Την τετάρτη που μας πέρασε συνέβει κάτι μαγικό. Είχαμε εγώ και η μικρή ένα ραντεβού με τον Ηρακλή στο δεύτερο σχολείο και μπερδεύτηκε και μας περίμενε αλλού. Όση ώρα περιμέναμε κοιτούσαμε αφήσες και είδαμε μία με μια που έμοιαζε με μπαλαρίνα που τρελαίνεται η μικρή αλλά ήταν ρυθμική γυμναστική. Σημείωσα το τηλέφωνο κι αφού ξεκινήσαμε για το σπίτι βρήκαμε πιο κάτω τον Ηρακλή. Μόλις γυρίσαμε πήρα τηλέφωνο και μου απάντησε ένας νεαρός και κανόνισα να πάμε την άλλη μέρα. Το μάθημα ήταν στις 5μιση κι έφτασα 6 παρά 25 και δεν πρόλαβα να μιλήσω πολύ αλλά τελικά αυτό το παιδί ήταν ο δάσκαλος. Και μετά πάλι άργησα να πάω να την πάρω 5 λεπτά και πάλι δε μιλήσαμε. Όταν γύρισα σπίτι άρχησα να σκέφτομαι που τον έχω δει αυτόν και μετά από ώρα συνειδητοποίησα πως είναι ο πρωταθλητής, το παιδάκι από τα Φιλιατρά που ξεκίνησε ρυθμική διαδυκτιακά στα 17 του και 110 τόσα κιλά και προπονούνταν στα τσιμέντα στο πάρκο και έτρωγε από όλους το μπούλινγκ του αιώνα και βρήκε μόνος του την ελληνίδα πρωταθλήτρια και τον δέχτηκε να τον προπονήσει και μετά πήρε πόσα μετάλλια. Είναι απαίστευτο που αυτός ο άνθρωπος έχει επιστρέψει Φιλιατρά και προπονεί παιδιά. Πιστεύω πως η Νέδα βρήκε έναν καλο δάσκαλο! Κι έχω ξετρελαθεί. 

Αύριο είναι πολύ σημαντική μέρα γιατί είναι το ρανρεβού για την αίτησή μου να περάσει η μικρή από την επιτροπή του ΚΕΔΑΣΥ για τις μαθησιακές δυσκολίες. Νιώθω καλά που διαλέξαμε αυτόν τον δρόμο μαζί και με τους δικούς μας δρόμους. Θα προσπθήσω να βοηθηθεί όσο γίνεται, ότι δικαιούται να το πάρει.  Και να είμαι κι εγώ εντάξει ότι στηρίζω τα παιδιά με γιατρούς και ειδικούς και μαζεύουν εμπειρίες και χαρτιά και όσο κι αν αυτός ο χώρος σίγουρα θα έχει και μια αρνητική φόρτιση από τις πολλές δυστυχισμένες περιπτώσεις παιδιών εμείς θα φροντίσουμε να πάρουμε τα καλύτερα και να είμαστε όσο το δυνατό πιο ανοιχτοί και συνεργάσιμοι εκεί πέρα.