Μα το δικό σου αμάρτημα

 

Δώσ’ μου το χέρι σου. Θέλω να του πω μερικές κολοκουβέντες. Να ρίξω το κεφάλι χάμω και να του τα πω. Πως, δεν είναι όλα τα δάκτυλα ίδια. Να τα ακούσει από ένα κολόστομα. Όλη την αλήθεια μου παραδειγματικά. Ποιος είπε πως γυρεύω απαντήσεις. Να καταλάβεις το ψέμα μου. Να με αφήσει να χαρώ σαν ψεύτης και κλέφτης ένα χρόνο. Να κλαίω μετά για όλη μου τη ζωή. Σαν ένας μεθύστακας παθητικός που του γαμάνε τον πάτο τέρμα ρομαντικά και νοσταλγικά. Που το πρωί δεν θυμάται τίποτα. Δεν σκέφτεται τίποτα. Γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει.