ή η αποτυχία του Μασκ
Τα αισθήματα όταν τα πίνεις ξεροσφύρι βαράνε άσχημα. Κεφάλι στομάχι κόβονται τα πόδια γίνονται ζημιές. Ξυπνάς την άλλη μέρα χάλια. Κι εγώ που σ' αγαπώ μωρό μου -μες τα χάλια μου- και θέλω να πέσω στο πιάτο να με φας. Κάθομαι όλη μέρα και πίνω ξεροσφύρι. Και περνάει η ζωή λιώμα. Κακό λιώμα. Να μη μένει μυαλό ούτε για να οργανωθεί το γλέντι. Κι όλο να ρέει το "κρασί" απ' τον ουρανό. Σαν αυτά τα ραδιοπαλμοκύματα που ετοιμάζουν τους δορυφόρους να το πικνώσουν να μας ψήσουνε να μας φάνε. -Σίγουρα εμάς μελετάνε- . Κάτι τέτοια σκέφτομαι και με πιάνει επανάστα. Μέσα στο λιώμα μου γελάω στον Μασκ. Διότι είμαι η ζωντανή απόδειξη, το ζωντανό παράδειγμα της αποτυχίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή