Πετάχτηκα αρκετές φορές μέσα στον ύπνο μου. Σήμερα κάνει πολύ κρύο. Είναι υπό το μηδέν. Θα ήθελα να προσπαθήσω να καθαρίσω να κουρδιστώ και να καλέσω πνεύματα. Είμαι όμως σε ακατάλληλη φάση. Καθόλου συγκεντρωμένη και σε εσωτερική μάχη. Αυτές τις στιγμές νιώθω πως είναι καλύτερα να αποδεχθώ την "μοναξιά" μου την μοίρα και πως δεν δαμάζεται η φύση -μου- από καμία δύναμη. Και πως έτσι θα είναι τουλάχιστον σε αυτήν τη ζωή. Να το αποδεχτώ ως φυσική δικαιοσύνη. Να αποδεχτώ και το σύγχρονο χρηματοοικονομικό σύστημα. Να παραδεχτώ τους ισχυρούς του κόσμου. Πράγματα πολύ δύσκολα. Ιδίως και περισσότερο τα δυο τελευταία. Αν πιάσω την βάση θα είμαι μέσα. Αν μείνω στην απέξω πάλι που είναι και το πιο πιθανό εντάξει είναι. Κάνει πολύ κρύο μα αισθάνομαι από σπόντα μια μητρική πυρετική ζεστασιά να με συγκινεί που με αποδιώχνει έτσι αδύναμα για να μην αρρωστήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή