Εδώ με έχεις πάει κάπου που δυο ταράτσες χωράνε σε ένα κρεβάτι διακοπών. Κι ύστερα λες πως φοβάσαι μη χάσεις τη λογική σου. Μα δεν είναι τίποτα να χάνει τη λογική του κανείς αγάπη μου. Ρώτα κι εμένα. Που αν την είχα δεν θα είχε γίνει τίποτα τέτοιο.
Να βλέπεις να γίνονται όμως και τα άδοξα έτσι δοξασμένα αυτό είναι μεγάλη αγάπη. Μέχρι τρέλας δηλαδή ότι έχω και ότι δεν έχω το δίνω. Μα θέλει τρέλα για να σε μεταφράσω. Και για να στηρίζω τέτοια πράγματα. Εγώ πάντως φοβάμαι μη και λογικευτώ καμιά μέρα. Αφού το παθαίνω κάπως σε διαδικασία παρασκηνίου που πετάγεται μπροστά κι είναι όντως τρομαχτικό σα να χάνεται η ταυτότητα. Σταγόνα στον ωκεανό. Όπως στον έρωτα. Αποταυτοποίηση πως το λένε. Χάσιμο. Να χάνεσαι και να τη βρίσκεις.
Θέλω να σου πω σ' αγαπώ κανονικά και άξια και βιολογικά και δοξασμένα. Σκοπό της ζωής μου το έχω. Πιο λογικό πράγμα δεν έχω βρει από αυτό. Αλλά ο τρελογιατρός πχ αυτό το' χει κάπως για τρέλα, βάση τα ιστορικά στοιχεία δλδ. Από το κρεβάτι που χωράει τις ταράτσες ίσως να το έβλεπε κι αυτός λογικό. Αλλά ακόμη κι εσύ να σε ρωτούσα το πιθανότερο είναι να μου έλεγες πως δεν γράφεις για ταράτσες που πήγαν διακοπές. Άρα βλέπεις πως το πιθανότερο δεν είναι και το λογικό.
Η λογική πάντως είναι δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο το ένστικτο η αισθητική και η αρμονία. Όμως αυτό ακριβώς το τρίπτυχο είναι μια λογική. Και να μην φοβάσαι γιατί αυτά δεν χάνονται. Όσο και να δοκιμάσεις να παρεκκλίνεις. Άμα τα έχεις τα έχεις. Κι εσύ τα έχεις. Υπογραφή ΔΠ Νάνσυ. Εντάξει.
Βέβαια εσύ μιλάς για την δική σου λογική. Κι εγώ πάλι μιλάω για την δική μου. Κι αν κτίζουμε μαζί την δική μας λογική κάπου κάτι λογικά μπορεί να χάθει από την δική σου κι από την δική μου. Κατάλαβες. Αλλιώς το πάει ο καθένας μόνος του το έργο. Ή έχεις την δική σου την δική μας την δική μου την κοινή την άλλη την ανώτερη την κλασική τη διαχρονική έχεις εκεί πέρα μερικές σαν τα κλειδιά μπεγλέρι και παίζεις. Κατάλαβες είναι θέματα αυτά. Η δική σου κι η δικιά μου και του αλλουνού και τέτοια κοσμογονικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή