Μπουρίνια με χαμσίνια

 

Να σε γλεντίσω μωρό μου ..

DEAD OR ALIVE

 

Καλημέρα αγάπη μου

Γεμάτο πρόγραμμα και κάπως θα παλευτεί η φάση. Σήμερα ξεκινάω να αδιαθετώ κιόλας και θα πρέπει να κάνω υπομονή έτσι κι αλλιώς αυτές τις μέρες. Το σκ όμως μπορούμε να βρεθούμε, από κοντά.. θα είναι ευχής έργο!

Εσύ πως είσαι; Πως είναι το πρόγραμμά σου; Βρήκες κάποιο ωραίο μέρος που σ' αρέσει και μπορούμε; Φέρ' τη μου σε παρακαλώ, χρυσή θα σε κάνω..

 

Είναι κάτι σκέψεις που σηκώνουνε μπουρίνια 

και χαμσίνια στην έρημο.

Που κάνουνε τα σκηλιά να αληχτάνε και τις κουκουβάγιες να σφυρίζουν.

...

"Υπάρχουν ειδικοί χώροι για τους ανθρώπους που ουρλιάζουν" 

Kill Bill

 Πόσο πρισμένο το θες;

Κερί αναμένο σου είμαι Φως μου

 

ΕΞΩΑΠΟΤΟΧΡΟΝΟ

 

Σε καργάρω στην αγκαλιά μου γιατί μου κάνεις απότομα και λυτρώνομαι

Ψάρι

 

 

Πως να σε στηρίζω; Να σε στηρίξω σε κάτι που κάνεις όταν ότι κάνεις είναι μια ζωή που σε κρατάει μακριά μου ακόμη και ψυχοσυναισθηματικά. Και πως να με στηρίζω που κάνω το ίδιο. Και δεν μας δίνουμε ούτε μια μέρα μαζί. Ούτε μισή. Σα να μην υπάρχει κανένας τόπος για μας σε αυτή τη χώρα και σε όλο το σύμπαν, να μας απορήπτει όλο το κβαντ του. Να είμαστε άτοποι. Ενώ φτάσαμε στο χιλιοστό. Και είμαστε τώρα κοινός αυτή τη στιγμή ζωντανοί και μόλις 3 ώρες απόσταση. 

 

Το πρωί που ξύπνησα είχα έντονο στην σκέψη μου από τον ύπνο τον αριθμό 34 

Αυτό έκανα και μου κάνανε

 

Είναι παρταλιά να ζητάμε από τους ανθρώπους αυτό που δεν έχουν και τους ξίνει την πληγή της φτώχιας τους. 

Φοβερό τριπ

 

Ένιωσα αόρατη!

Αστρική προβολή είναι αυτό;

Σε ψυχωσικό είμαι γιατρέ μου

  Ξύπνησα στις 4 το πρωί κι έκλαιγα. Δεν μπορώ να ζητήσω να πω γατί έτσι κι όχι αλλιώς. Αυτό που μπορω να κάνω είναι να περιγράψω τί ζω και πως το βιώνω και πάνω εκεί να διορθώσω ότι μπορώ και να ακούσω αν έχει κάποιος να μου πει κάτι που να με βοηθήσει. Μιλάω και λέω για εμένα για να έχουν την ευκαιρία οι άνθρωποι να πουν την γνώμη τους. Σε σκέφτομαι αλλά όσα και να παρατηρίσω αν τα πω μοτίβο θα έχω αφήσει την ζωή την μοίρα τον θεό απ' έξω και δε μ' αρέσει να το κάνω αυτό το θεωρώ βλακεία. Μπορώ να σ' ακούσω και να δώσω μια μεταγραφή κι από εκεί να καταλάβεις τί μ' αρεσει τί μπορώ και τί όχι. Έτσι κι εγώ διάβασα και ένιωσα ζέστη και ευτυχία αλλά ήμουν στο αγιάζι κουλουριασμένη και κάηκα από έναν πάγο πως με έπερνε φάντασμα. Είναι οι περιγραφές σαν όπως διηγούμαστε τα όνειρά μας του ύπνου. Που είναι συνεχόμενα οι σκηνές σε ασταμάτητη διαδοχή και υπάρχει μια υποδόρια βιασίνη σε μετέωρο. Η κυριολεξία με την μεταφορά χωρίζονται από μια άβυσσο υποσυνείδητου. Ξέρεις πως είναι πέτσα φλούδα ρούχο υπόγειο γεωλογικό στρώμα αυτό που βλέπεις και νιώθεις, κάτι άλλο θέλει να σου πει. 

Θέλω να συνεχίσω να προσπαθήσω να περιγράφω αυτά που ζω και νιώθω στον ξύπνιο μου όπως είναι. Για αυτή την ευκαιρία της ζωής με τους άλλους. Της ζωής κι όχι του ονείρου ή της τέχνης. Εν ανάγκη να γυρίσω πίσω αν έχω προχωρίσει χωρίς να περάσω αυτή την αχνή γραμμή της καρδιάς. Θέλω άνθρωπο. Ξύπνησα στις 4 και μ' αγκάλιαζα κι έκλαιγα γι'αυτό το λόγο. Και που σ' αλτάρω ότι τρελαίνομαι που ταυτίζομαι κυριολεκτικά με τον ήρωά σου και τρώω πόρτα από τη συντροφική ζωή που είναι η μεγαλύτερή μου προσωπική ανάγκη.

 

Με είδε ο Γιώργος ο Πάνου στον ύπνο του ότι ήταν σε μια αίθουσα σαν σινεμά κι ήταν εκεί και καθόταν δίπλα του ο Θοδωρής με χρυσά δόντια κι ο μαλάκας ο Σινόπουλος και ήταν στην σκηνή κοπέλες που έπερναν πτυχία και φορούσαν αυτό το καπέλο και με είδε να παίρνω πτυχίο και φορούσα ένα λευκό λουλουδάτο καφτάνι κι άκουγε να παίζει φυσαρμόνικα.

 

Εντάξει. Δεν μπορώ να ρίξω ευθύνες και να κατηγορίσω ανθρώπους που με έχουν ταϊσει που με έχουν ποτίσει που μου έχουν κάνει δώρα και με έχουν αγκαλιάσει ζεστά. Ο καθένας δίνει ότι έχει όταν έχει κι όταν μπορεί. 

Πόσο μαλάκας θε μου

 

Να μην έχεις πιεί. Να του λες του αλλουνού το πρόβλημά σου και να σε ρωτάει τί έχεις πιεί...

δεν είναι εντάξει

Η Κατερίνα μου είπε θα με πάρει σε δυο λεπτά και δεν με ξαναπήρε. Κανείς από όσους τηλεφώνισα δεν με ξαναπήραν να δουν αν είμαι εντάξει. Φαίνεται έκανα άστοχες επιλογές. Η κατανόηση και το ενδιαφέρον έχουν πατώσει. Κι η δύναμη έχει πατώσει. Η αγάπη φτιάχνει τη δύναμη. Τη παράγουμε στους αδένες ανάμεσα στα φρύδια που φτιάχνουν τις ενδορφίνες.

ΚΟΛΥΜΠΑ ΜΑΛΑΚΑ

Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΛΑΚΑ

ΚΑΙ ΜΗ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑΤΊ ΤΗΝ ΚΟΠΑΝΆΝΕ ΚΑΙ ΣΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΠΟΥ ΦΑΝΗΚΑΝ ΞΕΝΟΙ. ΛΙΓΟΙ. ΣΕ ΑΜΥΝΑ.  ΑΠΙΣΤΟΙ. ΑΔΥΝΑΜΟΙ. ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΙΚΟΙ

Λοιπόν παρτάλια και γαϊδούρια του κερατά, όταν σας παίρνει ένας φίλος -που ξέρετε πως είναι δυνατός και δεν σας τα πρίζει συχνά- και σας τα λέει κάπως περίεργα μετά από λίγο πάρτε τον ένα τηλ να δείτε είναι καλά; 

 

 Το έπαθα πάλι από την ίδια αφετηρία.

Αν πάθεις κάτι θα τρελαθώ.

Ψύχωσικό θα μου το πει ο γιατρός

 

Πήρα φίλους και τους φανήκανε πολύ ξένα αυτά που λέω πως μου συμβαίνουν τώρα. Μια φίλη έδειξε κατανόηση αλλά μου το έκλεισε και είπε πως θα με πάρει σε λίγο αλλά δεν έχει πάρει ακόμη.

Δεν θα φύγω. Δεν μπορώ να αφεθώ να φύγω. Θα φύγω όταν θα έχω μαζί μου κάποιον βοήθεια για τα παιδιά. Είμαι όμως σε ένα μεταίχμιο έρισμα και θέλω να γυρίσω πίσω να στηρίζω τους ανθρώπους μου

 

Διαβάζω κάτι που μιλάει με τα ίδια λόγια σε ζωντανό και νεκρό. Και νιώθω πως με καλέι να περάσω σε κάποια διάσταση που πρέπει να αφήσω την βιολογική μου υπόσταση. Πως γίνεται να περνάω τη διάσταση; Γίνεται με αστρικές προβολές; με μετεμψύχωση εν ζωή;

Φεύγω αλλούΝα προσέχεις

 

Θεε μου, καθρεφτίζομαι σε κάτι που μελετάει με τα ίδια λόγια ζωντανούς με νεκρούς. Απαιτεί να βγω από την βιολογική μου υπόσταση και διάσταση. 

Θα γυρίσω.

Το έχω ξανακάνει.

Δε μπορώ να κάνω κάτι άμεσα

Αύριο θα πάρω τα παιδιά και θα πάω στο Ψάρι.

 

Όταν συνδέει κάποιος νεκρους με ζωντανούς είναι πολύ προχωρημένα μάγια.  Και το μέρος δεν έχει ερωτηθεί αλλά εμπλέκεται υποθέτω είναι το ζώο που θυσιάζεται..

Πόνεσαι μια στιγμή σα τρύπημα

Αγάπη είναι να ξεκινάς τα φιλιά από εκεί που πονάει περισσότερο.

 

Ευχαριστιέμαι να σε βλέπω να κάνεις καλά την δουλειά σου. 

Σιγουρεύομαι ότι έχεις πεθάνει.

Όποιος βαράει με διαμαντένια σφυριά να καρφώσει χρυσά καρφιά ένα κορμί από γρανίτη είναι και πολύ ουάο και θα γίνει βάιραλ

 

Δεν γινόταν. Πως μπορούσα να σου μιλήσω όπως μίλαγα στον καθένανε. Ψηλώνω τόσο που είναι αδύνατο να με στηρίξουν τα πόδια μου. Μετά η χούφτα μου έγινε τόση που μπορώ να μινάρω όή όλητην μεταξύ μας απόσταση. Στην πόρτα είναι αδύνατο να περάσει κανείς χωρίς να τον αγγίξει το ξωτικό που έχει στο ραβδί του την μεζούρα με όλες τις αμαρτίες σου και με ένα ράπισμα σε μικραίνει. Σε μικραίνει τόσο που η γάτα σου είναι βουνό, καμένο για ανεμογεννήτριες. Το αστικό τοπίο περιγράφει αυτό που είμαστε. Η νεκρή φύση αυτό που αντέχουμε να είμαστε. Δε θυμάμαι να πήγα ποτέ και σε καμιά γιορτή που να φτάσει να με λυτρώσει. Κι εσύ είσαι πάντα μαζί μου. Είμαστε κολλημένοι πλάτη με πλάτη.    Θέλω να με κοιτάς μπρος στα μάτια να μου πεις αν θέλουμε γιατρό. Και τί γιατρό θέλουμε. Όχι ότι δεν ξέρω .. 

 

Απάντησε ΜΟΥ επαναλαμβανόμενα

 

Η πρώτη εικόνα που έχω μαζί τους είναι πως μόλις το βλέπω βγάζω και να ανοίγω   το πορτοφόλι μου να πληρώσω. Το πρώτο συναίσθημα είναι λιποθυμικός θυμός. 

Πάλι έκαψα το φαγητό κι ύστερα ξέχασα να μαγειρέψω.  Περνώ τις πιο παραγωγικές μου ώρες να αυνανίζομαι με χαρτιά. . . Γύρνα. Ανέβα. Κατέβα. Γύρνα. Χωρίς περιθώριο διαφωνίας.

 Μόλις ηρεμώ λίγο με πιάνει χαρμάνα για τζόγο. Ονειρεύομαι απελπισμένα τον γαμηστρώνα μας. Με κεριά αρώματα, μεταξωτά φτερά κτλ. Να παίζω το συστηματάκι περιοδικά. Τα δίνω όλα, δίνω κι εσένα  για τη βαλίτσα σου.

Η αγάπη όμως δεν είναι κάτι τυχαίο. Ούτε η ανάγκη είναι τυχαίο. Ούτε καν το κυνήγι. 

Κάπου διάβασα πως γεννήθηκες κυνηγός! Κι εγώ κυνηγός είμαι.. μόνο που τα σκοτώνουμε σε κάτι χαράδρες και φαράγγια και γκρεμίλες και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε από εκεί μέσα.

 Που πάνε και χώνονται τα άτιμα.. "στους μεγάλους δρόμους" με τα αγρίμια. 

Έχω ΤΟ κίνητρο και δεν ξυρίζομαι. Είμαι αγρίμι. 

Τώρα θέλω ένα κίνητρο για να ξυριστώ. Εσένα και τη βαλίτσα. Εσένα σκέτο. Πως θα γίνει; Πως θα γίνει χωρίς τζόγο;

σελ. 76

 

Μη λες ψέματα. Το έκανες. Το έκανες και χάθηκες. 

Ή το έκανα και χάθηκες; 

Πω ρε πούστη  .

Χάνομαι εκεί μέσα..

το σοφό μου κεφάλι

 

Συχνά αμφιβάλω με το πάνω κεφάλι μου ενώ με το κάτω ποτέ. Και σκέφτομαι πως η τόση σκέψη μου μπορεί να το έχει φθήρει και να πατινάρει και να ρετάρει. Ενώ το κάτω φαίνεται τόσο σίγουρο και δυνατό. Από συμπεριφορά δηλαδή φαίνεται πιο σοβαρό. Φαίνεται τόσο σοφό! Σοφό και ταπεινό.

 

Ο ρεαλισμός είναι μια συνεχής ταλάντευση. Οι ιδέες όμως έχουν κάτι το πολύ σταθερό. Θα ήθελα να ζω σε ένα μικρό μέρος της πραγματικότητας που θα ήθελα να πραγματώνεται ως ένας ονειρικός συντονισμός δυο ανθρώπων. Αυτό θέλω πάρα πολύ. 

Βλέπω πως έχω αλλάξει. Ξυπνώ χωρίς ξυπνητήρι τα ξημερώματα και νιώθω πως αυτό είναι αποτέλεσμα κάποιου συντονισμού πολύ δοτικού από μέρους μου. Ενώ στον ξύπνιο μου έχω μουλαρώσει και δεν θέλω σε εσένα να δώσω πια τίποτε. Διότι σε είδα επανηλημένως να τα πετάς και να δείχνεις πως ενοχλείσαι. 

 Σε είδα στον ύπνο μου. Είμασταν σε μια παραλία. Φορούσες ένα χρωματιστό πουκάμισο σαν φόρεμα. Νιώθαμε ωραία. Μετά περιπλανιόμουν και είδα τον Νίκο κι ήταν το σπίτι του εκεί και φορούσε κάτασπρα και ήταν πολυ καλά. Αλλά ξύπνησα αναστατωμένη και σε διέγερση.

 

Θα ήθελα να πιστεύουμε στους ανθρώπους, σε εμάς. Υπάρχουν ακόμη αρκετοί που θεωρούν τα χρήματα κάτι το δευτερεύον, κάτι όχι το πρωτεύον τέλος πάντων. 

Είναι ακόμη κάποιοι που ξεκινούν να γνωρίσουν τον κόσμο τελείως άφραγγοι χωρόντας πάνω τους τα υπάρχοντά τους και ταξιδεύουν όλο τον πλανήτη ασταμάτητοι. Πολλές φορές αποκομώντας "κέρδη" πολυτιμότατα 

Το πόσο χρειάζεσαι τα χρήματα δεν έχει να κάνει με το τί ξεκινάς να κάνεις αλλά με το στιλ που το κάνεις. Τα χρήματα δηλαδή είναι θέμα life style κι όχι πραγματικού ευζήν, πραγματικών αξιών και αρετών. 

Οι άνθρωποι που δεν έχουν δοκιμάσει την επιβίωση χωρίς χρήματα και δεν έχουν πάρει αυτό το μάθημα είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να κατανοήσουν τί λέω και μην τα θεωρούνε και ως κάτι απαραίτητο και πρωτεύον. Κι όταν λέω επιβίωση εννοώ κανονική επιβίωση, όχι κάποιο είδος παρασιτισμού.

Γι' αυτό, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν λυπάμαι κανέναν.

 

 

 

Αγάπη μου, διάβασα τα διηγήματά σου. Κι εκ πρώτης θέλω να τα σχολιάσω με κάτι που είπε ο πολιαγαπημένος μου ΠΛΑΤΩΝ.

"Οι σοφοί μιλούν επειδή έχουν κάτι να πουν. Οι ανόητοι μιλούν επειδή πρέπει κάτι να πουν."

Το πολύ της λιγοσύνης

 

Είναι από το πολύ του η λιγοσύνη μας.

Κι από την λιγοσύνη του το πολύ μας.

Σα να ήρθε για να μας διδάξει το μέτρο

Σα μια ελπίδα αρμονίας και ισορροπίας

Ήθε να διαλύσει ιδέες και πρίσματα 

Να μας μουδιάσει στο στρίμογμα 

Να πονέσει στο τέντωμά μας.

Ήρθε να πάρει τα μέτρα μας.

Ας δούμε τί θα τα κάνει...

Τα μυστικά της γνώσης

 

Όσα με όμορφο τρόπο αποκτήθηκαν ή κατακτήθηκαν με μέσα θεμιτά και αρετές σπουδαίες, όση κι αν ήταν η δυσκολία τους, είναι κι αυτά που περιφανευόμαστε να δίχνουμε και να μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας κι ανάλογα την δύναμη της ψυχής μας κι όλους. 

Ενώ αυτά για τα οποία γαμηθήκαμε να τα αποκτήσουμε ή να κατακτήσουμε, με μέσα αθέμιτα και τρόπους σκοτεινούς, είναι συνήθως αυτά που κρύβουμε και κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας. 

Έτσι όταν βλέπουμε πετυχημένους ανθρώπους να αποφεύγουν να φωτίσουν τον δρόμο της επιτυχίας τους κάτι δεν πάει καλά με αυτούς και το περιβάλλον τους.

Θέλω μόνο καλόψυχους και συναισθηματικά εφυιείς και ευαίσθητους ανθρώπους δίπλα μας

 

Βλέπεις ανθρώπους που δυσκολεύτηκαν να καταφέρνουν τελικά απίστευτα πράγματα. Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε πως η άσχημη συμπεριφορά κάποιων είναι βοηθητική προς τα θύματά τους. 

Να πούμε δηλαδή πως αυτός που μας μιλά πχ άσχημα ή μας κατηγορεί ανυπόστατα και με κακοποιητική διάθεση είναι αυτός που μας  βοήθησε να πετύχουμε. Αυτό που μας βοήθησε ειναι η θέληση και η πισμωμένη μας ψυχή. Σαν το φυτό που σπάει αφού ποδοπατιέται και πισμώνει η ρίζα του και ξεπηδά και φουντώνει περισσότερο. 

Μα ακόμη κι αν ξέρεις πως αυτές οι άδικες στιγμές σε έκαναν να ξεπεράσεις τα όριά σου δεν μπορείς να νιώσεις ευγνωμοσύνη για αυτές και τους ανθρώπους με τους οποίους αρνητικά βεβαίως συνδέονται. 

Είναι μια καθαρή νίκη του εαυτού σου και του καλώς εννοούμενου εγωισμού σου και του πνεύματος της ανταγωνιστικότητάς σου. Και κανενός άλλου.

Έτσι κι εγώ δεν μπορώ να πω πως με βοήθησες. Όμως η αρνητική εμπειρία που είχα μου εκίνησε τον υγιή εγωισμό και ανταγωνισμό ώστε να καταφέρω κάποια πράγματα. 

Βέβαια αν κάποιος έχει καλά συναισθήματα προσπαθεί να βοηθήσει και όχι να χτυπήσει τον άλλο. 

Αν κάποιος είναι πχ ο καλός τεχνίτης και συναντάει στον δρόμο μου κάποιον απαίδευτο με ταλέντο πάνω στην τέχνη του αν είναι καλός άνθρωπος και αγαπάει πραγματικά την τέχνη του κοιτάει να δώσει ότι μπορεί στον ταλαντούχο που συνάντησε, από αγάπη και ενδιαφέρον για την ίδια την τέχνη και την εξέλιξή της. Κι όχι να του αρπάξει ή να τον πατήσει κτλ.

Και γενικά. Όταν βλέπει κάποιος καλός άνθρωπος μια μάνα να μεγαλώνει μόνη δυο παιδιά μόνο βοήθεια του πάει να σκεφτεί να της δώσει. Κι όχι βέβαια να της δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα και δυσκολίες. 

Αυτά παραβάλω και για την δική μας περίπτωση. Εξετάζοντας αν υπήρχε κάποιο θετικό νοιάξιμο. Κάποιο δειγμα καλοσύνης, αγάπης και δοτικότητας.

 

Κατάλαβες αγάπη μου. Και να ήθελα να λείψω δεν γινότανε να ήμουν μακριά από τα παιδιά αυτές τις μέρες. Παίζει ρόλο και η τύχη συνέχεια.

 

Πολύ ενεργοβόρο ήταν, 4 ώρες  εξαίταση. Από κοιν.λειτουργό, ψυχίατρο και παιδαγωγό. Έπρεπε να πω κι όλη την ιστορία και συγκινήθηκα, βούρκωσα, σχεδόν έβαλα τα κλάματα. 

Αποτελέσματα περιμένουμε σε 2 εβδομάδες.

 

Μόλις χτύπησε το ξυπνητίρι. Αλλά έχω σηκωθεί εδω και μια ώρα. Διότι είναι η μέρα της μικρής για την επιτροπή και θέλω να πάνε όλα καλά. Της είπα ότι θα είναι χειρότερο να μας βρούνε τεμπέλιδες παρά προβληματισμένους. Οι τεμπέλιδες δεν πάνε πουθενά ενώ οι προβληματισμένοι όταν βρίσκουν λύσεις πάνε καλύτερα από τους απροβλημάτιστους. Δεν είμαστε τεμπέλιδες. Ξεροκέφαλοι και ανεπίδεκτοι μπορεί λίγο. Και ιδιόρυθμοι. Εγώ πάντως πιστεύω πως είμαστε ιδιοφυίες! Αλλά ας μην πούμε τίποτα για το τι και τί είμαστε, να δούμε τι θα πούνε οι ειδικοί.

 

Είδα στον ύπνο μου ότι είχα πάει πάλι στο πανεπιστήμιο στην Πορτογαλία και τί χαρά είδα πάλι τους φίλους μου που είχαν πάει κι αυτοί πάλι. Και πέρασα ωραία και έκανα και τις δουλειές μου τα χαρτιά μου. Είχα πάρει λέει και το μηχανάκι. Κι όταν ήταν να γυρίσω δεν έβρισκα εισητίριο και ξεκίνησα να πάω την μισή διαδρομή με τους φίλους μου και μετά θα έβρισκα σκέφτηκα κάτι. Πήραμε ένα αεροπλάνο ωραία ωραία και βγήκαμε κεντρική Ευρώπη αλλά από εκεί είχε σε ένα μήνα για Ελλάδα και τότε συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει το μηχανάκι κι άρχησα να ψάχνω να γυρίσω να το πάρω ή να βρω να μου το στείλουνε.

Τέλεια χρώματα πάντως

 

Αφού είσαι καλά ηρέμισα. 

Εν μέρη όμως γιατί όπως το βλέπω δεν είναι καλά καλά.  Φαίνεσαι λίγο πυροβολιμένη. 

Μαζί μου ήσουν πιο κουλ. Όπως δλδ το θυμάμαι ότι το είχαμε πετύχει. 

Αυτός σε έχει αλλάξει. Και δεν χωράω πια εγώ.

Μοιράζομαι σημαίνει νοιάζομαι

 

Αγαπώ με αυτοθυσία και νιώθω αιώνια ευγνωμοσύνη σε όσους τις γνώσεις τους μου μεταλαμπαδεύσανε. Οι άνθρωποι που κοπιάζουν ευχάριστα να δώσουν την γνώση τους νιώθω πως είναι καλοί και φωτεινοί άνθρωποι, άνθρωποι με μεγαλείο ψυχής. Δυστυχώς αναλογικά όπως έχω διαπιστώσει είναι πολλοί λίγοι κι όλο και λιγοστεύουν. Όμως επιθυμώ να συναναστρέφομαι μόνο με τέτοιους ανθρώπους.

Στιγμιότυπα από ένα πολύ όμορφο σαββατοκύριακο

 

 

Την τετάρτη που μας πέρασε συνέβει κάτι μαγικό. Είχαμε εγώ και η μικρή ένα ραντεβού με τον Ηρακλή στο δεύτερο σχολείο και μπερδεύτηκε και μας περίμενε αλλού. Όση ώρα περιμέναμε κοιτούσαμε αφήσες και είδαμε μία με μια που έμοιαζε με μπαλαρίνα που τρελαίνεται η μικρή αλλά ήταν ρυθμική γυμναστική. Σημείωσα το τηλέφωνο κι αφού ξεκινήσαμε για το σπίτι βρήκαμε πιο κάτω τον Ηρακλή. Μόλις γυρίσαμε πήρα τηλέφωνο και μου απάντησε ένας νεαρός και κανόνισα να πάμε την άλλη μέρα. Το μάθημα ήταν στις 5μιση κι έφτασα 6 παρά 25 και δεν πρόλαβα να μιλήσω πολύ αλλά τελικά αυτό το παιδί ήταν ο δάσκαλος. Και μετά πάλι άργησα να πάω να την πάρω 5 λεπτά και πάλι δε μιλήσαμε. Όταν γύρισα σπίτι άρχησα να σκέφτομαι που τον έχω δει αυτόν και μετά από ώρα συνειδητοποίησα πως είναι ο πρωταθλητής, το παιδάκι από τα Φιλιατρά που ξεκίνησε ρυθμική διαδυκτιακά στα 17 του και 110 τόσα κιλά και προπονούνταν στα τσιμέντα στο πάρκο και έτρωγε από όλους το μπούλινγκ του αιώνα και βρήκε μόνος του την ελληνίδα πρωταθλήτρια και τον δέχτηκε να τον προπονήσει και μετά πήρε πόσα μετάλλια. Είναι απαίστευτο που αυτός ο άνθρωπος έχει επιστρέψει Φιλιατρά και προπονεί παιδιά. Πιστεύω πως η Νέδα βρήκε έναν καλο δάσκαλο! Κι έχω ξετρελαθεί. 

Αύριο είναι πολύ σημαντική μέρα γιατί είναι το ρανρεβού για την αίτησή μου να περάσει η μικρή από την επιτροπή του ΚΕΔΑΣΥ για τις μαθησιακές δυσκολίες. Νιώθω καλά που διαλέξαμε αυτόν τον δρόμο μαζί και με τους δικούς μας δρόμους. Θα προσπθήσω να βοηθηθεί όσο γίνεται, ότι δικαιούται να το πάρει.  Και να είμαι κι εγώ εντάξει ότι στηρίζω τα παιδιά με γιατρούς και ειδικούς και μαζεύουν εμπειρίες και χαρτιά και όσο κι αν αυτός ο χώρος σίγουρα θα έχει και μια αρνητική φόρτιση από τις πολλές δυστυχισμένες περιπτώσεις παιδιών εμείς θα φροντίσουμε να πάρουμε τα καλύτερα και να είμαστε όσο το δυνατό πιο ανοιχτοί και συνεργάσιμοι εκεί πέρα.

Πέρασα τέλεια

 

Καί τόύ χρόνόύ

Απαγορεύονται τα ατυχήματα

 Μη κάνεις καμια μλκία και πας με αυτή Στανίση, 

Σε μισεί. 

Που πας ρε κορίτσι μου με τέτοιο Ερμή

 

Μούσκεμα μας έβρεξε και ξευτοκοιμήθηκα μέσα στ' αμάψι

Amour

 

Βρέχει στα Φιλιατρά ..

 

Είδα στον ύπνο μου πως ήμουν Καλαμάτα στο σπίτι της Λου και έπλενα έναν μεγάλο νταβά που είχα μαγειρέψει ψητό για να πάρω φαγητό στην παραλία για τα παιδιά και έπρεπε μετά πρώτα να περάσουμε από δυο σπίτια να δούμε κάτι ανθρώπους και μετά να πάμε αλλά βρεθήκαμε εγώ η Λου κι ο Γιώργης σε ένα πάρτυ σε ένα μεγάλο κτήριο στην πλατεία σαν το πανεπιστήμιο κι εκεί χαθήκαμε μες τον κόσμο και ήμουν με μια κοπέλα που με φλέρταρε και πήγε να μου ανοίξει μια πόρτα να βγούμε σε ένα αίθριο αλλά έφυγε η πόρτα από την βάση της και έπεσε και έσπασε η τζαμαρία και την κοίταξα ενθουσιασμένη και είπα γουάο και έβγαζα κάτι γυαλάκια καρφωμένα στην χούφτα μου. Εκεί στο αίθρθιο ήταν πιο αραιός ο κόσμος και ήταν λέει διάσημοι ποιητές και ο πιο γνωστός ήταν ένας γκριζομάλλης με ίσιο φουντωτό μαλλί και μουστάκι σαν τον Ζάππα αλλά πιο σοφιστικιέ και με κοίταξε και μου μίλησε αλλά εγώ δεν είχα τί να του πω κι έφυγε και είχα χάσει και την κοπέλα και την παρέα μου και την τσάντα μου και πήγα να κανω μια τράκα από έναν που κάπνιζε και δεν μου έδωσε και έφυγα από εκεί και περιπλανιώμουν έξω στο πάρτυ ώσπου βρήκα την τσάντα μου και είχε δυο πακέτα τσιγάρα στα τσεπάκια και άναψα ένα και έβγαλα το κινητό και πήρα τη Λου και μου είπε ότι ήταν Αθήνα και της είπα κατάλαβα και το κλείσαμε και σκέφτηκα ότι θα είχανε πάει με κάποιον να ψωνίσει γιατί αλλιώς αν δεν έπαιζε κάποια τέτοια μαλακία δεν θα με άφηνε μόνη μου η παρέα μου εκεί. Και βγήκά στον δρόμο να πάρω ταξί κι όπως έφευγα είδα ένα μαγαζί που είχε μες την μέση ένα κρεβάτι και το είχε ένας γνωστός μου αφρικανός αλλά δεν μπήκα και κοίταξα το ρολόι μου κι έδειχνε δωδεκάμισι κι είχα αργήσει για τα παιδιά να τα πάω παραλία και σκεφτόμουν αν θα πήγαινα στο ΚΤΕΛ να πάρω το λεωφορείο για Πάτρα να φτάσω έστω κάπως καλά μέχρι το Καλόνερο ή να βγω κάπως στα διόδια για οτοστόπ κι εκεί συνειδητοποίησα πως ήταν νύχτα κι όχι μεσημέρι και αυτά ήταν για αύριο ή για χθες δεν ήξερα και είπα να πάω στην Βασιλέως Γεωργίου στο σπίτι της Λου να κοιμηθώ αν δεν έβρισκα κανέναν ξύπνιο να κοιμόμουν στον καναπέ που είναι στην πιλωτή στην αυλή και περνάγαν ταξί και δεν σταμάταγαν και ξύπνησα.

ενδιαφέρον σημαίνει παρατήριση και δοτικότητα

 

Πάλι βλέπω πως είναι βλακείες για να δικαιολογούνται οι τοξικοί και οι γκρινιάριδες αυτά που λένε πως όταν αγαπάς και νοιάζεσαι κάποιον τον μαλώνεις και πρέπει να του λες τα κουτάλια του δηλαδή και να του πατάς τους κάλους και να φτάνεις να τον εχθρεύεσαι και να του ξίνεις τις πληγές. Αυτά μάλλον είναι τρόποι για αυτούς που δεν έχουν καλύτερους. Διότι η απλή  συναναστροφή μπορεί να σε οφελήσει και να σε βελτιώσει αν νοιάζεσαι τον άλλο. Ας πούμε εγώ που κάνω αρκετά  λάθη έκφρασης και ορθογραφίας όταν μιλώ με κάποιον που ξέρω πως του αρέσουν οι λεπτομέριες και η συνέπεια στους γλωσσικούς κανόνες βλέπω πως από μόνη μου επιθυμώ να διορθωθώ και καταβάλω προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθινση με μεγαλύτερη όρεξη και χαρά από ότι να μου τα χτυπούσε. Επομένως βλέπω πως οι διαφορές στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αγαπιούνται είναι από μόνα τους μια μεγάλη βοήθεια για βελτίωση και διεύρυνση των δυνατοτήτων μας. Αρκεί το ενδιαφέρον, η παρατήριση του άλλου, η καλοσύνη, η δοτικότητα. Το να νοιάζεσαι δηλαδή πραγματικά λειτουργεί από μόνο του. 

 

Είδα στον ύπνο μου πως ήμουν σε ένα στέκι δίπλα από το κουρείο και είχα πάει με το κλαρίνο μου και την κιθάρα μου να παίξω μουσική. Είχα πολύ άγχος μήπως σπάσει η κιθάρα μου και την στερέωσα κάπου πίσω μου και δεν την έβγαλα κι  άνοιξα το κλαρίνο αλλά όταν πήγα να το συναρμολογίσω η θήκη για τα καλαμάκια ήταν σα μπιζουτιέρα κι είχε μέσα καλαμάκια χύμα χωρίς τα προστατευτικά και χάντρες κοσμήματα και κοχύλια και βρήκα μόνο ένα εναμισάρι που είναι αυτό με το οποίο ξεκινώ και ήταν ψαλιδισμένο και είδα κάποια άλλα δυομισάρια κι αυτά σε χάλια κατάσταση φαγωμένα και τσακισμένα από τα τόσα πράγματα εκεί μέσα και άλλα νούμερα τεσσάρια και πεντάρια και μεγαλύτερα που δεν υπάρχουν κανονικά φτάνει μέχρι το τρία κι όσο ανεβαίνει το νούμερο είναι πιο σκληρά και χοντρά και ανεβαίνει η δυσκολία παιξίματος. Τελιλά βρήκα ψάχνοντας στον χαμό ένα καλό καινούριο σε προστατευτηκή θήκη και το γύρισα να δω τί νούμερο είναι και έγραφε οκτώ!!! Και φρίκαρα γιατί ήξερα πως αν ξεκινούσα με τόσο μεγάλο νούμερο δεν θα τα κατάφερνα με τίποτε τόσο ψηλά και θα μου τσίριζε σίγουρα το κλαρίνο και δεν ήξερα τί να κάνω αλλά δεν ήθελα να βγάλω και την κιθάρα γιατί ήταν πολύ στενά και φοβόμουν ότι θα την κοπάναγα κάπου και σκεφτόμουν γιατί δεν έφερα την φλογέρα και γιατί συνήθως την υποτιμώ ως ταπεινό όργανο για κοινό.

 Ενώ είναι το πιο εύκολο και στο κουβάλημα αλλά και στο παίξιμο αφού είναι αυτή που παίζω συχνότερα και πάντα και στα ξεσπάσματά μου είναι αυτή που με ηρεμεί και με γλυτώνει και την προτιμώ. 

ΔΥΝΑΜΗ

 

Κάπου έχω διαβάσει πως αυτός που λέει τα πιο γλυκά λόγια σε έναν χωρισμό ειναι κι αυτός που δεν είναι ερωτευμένος. 

Λοιπόν, αγάπη μου σήμερα πιστεύω πως θα είσαι πανέμορφη όπως πάντα εκθαμβοτική. Να τους μαγέψεις όλους. Να σε γεμίσουν λουλούδια και δώρα. Και μην τους αφήσεις να έρθουν και πολύ κοντά. Να κρατήσεις την εκκεντροκότητα και το μυστήριό σου για να τρέφεται ο μύθος σου όπως πρέπει, ξέρεις εσύ, δεν είσαι και καμιά χθεσινή. Έχεις κάνει με τέρατα της ελληνικής λογοτεχνίας και γενικότερα της τέχνης. Να κρατήσεις αυτό το μπλανζέ και αφηρημένο που τόσο σου πάει και λίγα λόγια και ακόμη πιο λίγα χαμόγελα, να τους κατακάψεις εκεί πέρα. Και να έχεις και τους ανθρώπους σου να σε πλαισιώνουν αν πάει κάποιος να σου μιλήσει παραπάνω να σου μιλάν οι δικοί σου και να τον κόβουν. Να μίνουν με το καλαμάκι που λέμε, να μην σε φτάνει και να μη σε χορταίνει κανείς. Ξέρεις εσύ, δεν χρειάζεται να σου πω τίποτε. Εγώ θα είμαι εκεί νοητά να σου δίνω δύναμη και αντοχή και να σε βοηθάω να μπαίνεις στην ατμόσφαιρα της γραφής σου γιατί αυτό θέλουνε και αυτό πρέπει να δόσεις, να φροντίσεις να ενισχυθεί έτσι ο μύθος σου με αυτό που θα αποπνέεις. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις περίφημα. Να έχεις κι ένα συγκρατημένο μειδίαμα και ένα ζεστό ραγισμένο βλέμμα αγάπης και ευγνωμοσύνης που υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι που σε θαυμάζουν κι είναι ένας λόγος παραπάνω να κάνεις λογοτεχνία. 

Εύχομαι να μην έχεις κανένα κακό απρόοπτο και καμιά αθέλητη συνάντηση ή ακόμη κι αν συμβεί να βγεις νικήτρια. Γενικά εύχομαι να σ'αρέσει και να σε δυναμώσει και να έχει τα πιο θετικά αποτελέσματα. Και χαίρομαι πολύ που το κάνεις γιατί δίχνει ότι νιώθεις μια σιγουριά για σένα. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, μα ότι κι αν είναι να σου πάει κατ ευχήν. 

Ήθελα να είμαι δίπλα σου. Είμαι δίπλα σου. Να σε προσέχω και να σε προστατεύω, όπως μπορώ. Θα ερχόμουν και θα έρθω, γιατί είμαι ένας καθαρός ουρανός που αστραπές δεν φοβάται. Αμα με θέλεις θα έρθω. Πιο πριβε, για εμάς μόνο όμως, να έχει ένα νόημα η φάση. 

Σήμερα όμως γιορτάζεις το βιβλίο σου κι εύχομαι να εκπέμεπεις σαρωτική γοητεία, να γεμίσεις από θαυμασμό, συμπόνια κι αγάπη. Να περάσεις τέλεια. Εδώ είμαι και σ'αγαπώ. 

Καλή επιτυχία

Εύχομαι μέσα απο την καρδια μου να σκίσει, να είναι το καλύτερό σου. Να το δεις να φτάσει εκεί που επιθυμείς. Το αξίζεις. Να το χαρείς και να το γιορτάζεις όπως ονειρεύεσαι.

Εγώ πάντως κάποτε άλλαξα εκδότη για να μην πέσω πάνω σου, να μην έχουμε αθέλητες συναντήσεις. Έχω κάνει τόσο πίσω στα θέλω μου που θα ήταν τελείως κουλό να έρθω γυρεύοντας να παίξω με τα επικίνδυνα τα νεύρα σου εκεί που θα είσαι για την δουλειά σου, που για την δουλειά σου ξέρω κι ότι σκοτώνεις!

 Μπορεί να μην έχω καταλάβει τι γίνεται αλλά δεν είμαι ούτε εγωιστής ούτε βλάκας ούτε κανα παρανοϊκό ψυχάκι να κάνω τα δικά μου. Και μ' αρέσει η σοβαρότητα, να έχω ντομπροσίνη και λόγο τιμής και πρόσωπο που λέμε. Τους υπολογίζω πολύ τους άλλους και κι αν είναι να κάνω τα δικά μου τα κάνω μόνη μου χωρίς να ενοχλώ. 

Με ξέρεις. Μου αρκεί να είναι οι αγαπημένοι μου καλά, μ' αρέσει να τους βάζω πάνω από εμένα. Κι ας με καβαλάνε λίγο, δε πειράζει, χαρά μου.

Κανόνισα παραλία το σκ και παρήγγειλα και το βιβλίο. Έτσι κι αλλιώς πουτάνες είμαστε όλοι οι ποιητές. Τα έχω ήδη λυμένα. Στα λέω αν και με ξέρεις, τα ξέρεις. 

Λίγο η συναισθηματική μου αστάθεια με προβληματίζει. Βλέπω όμως ήδη κάποια στοιχεία μετάβασης σε αυτό και κάνω υπομονή. 

Να περνάς καλά μωρό μου. Σ' αγαπώ αγάπη μου. Ότι με χρειαστείς θα είμαι εδώ. 

Ρούχα για την εκκλησία

 

Πάλι κοιτάω το ταβάνι και είμαι βαριά. Κάνω μισό πράγμα και μετά νιώθω πολύ κούραση. Το κεφάλι μου βουίζει τα αφτιά μου βουλώνουν και ξεβουλώνουν πότε το ένα και πότε το άλλο. Οι μοναχικοί μου οργασμοί έχουν πληθύνει και δεν έχω καμία όρεξη για κοινωνικότητες. Δεν έχω όρεξη ούτε για τέχνη, ούτε καν για βόλτα. Μπορεί ακόμη να είμαι καταβεβλημένη από τον γκόβιτ γιατί ακόμη με ενοχλεί ο λαιμός μου και μπορεί σίγουρα να είναι και κάποια στερητικά από την έλειψη της τετρακαναβιδιόλης η οποία όμως με βοηθάει να σκέφτομαι πιο πρακτικά και να μην γίνομαι έρμαιο του ονειρικού μου τοπίου. Κι όλα αυτά είναι μια ευκαιρία να αλλάξω και λίγο ζωή, να προσανατολιστώ λίγο πιο λογικά και σε πρώτο επίπεδο. Δεν μετανιώνω για τίποτε από τα βασανιστήρια που έχω περάσει και για όλα τα κακοτράχαλα τα δύσβατα και τα αδιέξοδα της καρδιάς μου που με βγάλαν σε θέες απίστευτες και σε αποφάσεις που δεν μετανιωνω με τίποτε παρά μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώσω. Για όλα τα ηρωικά ΟΧΙ που είπα και τα τινάγματα που έκανα και τα γκρεμίσματα που έχτισαν το θαυμαστό αρχιτεκτόνιμα της μοναξιάς μου που είμαι τόσο περίφανη που δεν ήταν και δεν είναι προϊόν κάποιας ηθικής ή στρατηγικής αλλά καρδιάς και αισθημάτων. Αυτά τα πρωινά, που μπορώ να διαθέτω στον εαυτό μου για λίγο ακόμη πριν ξεκινήσω την σκληρή μου δουλειά, δεν τα έδωσα ούτε στην τέχνη αλλά ούτε σε βόλτες και συναναστροφές. Τα δίνω να με χαϊδεύω και να τεμπελιάζω μέσα σε ένα πιχτό κενό διάνυσμα μιας απροσδιόριστης απόστασης, μιας γενόσιμης μοναξιάς κάποιου ουδέτερου συντονισμού σημαιοφόρου του ορίου μου και των επαναστατημένων αναγκών κι επιθυμιών μου. Σήμερα νιώθω μεγάλη περιφάνεια, εκτιμώ πιο πάνω τις αξίες μας και δεν θέλω να ψωνίσω αυτό το θηριοβιβλίο. Δεν καταδέχομαι να δώσω ένα δυο λίτρα λάδι για να το αγοράσω. Μπορεί να έδινα στην τρέλα μου κανένα χωράφι για να το πάρω από τα χέρια σου αλλά τόσο φθηνά και απρόσωπα δεν το θέλω. Ούτε στην ουρά θα κάτσω για να το πάρω υπογεγραμμένο. Άσε που κάτι ξέρω κι εγώ από λογοτεχνία και δεν έχω καμιά όρεξη να ξεφυλίσω τον τάφο μου και όλα αυτά τα wasted που λέμε και τα περιτυλίγματα και τα αναλώσιμα τα ληγμένα. Όσο κι αν επαναλλαμβάνεται η ιστορία δεν είναι ποτέ όμως η ίδια και αυτά πάει τα έζησες και πάμε για άλλα. Όταν εκδήδεται κάτι χάνει την ευκαιρία για τον προσωπικό παραλήπτη του και γίνεται κάτι πιο που μπορεί να είναι πια προσωπικό μόνο για αυτόν που το έγραψε και γινεται εργαλείο και στοιχείο της δική του μόνο και μόνο προσωπικής ιστορίας. Δεν ξέρω να το διατυπώσω καλύτερα αλλά πιστεύω πως χάνει την όποια συγκεκριμένη του λειτουργία και γίνεται κάτι το κοινό. Κι εμένα δεν μου αρέσει να μοιράζομαι τα τόσο προσωπικα μου κι αν το έκανα γίνεται για να σβήσει ας πούμε αυτή του η ιδιότητα η συγκεκριμένη και η προσωπική όσο κι αν η δημιουργία του βασίζεται πάνω σε αυτή κι αυτό είναι που διαφυλάτω και δυσκολεύομαι να εκδόσω έργα μου ή να τα δημοσιεύσω κι όταν το έκανα ένιωσα αυτό το σβήσιμο και σαν να πήρα πίσω τα δώρα που σου έκανα ας πούμε και να τα έδωσα σαν ρούχα παλιά  ας πούμε που δεν θέλω να ξαναφορέσω σα να τα έδωσα στην εκκλησία για τους φτωχούς. Κάπως έτσι.

 

Είναι απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει. Από χθες άρχισα να παραμιλάω κανονικά. Και με έχει πιάσει μια περίεργη ρομαντική συστολή και ερωτική ντροπή. Και ακόμη περισότερη καύλα από την συνηθισμένη μου που ήταν ήδη πολύ. Και μπέρδεμα, μπέρδεμα πολύ μπέρδεμα. Και χάος να κοιτώ έναν δρόμο έξω από τα νερά μου που μόνο θολουρα. Και νιώθω πως χρειάζομαι σιωπή και χρόνο να βάλω το μυαλό μου μέσα στο κεφάλι μου να περάσει η όποια επίδραση αν είναι περιοδική ή αν είναι κάποια άμυνα μου αυτό στην όλη μου ιστορία ή κάποια εξοφρενική επίδραση της πανσελήνου, κι εγώ δεν ξέρω τί... ή είναι τα πόδια μου που λιγίζουν και με πουλάνε οι δυνάμεις μου και χάνω έτσι κάποια ευκαιρία! Είμαστε τρελοί οι ποιητές, ζούμε απίστευτες καταστάσεις κι εντάσεις που μπορούν κι εκκινούνται από το ελάχιστο και το εξωφρενικό. Ευτυχώς μπορούμε και τα γράφουμε. Γιατί αν ήταν να τα πω θα έλεγα άλλα ντάλλα της Παρασκευής το γάλα, ιστορίες για τον καιρό. 

Ετοιμάσου

 

Ερμηνία

 

Λάτρεψε μια φωτό σου τραβηγμένη από την οπτική γωνία για τσιμπούκια. Και υποσυνείδητα ότι και να κάνω ότι και να λέω θέλω πάντα να τον πάρω αυτόν. Πολύ γλυκά να μεταλάβω τα μάτια σου από τα μάτια του. Μιλάμε για ανωμαλίες. Ενώ στην πραγματικότητα με έχει φάει η μαλακία. Και θέλω να σε χωρίσω που δεν μου κάθεσαι. Αλλά περνάω τόσο καλά και ήσυχα μόνη μου που δεν πιστεύω πως θα περάσω τόσο καλά μαζί σου ή με οποιονδήποτε άλλο και γι' αυτό δεν σε χωρίζω. 

Αστέρι μου φεγγάρι μου

 

Σου λέω καλημέρα, τι κάνεις αλλά αφού δεν μιλάμε τί να κάνω μπαίνω και κοιτώ τους πλανήτες να μάθω αν είσαι καλά. Σήμερα λέει θα είναι μια εύκολη μέρα. Κι ως συνήθως η Αφροδίτη σου σε δυσκολία και ως συνήθως ο Ουρανός σου Δυνατός κι ασταφτερός. Κι εγώ στο αντίθετο. Καταλάβαμε, θα τρώμε ουρανό, μέλι μέλι κι από τηγανίτα τίποτα. Καρότο και μαστήγιο εσύ,  μουλάρωμα εγώ. Σκέτη ταλαιπορία η φάση. Ερωτικά λέει ότι ταιριάζουμε. Υπάρχουν όμως και καλύτεροι συνδιασμοί εκεί έξω. Έχω κολλήσει. από την τρελή την ομορφιά σου και τις αναφορές στις εσωτερικές τις ερωτικές τις περιπέτειες που γράφεις. Θα ξεκόλλαγα αν δεν με έβρισκα πουθενά μέσα σου κι αν σε έβλεπα ευτυχισμένη με καναν αναρχοφλούφλη ή με καμιά ψωνάρα ψευτομπρουταλ ή κανένα φραγγάτο ευαισθητούλι κανα ζωγράφο ζωόδικο αυτιστικό γόνο της καλής αστικής κοινωνίας ή καναν ελαιοπαραγωγό παγανιστή ποιητή σεξμασίν και βαρεμένο. Αυτόν, αυτόν τον τελευταίο να πάρεις! που ταιριάζετε εκρικτικά στα μισά και στα άλλα μισά είστε για μπουνιές και κλάματα. 

 

Είδα στον ύπνο μου πως ήμουν μόνη στη Νέα Υόρκη για μια περφόρμανς και συνάντησα τυχαία στην πανσιόν που έμενα τον φίλο μας τον Νίκο και ήρθαμε κοντά και πήρα αγκαλιά το κεφάλι του και του έγλειφα το πρόσωπο με πάρα πολλά σάλια και φιληθήκαμε με τρομερή ηδυπάθεια αλλά πολύ ήρεμα και σχεδόν χωρίς πάθος και ήταν απίστευτα διεγερτικά και ωραία. 

 

Ποιος είναι;

Δεν υπάρχει σωτηρία

Δεν υπάρχει γιατρειά

Δεν υπάρχει λύση

Με έχεις δολοφονίσει.

 

Δυστυχώς, όσο και να θέλω να σε δω, οι αρχές μου δεν μου το επιτρέπουν. 

Δεν μπορώ να έρθω επιτούτου και να σταθώ μπροστά σε κάποιον που μου έχει πει πως δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί μου και βρίσκεται εκεί προγραμματισμένα για την δουλειά του. 

Καλά ήτανε μαγικά αυτές τις μέρες που το ονειρεύτηκα. Να σου μαζέψω μια πανέμορφη ανθοδέσμη από ξερά αγκάθια και να στην δώσω. Να σε κοιτάξω να σου χαμογελάσω και να μην πω τίποτε κι ούτε να ζητήσω κάτι ούτε αφιέρωση ούτε τίποτε. Απλά να σε δω και να σου δώσω τα αγκάθια που θα έδενα όμορφα με ένα χαλκόνημα. 

Αλλά δεν μπορώ μάτια μου να μην υπολογίσω τα λόγια σου και να φερθώ έτσι εγωιστικά μόνο για την δική μου ανάγκη και τα όποια τρελά υποθετικά δικά μου πιστεύω κι όνειρα. Όση εμπιστοσύνη κι αν έχω στον εαυτό μου πως τίποτε κακό δεν θα κάνω και δεν έχω ποτέ σε εσένα φερθεί με κακία.

 Πρέπει να σεβαστώ την άποψη σου, τα συναισθήματά σου και την δουλειά σου.  

 Φέτος που λόγο προϋπολογισμού έμινα χωρίς αμάξι και χωρίς μαύρο χάθηκαν κι άλλοι άνθρωποι από δίπλα μου. Κι άλλοι από βραχυκυκλώματα. Πολλούς ανθρώπους έχω χάσει από σεξουαλικά βαραχυκυκλώματα. Ο Δάγλας μου λέει τί να σε κάνουνε που δε γαμιέσαι, να σε κοιτάνε. Άντε να σταυρώσεις άνθρωπο έτσι. Άνθρωπο ψάχνω με το φανάρι. 

Να σε έχασα κι εσένα από βραχυκύκλωμα; Να σε έχασα γιατί δεν είχα την λαμπρή εξέλιξη κι επιτυχία; Πάντως από παρενόχλιση δεν σε έχασα. Θα το θυμόμουν, δεν έχω πάθει ακόμη άνια ή αμνησία. 

Κι αν είναι από βραχυκύκλωμα γιατί συνεχίζει το βραχυκύκλωμα αφού σου λέω πως σε θέλω;

Κάνε ένα βήμα

 

Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου πως μπορώ να παραμίνω ψύχραιμη άμεμπτη πολιτισμένη και εντώς ορίων ότι και να μου συμβεί. Το πολύ πολύ να σπάσω κάτι δικό μου και να μου ξεφύγει καμιά χριστοπαναγία, μέχρι εκεί, διότι φροντίζω να επεξεργάζομαι επιστημονικά ότι μου συμβαίνει και να μην πράτω πριν εξετάσω εξονυχιστικά και δεν αναμιγνίομαι με τίποτε που δεν εγκρίνω πρώτα οριζοντίως και καθέτως καθώς και τα αναμενόμενα αποτελέσματά του. Είμαι τελείως σπασίκλας και ψείρας κι ας μη μου φαίνεται. 

Λοιπόν, μου συνέβει και κάηκα με εσένα και έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη μου. Είδα πως είσαι ικανή να με παρακάμψεις να με διαβάλεις και να με ενοχοποιήσεις. Και χωρίς εμπιστοσύνη δεν πας βήμα. Μπορώ βέβαια να το θεωρίσω μεμονομένο περιστατικό και να επανέλθει αρκετά η εμπιστοσύνη αν είχα μια συνέχεια από άλλα δείγματα που να με βοηθούσαν προς αυτό το συμπέρασμα. 

Στην Ελλάδα μπορεί όποιος έχει δόντι στα δικαστήρια να πατήσει σε τρίχες και να φτιάξει τριχιές αλυσίδες και κάγκελα να σε τηλήξει σε μια κόλλα χαρτί που λέμε. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί να είσαι τόσο καριόλα αλλά δεν μπορώ να αποκλήσω την όποια πιθανότητα αφού δεν έχω συνέχεια άλλων δειγμάτων ώστε να τακτοποιήσω σε κάποιο λάθος ή κάποια δοκιμασία ή σε κάποια κίνηση μονόδρομο ή δεν ξέρω εγώ τί το περιστατικό. 

Έχω άσχημη εμπειρία από το δικαστήριο του Ηρακλή. Οι άλλοι βάλανε μέσον τον Πολύδωρα και η δίκη έγινε ανοιχτή μέχρι και δημοσιογράφος ήρθε και αναγκάστικα και το πήγα πολύ μαλακά κι έλειξε με μια σύσταση το θέμα. Αναγκάστηκα μέχρι τελευταία στιγμή να διορθώνω και να χιλιοτσεκάρω η ίδια τα χαρτιά της δικηγόρου μου που έγραψε την αναφορά γιατί ήταν κι αυτή βαλτή να με μπλέξει σε περαιτερώ μηνήσεις και να πάω για μαλλί και να βγω κουρεμένη. Να φτιάξω και να επιμεληθώ εξολοκλήρου η ίδια την κατάθεσή μου για να μη με μπλέξουνε. Φαινόταν πως θέλανε οπωσδήποτε να με μπλέξουνε. Εκεί πρωτοάσπρισε και το κεφάλι μου. Δεν θέλω να ξαναδώ αίθουσα δικαστηρίου. Για κανένα λόγο. Και αν ήταν για εμένα και δεν ήταν για άλλον άνθρωπο δλδ για τον Ηρακλή δεν θα πήγαινα ποτέ. Αλλά δεν μπορούσα να το πάρω πάνω μου και να απορήψω την επίσημη κι ενδεδιγμένη λύση αφού το παιδί δεν μου ανήκει είμαι αναγκασμένη να ακολουθώ τους ενδεδιγμένους δρόμους, να του κάνω τα βασικά εμβόλια να το πηγαίνω στο σχολείο κτλ, διότι δεν μου ανήκει για να κάνω του κεφαλιού μου. Αυτά που έχω στο κεφάλι μου μπορούμε να τα συζητάμαι αλλά πρέπει να του προσφέρω όσα παίρνει ένα μέσο παιδί και να αγωνίζομαι όσο μπορώ να μην διαφέρει αλλά να το εφοδιάσω όμως και με τα κριτήρια και τα ερεθίσματα που θα το βοηθήσουν να χτίσει την δική του προσωπικότητα και να επιλέξει τότε ως ενήλικας πια αν και πως θέλει να διαφέρει και τί ζωή θέλει να κάνει. Αναγκάζομαι πχ να τους παίρνω πράγματα και τα πάω σε μέρη και δραστηριότητες που δεν θα πήγαινα ποτέ από μόνη μου γιατί εκεί πάνε και τα άλλα παιδάκια, αλλά τους λέω και την άποψή μου και το τί μπορεί να κερδίσουν ή να χάσουν ανάλογα. 

Τέλος πάντων. Το πλήγωμα είναι πάντα το χειρότερο από την όλη ταλαιπορία. Δεν με νοιάζει ο κόσμος τί θα πει και με τα παιδιά μου μιλάω. Μου φαίρνουν πράγματα, με νοιάζονται, με εμπιστεύονται, δεν με φοβούνται, έχουμε καλή σχέση, δεν θα πιστέψουν ότι είμαι γλίτσα. Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι η εμπιστοσύνη και το πλήγωμα το δικό μας. Και το τράβηγμα και τα έξοδα και που αν γίνει κάτι τέτοιο όντως θα στερηθούνε παρουσία και υλικά για του μουνιού μου τον χαβά για κάτι που δεν άξιζε μία. Και επιστημονικά τουλάχιστον δεν μπορώ να αποκλήσω αυτή την πιθανότητα παρά να της δώσω προβάδισμα. Ενώ η καρδιά μου δεν της δίνει καμιά πιθανότητα αλλά έχει ήδη καεί. Όμως τα παιδιά, τα αγγελούδια μου οι σωματοφύλακες και οι ψυχοφύλακές μου, δεν με αφήνουν να ρισκάρω ούτε στο ελάχιστο σε αυτή την συνθήκη. Και εσύ μου έχεις χτυπήσει ήδη το καμπανάκι και δεν έχεις κάνει τον παραμικρό κόπο να λύσεις την παρεξήγηση. Και πατάς σε μια τρίχα που μπορεί με ένα βίσμα να με ταλαιπορίσει πολύ εμένα και τα παιδιά. Ενώ ήμουν πάντα μαζί σου τόσο ευγενής και προσεκτική διότι δεν μου αρέσει να δημιουργώ δυσφορία και τα διάφορα αθέλητα τέλος πάντων και νόμιζα πως ήσουν και ήμουν φίλοι. Κάτι το οποίο κατέρρευσαι. 

Δεν ξέρω πως να σκεφτώ. Νιώθω. Αλλά νιώθω και πως χρειάζομαι τουλάχιστον μια κίνηση από εσένα για να κάνω μια κι εγώ. Και πιστεύω κι ελπίζω αλλά ο χρόνος και η απραξία με διαψεύδουν κάθε λεπτό που περνάει. Διότι όταν περιμένεις κάθε λεπτό είναι αιώνας βασανιστικό. 

 

Σκέφτομαι τα παιδιά μου

 

Και ρωτώ. Θέλεις να με δεις; Να έρθω; Έχει αλλάξει κάτι στα συναισθήματά σου από την τελευταια φορά; Δεν είμαι για αυτοψίες, τον εαυτό μου θέλω να προσφέρω. Τον θες; Τον λαχταράς; Θα σου κάνει καλό; Έχω μείνει στις οφίσιαλ δηλώσεις σου δλδ στο ότι σε αηδιάζει σου προκαλεί αλλεργεία σε βαρυστομαχιάζει σου φέρνει καούρα δηλητηρίαση ότι είναι ληγμένο και θα πέσουνε μηνήσεις που σου σερβίραμε τέτοιο πράγμα. Και άνετα το λες και στα παιδιά μας και στον κόσμο ότι η μαμά σας είναι τέτοια γλίτσα να με κάνεις Όσκαρ Γουάιλντ και χειρότερα γιατί δυστυχώς δεν έχω από πουθενά βοήθεια και τα παιδιά μου ουσιαστικά έχουν μόνο εμένα σε αυτόν τον κόσμο.

Δίψασα στην πόρτα σου για αγάπη

 

Τι να τον κάνεις και τον εραστή αν δεν γίνεται να είναι ο άνθρωπος σου, ο άνθρωπος για όλα δίπλα σου. 

Αν θες να νιώσεις αυτόν τον συγχισμένο οργασμό που σε γιατρεύει σε γεμίζει και σε αδειάζει κι ύστερα σου φουλάρει με πόνο το κενό πάρε πρέζα, το ίδιο είναι. 

Αν είναι με τον άνθρωπο που έρχεσαι πιο κοντά από όλους σωματικά και ψυχικά να μην μπορείς να ανοιχτείς να στηριχθείς να είσαι ο εαυτός σου και η ζωή σου, τί να το κάνεις. Αν είναι να τα δώσεις όλα σε κάτι τόσο παροδικό κι εφήμερο που θα σου αφήσει ισόβιο κενό και κουσούρι.

Θα μου πεις δεν το διαλέγεις αλλά συμβαίνει. Όχι. Δεν είναι έτσι. Μπορείς να το αρνηθείς. Να πεις πως δεν αξίζει αυτό όσο αξίζει το να αγαπάς και να είσαι εκεί ακαίρεος χωρίς να ζητάς τίποτε από τον άλλο. Όπως μπορεί με τον ίδιο τρόπο κάποιος να βγει από την πρέζα μπορείς να το αρνηθείς. Μόνο που αυτό το καταφέρνει ένας στους χίλιους και η προϋπόθεση είναι να ξέρει και να μπορεί να αγαπάει. 

Νιώθω θυελλώδη έρωτα αλλά νιώθω κι αγάπη. Γι' αυτό κι η απόσταση. Η απόσταση ασφαλείας. 

Η αγάπη τον νικάει τον έρωτα. Όποιος νικιέται από τον έρωτα δεν ξέρει από αγάπη. Όποιος αφήνει τον άνθρωπο που ερωτεύτηκε μέχρι τρέλας τον άνθρωπο που ένιωσε πιο κοντά του και πιο μέσα του από όλους και δεν ξέρει πως αλλιώς να του δώσει αγάπη δεν ξέρει από αγάπη. 

Και τί να τον κάνεις αυτόν. Και εραστή σου να τον κάνεις μονίμως θα βρίσκει τρόπο να σε κάνει σκατά και με χίλους τρόπους να σε βλάπτει. Ποτέ δεν θα φτάσεις καν εκεί, στην ευτυχία και την ικανοποιηση που μπορεί να σε πάει και σκέτη ολόσκετη μια αγάπη. 

Μπορεί να μη μπορείς ποτέ να ξέρεις τί είναι ο έρωτας τελικά αλλά όταν ξέρεις από αγάπη την βάζεις μπροστά και έχεις έναν καλό μπούσουλα και έναν δρόμο να βρίσκεις τον άλλο. Αρκεί κι όλος να ξέρει από αγάπη και να έχει τις προσλαμβάνουσες που λέμε και την ανάλογη διάθεση. 

Τον έρωτα δηλαδή μπορεί και να μην τον καταλαβαίνεις κι αυτό είναι το πιο λογικό. Την αγάπη όμως όταν δεν την καταλαβαίνεις και αντιδράς δεν ξέρεις από αγάπη. Ποτέ δεν είναι αργά βέβαια για να την μάθεις. Απλά θέλει πολύ ανιδιοτελή κόπο και δεν είναι όλοι φτιαγμένοι γι' αυτήν κι έτσι δεν μπορεί πάντα να υπάρχει η συγκεκριμένη διάδραση και αλληλεπίδραση. Σε τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνει και αρνητική αντίδραση. 

Κι όσο πιο μεγάλη η αντίδραση ανάλογη του τραύματος και λάθος επομένως και η εκτίμηση σου και η κίνησή σου. Κι όσο επιμένεις δε μάλλον πρέπει να κοιτάξεις κι εσύ τί "προβληματάκι" έχεις.

 

Νταλκαδιασμένο μου ' ρχεσαι

Όταν έχεις καθάρια συνείδηση και καρδιά είναι δύσκολο να σταθείς στη βιομηχανία και να επιτύχεις επαγγελματικά. Με ανοιχτή τη συναίσθησή σου και το μυαλό σου ώστε να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι και να νιώθεις το γίγνεσθαι συνολικά. 

Όσα μπαλώματα κι αν προσπαθήσεις με φιλανθρωπίες να κάνεις η αγάπη σε αρνείται γιατί η αγάπη και η ευαισθησία είναι μειωνέκτημα στις αρένες, χαλάει την συνταγή, δεν χωράει, δεν είναι ευπρόσδεκτη. 

Γι' αυτό αποφεύγω τους πλουσίους χρηματικά και πετυχημένους επαγγελματικά ανθρώπους. Με τρομάζουν και με αποστρέφουν. 

Η αγάπη όπως και η αληθινά ανθρωπιστική τέχνη, που είναι κι αυτή καθαρή αγάπη, είναι κάτι που βγάζεις και δίνεις από το υστέρημά σου κι όχι από το πλεόνασμα σου (κι αυτό είναι ένα από τα λίγα που διαφωνώ με τον Πλάτωνα που λέει για τα περιττά).  

Έτσι είναι. Όπως τα έδειξε ο Χριστός. Η αγάπη είναι προνόμιο των φτωχών και των κατατρεγμένων. Και ή την έχεις ή δεν την έχεις. Δηλαδή δεν μπορείς να είσαι πχ αναίσθητος με την κοινωνία ή ακόμη χειρότερα εκμεταλλευτής της αλλά να αγαπάς πχ την οικογένειά σου ή κάποιον άνθρωπο. Να σου βγαίνει έτσι μεμονομένα. Δεν μου κολλάει. Ή να λες έχω ένα κιλό αγάπη και την φυλάω να την δίνω πχ σε έναν σε δυο η τρις κτλ και τους υπόλοιπους και τα υπόλοιπα θα τα πατάω για να κάνω την δουλειά μου. Πολύ απλά δεν γίνεται αυτά τα αναίσθητα και τα αιματοβαμένα επί πτωμάτων κερδισμένα να τα προσφέρεις με αγάπη σε κάποιον. 

Γι' αυτό βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπήσανε, κι ακόμη πιο δυνατά αυτούς που νιώσαν ερωτική αγάπη, να παρατάνε καριέρες και δουλειές και να τραβάνε κατα τα βουνά και τα ασκηταριά για να βρούνε κάτι της προκοπής να δώσουν. Να φτιάξουν τον εαυτό τους ώστε να μπορεί να δωθεί με αγάπη. 

 

ΟωμμμμμμμΜ

Καρακαψούρα μου

Πως το θες ..

Έτσι ..

Έτσι ή έτσι

Γίνονται αυτά;

 

Γιατί να παλεύουμε και να ιδρώνουμε. "Όσο θέλεις δούλευε κι όσο θέλει ο διάολος θα σου δώσει". Αφού βλέπεις.  Έρχεται ένας ασάλιωτα και κλέβει και σβήνει όλα τα σάλια της ζωής σου. Και καταφέρνει ασάλιωτα και γίνονται όλα τα σάλια τα δάκρυά σου δικά του. 

 

Το θέμα δεν είναι να ζεις. Το θέμα είναι να το ζεις.

Αναλήψεως και Ζωοδόχου Πηγής

 

Πιέζομαι να πηγαίνω καμιά βόλτα. Να αφήνω το τηλέφωνο σπίτι και να φεύγω. Να βρίσκομαι με ανθρώπους ή ακόμη καλύτερα να φοράω τα τελετουργικά νυχτικά μου να παίρνω το ραβδί μου και ξιπόλητη να πηγαίνω με πολύ αργό βήμα στα γύρω ξωκλήσια.

 Απολαμβάνω να πατώ την πουδρα από αργιλόχωμα σε κάποια σημεία του μονοπατιού και τα απολιθώματα από κοχύλια στις πέτρες. Μαζεύονται ζώα και πουλιά γύρω μου. Πότε πατάω σε μαλακά άγανα και πότε σε αγκάθια και χαλίκια μυτερά που με πονάνε και με μουδιάζουν. Σε παίρνω μαζί μου γιατί θα ήθελα να έχουμε πολύ χρόνο να στα δείξω όλα αυτά να πάμε σε μια τετραπλή ελιά που έχει έναν υπέροχο φυσικό θρόνο, εκεί που αν πιστεύεις πολύ εμφανίζεται ο Ερμής και τον ρωτάς και σου δείχνει. Θέλω πολύ να φιληθούμε εκεί. Θέλω πολύ να είσαι αυτό που πιστεύω για σένα. Ένας τρελά ευαίσθητος άνθρωπος φερμένος από άλλον κόσμο που σε έχει στείλει ο Θεός μου για να με καθαρίσει και να με δοκιμάσει. 

Χαϊδεύομαι και με φιλάω μέχρι που φτάνω στην έκσταση και κάνουν κρακ οι σπόνδιλοί μου και αγαπώ. Νιώθω όμορφα. Αν μπορούσα και να με γλείψω δεν θα μου έλειπε τίποτα. Αν δεν τα  ένιωθα όλα αυτά με την παραίσθηση της ύπαρξης σου, αν δεν με πονούσαν τόσο συγκεκριμένα τα πάθη σου και μπορούσα να τα ανάγω σε οικουμενικά να σε θεοποιήσω σε μια δικιά μου ολόδικιά μου θρησκεία και να αναχωρίσω. 

Θα μπορούσα να πιστέψω πως είμαι εντάξει πως τα έχω όλα πως έχω βρει τον παράδεισο τον Θεό μου αν δεν ήθελα τόσο πολύ να γλειφτούμε.  

Ο Καζαντζίδης είναι μετεμψύχωση του Ορφέα και του Ασκληπιού

 

Ο Καζαντζίδης είναι στάδιο. Με όλες της σημασίες της λέξης αυτής. Φάση, γήπεδο, αγωνιστικός χώρος, μονάδα μέτρισης κτλ. Είναι η πορεία προς την οριμότητα μιας παιδικής καρδιάς που δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Μόνο αγάπη για τον Στέλιο, ευγνωμοσύνη, ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, συμπόνια και θαυμασμό. Όποιος δεν αγαπάει τον Στέλιο δεν είναι άνθρωπος παρά τέρατα που ενοχλούνται με το κλάμα ενός παιδιού ή με τις ζημιές και βρωμιές που μπορεί να ένα μωρό ή ένα κουτάβι. Το πόσο αγαπάει κανείς τον Καζαντζίδη δίχνει και το πόσες ψυχικές αντοχές διαθέτουμε και πόση δυναμική έχει η ευαισθησία του καθενός μας. Είναι κανονικό ψυχόμετρο. Και είναι και μέτρο αυθεντικότητας.

Να την διαγράψεις την κυριούλα που τον κατηγόρησε. Είναι πολύ λίγια για να μιλήσει για τον Στέλιο. Έπρεπε να ντρέπεται. Σίγουρα με την πρώτη στραβή θα σε πουλήσει, είναι φιλοτομαρίστρια. Να την προσέχεις και μακριά.

Τι τα θέλεις τα λόγια τα πολλά

 

Αναρωτιέμαι αν θα μου κάνει καλό να ειδωθούμε στο πάρκο με αυτές τις συνθήκες. Αυτό εξαρτάται εξολοκλήρου από τα αισθήματά σου. Στα γραπτά σου φαίνονται πως είσαι καλύτερα από πριν και θέλω να έρθω, όση αναιμία κι αν μου προκαλεί ακόμη και η ιδέα, μήπως μας βγάλει αυτό κάπου. 

Η απόσταση βέβαια σε αυτή την συνθήκη είναι δεδομένη. Η απόσταση είναι και παθολογικό συμπτωμα και των δυο μας. Η απόσταση που μπορεί να γίνει (τυφλή;) υπερβολική διαχυτικότητα. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν με θες κι αν με θέλησες ποτέ σου. Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως για την αγάπη σου βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Αλλά πως να το πω που το έβαλα και κάηκα μάτια μου κατακάηκα. Ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά. 

 

Είμαι τόσο πεινασμένη κι ανήμπορη. Θα ήθελα να σε είχα στην αγκαλιά μου να στα πω γαλλικά, να σου πω τα πιο πρόστοιχα γλυκόλογα. Να τελειώνουμε μαζί, μόνο με φιλιά και χάδια. Να παραδοθούμε στον έρωτά μας, σε αυτό που μπορούμε να γίνουμε μαζί. Να μένει αυτό η μόνη μας αλήθεια και μνήμη. Η μόνη μας πραγματικότητα, η πιο δυνατή. 

Και τώρα ζω με αυτή την αλήθεια αλλά δεν είναι πραγματική. Είναι μια ψεύτικη αλήθεια που μόνο δάκρια μπορεί και μου δίνει από όλο το σώμα. Αφού υπάρχει και κυριαρχεί σαν μια άμυνα της μνήμης μου που με θλίβει γιατί είναι της φαντασίας μου και έτσι μου θυμίζει την αρρώστια. Και υποφέρω γιατί φαίνεται πως η μεγαλύτερη ευτυχία μου με άνθρωπο είναι απλά ένας μηχανισμός τραύματος εντελώς δικός μου και ντρέπομαι που φαίνεται πως χρησιμοποιώ την εικόνα σου χωρίς την συγκατάθεσή σου. Είναι φοβερό να μαλακίζομαι ή να μπαίνω στον κόσμο των ιδεών και των ονείρων γράφοντας με την εικόνα κάποιου τόσες ώρες κάθε μέρα με τελετουργική προσήλωση, γιατί είναι σα ξόρκια αυτά και σαν μάγεια. Να σε χύνω και να σε κοιτάω στα μάτια. Θα είναι τόσο τραγικό να συμβαίνει αυτό χωρίς την θέλησή σου, να φτάνει εκεί σαν πνευματικός βιασμός. Γίνομαι ασήκωτος. Δακρίζω από παντού. Δεν αντέχω να το πιστέψω. Όταν το πίστευα το απέφευγα, δεν το έκανα, το έδιωχνα χωρίς αποτέλεσμα πάντως την ύστατη ώρα. Έχω βασανιστεί πολύ πάρα πολύ να μην προκαλώ και να μην καλώ καταστάσεις αθέλητες. Μα μέσα μου φωνάζει. Πήρε τέτοια ένταση η φωνή που κάλυψε οτιδήποτε άλλο. Και νιώθω πότε με σκέφτεσαι και πότε χύνεις με την εικόνα μου που με βαράνε ηλεκτροσόκ κι αλλού να είμαι και άσχετα να κάνω. 

Όσες διαγνώσεις κι αν πάρω το νιώθω πως εκείνη την ώρα, αυτή την ώρα είναι η σκέψη σου που με γαμάει με τον αέρα. Και δεν θέλω να γιατρευτώ. Θέλω να σε πάρω αγκαλιά πραγματικά να λιώσουμε να γίνουμε το κράμα που να γεμίσει την μνήμη μου, να μη χωράει τίποτε άλλο. 

Σ' αγαπάω

Σε θέλω

Έλα.

δε νιώθω και πολλά για τη μάνα μου

 Σαν χθες στις 13 Σεπτεμβρίου του 1986 το βράδυ του Σεισμού έπαθα την διάσχιση. Θυμάμαι πάρα πολλά από εκείνη τη νύχτα και τις επόμενες. Οι γονείς μου ήταν στην Σιγκαπούρη κι εμείς εκείνη την ώρα βρισκόμασταν στο δωμάτιο τους πάνω στο κρεβάτι τους και παίζαμε, μόνα μας διότι η νονά μου που μας πρόσεχε έμενε στην απέναντι ποληκατοικεία κι εκείνη την ώρα ήταν στο διαμέρισμά της. Από τότε όταν τα βρίσκω σκούρα αλλάζω εαυτό. Και αφού τα έχω βρει πάνπολλες φορές σκούρα έχω αποκτήσει και πάνπολλους εαυτούς. Τίποτε δεν μπορεί να με σοκάρει σε σημείο που να με κάνει να αντιδράσω ανάλογα εκείνη την στιγμή τουλάχιστον, τέτοιες στιγμές μοιάζω με τέρας ηρεμίας. 

Η μαμά μου ήρθε μετά από μια εβδομάδα από την Σιγκαπούρη. Η μητέρα μου είναι ψυχρή. Δεν θυμάμαι κανένα φιλί από την μαμά μου, ποτέ. Δεν ξέρω αν φιλάει, όπως δεν την  έχω ακούσει ποτέ να τραγουδάει και ποτέ να χορεύει. Από τον πατέρα μου έχω πάρει στοργή και τον νιώθω κοντά μου αλλά είναι κι αυτός στον κόσμο του. Ακόμη κι όταν αμέσως μόλις ενηλικιώθηκα έμπλεξα θανατικά άσχημα δεν αναρωτήθηκαν γιατί έλειπα τόσο και όταν με είδαν δε με κοίταξαν για να καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Δε ξέρω μπορεί να τα καταφέρνω κι εγώ τόσο καλά να κρύβομαι όταν θέλω. Μάλλον έτσι είναι, με βοηθάει η διάσχιση και δεν με παίρνει κανείς χαμπάρι, έκανα και καριέρα κάποτε με αυτό. Μια μέρα θα ήθελα να γινόταν ένα θαύμα και να ενώνονταν όλοι μου οι εαυτοί σε μια αγκαλιά. Να ξαναγεννιώμουν. 

Με σεβασμό κι εκτίμηση

 

Όσο κυκλοφορούν εκδόσεις με τους κόπους μου αφιερωμένους στους γαμιάδες σου και το κάνω γαργάρα είμαι για τρελά γέλια πάντως.  

Ευτυχώς δηλαδή που πήρα πέρσι το τρελόχαρτο και μου έδωσε πίσω την αξιοπρέπειά μου. 

Σε λίγες μέρες θα ειδωθούμε αγάπη μου

 

Για το καινούριο σου βιβλίο που δεν ξέρω τίποτα.

Θα πεθαίνω και θα νομίζω ότι μου κάνουνε πλάκα

 

Λέει ο Μοπασάν πως τα κρυφά φιλιά έχουν μεγαλύτερη αξία από τα νόμιμα. Για μένα χωρίζονται στα υπολογίσιμα και στα ανυπολόγιστα.

Με βλέπεις πως κρύβομαι από την κοινωνία, δεν αντέχω να την βλέπω ούτε από την τηλεόραση. Στην ζωή μου όμως δεν μου αρέσει να κρύβομαι. Το θεωρώ ότι βγάζει εν τέλη σε χασούρα. Όσα κι αν σου δώσει μετά θέλεις τα διπλά για να συνέλθεις. 

Να μου τα στείλετε στην διεύθυνσή μου ονομαστικώς. Πρέπει να τσακιστώ να βάλω ένα ταχυδρομικό κουτί στην Καραμήτσα. Νερό, κι ένα κρεβάτι μια καρέκλα ..

Θηρίο

 

Μια γκοθιά θα μας έσωζε. Να κλειδοθούμε έτσι στενά στενά και μαλακά σε ένα φέρετρο να πηδηχτούμε μέχρι ασφηξίας

Περιμένω να τελειώνεις για να αρχίσω εγώ

ΜΑΖΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΑ ΑΣΠΡΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ

Ά

 

Μου κάνει τέτοιο κεφάλι με ζαλάδα και καυλωμάρα

Χωρίς πολλά πολλά.

Ακόμη και χωρίς να το θέλω

Δε φεύγεις από το μυαλό μου και την καρδιά μου. Γεμίζεις τα όνειρά μου με γλυκές τρυφερές και άγριες αισθήσεις. Μ' αγγίζουν τα έργα σου και μπαίνουν πολύ βαθιά μου. Έχεις γίνει πια κάτι αναπόσπαστο. Κι ας έρχονται συχνά στιγμές που φρικάρω γιατί θυμάμαι το κλουβί της Ζήνας και θυμάμαι που θέλεις και την μερίδα του λέοντος και θυμάμαι και που με ενοχοποίησες και που δεν υπολόγισες τα αισθήματα μου και που με έθαψες ζωντανή σε σύλησες και τον τάφο μου και μπερδεύεται το σύμπαν. Μπερδεύεται το σύμπαν που μια το παρακαλώ να με φέρει κοντά σου και μια να με απαλλάξει, να μου δώσει το σώμα μου πίσω και την χαρά. 

Κι όμως με εσένα και με αυτή την ιστορία νιώθω πιο μέσα στην αλήθεια από όλα όσα ήξερα. Την συνύπαρξη καλού κακού, νύχτας και μέρας. 

Μόνο που δεν είμαι Αθηναία. Και που τα βήματά μου εκεί θέλω να τα κάνω μαζί σου μέσα σε ένα τανγκό. Αλλά πικράθηκα τόσο πολύ και την έσκισα την σελίδα. Με έθαψες με τους πεθαμένους και τους οριστικά ανεκπλήρωτους σε ομαδικό τάφο. Τί αγάπη είναι αυτή, να μου λείπει..

 

Πάρε με σωματοφύλακα σου..

Ε ναι θέλει πίστη για να αντέξεις

 

Σε κολακεύει που σε παραβιάζουν και να σε χακάρουν. Σου αρέσουν οι αυταρχικοί και οι εμπαθείς δλδ οι επικίνδυνοι εγωπαθείς.  Και λες πως είναι και για όλους έτσι. Κούνια που σε κούναγε. 

Γαμιέσαι έτσι;

ΓΟΥΣΤΑΡΩ

Δυο λύκοι στο πάρκο που απαγορεύονται οι σκύλοι

  Το μόνο που μπορώ να δεχτώ ως εξήγηση είναι ότι απλά σκοτωθήκαμε για να αλλάξει κάτι.  Όπως κάνουν όλοι οι ήρωες στην ιστορία. Και αν εσύ είσαι ο άγνωστος Χ στην εξίσωσή μου εγώ πρέπει να κάνω διάφορες κινήσεις, να δοκιμάζω διάφορους τρόπους που ασπάζομαι, αν ψάχνω να βρω κάτι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα το θέμα Το θέμα μου είναι να θες να είμαι της ζωής σου ο ένας και να το αξίζω και να μου αξίζει και να μας ταιριάζει και να συμβαίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

 

Έχω έντονο προβληματισμό για το πάρκο. 

Διάβασα αυτά που έγραψες και σκέφτηκα πως σίγουρα θα με χακάρει κι εμένα αυτή. Με χακάρουν κι από άλλες δυο μεριές για την πολιτική δράση μου κτλ και γι' αυτό δεν πιστεύω τίποτε από αυτά που βλέπω κι από αυτά που ακούω τα μισά. Μέχρι κι εξομοιωτή φωνής μπορεί να μου έχουν βάλει. Και πραγματικά πολλές φορές νιώθω πως υπήρξα πολύ ασήμαντη για εσένα που με τσακώθηκες έτσι χωρίς να με έχεις μποροστα σου και να με κοιτάς. Χωρίς δλδ να κάνεις τον κόπο να το διασταυρώσεις ενώ έχεις κι εσύ όπως φαίνεται εχθρούς που θα μπορουσαν και θα ήθελαν να μας διαλύσουν. Ενώ κάθε φορά που σε σκεφτόμουν και ήσουν χάλια και σε ξεμάτιαζα γινόσουν καλά και αυτό ήταν μια χρειροπιαστή απόδειξη για την αγάπη μου. Το ήξερες πως σε αγαπούσα με την αληθινή αγάπη την παντοτινή και δεν βγάζει νόημα το υπόλοιπο παρά πως κάποιος εξωτερικός παράγωντας έχει παίξει τον αρνητικό ρόλο.

 

Είδα στον ύπνο μου το μαύρο μου το γατί πατημένο στον δρόμο. Και είδα ότι είχα δανιστεί ένα μικρό τζιπάκι που το ανέβασα και το πάρκαρα με μεγάλη ευκολία σε ένα μπαλκόνι πρώτου ορόφου κι όταν κατάλαβα που ήταν και πως δεν θα μπορούσα να το κατεβάσω αλόβητο από εκεί κάλεσα γερανό. 

Σ'ευχαριστώ

ΧαμωΓελάω που τα έκανα τόσο σκατά απόψε 

 

Σήμερα πήρα τον φάκελο με τα χαρτιά του σπιτιού στα Πατήσια. Συμβόλαια κτηματολόγια ηλεκτρονική ταυτότητα παροχές ρολόγια κτλ. 

Πρέπει να έρθω στο πάρκο. Να βρεθούμε στον ίδιο χώρο, να έχω μια ιδέα για το τί πάω να κάνω. Να πλησιάσω λίγο τους φόβους μου και τα όνειρά μου, τα όνειρα και τους φόβους. Σκέφτομαι πως σε γενικές γραμμές είμαι τολμηρή και με αυτοέλεγχο και γενικά πατάω στις κλίμακες και σπάνια φαλτσάρω. Μα κι όταν συμβαίνει το καταλαβαίνω πως εκείνη την ώρα φαλτσάρω.

Με σένα δεν ξέρω. Δεν το κατάλαβα  γιατί έγινε τέτοια μανούρα κι αν ξέφυγα όντως και γι' αυτό δε μιλάμε.

Προσπαθώ να σκεφτώ κι από την δική σου μεριά. Αλλά έχεις κάποια πολλά χρακτηριστικά που δεν ξέρω να επεξεργαστώ.  Θα ήθελα βέβαια να μάθω αν μπορούσα να νιώσω άνετα, κάτι πολύ δύσκολο όμως κάποια που πάλεψα να τα οικειοποιηθώ μου άρεσαν τελικά πολύ αλλά είναι πολλά που αδυνατώ ακόμη και να τα ολοκληρώσω συνειρμικά ως ιδέες. Μένουν να με αποσβολώνουν στο πως μπορεί κανείς να υπάρχει και να επιβιώνει με κάτι τέτοιο. 

Εχθές έφτασα στο όριο. Το σώμα μου μου μιλάει πιο δυνατά από το μυαλό και αρχίζω τα πατερημά και τις ασκήσεις.  

Το ξέρεις ότι παθαίνω ψυχοσωματικά όταν πάω να σκεφτώ κάποιον άλλο. Σα να μπαίνω σε πανικό. Τραύμα είναι αυτό, έτσι;

Τα μοντέλα μας

 

  

Ευχαριστούμε αγάπη μου! 

Είμαι κομμάτια. Έκανα πολλά σήμερα και πήγαμε και γιατρό πάλι. Μας έχει μίνει η φαριγγήτιδα μετά τον γκόβιτ. Και ζαλίζομαι και σβήνω. 

Και με προβληματίζει πολύ το αν είναι καλή ιδέα να έρθω να σε δω στην δουλειά σου στο πάρκο. 

 

Ονειρεύτηκα πως φιληθήκαμε στο πάρκο

Και μετά δεν έβλεπα που είμαστε

Πόνος vs Καύλα

ΚΑΥΛΑ ΜΟΥ ΥΠΟΦΕΡΩ

Του εύχομαι τα καλύτερα

 

Ναι, πρέπει να τρέξω να το παραγγείλω. Να το έχω για τις αδιαθεσίες μου. Να το διαβάζω να με βοηθάει στους σπασμούς της μήτρας.

ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥ

και σε λένε θυληκό Μπουκόφσκι

 

Είναι κάποιος άγνωστος φίλος αναγνώστης

Άλλος είναι

 

Αυτό δεν είναι αυταπάρνηση μανούλα μου

Αυτό είναι βίτσιο.

Να σου τύχαινε κάτι που όντως δεν γίνεται να το καταλάβω.

 

 

8

Μωρό μου μάτια μου

ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ 

ΚΑΝΟΥΜΕ

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ.

ΒΑΛ' ΤΟ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥ

Δηλητήριο

Γιατί βλέπω κλουβιά

Βραχυκύκλωμα.

Παθαίνω Ναυτία 

ξερνάω χολή 

και φεύγει το πόδι μου.

Μόνο του 

να σε βρεί

Καληνύχτα.

Κι άμα τα χρειαστείς πουθενά

Έλα σπίτι μου

Απαγορεύονται οι σκύλοι

 

Δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου πως δεν σου είμαι ευπρόσδεκτη. Πρώτα πως ήταν ο εν δυνάμη σωματικός μου έρωτας και  τελευταία όλη η ύπαρξη μου. Κι αυτό πως το νιώθω όχι από τραύμα αλλά από διαίσθηση, μια διαίσθηση που παλατζάρει με ένταση και παράγει ένα καθόλου αναπαυτικό  συναίσθημα. Κάτι υπάρχει στον αέρα που μου αφαιρεί τις ιδιότητές μου και μοιάζει να με ακινητοποιεί. Σα να μην βρίσκονται δίοδοι ή ακόμη και τα πεδία.  

Μοιάζει με τεράστια εσωτερική μάχη που οι ενδείξεις δεν μπορούν να δώσουν πουθενά σε κανέναν και σε τίποτε το προβάδισμα και την υπεροχή. Να χαρακτηριστεί και να ενταχθεί σε κάποιο είδος. Υπάρχει μεγαλειπρεπώς χωρίς είδος και χαρακτήρα, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό γιατί όλοι οι άλλοι μάλλον το βλέπουν σαν κάτι το άκυρο, ως μια υπόθεση τελειωμένη ας πούμε. Ενώ ταυτόχρονα μπορεί να στέκει ως το μοναδικό χειροπιαστό νόημα που δημιουργεί και εξελίσει τον σκοπό της ζωής και την ίδια την ζωή σε κάτι πέρα από τα γνωστά όρια και ότι μπορεί να την περιγράψει. 

Μοιάζει να ανοίγει η ύπαρξη στο άπειρο, να βιώνεται το χάος και έτσι να εξαλοίφεται η ταυτότητα μου μέσα του, οι τρόποι και να αραιώνει σχεδόν μέχρι ολικής εξαλείψεως η προσωπικότητα. Συμμετέχεις με μια συνολική κίνηση που  απλώνεται τόσο πολύ που μοιάζει με ακινησία ή ανεπαίσθητη παθιτική κίνηση σε μια αδιαμφισβήτητη και ακλόνιτη άγρια αρμονία, ίδια με αρχέγονο χθόνιο φυσικό ζωοφόρο και ζωοποιό πόλεμο. Όπως μπαίνω σε κβαντ όπου η σημερινή υπόστασή μου έχει εφαρμογή το μία προς άπειρο, σχέδον το τίποτε δηλαδή. Τέτοιο εισιτήριο μου λαχε. Μα παρόλα αυτά όμως το πάρκο συνεχίζει να έχει ταμπέλα, "απαγορεύονται οι σκύλοι". 

Μονάκριβη

 

Η μονάκριβη Άνοιξη 

του εσωτερικού μου τοπίου 

με ζεσταίνει με δάκρυα.

 

Δάκρυα σαν αστραπές

και δάκρυα σαν ηλιαχτίδες.

 

Έτσι ελαφρά κοινώς συνήθως το αποκαλούν αδυναμία. Δε ξέρω πως λέγεται όμως πραγματικά και τί είναι αυτό το συναίσθημα, που είναι πέρα από τον Έρωτα. Δεν θα μπορούσα να πιστέψω τίποτε κακό για σένα, ακόμη κι εσένα από τα ίδια μου τα αυτιά. Γι' αυτό θέλω να έρθω να σε δω. Διότι κι από όσα ακούς τίποτε και από όσα βλέπεις τα μισά. Όχι ότι βγαίνει κάποιο νόημα όμως πάλι. Πιστεύω πως θα με βοηθήσει όπως και να έχει. Το ενδιαφέρον μου επικεντρώνεται στο πως και στο τί μπορεί να αισθανθείς, μάλλον στο τί θέλεις τουλάχιστον και τί έχεις να δίξεις. Αν δω προσποίηση θα ξέρω ότι περιμένω επίθεση. Αν δω αδιαφορία θα ξέρω ότι δεν έχω να περιμένω τίποτε. Αν δω αμηχανία, αν δω ενόχληση, αν δω έκπληξη, πηγαίο ενδιαφέρον κι αγάπη... όλες οι αντιδράσεις έχουν τις ερμηνίες τους στο όσο πόσο. Κι ίσως και κάποιο αποτέλεσμα, μια μισή αλήθεια τέλος πάντων που μαζί με την δικιά μου θα με πάει από το 50% στο 75% της εικόνας και θα μπορέσω να πάρω πιο ισορροπημένες αποφάσεις για το άμεσο μέλλον.

 Είναι βέβαια ρίσκο γιατί χρειάζομαι ψυχολογία και ανεβαστική μανία για να δουλέψω τους δυο τρεις μήνες που θα έχω πολύ απαιτητική δουλειά και πιάνω πριόνια κι άλλα επικίνδυνα μηχανήματα και κάνω στρατηγικό σχεδιασμό και πολύ αυστηρό προγραμματισμό για να μαζέψω τη σοδειά και να εξασφαλίσω έτσι την ευημερία της οικογένειας, να υποστηρίζω υλικά τα όνειρά μας. Την χρειάζομαι όμως το φθινώπορο την μανία και πιστευω πως θα μπορέσω να την διαχειριστώ ακόμη και την αρνητική αντίδραση να την κάνω εργασιομανία. Τέλος, πιστεύω πως θα μπορέσω να το διαχειριστώ καλά.

ΚΑΦΚΑ

 

”Τα γραμμένα φιλιά ποτέ δεν φτάνουν στον προορισμό τους, τα φαντάσματα τα πίνουν στο δρόμο”.

Στον αστερισμό του πιγκουίνου

 

Ξυπνώ με κλάματα. Είναι για κλάματα οι ελπίδες μου, γι' αυτό. Να σε δω στο πάρκο στην ουρά με ένα βιβλίο στο χέρι. 

Ξυπνώ με κλάματα γιατί έχω περίεργα μπλοκάρει και δεν δέχομαι και δεν χαίρομαι την μεγαλύτερη χαρά της ζωής.

 

Έχω σκεφτεί έναν τρόπο που μπορεί να ρίξει αμέσως την θερμοκρασία του πλανήτη και έτσι σιγά σιγά κάπως να επανέλθει στα φυσιολογικά τους και οι θερμοκρασίες των ωκεανών. Βασίζεται σε μια πολύ απλή μελέτη που αποκαλήπτει πως η βασική αιτία της κλιματικής αλλαγής είναι τα ραδιοκύματα, οι εκπομπές συχνοτήτων δλδ. 

Το γκούγκλαρα και δεν υπάρχει τίποτα που να αναφέρεται πάνω σε αυτό. Όμως, και με τις γνώσεις του δημοτικού  μπορεί κανείς να το καταλάβει. Είναι πολύ παράξενο που δεν αναφέρεται πουθενά.

 

Σκέψεις πιχτές βαθιές και άκρως προβληματισμένες. Τις αφήνω να πλανώνται αβοήθητες κι όσο μπορώ κάνω αφαίρεση. Σε σκέφτομαι. Φύσιξε κι ένα μαντίλι που είχα δίπλα μου κρεμάσει μου χάιδεψε το πρόσωπο και συγκινήθηκα πολύ, έβαλα τα κλάματα.

Δεν είναι ούτε εννιά και νυστάζω. Αλλά ποτίζω και θα περιμένω μέχρι τις έντεκα να κλείσω τη γεώτριση.

 

02 : 11

 

Καλημέρα

Στο πάρκο

 

Μάτια μου να σε δω.

Στα αλήθεια ο κόσμος ο διαιρεμένος να ενωθεί.

14 : 24