Αλλά μ' αρέσει

 

Πονάει "λίγο"

 

Σε τιγρέ σκαμπό το είδα το όρμαμα.. σ' χω φτιάξει το δωμάτιό ΜΟΥ ένα άσυλο νυχτερινό. 

ευχαριστώ

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

 

Λύση που με προβληματίζει

Ψάχνω εδώ και χρόνια 

από τότε που σκέφτομαι

στη λέξη που έννοια ιδεατή

, λες πράξη, -κάνεις- ,

είναι η λέξη "ευχαριστώ".

 

Αν είναι μετοχή

και πρόθεση, δεν είναι - ; -

Που ρήμα κι απαρέμφατο

Κι επίθετο γίνεται

αν κορδωθεί κάπως.

 

Μ' αυτό το «θα»

που λείπει απ’

τη γραμματική της.

-Μπορεί να το παίρνουνε πνεύματα.)

Μα και πάλι έχω τις επιφυλάξεις μου

Το είδα στο πρόσωπό σου κι ήταν εντελώς συνειδητό. 

Νομίζω δλδ πως μου το είπες. Πως παθαίνεις και πεθαίνεις κι εσύ το ίδιο. Μου το είπες Μεγάλη Παρασκευή. Ότι την φώναξες αυτή την ιστορία. Πως γίνεται συνειδητά να χάνεται κανείς. Με αδιανόητη καύλα κι αγάπη παντοτινής μετάνοιας κι αμετανόητου πάθους. 

Και μου ήρθε έτσι μια διασκευή βαρβέρια... έτσι την άκουγα από το βάθος.

Διάλεξε τί θα γαμήσεις,

την ζωή σου ή εμένα. 

     

τα μάτια σου

 

είχα ένα όρμαμα. Όραμα είχα. Είμαστε σε ένα κρεβάτι και ήσουν στη μέση ήμουν στη μέση δεν ξέρω ήμασταν αγκαλιά κι είπα να πιάσω τη μέσα μεριά και η έξω ήταν κενή και σε πήδαγα και πήγαινα από την άλλη να  ή εσύ μα έμενε μια μεριά πάντα κενή κι άλλαζα πόδι στο σταυροπόδι και κάθομαι όσο πιο ευγενικά μπορώ να μη πατήσω και να μην χτυπήσω κανέναν με τις γωνίες μου και εντάξει ήταν ωραία η αγκαλιά κι ας κοιτούσες το ταβάνι κάποιες φορές που τις αλλάξαμε. 

 

σήκω μαλάκα

 

πάρε ένα ωπ!

Πες γειά ... ωχ

 

αχ

τραγούδα

 

Αυτό το μπλε έχει κάτι κόκκινα λαμπάκια μέσα του. Και για πότε τα βλέπεις μωβ δε λέγεται.

ΗΧΟΛΗΠΤΗ ΓΑΜΙΕΣΑΙ 

ΜΑΥΡΟ - -

 Δυσκολεύομαι στο να έχω ειρηνικούς στόχους. Σίγουρα είμαι καλύτερη όταν είμαι κακιά. Κι εκεί πρέπει να κοιτάξω να κάνω καριέρα. 

Μούχλιασα

έπιασα αράχνες

γκαζόφρενα

 

Πετάχτηκα αρκετές φορές μέσα στον ύπνο μου. Σήμερα κάνει πολύ κρύο. Είναι υπό το μηδέν. Θα ήθελα να προσπαθήσω να καθαρίσω να κουρδιστώ και να καλέσω πνεύματα. Είμαι όμως σε ακατάλληλη φάση. Καθόλου συγκεντρωμένη και σε εσωτερική μάχη. Αυτές τις στιγμές νιώθω πως είναι καλύτερα να αποδεχθώ την "μοναξιά" μου την μοίρα και πως δεν δαμάζεται η φύση -μου- από καμία δύναμη. Και πως έτσι θα είναι τουλάχιστον σε αυτήν τη ζωή. Να το αποδεχτώ ως φυσική δικαιοσύνη. Να αποδεχτώ και το σύγχρονο χρηματοοικονομικό σύστημα. Να παραδεχτώ τους ισχυρούς του κόσμου. Πράγματα πολύ δύσκολα. Ιδίως και περισσότερο τα δυο τελευταία. Αν πιάσω την βάση θα είμαι μέσα. Αν μείνω στην απέξω πάλι που είναι και το πιο πιθανό εντάξει είναι. Κάνει πολύ κρύο μα αισθάνομαι από σπόντα μια μητρική πυρετική ζεστασιά να με συγκινεί που με αποδιώχνει έτσι αδύναμα για να μην αρρωστήσω.

...καλά είσαι.
    

ΜΠΟΥΜ

 

BOOM !!!

έτοιμοι για τρέλες ;

 

Πολλές φορές προσπαθώ να φανταστώ πως είναι οι μέρες σου. Το πρόγραμμά σου. Τι μπορεί να κάνεις εκείνη την ώρα που σε σκέφτομαι και σου γράφω και σου λέω θέλω να σε δω. Και μ’ αρέσει να σε πειράζω στην δουλειά κι ας είσαι με άλλους να σε χαίρονται. (ωχ) Φαντάζομαι πότε νευριάζεις πότε χαμογελάς πότε θλίβεσαι πότε τα αφήνεις στην άκρη καμιά φορά σε ακούω κι όλας συχνά το παθαίνω. Σε σκέφτομαι 100 χρονών σε σκέφτομαι 5. Αλλά δεν ξέρω γιατί υποφέρω. Θα ήθελα να ξέρω γιατί υποφέρω. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε μια μόνη ανάγκη αυτή τη σωματική της απτότητος. Είναι απίστευτο πόσο με έχεις ενώσει. Κι έχουν γίνει όλα τα μέρη μου τόσο αναπόσπαστα. Θα μπορούσα να κλείνω κάποια μέρη μου. Ξέρω τεχνικές να κλείνω να ανοίγω μα είναι τόσο μάταιο με κάνει κομμάτια. Μου δημιουργεί παραμόρφωση δυσαρμονία με κάνει κομμάτια. Μειώθηκαν πολύ τα πράγματα που μπορώ να κάνω από τότε που είμαι ένα Εγώ. Νιώθω καλύτερα. Και δεν θέλω να το χαλάω με μίσος. Το παλεύω. Να έχω ειρηνικούς στόχους… Εσένα σκέφτομαι πάλι. Με ερωτικό παράπονο και κυριαρχική μανία. Αλλά το πετυχαίνω και με γλυκύτητα και μια αφέλεια εντελώς παιδική. Και εφηβική πιο πολύ. Μα και πολύ σοβαρά. Πάρα πολύ σοβαρά. Κι ως ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν είναι μόνο το σώμα. Αν ήταν σκέτο σώμα θα έβρισκα κάπου την παρηγοριά. Δεν είναι το πνεύμα. Αν ήταν το πνεύμα θα βολευόμουν με έργα κάπως. Αν ήταν μόνο το αίσθημα θα το ξανάπιανα από κάποιο μου πηγάδι. Δεν ξέρω τι είναι. Δεν ξέρω γιατί υποφέρω έτσι. Γιατί με έχει καθηλώσει και προσηλώσει έτσι και μονίμως υποφέρω μέσα στο ανεβοκατέβασμα και κρατιέμαι από μια ελπίδα και μια μάχη να πάθεις το ίδιο. Και να είναι το δικό μας. Αδιαίρετο κι αναπόσπαστο. Και μέσα σε όλα αυτά να περνάει η λογική και να μας λέει περαστικά σας και να θέλω να τη σκοτώσω και να τη σκοτώνω και να το χαίρομαι.          

 

Κάτι φορές προσπαθώντας να φτιάξω κάτι ένα δώρο απ’ τα δικά μου πράγματα από εμένα να δώσω νιώθω να εργάζομαι πάνω σε βόμβα. Και να είναι η μονίμως η ώρα που κόβεις το σωστό καλώδιο ή το λάθος.  Κάτι φορές είναι πιο ήρεμο σαν κλάδεμα. Όπως και να είναι μου τρώει πολύ σκέψη ο άλλος. Δεν ξέρω αν φαίνεται. Κι είναι πολλά που με κάνουν να γυρίζω σε μια πρωταρχική άγνοια. Κι άλλες φορές να προσπαθώ να μετακινήσω μετακινούμενη, έστω τις οπτικές. Έχω σπάσει τόσους τοίχους. Τόσες πέτρες. Πότε από πραγματική αγανάκτηση και πότε σαν παιχνίδι πολύ παιδικό. Κι είναι και κάτι ώρες σαν αυτές εδώ που … είναι σα να χρειάζομαι οδηγίες για κάτι που δεν ξέρω να φτιάαξω. Κάτι που να τα έπαιρνε όλα τα υλικά μέσα του ακριβώς. Και να καθόμαστε μετά ευχαριστημένοι και ανακουφισμένοι να το κοιτάμε. 

   

Money transfer

 34

Κοίτα μωράκλα μου! Το όνομά μου πάνω από της Βουγιουκλάκη. Ξετρελάθηκα. Να πάω μέσα να τους κάνω φασαρία πες... Γιατί ρε βάλατε τα τακούνια από κάτω. Δίπλα δίπλα να τα βάλετε, μπρος τώρα! Και γιατί δλδ μόνο το τακούνι express η σόλα δλδ γιατί έτσι...

Πάντα να είμαστε παιδιά

 

Πάντα να είμαστε παιδιά

 

Το να βρεθούμε στο δικό σου είναι ότι θα είμαι πιο μαζεμένη και προσεκτική. Ότι θα έχω και κάποια εξωτερική πληροφόρηση κι ίσως και επιρροή για την αισθητική και την φύση των κινήσεων. Να έχεις όλα τα δικαιώματα δικά σου να έχω έναν περιορισμό ότι είμαι μόνο ότι έχω πάνω μου. Με εξιτάρει και με ταπεινώνει περίεργα. Με κάνει επισκέπτη. Είναι περιοριστικό και ξενίζει όπως και να το κάνουμε. Μα είναι ανάγκη! Έχω μεγάλο ενδιαφέρον όμως τέλος πάντων και θέλω να προσπαθήσω να συμμορφωθώ με το ποσοστό μου. Να συμμορφωθεί με το ποσοστό μου ήθελα να πω πόσο ωραίο είναι το δικό σου σα δικό μου θα το νιώθω σε λίγο, πρόσεχέ το αυτό είναι από την άλλη άκρη του κόσμου φερμένο το πήρα τότε το έχω ενθύμιο. Ωχ. Αχ. Να το δω.. (κάνει σε προφυλακτικό). Που να ακουμπήσω. Τρώγεται αυτό είναι γερό αντέχει; (Να σου πω όχι γάτα στα σεντόνια. Ούτε σκύλος είπαμε είναι σε άλλο οίκο τα ζώα). Θα μου το δώσεις αυτό; Το μισό θέλω. Να το έχουμε μαζί εδώ μέσα να μην ξαναβγεί από εδώ μέσα μόνο, μαζί. Ωχ. Αχ. «Να μη μπορώ να σ’ αγαπήσω» παίζει λούπα, καήκαμε άλλαξε μουσική με πεθαίνει. Και δεν θέλω να φύγω έτσι. Χα! Τα ξέχασες αυτά. Πες μου που να ακουμπήσω. Γιατί θέλω να τα … όλα και είναι τόσο ωραία που δεν μπορώ και τα ερωτεύομαι. Έρωτά μου. Σεμνά, έχουμε και παιδιά.        

Στο δωμάτιό μου δεν θα έχω να ανησυχώ για τίποτα παρά μόνο για εσένα. Αν είσαι καλά και πρόσεχε εδώ πέρα άλλο σάλα άλλο τραπεζαρία εντάξει άλλο τραπέζι κι άλλο κρεβάτι τουλάχιστον. Πέντε αρχές δλδ. Τα κάτω κάτω και τα πάνω πάνω. Τα μπρος πάνε πίσω αλλά τα πίσω δεν πάνε μπρος. Κάνε ότι θες μόνο τα χαρτιά και τα βιβλία μου δεν τα ακουμπάει κανείς χωρίς την παρουσία μου και τα μουσικά μου όργανα πρέπει να με ρωτήσεις. Στην κουζίνα κάνε ότι θες αρκεί να τα βρω όπως τα άφησα και ενημέρωση για τι λείπει. Στο μπάνιο να μαζεύεις τα νερά και να ανοίγεις το παράθυρο. Τι άλλο! Ησυχία το μεσημέρι και κατά την διάρκεια του φαγητού ηρεμία. Φτιάχνουμε μαζί το τραπέζι σε πανδαιμόνιο. Για το φαγητό προσπαθούμε να κάνουμε μόνο ωραία σχόλια. Και μαζεύουμε τελετουργικά. Ο χώρος μου ήταν ένα ασκητικό χουζούρι. Με θεϊκές σοκολάτες και παράδοση. Με μάστερ και ντοκτορά. Μια μούσα γυρίζει συνεχώς γύρω μου και μπαίνει μέσα μου σαν ένας δαίμονας. Με προσπερνά και το παραξεφτιλίζει και γαμώ τα είδωλα με κλάματα χωρίς να βλέπω. Ύστερα κοιτώ τις εικόνες με ευγνωμοσύνη. Πότε τον Πάνα πότε την Παναγιά πότε το σταματημένο ρολόι. Τα σημάδια στους τοίχους με τις ώρες από το παράθυρο τον καθρέφτη. Απαντώ με μουγκρίσματα με τραγούδια με χορούς με μουσική αφήνω το σώμα ελεύθερο βγαίνω μπαίνω μπαινοβγαίνω. Λέω πάω εκεί ανοίγω την πόρτα και φεύγω. Παίρνω και το μωρό και παίρνουμε φρέσκο αέρα και ξαναρχόμαστε σα να μην έγινε τίποτα παιδί μου δε φταίει κανείς αγάπη μου εσύ! Που είναι; Έφυγε; Θα ξανάρθει; Τι να κάνω; Σςτ μη μου λες εμένα τι να κάνω.  Αφού δωμάτιο είπαμε κι εσύ θες ολόκληρο το σπίτι... Σεμνά, έχουμε και παιδιά.  

Το δικό μας το θέλω κυρίως στο ημίφως . Με αχτίδες. Ζεστό και Γήινο. Βοριά Νοτιά. Με τα ελάχιστα γερά βαριά έπιπλα και ευαίσθητα αντικείμενα πάνω τους μοναδικά περιττά. Να έχει και τον ζυγισμένο και ψυχρό φωτισμό που να ανοίγει «καμιά φορά» για «δουλειές». Να έχει ποιοτικό ήχο αλλά και τα off the record, όλα . Να έχει μια γωνία και τα άλλα στρογγυλά. Τσαλακωμένα σεντόνια μουσική…  Νερό φαγητό ποτό και σε στοκ. Να έχει θερμό δάπεδο και άσπρο ταβάνι. Κι όλους τους θεούς μας στους τοίχους και τα αντίστοιχα κενά. Να είναι περισσότερα τα αληθινά από τα συνθετικά υλικά. Να έχει μια μεριά ελεύθερη στο χάος για μελέτη και φευ ας είναι μια πολυθρόνα που παίζει το ρόλο του mess box. Ο καθρέφτης αν είναι δυνατόν να είναι μεγαλύτερος από το παράθυρο και απέναντι από το άνοιγμα. Σίγουρα έχω παραξενιές για κάθε τι. Μπορούμε να τα παίξουμε. Είμαι στο βάθος πολύ δεκτική. Και τα νήματα ευχαρίζομαι να τα κόβουμε μαζί. Εγώ κι εσύ. Εσύ κι εγώ. Ας ξεκινήσουμε με ένα σεντόνι διότι είμαι στο βάθος επίσης πολύ ψυχαναγκαστική με τα μικρόβια κι ας μη μου φαίνεται δίνω μάχη και πρέπει να με ελαφραίνει κάποιος. Και εσύ με ότι άλλο θες (;, ας το παίξουμε) . Να φέρω εγώ το σεντόνι. Ένα μαντίλι φτάνει δηλαδή ένα πανί νερό και δυο φρούτα. Παντού πάμε με έρωτα ένα πανί και δυο φρούτα κάθε μέρα.  Και σεμνά, έχουμε και παιδιά.

Πάντα να είμαστε παιδιά

   

 

Τα θηρία σου είναι η χύτρα που έπεσα μωρό Οβελίξ.

Το μυαλό σου το λατρεύω το αγαπώ. Δεν υπάρχει πουθενά. Ακόμη και τέρας να ήσουν εξωτερικά θα παθούσα πάντα τους οργασμούς σου. Τη χαρά και το όνειρό μου. Πέφτω στο κρεβάτι μου και λιποθυμώ πάλι σήμερα. Έχω πάρει δέκα γκίνες τέσσερα νόμπελ κι οχτώ μπεστ σέλερ. Κι όλα τα ρεκόρ μου είναι δικά σου. Δεν το πιστεύω αυτό ότι μπορεί να συμβαίνει σε άνθρωπο έτσι. Δεν το πιστεύω. Παλεύω συνεχώς με μια τρέλα στον αέρα. Πρέπει να βρεθούμε. Είσαι βασική ανάγκη μου. Ατροφεί η ύπαρξή μου. Αγάπη μου.. πως να στο πω.  Θέλω να τα έχουμε μαζί και να τα προσέχουμε.  

Και το ένα εκατομμύριο όσκαρ ξέχασα.  

είμαι στο πνεύμα σου

 

Πρέπει να την πάμε αυτή την κηδεία του σκ .. σωστά

Αυτό το σκ από Παρασκευή βράδυ.

Να μας ντουμπλάρουμε εμείς οι ίδιοι. 

Τί νομίζεις πως δεν θα πετύχει; 

Με τους μαλάκες που έχουμε μπλέξει..

Βουίζει

 

Μα να μη μπορούμε στα ίσια. 

Πόσο είναι αυτό που δεν φαίνεται; 

Παγόβουνο κι έτσι;

Είσαι χίλια δλδ και είμαι εκατό; 

Στα ίσια δεν έρχεται με τίποτε; 

μήπως πήρες τα τετρακόσια τα δικά μου

Γιατί τα είχα κάποτε θυμάμαι .. 

Έκανα καριέρα μέρα νύχτα

Αν είναι αυτά κράτα τα

είναι για πέταμα

Είμαστε στα ίσα.

Στα ίσα όμως έχεις κάπου να το βάλεις

Να το πάρεις πάνω σου 

μπορείς να έρθω.

Κάπου να έρχομαι

Για να έρθω. 

Είμαστε τόσο στα ίσια και δεν είσαι καθόλου πιο μπροστά σε αυτό που είναι το πιο βασικό; 

Δηλαδή μπορούμε να ξεκινήσουμε κάτι μαζί;

Είμαστε στα ίσια μπορούμε να ξεκινήσουμε κάτι μαζί

είμαι πιο πίσω; ακόμη πιο πίσω;

Με θες στα ίσια

είμαστε στα ίσα

Είμαστε στα ίσα ;

Θες να το μάθουμε

αλλά να είμαι και λίγο πιο πίσω

Να έχεις κάπου κάτι δικό σου που να θέλεις να το νιώθω σα δικό μου

να έρθω εκεί να έρχομαι 

Να φτιάξω κάτι να βγω μπροστά να φτάσω στα ίσια 

Να μείνω στα ίσια.

Ισιωσέ με 

Σε έχω ερωτευτεί με εντολή πόνου

Σε έχω ανάγκη 

Με την Μεγαλύτρωτη Ανάγκη

Φίλη σου είμαι

Έχω συλλογή από όχι

Και συλλογή από ερωτικά σημάδια

και τα δίνω όλα για ένα φιλί 

απαλό κι ευαίσθητο

Μπουκόφσκυ μωρό μου

Έρωτά μου ΥΠΕΡΑΡΧΗ

    

είμαστε 100% κι 100% μείον τα 800;

Βγαίνουμε μαζί να δούμε έλα .. 

να έρθω στα ίσια σου 

να φτάσω 

τα ίσια μου στα ίσια σου

Να ισιώσουμε 

Να ισιώνουμε  τη στραβωμάρα 

Να σε δω μάτια μου έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται

Να ισιώνουμε τη στραβωμάρα θέλω

Φίλη σου είμαι

Έχω συλλογή από όχι

Και συλλογή από ερωτικά σημάδια

και τα δίνω όλα για ένα φιλί 

απαλό κι ευαίσθητο

Μπουκόφσκυ μωρό μου

Έρωτά μου ΥΠΕΡΑΡΧΗ

Μη δω κηδεία σήμερα. Εντάξει

  

ΦΩΤΑ

 

ΦΩΤΑ ΗΛΙΕ ΜΟΥ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ 

ΚΥΜΑΤΟΣ 

ΤΟ ΒΥΘΟ

Πόνοι εντολής

 

Πόνοι εντολής

Πόνοι εντολής

Πόνοι εντολής

Πόνοι εντολής

Πίτσα

 

 με τζελ θες δε θες θα θες 

η μνήμη μας αιωνία

 

"η κηδεία του Έρωτα"

Καυλιάρηδες πεθαμενατζίδες

Φερετράδες φετιχιστές και βιτσιόζοι

Στα μουγκά τα μουλωχτά και βρίζοντα.

Στα γρήγορα.

Μαύρη ικανοποίηση

Μαύρη κωμωδία  

Κι η μνήμη μας αιωνία.

Δέντρο με αλυσίδα

Δέντρο με αλυσίδα

Ήταν ένας άνθρωπος με ένα σκυλί 

που το εκπαίδευε να μην τρώει από ξένους

Πόνο εντολής

Σε ερωτεύτηκε 

Πέθανα 

Κόπηκα στη μέση.

Ξαναγεννήθηκα

Δέντρο με το σκυλί δεμένο πάνω του

Και ο άνθρωπος ο νεκρός να αγνοείται.

Με τραβά να κόψει τον άλυσο

Δεν κόβεται 

Με τρώει. Θα πεθάνει

Το βλέπω να πεθαίνει

Να σήπεται να το τραβάν τα αγρίμια και να το σχίζουν εκεί δεμένο

, με τραβάνε.

Μεγαλώνω με αυτή την αλυσίδα δεμένη πάνω μου

Γίνεται ένα με την σάρκα του

Τη χωνεύω μέσα μου

Άνθρωπος κανείς να περάσει από αυτό το δέντρο..

Σε λίγο δεν θα φαίνεται.

Θα είναι μόνο δικιά μου.

 

τα σκισμένα ποιήματα

 

Το πιο σπαστικό από όλα είναι η οδήγηση μέσα στην κίνηση. Και το κέρατό σουμουτου το τράγιο.

  

Η καλύτερή μου σκέψη

 

Ο Πάπας πήρε τον καπνό και τα βότανα για να δώσει στα ολιγοπώλιά του πετρελαίου της φαρμακοβιομηχανίας και των απορρυπαντικών τους εβραίους ώστε να χρηματοδοτηθεί η τεχνολογία υπέρ της ανθρωπότητας. Πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι! Πες .. αγάπη μου

   

Πιθανότητες συντονισμού στο επεισόδειο

 

Σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να μιλάω λιγότερο. Όμως νομίζω πως κάπως πρέπει να επικοινωνήσω τα συναισθήματά με τους οικείους μου μήπως καταφέρω επιτέλους μια σχέση οικειότητας και επικοινωνίας. Αλήθεια πιστεύω πως είμαι καλός συνομιλητής κάποιες φορές, πως μ' αρέσει πάρα πολύ να συζητάω και να προβληματίζομαι. Και θα ήθελα να έστελνα τις προηγούμενες σκέψεις μου στην αδερφή μου. Όμως δεν μπορώ να το κάνω διότι μου έχει απαντήσει πως καμία σχέση δεν έχω με την απόφασή της να πουλήσει το χωράφι της κι εμένα ο κεντρικώς άξονας τον σκέψεων μου είναι πως έχω και μάλιστα πως υπήρξα και αφορμή. Βέβαια από τα λεγόμενα της μάνας φαίνεται πως η μάνα και ο τσακωμός τους ήταν η αφορμή. Κι εδώ βρίσκω μια πιθανότητα πως όντως να μην ήμουν εγώ η αφορμή με το γελοίο αυτό μισό σακί ελιές που καταχράστηκα και καταπάτησα κοινώς. Είναι πιθανό ο τρελός μου να λειτούργησε ως προαίσθηση. Δηλαδή να συναισθάνθηκε τις σκέψεις της μάνας και της αδερφής πως έπρεπε κάπως να με παρακάμψουν συναισθηματικά η αδερφή μου για να μπορέσει να πάρει ελαφρύτερα την απόφαση να δώσει αυτό το χωράφι. Η σκέψη δλδ πως αυτός ο βραχνάς της αδερφής μου που ήταν το χωράφι θα παρέμενε βραχνάς της για να βοηθήσει εμένα ώσπου να μπορέσω να το πάρω που είναι μέσα στα χωράφια μου. Κι αυτός ο βραχνάς συναισθηματικά να την έκανε να νιώσει πως είναι κάπως σαν να την εκμεταλλεύομαι κι εκείνη την στιγμή να ένιωσα την φόρτιση της σκέψης αυτής να ήταν εκείνη την στιγμή που πέρασα τα σύνορα και μπήκα και μάζεψα μισό σακί μια ώρα εκεί μέσα τραγουδώντας τον Λήσταρχο νταβέλη και νιώθοντας μια περίεργη μαγική οικειότητα και έλξη μέσα στα κλαδέματα τις μάνας μου που είχα 12 χρόνια να δουλέψω πάνω σε ελιά που φροντίζει η μάνα. Και θυμάμαι όλη αυτή την ώρα σαν μια πολύ παράξενη εμπειρία αντιφατικών συναισθημάτων καθώς και το ξύπνημα και το κατέβασμα. Κι ήταν ένα όμορφο επεισόδιο με γελοία ζημιά και σημάδια ως συνήθως είναι τα περισσότερα επεισόδια μου.          

Θα ήθελα να στείλω στην αδερφή μου τις σημειώσεις μου αλλά μου έχει ήδη απαντήσει πως ουδεμία σχέση δεν είχα εγώ στην απόφασή της να πουλήσει τώρα το χωράφι της που είναι μέσα στα χωράφια μου. Κι είναι τραγικό που δηλώνει έτσι για ένα χωράφι που είναι μέσα στην περίφραξή μου και γνωρίζει πως έχω βάλει πωλητήριο σε άλλο κομμάτι πολύ καλύτερο για να πάρω αυτό. Η όλη ιστορία θυμίζει μαλακισμένα περιουσιακά μπερδέματα που σκοτώνονται τα αδέρφια και πικραίνονται. Και πως θα πρέπει να το παρακάμψω κάπως συναισθηματικά. Και να μην το αισθάνομαι κάπως σαν προδοσία και σαν να μη με σκέφτηκε. Μα για μένα είναι πολύ πιθανό η ίδια η σκέψη της μαζί με την σκέψη της μάνας να με οδήγησαν στο επεισόδιο με την αράδα και το σακί και να εκφράστηκε εκεί η δύναμη των ενεργειών. Αφού αυτά έγιναν εκείνες τις μέρες και πιθανότατα την ίδια στιγμή και ώρα. 

 Συμπέρασμα: η αμφίδρομη δύναμη της σκέψης πάνω στα έμψυχα ή καταπάτηση μισό σακί. 

Εξελίξεις στο project ΣΥΓΝΩΜΗ

 

Μέχρι λίγο μετά το μεσημέρι ήμουν κεφάτη. Πήγαμε στη θεραπεία και μετά βόλτα στην παραλία. Όταν γυρίζαμε με πήρε η αδερφή μου και μου είπε τι κάνουμε και τέτοια και τις είπα πως θέλω το καλοκαίρι να πάμε τα παιδιά νεροτσουλήθρες  διότι είναι το 12 καλοκαίρι του Ηρακλή και ήθελα να τους κάνω αυτό το δώρο στην παιδική τους ηλικία. Και μου είπε πως είμαι σαν τον μπαμπά που της έλεγε στα 18 της πως τέλειωσαν τα ανέμελα καλοκαίρια της. Πάντα κάτι βρίσκει να μου πει πως είμαι σαν τον μπαμπά κάτι που το βρίσκει λάθος. Και εντάξει δεν χαλάστηκα εκεί γιατί έχω συνηθίσει να μην στέκομαι σε αυτή την κουβέντα. Μα μετά από λίγο μου είπε πως σε μια βδομάδα θα κατέβει για το συμβόλαιο αν είναι να πάρει τον Ηρακλή για σκ Αθήνα. Εκεί πάγωσα έφαγα ένα χτύπημα και τα έχασα λίγο όσο κι αν το περίμενα αυτό το νέο. Δεν ρώτησα πόσο το πούλησε. 

Προσπαθώ να δω ακριβώς ποια είναι η στενοχώρια που μου προκαλεί και από πού έρχεται η παγωμάρα. Το ότι θα πρέπει να κάνω καινούρια περίφραξη πες εντάξει θα βρω τρόπο δεν είναι αυτό. Ότι το δίνει για να το ξεφορτωθεί, να ξεφορτωθεί τις δουλειές με τη μάνα μου και παύλα τον πατέρα. Ότι θα πικραθεί πολύ ο πατέρας, αυτό λέω πως είναι το βασικό που με στεναχωρεί στη φάση. Πριν λίγο καιρό μου είπε η μάνα μου πως δεν μιλιέται με την αδερφή μου κι ότι τσακώθηκαν στις ελιές το φθινόπωρο γιατί η αδερφή μου δεν έδινε σημασία για να μαζέψει τις ελιές της ότι είχε πάει στο χωριό και συμπεριφερόταν σαν να είναι σε διακοπές κτλ κι έτρεχε λέει η μάνα μου και λογοφέρανε και δεν μιλιούνται. Η μάνα μου έτσι είναι τσακώνεται και κάνει να μιλήσει χρόνια κι έχει συνέχεια κακά θα θυμάται να λέει για τη ζωή της δυστυχώς. Σε εμένα τουλάχιστον το 90% από τα λόγια της είναι έτσι και χωρίς να σιγοντάρω. Με εμένα είναι κάπως καλύτερη εδώ και κανα δυο μήνες που της είπα πως ήταν καλή μητέρα πως αυτά που έχω πει πάνω στους τσακωμούς μας ήταν νεύρα και δεν τα εννοούσα βεβαίως γιατί έβγαινα εκτός εαυτού κτλ. Ότι πιστεύω πως είχα δυο καλούς γονείς, ότι δεν υπάρχει τέλειος κτλ. Ότι μπορούσα της είπα. Άρχισε να μου δίνει και συνέχεια αυγά που πριν τα έδινε στην αδερφή μου. Στεναχωριέμαι που φαίνεται να της είναι αδύνατο να βρει έναν τρόπο να μην νιώθει τόσο θύμα, να χαρεί όσο μπορεί την θετική πλευρά των πραγμάτων. Προσπαθώ να λέω αστεία. Πάντα υπάρχει κάτι, τέλος πάντων. 

Η μάνα μου είναι ένα πολύ πονεμένο μέρος και αρκετά καταθλιπτικό. Βρίσκω μια ομορφιά που είναι του γούστου μου μα ψυχρή και σαν ξένη. Αλήθεια πρέπει να σκέφτομαι τους τρόπους μου τις κουβέντες και φοράω αυτή την λαϊκή οικειότητα το πας παρτού το συνηθισμένο αυτό που φοράω στους πιο συντηρητικούς συγγενείς πως όντος είμαι καλό και άξιο παιδί. Ξέροντας πως θέλω να τους βλέπω να περνάμε λίγο χρόνο μαζί αλλά πρέπει να είμαι μπανάνα στο ΚΟΙΝΟ δλδ διότι το ΙΔΙΟΝ μου είναι του ματς για την ιδιοσυγκρασία τους και δεν διεκδικώ αυτήν την παραπάνω σύνδεση. Ακόμη και με την μητέρα μου. Δεν ξέρω αν όντως με προτιμάει μπανάνα αλλά αφού δουλεύει το ΚΟΙΝΟ καλύτερα από το ΙΔΙΟΝ το πάω έτσι για επίσκεψη μόνο και που και που και κάτι πιο αλληλέγγυο κάπως προς το πιο θερμό μα σαν φιλανθρωπία πάλι κάπως ψυχρό σχεδόν σαν βραχυκύκλωμα και με σφίξιμο σαν άμυνα σαν παράπονο κάπως κι ας υπάρχει υπερευαισθησία και από τις δύο πλευρές κάπου να υποβόσκει. Σα να με έχει ξεγραμμένη σα να την έχω κι εγώ και να παίζει έτσι μια εξαιρετική στιγμή κάθε φορά που να μοιάζει και τυπική όμως συγχρόνως.  Χάσμα βαθύ και μια περίεργη συναισθηματική φόρτιση ενοχλητική πως μοιάζω με τον πατέρα πως τον θυμίζω. Μα είναι πολλές φορές που σκέφτομαι την μάνα μου πως έχω πράγματα δικά της πάνω μου και μέσα μου και πολύ συχνά σκέφτομαι πως η παράνοια και οι μανίες μου μάλλον είναι από εκεί. Κι είμαι πολύ τυχερή που πέρασα από την ηρωίνη και συμβιβάστηκα,  βρήκα τρόπους να το διαχειρίζομαι θετικά. Να μην το φοβάμαι και να μην το κρύβω. Κυρίως να το παίρνω όλο πάνω μου. Και πάνω κατά πάνω. Δεν ξέρω αν λειτουργεί σε άλλους αλλά εμένα με έφτασε στο σημείο μηδέν και είμαι χαρούμενη που επέζησα και όλα τα υπόλοιπα είναι συν και πλην στη φάση. Κι όταν δεν το θες ένα πλην πας στο μηδέν σου που γίνεται αυτομάτως ένα και όλα καλά πάλι. Εντάξει γίνεται και μισό αλλά κι όταν δεν θες το μισό πας στο μηδέν σου όπως είπαμε κι όλα καλά πάλι.

Θα μπορούσα να το διαχειριστώ καλύτερα αυτό τώρα με το χωράφι. Σίγουρα θα μπορούσα. Έχω ταλέντο μα δεν έκανα τίποτα. Στην ουσία του έδωσα εγώ την αφορμή κι ύστερα το άφησα να κυλήσει προβλεπόμενα. Είναι μια ερώτηση τώρα αυτό και μπορεί να έχει να κάνει με εμένα και τον πατέρα. Σίγουρα έχει να κάνει με αυτό. Και την παρατήρηση του εαυτού σε μια δοκιμαστική κατάσταση μικρής κλίμακας. 

Συμπέρασμα: το DNA της μπανάνας κάνει τέτοια. Και ο τρελός είχε δίκιο που τα ανακάτεψε και φάνηκε πως ο καθένας είναι στον κόσμο του. Κι ο πατέρας θα στεναχωρηθεί γι’ αυτόν τον λόγο πως μας ονειρευότανε ενωμένους ενώ είμαστε βασικά μεταξύ μας μπανάνες*. Και που είμαστε όλοι μπανάνες πάλι καλά. Όταν την βλέπουμε και πίθηκοι εκεί αρχίζουν τα όργανα. Μέχρι να σταθεροποιηθούμε στον άνθρωπο πάντως έχουμε κάποια μίλια ακόμη. Γιατί όμως προκάλεσα αυτόν τον κλυδωνισμό; Τρελέ τι μου ετοιμάζεις! Από το πριν έρχεσαι ή από το μετά; Από το χθόνιο υπερπέραν! 

Και που είμαστε όλοι μπανάνες πάλι καλά. Όταν την βλέπουμε και πίθηκοι εκεί αρχίζουν τα όργανα. Μέχρι να σταθεροποιηθούμε στον άνθρωπο πάντως έχουμε κάποια μίλια ακόμη. Γιατί όμως προκάλεσα αυτόν τον κλυδωνισμό; Και στο τάιμινγκ χωρίς να το ξέρω (;) . Τρελέ τι μου ετοιμάζεις! Από το πριν έρχεσαι ή από το μετά; 

*Το 60% του ανθρώπινουDNA είναι κοινό με μια μπανάνα όπως και με άλλα φυτά.                                 

Μέρες

 

Κοίτα τί κάνει το παιδί μαθαίνοντας τα βασικά στις τέμπερες!

 

Προσπαθώ αλλά δεν φωτογραφίζεται αυτό το έργο έχει πετύχει!

Η μικρή τα πήγε καλά σήμερα!

 Μ'αρέσουν κι αυτά από τις προηγούμενες μέρες:

Έχει μεγάλο ταλέντο.

καλημέρα

 

Αδιαθέτησα. Χθες βγάλαμε το γύψο του μικρού. Του βάλανε έναν νάρθηκα για ακόμη μια βδομάδα και δεν πρέπει να χτυπήσει ή να πέσει για έναν μήνα ακόμη. Πήραμε κανα δυο κιλά αυτό το μήνα κι εγώ κι αυτός. Εγώ έπινα και αλκοόλ αυτό το μήνα. Σκέφτομαι πως πρέπει να κάνω 16ωρα αφαγίας μόλις βγάλει τον νάρθηκα. Για πειθαρχεία και αποτοξίνωση. Και να μείνω μακριά από το αλκοόλ. Καθόλου αλκοόλ. Δεν μόνο ότι δεν πάει παιδιά και αλκοόλ. Είναι ότι με κάνει από λιοντάρι κουκίδα. Μου δίνει το θάρρος να πιστεύω χωρίς αμφιταλαντεύσεις αλλά με κλείνει στο να μην βρίσκω να κάνω κάτι γι' αυτό. Το αλκοόλ εμένα με κάνει παθητικό. Και ήταν και η πιο δύσκολη εξάρτηση για μένα. Όταν έμεινα έγκυος ήταν αυτό που ένιωθα να στερούμαι περισσότερο σαν ουσία ακόμη και από το κάπνισμα και είπα πως δεν θα την ξαναποκτήσω αυτή την συνήθεια. Εντάξει να μεθάμε καμιά φορά αλλά όχι να είμαι εκεί μέσα κάθε μέρα. Στην κλαψοκωμωδεία αυτή την τραγική. Είναι θέμα ψυχολογίας γιατί έχω κάποια πράγματα να κάνω που θέλουν νεύρο. Και την τρέλα αυτή του ξενέρωτου. Γιατί εμένα ο ξενέρωτος είναι πιο τρελός από τον μεθυσμένο μου. Και τον χρειάζομαι για να ολοκληρώσω τις κινήσεις μου. Να φτιάξω τον χώρο. Ξέρω ακριβώς τί είναι να κάνω. Και ούτε ψυχοτρόπα θέλω. Με βουτάνε στη σιωπή και το όνειρο και με κουράζουν έτσι μάταια. Μόνο το όπιο είναι για μένα και μόνο σε κρίσεις και επεισόδια διότι με ρίχνει στο κρεβάτι. Και ένα ποτήρι κρασί μόνο. Για να μ' αρέσω. Και κανναβούρι ήμερο για μένα σκέτο σανό μόνο και μόνο επειδή έχω μάθει το σώμα μου και το πνεύμα μου να αποφορτίζεται έτσι. Όσο μένω μακριά από την άγρια κάνναβη το μυαλό μου δουλεύει μαθηματικά. Το ονείρεμα γίνεται πράξεις και προχωράει η φιλοσοφική μου έρευνα. Η φιλοσοφική μου έρευνα προχωράει με μαθηματικές πράξεις που μου έρχονται με τον ίδιο τρόπο που γίνεται το ονείρεμα. Στρέφομαι προς τα έξω ενώ το άλλο με στρέφει προς τα μέσα. Το καθαρό σώμα σε συνδυασμό με το σεξ θυμάμαι πως μου δίνει απίστευτη πρακτική μαθηματική διαύγεια και μπορώ να κάνω και να οργανώνω του κόσμου τις δουλειές. Θα είχα τελειώσει τώρα. Το ανικανοποίητο σώμα το μερικός ικανοποιημένο ή το πρόχειρα ικανοποιημένο μου δημιουργεί αποχρώσεις ματαιότητας και άρνηση και κακομοιριά ρε πούστη. Σε λέω και πούστη ενώ δεν είσαι πούστης. Δεν θα σε έβριζα ποτέ με κάτι που είσαι. Έχω αρχές και τρόπους έχω από αρχές που έχω ασπαστεί 100%. Κι εσύ έχεις. Κι ούτε με έβρισες ποτέ με κάτι που είμαι. Και γενικά μπορώ να πω πως έχουμε φερθεί πολύ εντάξει. Γι' αυτό δεν έχω κάτι να προσάψω. Πέρα από αυτό το παράπονο πως Είναι τόσο δύσκολο να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο ολοκληρωτικά. Όπως θα θέλαμε και όπως χρειάζεται. Ενώ αυτό κάνουμε όλη την ώρα και δεν έχω φτάσει σε τόσο βάθος και πλάτος και ύψος με άλλον άνθρωπο. Και να έχω σεβαστεί και να έχω δοθεί και να έχουν σταματήσει έτσι οι σκέψεις μου και απλά να προσπαθώ να καταλάβω την στιγμή μέσα εκεί τί μου συμβαίνει. Τόσος ενεστώτας δίπλα σου χωρίς ρήματα. Ένα ρήμα μόνο κι ένα απαγορευτικό ανεξήγητο. Καμία προσποίηση. Τίποτα. Ω! μου έχει λείψει τόσο πολύ. Τόσο πολύ. Τόσο πολύ τόσο πολύ. Διαλύεται ο χωροχρόνος. Τόσος ενεστώτας τόσο τώρα και τόσο τίποτα. Θα μπορούσε να ήταν τόσος ενεστώτας τόσο τώρα και τόσο όλα. Όλα. Δεν γίνεται να μείνει απάλευτη αυτή η κατάσταση. Εξαρτάται από εσένα. Μάλλον εξαρτάται από εμάς. Από εμάς εξαρτάται. Εγώ από εσένα και εσύ από εμένα. Απαραίτητα. Απαραιτήτως. Καμία εκλογίκευση δεν χρειάζεται μεταξύ μας. Κάθε τέτοια προσπάθεια είναι καταστρεπτική. Είμαι χαζή όταν νομίζω πως έχω να κάνω με πραγματικό επιτελείο. Αυτά δεν γίνονται ούτε σε μυθιστόρημα. Η μετάβαση είναι οι ανθρώπινες συχνότητες. Το μάτριξ το μυαλό. Η φυσική συχνότητα αυτή που την παθαίνω μαζί σου όταν σε έχω στο μυαλό μου μπορώ να επικοινωνώ με τα πάντα και να καταλαβαίνω οτιδήποτε ξένο και τεχνητό. Αυτό το ανακάλυψα όταν στη σκέψη μου είμαστε ένα μέσα σε αυτή την μνήμη την έντονη κι ανεξίτηλη μνήμη εμείς μαζί στον ενεστώτα στο τώρα με μόνο ένα ρήμα να μας κυκλώνει αγάπη μου και να ανοίγει να ανοίγει σε ανυπολόγιστη διάμετρο να βγαίνει πιο έξω κι από το τέλος και την αρχή του κόσμου. Το σώμα μου το πνεύμα μου η ψυχή μου βιώνουν αυτή την αλήθεια. Και μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα σύμπαν. Γι' αυτό η ένωσή μας μας τρομάζει όπως το Κοσμογονικό Φως.

Θα ανέβω στην Αθήνα να συνδέσω το νερό στα Πλακάκια. Ύστερα θα ρίξω ένα κεφάλαιο να φέρω μια παλέτα μαγική του σπορτ μπίλι να δημιουργήσω ένα περιβάλλον. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είναι όσο το δυνατόν υγιεινό και ευχάριστο. Με ένα τόσο πειραγμένο περιβάλλον τριγύρω στο άστυ καλύτερα ο χώρος μου να είναι με εντελώς τεχνητό περιβάλλον αν είναι για μακρά επιβίωση. Χρειάζεται ρεύμα. Μόνωση και φίλτρα. Δεν ξέρω ακριβώς να πω γιατί το κάνω τόσο δύσκολο. Χρειάζομαι ειδικές συνθήκες για να είμαι εντάξει. Χρειάζομαι να νιώθω εντάξει στο ΕΝΑ με τις ενέργειες γύρω μου. Τί είναι από που είναι τί κάνει και τί μπορεί να γίνεται. Κι αφού είναι μάχη να έχω συμμάχους γύρω μου. Εδώ προκύπτει η ερώτηση πως έρχομαι σε εσένα με εμένα απέναντί μου και πώς έρχεσαι σε εμένα με εσένα απένατί σου κτλ. Το αίσθημα του αφανισμού κτλ. Θέλουμε πολύ γερό κρεβάτι ή πολύ ευαίσθητο για να μας αναγκάζει να μην ξεχνάμε τους λεπτοφυείς τρόπους μας. Εγώ τόσα χρόνια οδηγός κατάλαβα πως όσο ανεβάζεις ταχύτητες τόσο λιγότερες στροφές ανεβάζεις στην αλλαγή. Και ανάλογα τις στροφές καταλαβαίνεις την ανηφόρα από την κατηφόρα. Στο ίσωμα είναι πιο χαλαρή η οδήγηση και το κάψιμο κι όλα τα ανάποδα είναι στην κατηφόρα. Η οικονομική οδήγηση είναι με 5η στις 1800 με 2200 στροφές για μακρινά ταξίδια το πιο τρίπυ και ξεκούραστο. Το πιο απολαυστικό είναι ανηφόρα στροφές κατηφόρα στροφές 2η 3η 4η στις 3000 με 4000 στροφές και με νεύρα σε κρίση φτάνω τις 7000 αλλά κι εσύ φαντάζομαι και έπρεπε να έχει τελειώσει. Κάπου εκεί τελειώνει δλδ. Και να μην έχεις φτάσει σταματάς. ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ.

Έλεγα για το βιώσιμο περιβάλλον και την αειφορία. Είμαστε δυο σχετικά μοναχικοί άνθρωποι που θέλουμε κόσμο γύρω μας αλλά και έναν κόσμο μόνο δικό μας. Σκέφτομαι να κάνω το δωμάτιό μου σινεμά και να σου δώσω τα κλειδιά μου. Μόνο σε εσένα. Είναι ένα μικρό δωμάτιο χωρίς παράθυρα με μια πολύ χαμηλή πόρτα και πάνω από το μισό ταβάνι είναι επικλινές. Κάνει για σινεμά και στούντιο διότι μπορεί να μονωθεί πλήρως. Από τις ντεμί καταστάσεις το προτιμώ. Μέσα στην Αθήνα ζήτημα αν υπάρχουν 5 παράθυρα που να πληρούν κάποιες από τις προδιαγραφές μου και όλες κανένα. Έτσι είπα καλύτερα κανένα. Τεχνητό περιβάλλον αναγκαστικά. Αν καταφέρουμε μια αισθητική προσγείωση μαζί δεν νομίζω να χρειάζομαι άλλον ορίζοντα. Άλλος τρόπος έρευνας. Άλλος τρόπος γενικά. Κι έχω πάντα μια διέξοδο σχεδόν έτοιμη, τί κάνω τόσα χρόνια εδώ. Δεν θέλω να κάνω άλλα εδώ. Μια βδομάδα δουλειά έχω εδώ και δεν μπορώ να την κάνω. ΝΑ ΠΛΑΚΩΣΤΡΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΝΩΣΩ ΤΗΝ ΔΕΞΑΜΕΝΗ. Κάτι ψιλά αισθητικά μαζέματα μέσα και γύρω γύρω να τελειώσω τον αρμό. Τα βασικά υλικά τα έχω όλα εδώ και έχω σταματήσει τις εργασίες από το 2021. Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Τρώει τα πλοκάμια του στις εκστρατείες. Μελέτες έρευνες και γράψιμο, μόνο τα βασικά. Η πραγματική μου εξέλιξη εξαρτάται από εσένα. Και ξέρω πως θα τρελαθούμε στις διφωνίες και τις προστριβές. Προστριβές. Τί ωραίο .. 

Σε τί διαφωνούμε ξέρω. Κι επειδή σε έχω δει που προσπαθείς να με βοηθήσεις με την ζήλια μου έχω λιώσει και θέλω να συμφωνήσω σε ότι θες. Αλλά είναι και ύποπτο αυτό, όπως και να το κάνουμε δλδ είναι ύποπτο. Ύποπτο γαμώτο και στον αέρα έτσι όπως γίνεται είναι εξωφρενικό. Και δεν κάνω τίποτε άλλο από το να το φαντάζομαι και να το εξετάζω προσγειωμένο σε πραγματικές συνθήκες. Αλλά με συνεπαίρνει και περνάω στην θεολογία.         

   

              

 

Μπράβο αγάπη μου ..

Έκτακτο δρομολόγιο

 

Πως πάει ο χταπόδης με τη χταπόδη;

Χέρι με χέρι 

Χέρι με χέρι

Χέρι με χέρι χέρι με χέρι

Χέρι με χέρι 

Χέρι με χέρι

Χέρι με χέρι χέρι με χέρι

..

Πως λέγεται η μέλισσα που δεν παράγει μέλι;

Σα.

..

Τί είναι τρομακτικό κι έχει μεγάλα αυτιά;

Το κούνελ

..

Κι εγώ το ΙΔΙΟΝ έρωτά ΜΟΥ

 

Με παίζεις και χορεύω όπως μου χτυπάς. Συνέχεια. Μου φόρεσες και ροζ αυτάκια. Το τρενάρισμα από που έρχεται δεν ξέρεις.

Σαν το ανεκδοτό είμαστε ρε που έχει ξεράσει ο μεθυσμένος και βλέπει τον σκύλο που τα τρώει και λέει, τα μπιφτέκια τα κρέατα τα θυμάμαι τα ψωμιά τα κρασιά τα τυριά τα θυμάμαι ...τον σκύλο πότε τον έφαγα;

Φτιάξε μας κάτι. Σε παρακαλώ. Τρώω τα χέρια μου. Δώσε μας κάτι αληθινό. Ένα μήνα δουλειά μακριά είμαι μα τη Παναγία ποιος με έχει καρφώσει! Ποιος με κυνηγάει να μου κόψει το πιπί. Εσύ ρε πούστη.. Με έχεις προκαλέσει τόσο πολύ! Γιατί! Με προκαλείς και μου κλείνεις τους δρόμους; Κολόπαιδο  Καταστροφή

Κολόψαρο

Τραγουδάκι 

Ελπίδες

 

ΖΩΝΤΑΝΑ τα θέλω πίσω

όπως στα έδωσα.

 Να τα δω μόνο λίγο και θα στα ξαναδώσω.

Τραβέρσο

 

ΤΡΑΒΕΡΣΟ

Σκοτεινό μαβί ωκεάνιο

Της αγάπης φιλιατρό μου

Να σ’ αγκάλιαζε το στόμα μου

Μάρμαρο πυρωμένο του Αυγούστου

Όπως γεννάει η Γη

Κι όπως ψιθυρίζουν τα λιθάρια

σαν κυλάν τα ποτάμια

κι αλλάζουν οι κοίτες και τεντώνονται στα απλώματα

Μα το σκοτεινό μαβί

Το ωκεάνιο γκρι

Της αγάπης το φιλιατρό μου

Μάρμαρο πυρωμένο του Αυγούστου

Απαλή μου παραίσθηση

Ροζί της αγάπης λάμψεις

Λιμάνια από μαργαριτάρια κι όλα

τα ρουμπίνια τα ζαφείρια τα ασήμια και τα χρυσά

Μαύρο μουνί ωκεάνιο

Να τα βλέπεις διπλά

Μάτια μου με ζαλίζουν

Παναγιά μου μαρτύριο

Μάτια μου. Ξεμάτιαζέ με πεθαίνω

Χείλη μου ζαλίζομαι να κοιτάζω

Τον γύρω του κόσμου από κάτω

Σε πιάνω σφιχτά πάνω μου

Κολλώ σε κρατώ όπως σχοινί σε σπήλαιο

Πάρ’ τε με από ‘δω γρήγορα

Και προσγειώστε με κάπου καλά

Να φιλήσω τη Γη

Να πέσω να κάνω το ψάρι

Και να γελάω βροντερά

Με τις ανάσες μου τις τελευταίες

Να σ’ αγκαλιάζω με το στόμα μου φιλιατρό

Πυρωμένο μάρμαρο του Αυγούστου

Σκοτεινό μαβί ωκεάνιο

ΠΑΝΟΝ μου Τραβέρσο

ΠΑΝΩΝ μου ΠΑΝΤΟΝΤΑ

Χωρώντας σε ΤΡΑΒΕΡΣΟ.

ΧΟΡΟΝΤΑΣ σε

Γαμιέσαι

 

.. εσύ που με τραβάς απ' τα μαλλιά να σε κοιτάω ..

δώσ' μου το χεράκι σου 

χάνω το μέτρημα

Μα το δικό σου αμάρτημα

 

Δώσ’ μου το χέρι σου. Θέλω να του πω μερικές κολοκουβέντες. Να ρίξω το κεφάλι χάμω και να του τα πω. Πως, δεν είναι όλα τα δάκτυλα ίδια. Να τα ακούσει από ένα κολόστομα. Όλη την αλήθεια μου παραδειγματικά. Ποιος είπε πως γυρεύω απαντήσεις. Να καταλάβεις το ψέμα μου. Να με αφήσει να χαρώ σαν ψεύτης και κλέφτης ένα χρόνο. Να κλαίω μετά για όλη μου τη ζωή. Σαν ένας μεθύστακας παθητικός που του γαμάνε τον πάτο τέρμα ρομαντικά και νοσταλγικά. Που το πρωί δεν θυμάται τίποτα. Δεν σκέφτεται τίποτα. Γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει.   

 

Είδα στον ύπνο μου πως έγλυφα μια τύπισσα ξανθιά και είχε και σκατά και δεν έκοβα. Και έμπαινε και κόσμος και έβγαινε και δεν έκοβα. Μόνο σταμάτησα λίγο κι έκανα σάλια κι έφτυσα. Και σηκώθηκε τότε και κάπου πήγε και την έψαχνα. Και γύρισα και κάθισα στο κρεβάτι με μελαγχολία και αναμονή και την είδα με το μπουρνούζι και την πετσέτα στα μαλλιά που μόλις είχε βγει από το μπάνιο κι άστραψα από χαρά. Και όπως πέρασε απ’ το κρεβάτι δίπλα μου την έπιασα από τα μπούτια και την έριξα πάνω μου και συνέχισα να τη γλύφω.

Δεν φοβάμαι τίποτα δεν ελπίζω τίποτα δεν πιστεύω τίποτα είμαι γκολ

 

Με το πιοτό έρχεται και τελεσιδικεί.

 Γυρίζει το ζουμ όλο μέσα

 Χύνεται

 η απελπισία καταρρέει .

 Μάρτυρες η καρδιά .

Τί κοιτά ρε μάπα .

Μάζεψε τίποτα.

τα μάγουλα του ΜΑΞ

 

σε φίλησα στο μπαλκόνι 

εκεί που 

έπλενες τα πιάτα.

θα το χοντρίνεις κι άλλο

 

 υδραγωγείο μου

Πάρ' τα σκότωσ'τα και 

και φάτα με τον αρχιμαλάκα

σε αλκοολ δλδ

μας γάμησε η μπολντόζζΑ

ΜΩΡΗ ΜΠΟΛΝΤΟΖ Α!

ΜΠΟΥΛΝΤΟ ΖΑ

όΛΟ ΒΌΛΤΕς ΜΕ ΞΕΘΈΩΣΕΣ

 ΘΕΑ ΜΟΥ

θα το σαρώσουμε το ρεκόρ στα Όσκαρ για θα μείνουμε άδοξοι εμείς αγάπη μου ..

αφιερώσεις απ' τον αγύριστο

 

Θυμάμαι είχα κάνει μια παρόμοια μαλακία. 

Σαν ένεση την είχα κάνει.

Σαν ηλεκτροσόκ από απηνιδωτή πως τον λένε 

σαν τεχνητή αναπνοή και μαλάξεις σε πνιγμένο.

Ξέρω τί είναι. 

Αφιερώσεις απ΄ τον αγύριστο

Βήματα απ' τα τελευταία μέτρα στο μίλι

Μας ξεθάψαμε μπρούμητα μετά.

Ντουβάρι Ε ντουβάρι

 

μόνος του ο καθένας κι όλοι 

ένα κλικ πιο 'κει στην αρρώστια της εποχής.

Πόρτες ανοιχτές και κάτι να κάνουμε μαζί ποιος έχει ..

Επικοινωνούμε 

επικοινωνούμε 

κι επικοινωνούμε

 

Λοξεύουμε προς το κάτι το δικό μας του άλλου

  

Δίχως τη φωνή

δίχως τη ζέστη του σώματος

δίχως το χάδι

δίχως το κοινό κάτι

Τα δώρα είναι και των δύο

Γι' αυτό λένε το δώρο δεν δωρίζεται

γιατί είναι κάπως και του που στο χάρισε.

Πόσο τον υπολογίζεις δλδ και αν θα είναι εντάξει.

Εσύ αυτοκτόνησες. Μαγκιά σου.

Κι εμένα μου συνέβη αυτό 

που συμβαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια, που λένε. 

είδα τις απαντήσεις σουμουτου στοιχισμένες σε ποιήματα

ξεκολλημένες παρμένες από την ροή

χαρισμένα αλλού.

  

Πως να σ' αναστήσω .. Θεός δεν λέγομαι

άντε λέω χαλάλι του του μαλάκα. 

αν ήταν να βοήθησα κάπου.

Τόσοι μαλάκες. 

ΤΟΣΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ

ωραία λέω θα 'χω και παρέα

αλλά που...

ΤΟΣΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ

κι ο αρχιμαλάκας ποιος είναι

ΘΕΛΩ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ  

, φίλε πολύ ωραία όλα αλλά έχουμε γαμηθεί με τις μαλακίες σου εδώ πέρα.

πέτσες φλέβες νεύρα

λίπος κρέατα μύες

Έρωτά μου

σιγά

κι αργά 

με τόση στέρηση

ΤΟ ΙΔΙΟΝ

ΤΟ ΙΔΙΟΝ

ΣΤΟ ΙΔΙΟΝ

κλειδώνουν τα σαγόνια μου

ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ

μάτια μου

σ(ω)ς

 

;Πρέπει να αλλάξουμε πλατφόρμα. Θα διαλέξεις'     ;

(διαφορετικοί θάνατοι η κάθε ησυχία μοναδική)

Εσύ είσαι φεράρι μαν-ά-ρα μου

 

Πως φαίνοσται οι αγάμητοι και οι κακογαμημένοι έτσι ρε γαμώτο από χιλιόμετρο. 

Και μας καυλώνε-σ-ται. 

Η Ιστορία μας

 

Η ιστρορία μας χρονολογείται κάπου.. 

Εσύ προϊστορική Θάλασσα !

κι εγώ η Πανγαία. 

Ουρανέ μου .. Ήλιε μου

χωρίς ελπίδα

 

Σκέφτομαι στην Αθήνα... Στο μυαλό μου είναι κάπως σαν να λέει άντε πάνε να βγάλεις την φυλακή σου δυο χρόνια θα αντέξεις. Με ταινίες να βλέπω τρεις τέσσερεις ταινίες την ημέρα που έχω 20 χρόνια να δω ταινίες και μου λείπουν γνώσεις στον κινηματογράφο. Και να παίρνω τον ηλεκτρικό να φτάνω κάτω στο ΣΕΦ να βγαίνω στην θάλασσα για την θεραπεία μου που μου χρειάζεται καθαρός ορίζοντας να κοιτάω για να καθαρίζω το μυαλό μου κάθε μέρα κάποιες ώρες. Και που θα βρίσκω και μουσικούς να παίζω που με κάνει παιδί και χαίρομαι απίστευτα όταν συντονίζεται. Σίγουρα μπορώ να αντέξω δυο χρόνια έτσι. Και με μελέτες και να τραινάρω κάποιες σημαντικές μου έρευνες που με χρειάζονται στο ελαιόδασος και στην παρατήρηση του ουρανού και στην ησυχία. Κι όλα αυτά τα σκέφτομαι χωρίς καμιά ελπίδα με εσένα. Οι βόλτες στην Πατησίων μοιάζουν με αγγαρεία έτσι. Στην ακρόπολη μ' αρέσει διότι μπορώ και κάνω αφαίρεση και μένει κάτι και μπορώ να πατήσω τη Γη εκεί ξυπόλητη σε ένα βράχο για την απαραίτητη γείωση μου και τον ζεστό καιρό θα βρέχω τα παπούτσια μου με νερά για αυτόν τον λόγο που μου χρειάζεται η αποφόρτιση αλλά κάτω στα τσιμέντα είναι βρώμικα για να ξυποληθώ όποτε νιώθω έτσι. Όμως δυο χρόνια σκέφτομαι θα τα βγάλω. Θα πηγαίνω σε εκθέσεις. Θα πηγαίνω σε διαλέξεις στο αμφιθέατρο της ΑΣΚΤ. Θα πηγαίνω να ακούω τον Πάνου στις λαϊκές. Θα πηγαίνω στον Ντίντι και τον Τζίμη στον Ορίζοντα. Θα πάω Θέατρα. Δραστηριότητες ψαγμένες με τα παιδιά. Τα παιδιά θα με βγάζουν έξω και θα κοινωνικοποιούμαι στα συνηθισμένα σε "καινούριο" περιβάλλον που όσο χάλια και να είναι για λίγους μήνες θα μας κρατήσει ένα ενδιαφέρον. Θα κουράζομαι βέβαια εκεί πολύ παραπάνω στην επιτήρηση της μικρής μέσα σε τόσο κόσμο και αμάξια και κατασκευές και κτήρια. Αλλά υπάρχουν τρόποι και γκάτζετ να με βοηθήσουν, θα τους πάρω αναγκαστικά κινητά. Και που είναι δύσκολο να βρεις μια ήσυχη γωνία στην βόλτα σου εκεί και που πρέπει να έχεις μαζεμένη ακτίνα και διάμετρο και που η θεραπεία της φύσης και του ουρανού θα είναι ώρες μακριά. Όπως και τώρα η θεραπεία του έρωτά μου είναι ώρες μακριά. Κι όλα αυτά τα σκέφτομαι χωρίς ελπίδα. Πως δυο χρόνια θα αντέξω. Κι αν θέλουν τα παιδιά να κάτσουν κι άλλο ίσως βρω ένα μόντους με υποκατάστατα και δεν ξέρω εγώ τί για να μην τρελαθώ χωρίς καθαρό ορίζοντα και ουρανό και καθαρή αύρα γύρω γύρω. Με τόσους μαλάκες τόσο κοντά σε συνεχή ενεργειακή άμυνα κλεισμένη για να μην σκοντάφτω συνεχώς σε "πράγματα" που μου είναι αδύνατο να προσπερνάω χωρίς συναισθήματα και με κίνδυνο να πάθω την αγγήλωση που λυπάμαι στους άλλους και με γεμίζει θλίψη και θα χρειάζομαι έτσι ακόμη πιο πολύ την θεραπεία της φύσης που είναι Χαρά Θεού.  Ίσως χρειαστεί να αγοράσω ένα χρυσόψαρο να κοιτώ τις ώρες αυτές που θα έχω τόσο ανάγκη για κάτι καθαρό και αγνό να με βοηθάει.  

      

Μανουσάκι μου Φως μου

 Ο αποπροσανατολισμός είναι μέθοδος των φοβικών και των τεμπέληδων. Αν μ' αγαπούσες λίγο θα φρόντιζες να με ξεγελάσεις. Να μου κάνεις την αφαίρεση. Να με ελαφρύνεις λίγο. Κι είμαι τόσο ολιγαρκής. Ως προς την ευτυχία είμαι ένας από τους ευκολότερους άνθρωπους του κόσμου. Λίγη λατρεία και Ιερότητα και μεταμορφώνονται τα πάντα γύρω μου σε θαύμα.  Μια ολόκληρη αγάπη. Αυτό είναι. Λίγη αυτοσυγκέντρωση. Μια στιγμή. Στιγμή στιγμή στιγμή Σημαίες στις καλαμιές μέσα σε ένα χωράφι. 

Ανυπομονώ να ζεστάνει η θάλασσα. Αγάπη χαζός είναι όποιος νομίζει ότι διεκδικείται. Πας . Αυτό είναι. Πας. Όπου σε καλεί και νιώθεις καλά. Κάποια στιγμή μπορεί να θέλω να σου παίξω τίποτα. Να θέλει το παιδί να σε δει θα το φέρνω. Και πως να μην αγαπώ τα καλύτερα γαμίσια του μυαλού και του κορμιού μου! Σας λατρεύω. Του μυαλού του κορμιού πιο πολύ.      

Θέλω να είστε καλά. ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΠΡΑΞΗ

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΗ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

Κι έχω βρει έναν τύπο μυστικά επικηρυγμένο. Νομίζω πως κινδυνεύω. Αυτά είναι προβλήματα. Αν μ' αγαπούσες λίγο θα φρόντιζες να ξεγελαστώ. Να έχω μόνο την ζήλια μου να αντιμετωπίσω. Να ζήσω λίγο σαν άνθρωπος. Παράπονα είναι όχι κατηγόριες. Με αυτόν τον τύπο δεν φταίει κανείς. Ούτε κάνει και κανείς βασικά κουμάντο. Για την ζήλια όμως δεν έχω βρει κάτι, μόνο με σεξ αντιμετωπίζεται των εμπλεκομένων αυστηρά και φωτεινά ναρκισσιστικά. Ο Ήλιος καθρεφτίζεται πάνω στον νάρκισσο. Ένας φωτεινός νάρκισσος είναι ίδια η επαφή με τον Ήλιο. Δεν υπάρχει τίποτε πιο συγκλονιστικό από αυτήν την επαφή. Για κάτι "τρελούς" σαν κι εμένα δηλαδή που κολυμπάνε προς τον Ήλιο και η θάλασσα τους χαρίζεται έτσι..

        

 

Αριστοτελικά

 Απαρηγόρητη 

εξόριστοι από το όνειρο

Το υλικό μας είναι ξένο

Το υλικό μας μας χωρίζει

Το υλικό του ονείρου baby

Τα εντελώς κοντινά

Μόλις το αγγίξεις χάνεται

Γίνεται το γνωστό 

Χάνει συνεχώς.

Κι αν είναι να μίνει έτσι

Θα προτιμούσα να ήμουν το άλλο.

Ή τα άλλα τέλως πάντων. 

"Τα όνειρα είναι από αρχαία υλικά"

Κι εγώ δεν είμαι το όνειρό σου

Κι εσύ δεν είσαι το όνειρό μου

Εξόριστοι απ'το όνειρο

Πρόσφυγες απ' το όνειρο

Σταμάτα να ονειρεύεσαι ρε

Μας ντομπλάρουν.

Θάνατος η μοναξιά

Θάνατος το όνειρο

Τέτοιο διωγμό και εξορία όποιος γνωρίζει

Φτάνει να ανατρέπει και τον Πλάτωνα και τον Αριατοτέλη κι άρα όλους τελικά

Και το νου και τη σάρκα.

Τα έχει τελειώσει τα κλασικά.

Και τί να πουν τα μοντέρνα . Τα κινήματα οι σχολές γενικά και ειδικά όλα όταν δεν υπάρχει το κλασικό ως βάση. Αφετηρία.

Μόνο η Παναγιά της λίμνης η Άρτεμις βοήθεια μας να βάλει το χέρι της και πάλι δεν ξέρουμε να είναι το δικό της

εξαιρετική λύτρωση

 

ΕΞΕΡΑΙΤΙΚΗ ΛΥΤΡΩΣΗ

Χρόνια πολλά! Ανάσταση 

Παρκάρω στο λιμάνι και βλέπω

Καπότα πατημένη στο πάρκινγκ κάτω

Γαμιούνται εδώ. Μέχρι κι οι χειρότεροι κάφροι.

Γιατί σε εμένα! Γιατί έτσι εγώ…

Μου περισσεύουνε οι τρόποι

…σκέψεις γεμίζω με παράπονα.

Θυμωμένα πετάω την γόπα μου

πάνω την σβήνω στην καπότα.

 Και για μια στιγμή νιώθω λύτρωση.

Εγώ.  Αυτός.

Που έχει να πετάξει κάτω σκουπίδι

πολλά χρόνια.   

 

να προσέχουμε αγάπη μου σήμερα μέχρι το μεσημέρι

 

σε είδα στον ύπνο μου. 

Έβλεπα αεροδρόμια. Ταξιδεύαμε αλλά έβλεπα μόνο που αγοράζαμε εισιτήρια για πόλεις της Ευρώπης και στον κισσέ που μίλαγε εγώ και τα πλήρωνα. Και πλατιούς διαδρόμους αεροδρομίων που περπατάγαμε. Κι ήσουν κάπως απόμακρη αλλά είχες αυτή την αύρα την θερμή που ξέρω. Και σε ένα αεροδρόμιο βγάλαμε εισιτήρια για την λατινική Αμερική και σκέφτηκα πως ίσως μετά από εκεί να βγάζαμε και για Μεξικό που είχαμε πει. Και αυτά τα εισιτήρια ήταν ακριβά και έβαλα με άγχος την κάρτα μου αν θα την έπαιρνε και σκέφτηκα πως θα γυρίσουμε και σου είπα αν έχεις να βάλεις τα μισά από τα εισιτήρια δλδ την επιστροφή και με κοίταξες εκεί σε ένα τραπέζι που καθόμασταν αντίκρυ και έβγαλες τα μαλλιά σου ήταν περούκα και ξαφνιάστηκα γιατί δεν το περίμενα και ήταν σα να μου λες κοίτα χάνω τα μαλλιά μου και ήταν το κεφάλι σου με λίγες τρίχες κοντές και σκέφτηκα πως είσαι άρρωστη και τί σου λέω εγώ για λεφτά και τί να τα κάνω τα λεφτά αφού δεν παθαίνω και τίποτα κακό όταν είμαι απένταρη και τί μαλακία να σου λέω για λεφτά μετά αφού από μόνη μου έμπαινα μπροστά και τα πλήρωνα κι ένιωσα μαλάκας που σου είπα έτσι και μια τρελή λύπη για το αν έχεις ακόμη μπροστά σου ζωή έτσι όπως είδα τα μαλλιά σου αλλά ήσουν ακόμη κι έτσι πάρα πολύ όμορφη κι ήταν τα μάτια σου λυπημένα και έγειρα κι έγειρες και φιληθήκαμε μα ήταν ένα φιλί που δεν με άφηνες να μπω μέσα στο στόμα σου να σαν να ήσουν σε άμυνα και έσπρωχνες με την γλώσσα σου την γλώσσα μου και δίναμε ένα χοντρό φιλί με χοντρές μισό μαζεμένες γλώσσες και χείλη που κλείναν και το έκοβαν και το κάναν να αρχίζει από την αρχή συνεχώς και δεν μου πήγαινε να βάλω δύναμη κι άρχισαν να τρέχουν τα σάλια μου έτσι και έκανα πίσω και ήταν ένα τέτοιο φιλί μισού λεπτού. Και ξύπνησα; δε θυμάμαι κάτι άλλο. 

          

Ανάσταση 2025

 

Τρελάθηκα για πάντα

 

Άμα κλαις μωρό μου και θες να τα γαμίσεις όλα

 όσο πιο άγρια αντέχεις 

να βουτήξεις μαλλιά να τα γαμίσεις όλα γίνεται αγάπη μου εγώ 

να μη σου κάνω επίκυψη τρελή και σπαγκάτο.

 Σου κάνω

Μέχρι το αίμα. Με εσένα. Είμαι χαζή

Γαμώ την λεπτοφυϊα μου την ευαισθησία και το ρομαντισμό μου.

Να κλαις αγάπη μου και να θες να τα γαμίσεις όλα και να μην είμαι εκεί για να σε ηρεμίσω. Πως να αντικρίσω τον Ήλιο. Απ' τα κρίματά μου που είναι το ασήκωτο αυτό. Τέτοια αποτυχία. Πως να μη το πάρω κατάκαρδα.

Τα κουμπάκια

 

Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και το γαμίσι. Κι αν έχεις κάνει έρωτα δε σου λέει τίποτα το γαμίσι. Γαμιέσαι μια φορά δέκα λεπτά και δεν θες δεύτερη. Και καλλιτέχνης να είναι ο άλλος γαμιέσαι έτσι λίγο για να μη πεις ότι παραιτήθηκες δηλαδή ότι είσαι αρνητικός και βλασφημος στη ζωή. Το παίρνεις κι απόφαση και λες τέλος και ησυχάζεις. Κι εκεί αρχίζουν να σκάνε από παντού. Αυτά είναι τα ωραία. Δε σ' αφήνει ποτέ. Καψούρευέ τους. Στις μπουτάρες σου μανάρι μου κεφαλοκλείδωμα παθαίνω. Να τρώω σφαλιάρες απ' την κοιλιά σου απ' τα κολομάγουλά σου απ' τα βυζιά σου και να έχω τατού τα δόντια σου. Έρωτας είναι. Σε θέλω από παιδί. Καύλα μου να στα σκίσω τα κουμπάκια να σου ράψω μεγαλύτερα.

Το χαμένο φιλί

 

Και που δεν πληρεί τις προδιαγραφές

Μη το παίρνουμε κατάκαρδα ..

Θα το βρούμε 

Σε κανα ξαναμένο 

 στο δρόμο.

Γεμάτος ο τόπος

Τί ταξίδια κι αν έκανες

Δίπλα περνάνε αβέρτα.

Ανάξια για το φιλί!

Μα   ..

Ποιος να πει την Παναγιά άχρηστη!

Κανείς δε μπορεί να την πει 

την Παναγια άχριστη.

Είμαι

 

Είσαι;

 

Πρωολύμπιο τέρας

 

Με την τεχνολογία σου

Υβριδικό μου 

Ποδήλατο

Χωρίς χέρια.

ΦΟΥΣΤΑΝΙ

 

Φουστάνι 

 

Έχουμε ανέβει

Στον ψηλότερο βράχο

Κρύος ιδρώτας με κόβει

Πέφτω κατρακυλώ

 

Λουλουδάτο φουστάνι

Αχ, ζαλάδα μου

Τρέμει πάνω σου

Τσαλίμια σου χτυπά

 

Θα με βρεις λαβωμένο

Σε άπατο γκρεμνό

Έλα αητέ μου

Απ’ το αίμα θα πιώ

 

Φουστάνι με λουλούδια

Αχ, ζαλάδα μου

Τρέμω πάνω σου

Τσαλίμια σου χτυπώ

 

Πίνεις το αίμα μου κ’

Δροσίζομαι εγώ

Πίνεις το αίμα μου κ’

δροσίζομαι εγώ.