Πάντα να είμαστε παιδιά

 

Πάντα να είμαστε παιδιά

 

Το να βρεθούμε στο δικό σου είναι ότι θα είμαι πιο μαζεμένη και προσεκτική. Ότι θα έχω και κάποια εξωτερική πληροφόρηση κι ίσως και επιρροή για την αισθητική και την φύση των κινήσεων. Να έχεις όλα τα δικαιώματα δικά σου να έχω έναν περιορισμό ότι είμαι μόνο ότι έχω πάνω μου. Με εξιτάρει και με ταπεινώνει περίεργα. Με κάνει επισκέπτη. Είναι περιοριστικό και ξενίζει όπως και να το κάνουμε. Μα είναι ανάγκη! Έχω μεγάλο ενδιαφέρον όμως τέλος πάντων και θέλω να προσπαθήσω να συμμορφωθώ με το ποσοστό μου. Να συμμορφωθεί με το ποσοστό μου ήθελα να πω πόσο ωραίο είναι το δικό σου σα δικό μου θα το νιώθω σε λίγο, πρόσεχέ το αυτό είναι από την άλλη άκρη του κόσμου φερμένο το πήρα τότε το έχω ενθύμιο. Ωχ. Αχ. Να το δω.. (κάνει σε προφυλακτικό). Που να ακουμπήσω. Τρώγεται αυτό είναι γερό αντέχει; (Να σου πω όχι γάτα στα σεντόνια. Ούτε σκύλος είπαμε είναι σε άλλο οίκο τα ζώα). Θα μου το δώσεις αυτό; Το μισό θέλω. Να το έχουμε μαζί εδώ μέσα να μην ξαναβγεί από εδώ μέσα μόνο, μαζί. Ωχ. Αχ. «Να μη μπορώ να σ’ αγαπήσω» παίζει λούπα, καήκαμε άλλαξε μουσική με πεθαίνει. Και δεν θέλω να φύγω έτσι. Χα! Τα ξέχασες αυτά. Πες μου που να ακουμπήσω. Γιατί θέλω να τα … όλα και είναι τόσο ωραία που δεν μπορώ και τα ερωτεύομαι. Έρωτά μου. Σεμνά, έχουμε και παιδιά.        

Στο δωμάτιό μου δεν θα έχω να ανησυχώ για τίποτα παρά μόνο για εσένα. Αν είσαι καλά και πρόσεχε εδώ πέρα άλλο σάλα άλλο τραπεζαρία εντάξει άλλο τραπέζι κι άλλο κρεβάτι τουλάχιστον. Πέντε αρχές δλδ. Τα κάτω κάτω και τα πάνω πάνω. Τα μπρος πάνε πίσω αλλά τα πίσω δεν πάνε μπρος. Κάνε ότι θες μόνο τα χαρτιά και τα βιβλία μου δεν τα ακουμπάει κανείς χωρίς την παρουσία μου και τα μουσικά μου όργανα πρέπει να με ρωτήσεις. Στην κουζίνα κάνε ότι θες αρκεί να τα βρω όπως τα άφησα και ενημέρωση για τι λείπει. Στο μπάνιο να μαζεύεις τα νερά και να ανοίγεις το παράθυρο. Τι άλλο! Ησυχία το μεσημέρι και κατά την διάρκεια του φαγητού ηρεμία. Φτιάχνουμε μαζί το τραπέζι σε πανδαιμόνιο. Για το φαγητό προσπαθούμε να κάνουμε μόνο ωραία σχόλια. Και μαζεύουμε τελετουργικά. Ο χώρος μου ήταν ένα ασκητικό χουζούρι. Με θεϊκές σοκολάτες και παράδοση. Με μάστερ και ντοκτορά. Μια μούσα γυρίζει συνεχώς γύρω μου και μπαίνει μέσα μου σαν ένας δαίμονας. Με προσπερνά και το παραξεφτιλίζει και γαμώ τα είδωλα με κλάματα χωρίς να βλέπω. Ύστερα κοιτώ τις εικόνες με ευγνωμοσύνη. Πότε τον Πάνα πότε την Παναγιά πότε το σταματημένο ρολόι. Τα σημάδια στους τοίχους με τις ώρες από το παράθυρο τον καθρέφτη. Απαντώ με μουγκρίσματα με τραγούδια με χορούς με μουσική αφήνω το σώμα ελεύθερο βγαίνω μπαίνω μπαινοβγαίνω. Λέω πάω εκεί ανοίγω την πόρτα και φεύγω. Παίρνω και το μωρό και παίρνουμε φρέσκο αέρα και ξαναρχόμαστε σα να μην έγινε τίποτα παιδί μου δε φταίει κανείς αγάπη μου εσύ! Που είναι; Έφυγε; Θα ξανάρθει; Τι να κάνω; Σςτ μη μου λες εμένα τι να κάνω.  Αφού δωμάτιο είπαμε κι εσύ θες ολόκληρο το σπίτι... Σεμνά, έχουμε και παιδιά.  

Το δικό μας το θέλω κυρίως στο ημίφως . Με αχτίδες. Ζεστό και Γήινο. Βοριά Νοτιά. Με τα ελάχιστα γερά βαριά έπιπλα και ευαίσθητα αντικείμενα πάνω τους μοναδικά περιττά. Να έχει και τον ζυγισμένο και ψυχρό φωτισμό που να ανοίγει «καμιά φορά» για «δουλειές». Να έχει ποιοτικό ήχο αλλά και τα off the record, όλα . Να έχει μια γωνία και τα άλλα στρογγυλά. Τσαλακωμένα σεντόνια μουσική…  Νερό φαγητό ποτό και σε στοκ. Να έχει θερμό δάπεδο και άσπρο ταβάνι. Κι όλους τους θεούς μας στους τοίχους και τα αντίστοιχα κενά. Να είναι περισσότερα τα αληθινά από τα συνθετικά υλικά. Να έχει μια μεριά ελεύθερη στο χάος για μελέτη και φευ ας είναι μια πολυθρόνα που παίζει το ρόλο του mess box. Ο καθρέφτης αν είναι δυνατόν να είναι μεγαλύτερος από το παράθυρο και απέναντι από το άνοιγμα. Σίγουρα έχω παραξενιές για κάθε τι. Μπορούμε να τα παίξουμε. Είμαι στο βάθος πολύ δεκτική. Και τα νήματα ευχαρίζομαι να τα κόβουμε μαζί. Εγώ κι εσύ. Εσύ κι εγώ. Ας ξεκινήσουμε με ένα σεντόνι διότι είμαι στο βάθος επίσης πολύ ψυχαναγκαστική με τα μικρόβια κι ας μη μου φαίνεται δίνω μάχη και πρέπει να με ελαφραίνει κάποιος. Και εσύ με ότι άλλο θες (;, ας το παίξουμε) . Να φέρω εγώ το σεντόνι. Ένα μαντίλι φτάνει δηλαδή ένα πανί νερό και δυο φρούτα. Παντού πάμε με έρωτα ένα πανί και δυο φρούτα κάθε μέρα.  Και σεμνά, έχουμε και παιδιά.

Πάντα να είμαστε παιδιά