ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΧΩ ΕΙΜΑΙ
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τα θέλουν όλα δικά τους. Ακόμη και μέσα μας. Υπάρχουν ως να άρχουν. Έτσι, μια πρόθεση πριν γίνει πρόθεση χωρίς κάποια πρόθεση. Σε αυτούς υπάρχει μόνο μια ερώτηση και μια απάντηση για όλα τα προβλήματα τα διλήμματα τα ερωτήματα και όλες τις απαντήσεις. Τι να επιλέξω ρωτάνε, εμένα ή αυτόν-η-ο. Εννοείται βέβαια πως η απάντηση τους είναι εμένα.
Το εμένα. Το εγώ δλδ είναι ένα άρθρο. Και η άρση δεν κάθεται.
( Το υπάρχω είναι μεγάλο τραγούδι κι είναι μια καλή άσκηση πάνω στο θέμα αυτό και την μελέτη αυτών των ανθρώπων, όπως και το αλίμονο. )
Προχωρώντας μέσα στις προβληματικές της ύπαρξης, φτάνοντας και στην αποσύνθεση καταλαβαίνεις πως το τελευταίο άρα και το πρώτο με το οποίο μοιράζεσαι ότι είσαι, είναι τα σκουλήκια (σου) . Οι προνύμφες που γίνονται σκουλήκια. Τώρα, αν όντως η μεγαλύτερη ικανοποίηση βρίσκεται στο να μοιράζεσαι τότε νομοτελειακά χαιρόμαστε τα σκουλήκια μας.
Συμβαίνει σε κάποιες κατηγορίες να μοιράζεσαι τον πόνο σου δίνοντας χαρά και το αντίστροφο και το ανάστροφο. Στην φύση αυτό είναι και το πιο σύνηθες. Παρουσιάζεται ως κυρίαρχες ανάγκες. Μεταξύ ανθρώπων, τέτοιες σχέσεις, που βρίσκονται στο πέραν της ανιδιοτέλειας και της ιδιοτέλειας. Είναι αυτές που ταιριάζουν στους ιδιοφυείς και μελαγχολικούς. Και τους γιατρεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή