Ο Καζαντζίδης είναι στάδιο. Με όλες της σημασίες της λέξης αυτής. Φάση, γήπεδο, αγωνιστικός χώρος, μονάδα μέτρισης κτλ. Είναι η πορεία προς την οριμότητα μιας παιδικής καρδιάς που δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Μόνο αγάπη για τον Στέλιο, ευγνωμοσύνη, ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, συμπόνια και θαυμασμό. Όποιος δεν αγαπάει τον Στέλιο δεν είναι άνθρωπος παρά τέρατα που ενοχλούνται με το κλάμα ενός παιδιού ή με τις ζημιές και βρωμιές που μπορεί να ένα μωρό ή ένα κουτάβι. Το πόσο αγαπάει κανείς τον Καζαντζίδη δίχνει και το πόσες ψυχικές αντοχές διαθέτουμε και πόση δυναμική έχει η ευαισθησία του καθενός μας. Είναι κανονικό ψυχόμετρο. Και είναι και μέτρο αυθεντικότητας.
Να την διαγράψεις την κυριούλα που τον κατηγόρησε. Είναι πολύ λίγια για να μιλήσει για τον Στέλιο. Έπρεπε να ντρέπεται. Σίγουρα με την πρώτη στραβή θα σε πουλήσει, είναι φιλοτομαρίστρια. Να την προσέχεις και μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή