Πάλι βλέπω πως είναι βλακείες για να δικαιολογούνται οι τοξικοί και οι γκρινιάριδες αυτά που λένε πως όταν αγαπάς και νοιάζεσαι κάποιον τον μαλώνεις και πρέπει να του λες τα κουτάλια του δηλαδή και να του πατάς τους κάλους και να φτάνεις να τον εχθρεύεσαι και να του ξίνεις τις πληγές. Αυτά μάλλον είναι τρόποι για αυτούς που δεν έχουν καλύτερους. Διότι η απλή συναναστροφή μπορεί να σε οφελήσει και να σε βελτιώσει αν νοιάζεσαι τον άλλο. Ας πούμε εγώ που κάνω αρκετά λάθη έκφρασης και ορθογραφίας όταν μιλώ με κάποιον που ξέρω πως του αρέσουν οι λεπτομέριες και η συνέπεια στους γλωσσικούς κανόνες βλέπω πως από μόνη μου επιθυμώ να διορθωθώ και καταβάλω προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθινση με μεγαλύτερη όρεξη και χαρά από ότι να μου τα χτυπούσε. Επομένως βλέπω πως οι διαφορές στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αγαπιούνται είναι από μόνα τους μια μεγάλη βοήθεια για βελτίωση και διεύρυνση των δυνατοτήτων μας. Αρκεί το ενδιαφέρον, η παρατήριση του άλλου, η καλοσύνη, η δοτικότητα. Το να νοιάζεσαι δηλαδή πραγματικά λειτουργεί από μόνο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή