Τραβέρσο

 

ΤΡΑΒΕΡΣΟ

Σκοτεινό μαβί ωκεάνιο

Της αγάπης φιλιατρό μου

Να σ’ αγκάλιαζε το στόμα μου

Μάρμαρο πυρωμένο του Αυγούστου

Όπως γεννάει η Γη

Κι όπως ψιθυρίζουν τα λιθάρια

σαν κυλάν τα ποτάμια

κι αλλάζουν οι κοίτες και τεντώνονται στα απλώματα

Μα το σκοτεινό μαβί

Το ωκεάνιο γκρι

Της αγάπης το φιλιατρό μου

Μάρμαρο πυρωμένο του Αυγούστου

Απαλή μου παραίσθηση

Ροζί της αγάπης λάμψεις

Λιμάνια από μαργαριτάρια κι όλα

τα ρουμπίνια τα ζαφείρια τα ασήμια και τα χρυσά

Μαύρο μουνί ωκεάνιο

Να τα βλέπεις διπλά

Μάτια μου με ζαλίζουν

Παναγιά μου μαρτύριο

Μάτια μου. Ξεμάτιαζέ με πεθαίνω

Χείλη μου ζαλίζομαι να κοιτάζω

Τον γύρω του κόσμου από κάτω

Σε πιάνω σφιχτά πάνω μου

Κολλώ σε κρατώ όπως σχοινί σε σπήλαιο

Πάρ’ τε με από ‘δω γρήγορα

Και προσγειώστε με κάπου καλά

Να φιλήσω τη Γη

Να πέσω να κάνω το ψάρι

Και να γελάω βροντερά

Με τις ανάσες μου τις τελευταίες

Να σ’ αγκαλιάζω με το στόμα μου φιλιατρό

Πυρωμένο μάρμαρο του Αυγούστου

Σκοτεινό μαβί ωκεάνιο

ΠΑΝΟΝ μου Τραβέρσο

ΠΑΝΩΝ μου ΠΑΝΤΟΝΤΑ

Χωρώντας σε ΤΡΑΒΕΡΣΟ.

ΧΟΡΟΝΤΑΣ σε