως είναι, καλείσαι να φερθείς και να πράξεις σοφά και ισορροπημένα, όπως η Ελιά. Αν δεν μπορείς όμως, αφού δεν έχεις την αίσθηση της ισορροπίας, καλύτερα να μην παίρνεις τίποτε προσωπικά, μέχρι να την αποκτήσεις. Διότι προέχει η αίσθηση της ισορροπίας σου πριν την όποια αλληλεπίδραση.  Η γνώμη μου αυτή είναι.           

ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΥΤΗ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

 

Βέβαια όλες οι προσπάθειες που κάνουμε με σκοπό να κατανοήσουμε τις συμπεριφορές και τις προεκτάσεις τους είναι αδύνατο να φέρουν κάποιο βάσιμο συμπέρασμα για τους άλλους παρά μόνον για εμάς και πάλι με αποκλείσεις. Να πούμε ναι αν μας αρέσει κάτι ή όχι αν δεν μας αρέσει. Μπορούμε ωστόσο να βρούμε κάπως έτσι και τον δικό μας άξονα. Γι' αυτό και η σπουδαιότερη φράση που έχει ειπωθεί ποτέ είναι το: 

ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ   

η οποία είναι και η αρχή του ηλεκτρισμού

ΕΝ ΟΥΔΕΝ

ΟΥΔΕΝ ΕΝ

0 1

1 0

οι τρόποι μας ως κάτι σαν εργασίες παρασκηνίου

 

Κάποια στιγμή στη ζωή μου είδα ένα τρελό φως. Κατάλαβα πως όπως φερόμαστε στους άλλους φερόμαστε και στον εαυτό μας. Αυτό ήταν μια αποκάλυψη για εμένα διότι είναι κάτι που πολύ δύσκολα μπορεί να το δεις. Έτσι άρχισα να παρατηρώ πως φέρομαι στους εχθρούς μου πως στους φίλους πως στους άγνωστους και στους γνωστούς. Κι άρχισα να χαρτογραφώ κάπως το μέσα μου γιατί όλα αυτά τα έχουμε και μέσα μας. Και όλοι περνάμε συνειδητά ή ασυνείδητα πολύ χρόνο με τον εαυτό μας μάλλον όλον τον χρόνο. Κι αν και την περισσότερη ώρα μπορεί να τον αντιμετωπίζουμε σαν έναν άγνωστο ή σαν έναν απλό γνωστό κάνοντας τα καθημερινά μας πράγματα και όταν καλούμαστε να κάνουμε πράγματα για μας τον κοιτάμε πότε ένα μέρος φιλικά ένα μέρος εχθρικά κάποιες πτυχές σαν άγνωστο ή σαν απλό γνωστό. Κι έχει σημασία να ξέρουμε κάπως πως απευθύνεται εννοώ στους τόπους του μέσα μας κάθε τί που κάνουμε κάθε φορά. Έτσι όταν συναντώ συμπεριφορές λέω εντάξει σε εμένα συνέβη να συμπεριφερθεί ο άλλος έτσι αυτή την στιγμή μα ο ίδιος το τρώει συνέχεια αυτόν του τον τρόπο. Και σπάνια βρίσκω κάτι που να μ' αρέσει και θέλω να συναναστραφώ περισσότερο. Και συνήθως βλέπω πράγματα που λέω έ τον κακομοίρη τί τρόπους κουβαλάει. Κι είναι ευχάριστο που εγώ το έφαγα μόνο εκείνη τη στιγμή ή το διάστημα τέλος πάντων ότι ζημιά κι αν μου έκανε θα γυρίσω σπίτι μου και στα ήσυχα μέρη μου και θα έχω να απολαμβάνω μια συμπεριφορά για μένα καλύτερη από εμένα για μένα και τους εχθρούς και τους αγαπημένους μου. Είναι δηλαδή σαν κάθε φορά να έχει πράγματι αποδοθεί αυτόματα με αυτόν τον τρόπο η δικαιοσύνη. Όπως συμπεριφέρεσαι στους άλλους έτσι συμπεριφέρεσαι και στον εαυτό σου. Οι τρόποι σου είναι οι ίδιοι. Ακόμη κι αν αγνοείς κι αποφεύγεις ας πούμε το κομμάτι του εχθρού εαυτού σου πάντα έρχεται και σε βρίσκει. Είναι νομοτέλεια. Κι ο καλός σου εαυτός το ίδιο κι αν τον αγνοείς κι αυτόν γιατί μπορεί να σου φαίνεται κάπως και να μην τον πιστεύεις ή να τον θεωρείς χαζό θύμα κτλ και να προτιμάς τον δημοσιοσχετίστα ξέρω 'γω τον "δυνατό" τον γαμάουα και δεν ξέρω 'γω ποιον. Το πως αντιμετωπίζεις την ιστορία σου τα βάθη σου τις επιθυμίες σου τις αδυναμίες σου. Όπως πχ τους αδύναμους γύρω σου, αυτούς που σε επιθυμούν, τους ανθρώπους της ιστορίας σου κτλ. Γνωρίζοντας και την δική σου πρόθεση, πχ αν είναι καλή, στο πως σου φέρθηκε μπορείς να καταλάβεις πως φέρεται κι αυτός στον πχ καλό εαυτό του. Σε πιο βάθος και σε ποια επιφάνεια κινούνται οι προτιμήσεις του και ποιο είναι το πεδίο που προτιμά να κινείται. Τί παρακάμπτει τί έχει αφήσει να ερημώσει μέσα του κτλ. Κι αυτή είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας που χρειάζεται να παρατηρείς τους άλλους πως φέρονται στους άλλους. Και να παρατηρείς και εσένα πως φέρεσαι στους άλλους για να ανακαλύψεις τελικά πως φέρεσαι εσύ σε εσένα για να εργαστείς βελτιωτικά μέσα σου. Είναι το γνωστό που λέει πως αν δεν το έχεις μέσα σου δεν μπορείς να το δεις και στους άλλους αλλά λίγο πιο εξελιγμένο εφόσον σε ενδιαφέρει να μάθεις δεν στέκεσαι μόνο στην ιδίαν εμπειρία.  Σίγουρα η παρατήρηση όταν συναντά άγνωστα πράγματα χρειάζεται μια μίνιμουμ  διαδικασία παραβολής και μεταφοράς ώστε να πλησιάσεις και να εμβαθύνεις στο άγνωστο που συναντάς και σε ενδιαφέρει κάπως να το κατανοήσεις. Δημιουργείς ή ανακαλείς εμπειρίες σε μια μίνιμουμ κλίμακα. Μάλιστα θα έλεγα επιστρέφοντας σε μια ηλικία νηπιακή και παιδική εκεί βρίσκεται πάρα πολύ υλικό για όλα  τα είδη των εγκλημάτων σε μια άλφα κλίμακα κι εφαρμογή. Κι εκεί η μνήμη μαζί και η μητρότητα ή η πατρότητα ως η συγχώρεση. Η κατανόηση. Οι τρόποι αντιμετώπισης και όλα.           

         

συνοψίζοντας

 

Η Πλατωνική σειρά από την σφαίρα της Διοτίμας είναι:

ΚΟΙΝΟΝ ΕΝ ΠΑΝ ΙΔΙΟΝ

ή μήπως

ΚΟΙΝΟΝ ΕΝ ΠΑΝ ΟΛΟΝ (;)

Γιατί όμως το κάλλος να ταξινομείται στο ίδιον;

και και γιατί όχι στο όλον; 

Το όλον είναι μετρήσιμο ενώ το παν δεν είναι. Πως γίνεται από κάτι μη μετρήσιμο να προχωράς σε κάτι μετρήσιμο; 

Είναι το ίδιον μετρήσιμο; Για να σταθεί η Πλατωνική αυτή σειρά ερχόμαστε κοντά στο να συμπεράνουμε πως ο Πλάτων θεωρούσε το ίδιον μη μετρήσιμο;

   

Μυρίζει γκαζόφρενα

 

Προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου. Δεν μπορώ να εφαρμόσω την συμβουλή του γιατρού να επιλέξω δλδ κάτι από όλα αυτά που σκέφτομαι το πιο ωραίο και βάσιμο και να το κλειδώνω για να μη σχίζομαι. Νιώθω πως δεν το έχω βρει και δεν είναι κανένα από αυτά που σκέφτομαι. Είναι επίπονη δύσκολη και εξαντλητική διαδικασία και δεν πρέπει να μένω πολύ ώρα εκεί.  Ωραίο το άγνωστο δε λέω αλλά πρέπει να έχεις κι άδειο μυαλό για να το ευχαριστηθείς κάπως. Είμαι σε σύγχυση. Μια σύγχυση που θα μπορούσε να με καραφλιάσει μα ευτυχώς έμαθα να σταματώ και να μην τρέχω και τίποτε να μη με τρέχει. Άγνωστο πρέπει να πω και δεν ξέρω. Το πιο βάσιμο που έχω να πω είναι πως έχω τουλάχιστον ένα "ελάττωμα" το οποίο δεν θα συγχωρούσες ακόμη κι αν διάλεγα την υπόθεση που μ΄ αρέσει. Το οποίο έχω δουλέψει πάρα πολύ. Μέσα από τη διαδρομή από τα πολλά στο ΕΝ από το ΕΝ στο ΠΑΝ ως το κάλλος. Το στάδιο από το ΕΝ στο ΠΑΝ παρουσίαζε συνεχή παλινδρόμηση κι από το ΕΝ ακόμη πιο πίσω στα πολλά. Και βλέπεις πως το ΕΝ καμία σχέση με κάλλος δεν έχει. Τώρα να είμαι στο κάλλος και να περιμένω κανέναν νόημα δεν έχει. Αφού αν μιλάμε για σχέση καλείσαι να τα περάσεις τα στάδια μαζί με τον άλλον εκτός αν το πας να βρεις συμπόνια κάπου κι εμένα δεν με ενδιαφέρει να μοιραστώ τον περί έρωτος πόνο μου και να μην είμαι σε ένα κοινό κάλλος με τον άλλο. Κι ούτε στο ΠΑΝ βρίσκομαι. Βρίσκομαι στο στάδιο από το ΠΑΝ στο κάλλος. Μα εσύ δεν θες να είσαι δίπλα μου σε αυτή την διαδρομή και πως θες, αν θες, να συναντηθούμε στο κάλλος. Ποιες πιθανότητες έχει κάτι τέτοιο να πετύχει όταν στην διαδρομή αυτή μου παρουσιάζεσαι μια φίλος μια εχθρός. Κι αν πούμε πως συναντηθήκαμε ιδεατά στο ΠΑΝ και πάλι σε μια παλινδρόμηση από το ΠΑΝ στο κάλλος και πίσω. Πως το ιδεατά να γίνει πραγματικά στην μισή διαδρομή ή και σε κάποιο της σημείο. Εσύ στην καλύτερη θες να φτάσεις στο κάλλος και τα άλλα να τα έχεις περάσει ανέγγιχτα και ιδεατά; Ε ανέγγιχτα και ιδεατά θα είναι και στο κάλλος. Κι έτσι ιδεατά έχουμε φτάσει και στο κάλλος και είμαστε μια τελειωμένη υπόθεση. Ο καθένας μόνος του. Και λυπάμαι. Πιο πολύ για τον τόσο αγώνα δλδ που είμαι σίγουρη πως με τόση προετοιμασία θα μας έφταναν λίγες ώρες μόνο να περάσουμε οι δυο μας όλα τα στάδια πραγματικά. Την "απόσταση" όμως δεν την διάλεξα εγώ αλλά εσύ. Η αδιάνυτη απόσταση είναι δικιά σου απόφαση. Κι εγώ έτσι δεν έχω άλλη επιλογή παρά να σχιστώ πάλι το λιγότερο στη μέση. Σε έναν κόσμο πνευματικό που δεν υπάρχουν "αποστάσεις" και στον πραγματικό και υλικό που υπάρχουν. Διότι πρέπει να ζήσουμε, αν το θυμάσαι. Με πόνο πόνο ή με πόνο άπονο όπως και να έχει πρέπει να ζούμε.

 

 

Αγάπη μου έχω πολύ καλά νέα. Η Άντζελα δείχνει βελτίωση. Τρώει και πίνει. Έχει επανέλθει η κίνηση στα μπροστά άκρα της αλλά όχι τα πίσω ακόμη. Το στομάχι της κάνει περίεργους ήχους. Πιστεύω θα τα καταφέρει. Βρήκα σκυλοφαγωμένο ένα κουτάκι από καραμέλες μουμιοποίησης ποντικοφάρμακο. Αυτό είναι το μόνο ύποπτο που βρήκα εδώ γύρω και δεν είναι από εμένα. Περίεργο πως βρέθηκε εδώ αφού άλλα σπίτια δεν έχει κι ίσως σε κάποιο κοντινό μαντρί κάποιος να ρίχνει τέτοια αλλά τα σκυλιά μου το μόνο που κάνουν είναι να μας ξεπροβοδίζουν και να μας υποδέχονται πάνω κάτω τον χωματόδρομο και σε κανένα από τα γύρω μαντριά δεν έχουνε νομίζω πάει ποτέ κι όλα τα μαντριά εδώ είναι περιφραγμένα.     

big brother μανούλα μου

 Είναι πράγματι αστείο να σκέφτομαι πως μου έτυχε κάτι σαν τα μπλουζάκια τα σιντί τις κασέτες και τα βιβλία που βούταγα από τον αδερφό μου και μπορούσε απλά να τα βρει δίπλα στο δωμάτιο μου ή πάνω μου να τα φοράω αλλά ποτέ δεν μου είπε τίποτα. κι ένα μηχανάκι του που μου το κλέψανε και του το πλήρωσα. άλλωστε έχουν περάσει δεκαετίες από αυτές τις μαλακίες κι εγώ έχω πέσει θύμα κλοπής πάρα πολλές φορές κι η ίδια και μου έχουν κλέψει περισσότερα από αυτά που έχω κλέψει στην τελική. ( Δεν ξέρω αν βάλουμε μέσα και τις καρδιές την έχω γαμήσει) . Κι είναι πάρα πολλά χρόνια τώρα που θέλω να είμαι εντάξει και προσπαθώ για αυτό κι ούτε τον θεό θέλω να κάνω εγώ να μοιράζω τα πράγματα των άλλων μα θέλω απλά να είμαι καλά όσο γίνεται με την συνείδησή μου. Και είναι ψεύτης όποιος πει πως δεν έχει κάνει κι αυτός κάπου κάποτε μαλακίες από ανωριμότητα συναισθηματική κυρίως και σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλοί που συνεχίζουν να μην έχουν ηθικούς φραγμούς ή και να τυφλώνονται από τα συναισθήματά τους ή και ακόμη ακόμη να κοιτάν με όποιον τρόπο να κάνουν αυτό που κάνουν. Για μένα έχει σημασία να νιώθω ευγενής με την έννοια των όπλων που χρησιμοποιώ στον αγώνα της ζωής και πως τα χρησιμοποιώ. Δεν μου αρέσει το βρώμικο παιχνίδι πέρα από την πλάκα ή κάποια ολιγόλεπτη κρίση που να συνοδεύεται με μετάνοια ή ως μπλόφα και μέχρι εκεί. Βέβαια δε ζω σε καμιά ουτοπία και κοινωνία αγγέλων γι' αυτό κι έχω επιλέξει την ζωή που έχω επιλέξει για να μην μπερδεύομαι για να κρατώ "παρθένο οργανισμό" και να αντιδρώ έτσι στις δηλητηριάσεις. Κι έτσι ξέρω εκ των προτέρων ειδικά με τα ηλεκτρονικά πως ανα πάσα στιγμή υπάρχει το ενδεχόμενο να τα χάσω. Γι' αυτό και γράφω συνήθως πρώτα σε χαρτί. Και να τα χαίρομαι στην στιγμή τους. Ξέρω πως όσο έχω ηλεκτρονικά μηχανήματα γύρω μου είμαι ενδυνάμη μέσα στο bigbrother. Όπως ξέρω άνθρωπο που αυτοκτόνησε που του έκλεψε τα τραγούδια του ο κολλητός του πασίγνωστος φιλιατρινός στιχουργός και μάλιστα τα περισσότερα είναι τραγούδια ω τί σύμπτωση που τα έχει τραγουδήσει ο Διονυσίου. Κι αυτήν την ιστορία την έχω ακούσει από τον άλλο τους κολλητό που στη συνέχεια έγινε ένας από τους φίλους μου τους πραγματικούς φίλους μου που μου στάθηκε και ξέρω το ήθος του και το αν λέει μαλακίες δεν λέει μαλακίες και το άλλο παιδί πνίγηκε κολύμπησε από το Λιμενάρι ως τον Ήλιο. Σίγουρα δεν το έκανε για τα τραγούδια αλλά για την πράξη που ένιωσε προδοσία και για τα τραγούδια και γενικώς. Αφού τον συγκεκριμένο στιχουργό τον έχω συναναστραφεί κι εγώ και είναι πραγματικά ένας πουλημένος επηρμένος και είναι πολύ περίεργο να έγραψε και πως έγραψε τέτοια καθαρά τραγούδια κάποτε. Μα έχει γράψει πολύ ωραία καψούρικα και είναι εντελώς στα γκρίζα η ιστορία του κύριου αυτού οικογενειάρχη δημοσίου προσώπου κτλ. Ο άλλος πάντως κολύμπησε ως τον Ήλιο. Κι αυτός είναι ο Ήρωας μας ο πιο κορυφαίος χωρίς αμφιβολία καμιά.       

Εκείνο που μου μένει να βρω είναι γιατί κάποιος να αφαιρέσει κομμάτια από την αλληλογραφία μας και συγκεκριμένα τα συγκεκριμένα. Κούρεμα, αμνηστία ή εξαφάνιση στοιχείων για να βοηθήσεις και να οχυρώσεις την στάση σου και την θέση σου εναντίων μου. Αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει με μαρτυρία και επομένως αφορά τρίτους. Ποιοι είναι αυτοί οι τρίτοι που έχουν την παραπάνω αξία αυτή και πως κάποιος μπορεί να έχει αξία για σένα και να του παρουσιάζεις μια ιστορία άλλη από αυτή που ήσουν. Επομένως δεν μιλάμε για αληθινή καθαρή σχέση παρά για σχέση που βασίζεται σε κοροϊδία και κακό παζάρι και δεν πάει το μυαλό μου ποια κατάσταση της προκοπής μπορεί να χρειάζεται έναν τέτοιο φιλτραρισμένο εαυτό. Καμία είναι η απάντηση παρά κάτι επικερδές καπιταλιστικό κι ανούσιο όπως είναι όλα τα ψεύτικα φίλτρα. Δεν σώνεσαι κι ούτε αλλάζεις με ένα κουμπί παρά δυσκολεύεις την αποδοχή και τις σχέσεις μεγαλώνεις την απόσταση. Η αισθητική είναι βέβαια κάτι που μελετάω κι έχω ερωτήματα. Μα κανέναν δεν βοήθησε ουσιαστικά συμβάλει στην αποξένωση και την κατάθλιψη την αλλοίωση κριτηρίων και δυσχεραίνει την έρευνα και την πρόοδο γενικώς, η αλλοιωτική ωραιοποίηση. Η τέχνη δεν είναι ωραιοποίηση κι ούτε υποκειμενική πρέπει να είναι κι όλος ο αγώνας γίνεται για να φτάσουμε σε μια αντικειμενική οικουμενική αλήθεια. Μας ενοχλεί που οι ισχυροί έχουν ρόλο σκηνοθέτη και μοντέρ στην Ιστορία γι' αυτό αγαπάμε και τον Πετρόπουλο και ακόμη παραπάνω ανθρώπους που τους φάγανε στη στροφή. Κι έτσι περίπου κι εγώ τώρα λαμβάνω εδώ μια μαφιόζικη προειδοποίηση κάπως με αυτό που μου συνέβη εφόσον είχα μια ιστορική καταγραφή στο αρχείο μου που εξαφανίστηκε. Και τί μπορεί να σκέφτηκε κάποιος ώστε να θελήσει να την εξαφανίσει. Ποιες οι χρήσεις της. Μα δεν κολλάει και κάπου όλος ο συλλογισμός. Και ποιος άλλος μπορεί να το έκανε αν δεν το έχεις κάνει εσύ; 

Ένας τρίτος για ποιο λόγο; Για να με πλήξει συναισθηματικά εκ του αποτελέσματος. Επίδειξη δύναμης ελέγχου και κυριαρχίας. Τί μαλακίες είναι αυτές. Γιατί; Δεν κολλάει με το περιεχόμενο καταρχήν. Μόνο στο περί σεξουαλικής παρενόχλησης μου κολλάει και πνευματικών δικαιωμάτων μα και γι' αυτό δεν υπάρχει καμία λογική αφού να φανταστείς όλο τον μεσαίωνα τον καρπώνονται οργανισμοί όχι εγώ κι εσύ κι αν πιστεύεις πως τα δικαιώματα σε κάνουν δημιουργό ή η δουλειά σου πλούσιο πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας. Κι όσοι κερδίσανε το λαχείο τους πήρε ο διάολος. Η ζωή είναι πέρα από αυτά. Κι εγώ αυτό το έχω κατανοήσει πολύ βαθιά. Κι εσύ αν δεν πέθανες ακόμη απ' το φαίνεσθαι για να γεννηθείς στο είναι και είσαι κάπου ανάμεσα εκεί και βολοδέρνεις έτσι πάλι δεν θα συναντηθούμε. Κι αυτό είναι που με στεναχωρεί περισσότερο από όλα.    

Με συγκινεί ωστόσο να σκέφτομαι πως μου κάνεις τόσο πολύ τη μαμά και με συγυρνάς αλλά είναι λίγο ξενερουά ρε πούστη. Τον κώλο σου κάλυψες αλλά με έβαλες στο σωρό με τις κιλότες αν το έκανες αυτό είναι απογοήτευση. Και δεν θέλω να πιστέψω πως δεν με ξέρεις καθόλου. Πιθανόν να μου δείχνεις κάτι άλλο να θες να μου πεις κάτι σαν λουρί κολάρο αλυσίδα φίμωτρο και τέτοια μπορεί και gps στο σβέρκο. Ωραία σχέση. Τί να σου πω..  να μου λείπει. Δεν σε πιστεύω. Έχεις μαλάκα δικηγόρο ψυχάκι χειρότερο από το καταδιωκτικό το δικό μου όμως δεν μπορεί να έχει κι αυτός τέτοιο με τέτοια ψιλοπράματα που ασχολείται. Αυτά είναι για τίποτε ψιλικατζήδες.  Χα! Και να ξέρεις πως σε έχω πάνω από τον Άυλον Μάσκ. Κι εσένα κι εμένα. Όμως θυμήσου, δεν παίζουμε με τις ψυχές λέμε. Κι ο γιατρός λέει πως όλα αυτά τα μη πω τα κάνεις από τρομάρα. Σα τα παιδάκια στο σχολείο που σκοτώνουν τις κάμπιες και σαν όλους τους μαλάκες που σκοτώνουν ότι φίδι βρουν και δεν ξέρουν πως είναι ευλογία όταν ξέρεις να του φερθείς. Κι ελπίζω να συμφωνείς και να τελειώνει γρήγορα αυτή η μαλακία όχι να τα αφήνουμε δέκα χρόνια τέτοια χαζά ερωτήματα. Αν είμαι νεκρή ή όχι και τί θα ήθελα ο νεκρός να βρίσκεται στα συρτάρια του και ποιος θα τα ανοίγει. Που να σου γαμήσω. Ντρέπεσαι για μας;       Δε σε πιστεύω.      Θα το βρω

    

Θεέ μου βοήθα την Άντζελα κι όλους τους αθώους

 

Από εχθές χαροπαλεύει το σκυλί μου η Άντζελα. Πριν λίγο της έκανα μια κορτιζόνη ως  τελευταία ελπίδα. Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι πριν δυο μέρες το είδα μπροστά μου. Ήμουν στο μπάνιο και μου πέρασε ένας ηλεκτρισμός στο κεφάλι που μου είπε θα χάσεις την Άντζελα και είπα όχι όχι μη σκέφτεσαι έτσι. Και βγήκα από το μπάνιο και την είδα καλά που περπάταγε προς την κατηφόρα. Είναι κουφό κάθε φορά που στεναχωριέμαι βαθιά να συμβαίνει κάτι κακό σε κάποιο από τα ζώα που φροντίζω. Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο χάκερ αλλά τον καταριέμαι με όλες μου τις δυνάμεις και αν χάσω το σκυλί βουή του μαύρη. Φαντάζομαι πως ήθελε να με πλήξει συναισθηματικά όμως όλα αυτά τα ανθρωπάκια που δεν έχουμε τον θεό μας δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα για το τί παθαίνει κανείς όταν παρεμβαίνει με τέτοιο άδικο τρόπο. Η κατάρα μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βαθύτερη παράκληση για αληθινή δικαιοσύνη. Θεέ μου που έχεις το κακό με το κακό και το καλό με το καλό όπως ο πνευματικός σου νόμος ορίζει στον τόπο των πνευμάτων όπου δεν υπάρχει η υλική βαρύτητα και δεν ισχύουν οι νόμοι της φθοράς παρά μόνον υπάρχουν ψυχές ως το σκοτάδι και το φως. Πάρε τον πόνο μου και δώσ' τον πίσω να πάει από εκεί που ήρθε κι ανήκει. Κι όπως κι εγώ άδικα φέρθηκα κι έκλεψα και καταχράστηκα κάποτε από τον αδερφό μου και πληρώνω έτσι κι όλοι να πληρώνουν.   

        

ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΧΑΚΕΡ

 

Με το διακρατικό IP

Κάποιος έχει πειράξει την ηλεκτρονική αλληλογραφία μου. Έχω χάσει κάθε όρεξη να συνεχίσω σε αυτό το μέσον. Είναι θέμα χρόνου να σβηστούν όλα. Ακόμη χειρότερα να αλλιωθούν. 

Με διώχνουν. Κανείς δεν πρέπει να πειράζει τα χαρτιά και τα βιβλία μου χωρίς την άδεια και την παρουσία μου. Και γιατί κάποιος να κάνει κάτι τέτοιο;

ΧΑΚΕΡ ΓΑΜΙΕΣΑΙ

 

Το σίγουρο είναι πως δεν ενδιαφέρομαι να γνωρίσω κανέναν από το target group για κλαψομούνικα πορτρέτα σε γυμναστήρια. 

Ο χάκερ κάπως με ενδιαφέρει να ανταλλάξουμε απόψεις για τη νύχτα. Μέχρι εκεί. Να με πείσει όμως για τα μέσα κι έξω από την στρατόσφαιρα δεν το πιστεύω.  Αλλά το παίζω κι υπέρ του.

ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΝΟΗΜΟΣΗΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΓΕΝΙΚΩΣ. ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ 

ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΨΟΜΟΥΝΙΚΑ ΠΟΡΤΡΕΤΑ ΣΕ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΑ και γενικώς. 

(Με πατάς. Μου πατάς και τον κάλο. Αν δεν σ' αρέσει το γυμναστήριο να μην πηγαίνεις. Πολύ απλά.)

  

Κασκαντέρ

 

Όχι όχι τον κομπάρσο όχι. Καλύτερα κασκαντέρ. Μακρινά πλάνα. 

 

Κάπου που δεν υπάρχει το δύο και το τρία δεν υπάρχει ούτε το ένα και το όλα κτλ. Εκεί το ΕΝ και το ΟΛΟΝ είναι το ΙΔΙΟΝ το ΠΑΝ. Μόλις κανείς προσπαθήσει να ιεραρχήσει πχ. τον χρόνο, τις διαστάσεις του, με την σειρά, πριν τώρα μετά, από την ουρά βγαίνει στη σφαίρα, από τον κύκλο κι από την γραμμή στο κέντρο, της σφαίρας, με το ένα, χέρι, και με τα δυο, ανοίγει ο πήχης, κι αν πατάει στη Γη είναι συγκεκριμένα τα χιλιόμετρα της απόκλισης. Και πόσο πια να είναι και το πηγάδι σου. Τι να βγαίνει από εκεί. Νερό για φωτιά; Θάλασσα; χώμα; 

 

Το βουνό του φεγγαρίου

 

Η καρδιά του σκότους

Black Neda

Ιδανικότερο επίπεδο

Το δέντρο της νύχτας (στο φως ξεραίνεται και στο σκοτάδι ανθίζει)

Τα χρωματιστά δέντρα

Το βουνό του φεγγαριού