Το είδα στο πρόσωπό σου κι ήταν εντελώς συνειδητό.
Νομίζω δλδ πως μου το είπες. Πως παθαίνεις και πεθαίνεις κι εσύ το ίδιο. Μου το είπες Μεγάλη Παρασκευή. Ότι την φώναξες αυτή την ιστορία. Πως γίνεται συνειδητά να χάνεται κανείς. Με αδιανόητη καύλα κι αγάπη παντοτινής μετάνοιας κι αμετανόητου πάθους.
Και μου ήρθε έτσι μια διασκευή βαρβέρια... έτσι την άκουγα από το βάθος.
Διάλεξε τί θα γαμήσεις,
την ζωή σου ή εμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή