Ασκήσεις αφαγίας

 

Ανέκδοτο

 

Η κοπέλα μου είπε ότι θέλω ψυχίατρο.

Ο ψυχίατρός μου είπε ότι δεν έχω κοπέλα.

Να δεις που αυτοί οι δύο κάτι μου ετοιμάζουνε.

 

"

Αυτό το κορμί δεν έχει τη δύναμη

να φτάσει στο τέρμα του δρόμου της Αγάπης.

Βοήθησέ με να φτάσω σ' εκείνη την αδειοσύνη.

Αφέντη μου, κάνε με να σωπάσω. 

"

ΤΖΕΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ - ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ

 

Αν ήμουν η Γη με όλους τους ανθρώπους της, που είμαι δηλαδή η Γη και όλοι οι άνθρωποι της  θα ένιωθα πάλι κάπως έτσι.

 

Ξέρεις λέει ότι μπορούμε να αποκαταστήσουμε την κατεστραμμένη ισορροπία με μικροσυσκευές.  Μπορεί δηλαδή να τοποθετηθούν αυτές στα διαταραγμένα έγκατα και να επαναφέρουν τον μαγνητισμό. Όταν βγήκαν τα μέταλλα και όλα τα ορυκτά από τα σπλάχνα της Γης και σκορπίστηκαν στα πέρατα του πλανήτη ήταν λογικό κάποιος επιστήμονας να σκεφτεί ότι ο φλοιός είναι φλοιός αλλά παίζει και κάποιον γενικό ρόλο στο πως είχαν φυσικά διανεμηθεί και για παράδειγμα στην μεγάλη τρύπα που ανοίχτηκε στην Κίνα και στην λατίνα κάποια σημεία παρουσιάζουν σοβαρό απομαγνητισμό με συνέπειες εξωφρενικές ακόμα  και για την ίδια την τροχιά της κίνησής μας. Τα σημεία αυτά δεν πρέπει να μελετώνται μεμονωμένα, αφού το υλικό τους βρίσκεται σε άλλα σημεία που με την σειρά τους έχουν βαρύνει ενώ αυτά έχουν ελαφρύνει. Η γεωλογία είναι μια επιστήμη που πρόκειται να μας χρειαστεί πολύ στο μέλλον και είναι κάπως κουφό που σήμερα μελετάν τα πετρώματα με ανώτερα μαθηματικά και πρόκειται να εξελιχθούν ηλεκτρικές υπερσυσκευές που να υποκαταστήσουν μαγνητικά ολόκληρα κομμάτια υπεδάφους. Το θέμα είναι πολύ λεπτό και επικίνδυνο. Το παγκόσμιο κράτος θα επιληφθεί πριν να είναι πολύ αργά, η περιβαλλοντική βιοχημική καταστροφή είναι και το μεγάλο του επιχείρημα ώστε να εδραιωθεί ως ο σωτήρας μας. Κι όμως ο αλγόριθμος δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει το τεχνητό περιβάλλον ισάξιο του φυσικού με αποτέλεσμα άπειρα προβλήματα. Κανένα τεχνητό περιβάλλον δεν μπορεί να κάνει την δουλειά που θα έκανε μια φυσική επανεκκίνηση.  Με λίγα λόγια αφήστε την φύση στην ησυχία της. Αφήστε τον εαυτό μας στην ησυχία του, από τις τρίχες έως τα εσώτερα.  Όσο αντέχουμε δηλαδή και λίγο παραπάνω. Η γείωση μπορεί αποδεδειγμένα να μας ανανεώνει και να μας επανακκινεί αρκετά. Όταν μπορώ να είμαι ο άνθρωπος ορχήστρα η καρδιά μου θα ζήσει χωρίς να περιμένω και κάτι, χωρίς να ζητώ και πολλά. Εκφράζομαι διαχρονικά. Μόλις τελειώσει η θητεία-δοκιμασία μου θα απαλλαγώ ανακουφισμένη κι από την φθαρτή μορφή μου. Ακριβώς την στιγμή που θα κλείσω αυτόν τον τελευταίο μου τον μεγαλύτερο κύκλο, ούτε χιλιοστό παραπάνω. Γιατί αν ένας άνθρωπος μπορεί να νιώσει ελεύθερος έτσι μπορεί να το καταφέρει. Οι μύστες κι όσοι αγάπησαν ουρανό κάπου καταλαβαίνουν τι εννοώ.  Προς το παρόν θα τελειώσω τον καφέ μου και θα ετοιμάσω ένα πικνίκ γιατί έχουμε να επισκεφθούμε ένα μέρος, στους πρόποδες του Λύκαιου, σχετικό με αυτή τη μελέτη. Αναμείνατε μόλις επιστρέψω θα φέρω φωτογραφίες.  Σήμερα Ζωοδόχου Πηγής,  Αρτέμιδας Λιμνάτιδας.. πάμε.  Έχουμε έργο

 

Εδώ στην ερημιά δε φοβάμαι καθόλου. Την πόλη την φοβάμαι, αλλιωμένοι οι θόρυβοι... Εδώ ξέρω, αν ποτέ χρειαστεί, θα σηκώσω το όπλο και θα ρίξω. 

Τηλόθι πάτρης

 

Ατομικά

 

Έχω στοιχεία για εξωγίεινους. 

Ιθώμη

 

Βλέμματα

 

( Αρχαία Ιθώμη σήμερα )

love

 

Έχω κάτι ιδέες μπαμ καρφί.    Για φούντο τελείως κομωδεία θρίλερ. Ψιλοχοντροσέρνομαι. Τρώω τις σόλες μου κάθε δυο μέτρα. Αν έβρισκα λίγο κουράγιο ένα σινιάλο να μου πει τι να κάνω καμια κίνηση θεραπευτική. Ξεσκισμένη είναι κρόσια έγινε η υπερστολή μου με τις υπερδυνάμεις λες και την τράβαγαν όλη νύχτα τα σκυλιά. Φτιάξε μου μια μηχανή. Σε παρακαλώ. Όχι γαμώτο. Εννοώ. Μια βόλτα. Sun field battle psycho boom stair pool διόρηγα πιρόγα salt bitter lemon sweet love love love. Γκράγκα γκρούγκα. Α. α αχ μωρό μου .. σι μπεμόλ. Φα# σι λα λα ρε σι σολ φα# ντο πέρασμα ανοιχτό σι μπεμόλ ουρλιαχτό μι φα# πάλι και στο κλαρίνο προφυλακτικό. Ενώ εγώ θέλω μόνο εσένα. Για αυτό το κάτι το πολύ συγκεκριμένο. Που θα σε βρω; Πες  ..

Κανα ποιηματάκι;

 

Πάει, το κλείσαμε το μαγαζί.

τσιν τσιν με τζιν

 

Οδηγίες επιβίωσης.

Μη ξεχνάς να αναπνέεις μόνο από τη μύτη. Έτσι αποφεύγονται οι αναστεναγμοί. Τις δύσκολες ώρες να βγαίνεις μια βόλτα. Να βγαίνεις στον αέρα και να προτιμάς να κοιτάς το πράσινο παρά το μπλε.  Να μη χάνεσαι στα αστέρια τη νύχτα, να ψάχνεις σ’ αυτά μορφικά σχήματα. Να σκέφτεσαι μαθηματικά.  Απέφευγε τα λαϊκά και τα μπλουζ τραγούδια. Άκουγε εν ανάγκη μουσική χωρίς στίχους. Αφαίρεσε από τον χάρτη σου συγκεκριμένα κάποιες διαδρομές και κάποια σημεία. Πάρε την πιο τελειωμένη εκδοχή και κλείδωσε την στο μυαλό σου εκεί. Πάρε τη φαρμακευτική βοήθεια. Μίλα γι’ αυτό με παρελθοντικούς χρόνους. Αυτοσφαλιαρίσου και ξύπνα.  Φτύσου και χλευάσου στον καθρέφτη, σπάσ’ τον. Πέρνα χαζεμένες ώρες με τα παιδιά και το σκύλο. Πίνε μόνο πικρά ποτά. Σβήσε τις φωτογραφίες από το κινητό. Καταχώνιασε τα βιβλία. Φρόντισε περισσότερο τον εαυτό σου. Δώσ’ του ηδονές. Πήγαινε εκδρομές. Δίνε βοήθεια σε ανθρώπους. Κάνε τον μαθητή σε έναν άλλο καλλιτέχνη.  Ταπεινώσου. Μίκρυνε. Σκέψου με την σειρά, πρώτα να είναι καλά, μετά τον δρόμο που θα σε πάει και μετά εσένα.  Μη περιμένεις βοήθεια. Μείνε άθεη. Αγάπα τη μοναξιά. Πες πως έκανες λάθος. Πως κάνεις λάθος. Πως είσαι ένας μαλάκας και μισός και χάσου. Εννοήται ότι θα φύγω από δω. Είναι χάλια. Πιο χάλια από το τίποτα.  Κι έξω ήταν καλοκαίρι ..  

"στην ανεμόσκαλα του πόνου χωρίς φιλί και χάδι"

Ασκήσεις επιβίωσης

 

Ξάπλωσε στο κρεβάτι. Στάση Βιτρούβιος 1. Αν στο πάνω μέρος του κρεβατιού βρίσκεται τοίχος συγκεντρώσου στην γωνία του τοίχου αυτού αμβλεία ευθεία πάνω. Απέφευγε τελείως να κοιτάς αριστερά ή δεξιά. Οδήγησε την φλόγα στο κεφάλι. Σπρώχνοντας όλο το συναίσθημα στο κεφάλι έως ότου φτιάχνοντας νεκρά τοπία με αυτό να κλείσουν τα μάτια και να κρατηθείς στο Άλφα. Αν σου είναι τόσο δύσκολο άνοιξε την εικόνα ώστε και ώσπου να αναχθεί σε τοπίο. Άνοιξε κι άλλο το τοπίο και μετακινήσου σιγά σιγα πιο πάνω. Πονάνε τα μάτια, το ξέρω, φτάνεις. Η γωνία δεν πρέπει να υπερβεί τις 120 μοίρες. Το τοπίο  γίνεται κοίλο, σ' αγκαλιάζει. Πιάσ'του τα χέρια και κόλλα το πάλι στον τοίχο. Σου ψιθυρίζει ωμές τις λέξεις. Σ' αγκαλιάζει και σε ρίχνει κάτω.. ανέβα πάνω του. Σήκωσ'το όρθια. Χόρεψ' το. Ξαναμπες στο άλφα, βλάκα. Μείνε εκεί.     Θέλω να το τραβήξω στα άκρα.     Αλλά θέλω να βρω ένα όμορφο άκρο.    Όχι πάλι θεε μου!   Βοήθησέ με γαμώτο.     Ένα φιλί.

 

Μεγάλο πράγμα στην τέχνη, μα κι ακόμα μεγαλύτερο στη ζωή, είναι να ξέρεις που να σταματάς. 

 

Μην τ' ακούς

 

 

Πέρασε μια παρέλαση από αρνητικά και γελοία συναισθήματα

Απελευθερωθήκαμε κάποτε  φαίνεται και γιορτάζουν      (πολύ γέλιο). 

 

Δίπλα μου- δίπλα μου μπορείς να είσαι;

Ούτε μαμά θέλω ούτε πρέζα αγκαλιά. Εσένα αα     -ωχ-

 

Τέτοιες ώρες αμίλητες ώρες αν είσαι δίπλα ..

Ας είσαι αλλού, να περνάς καλά. Γιατί έχω πολύ δρόμο        να σου προσφέρω;  

 

Η απάντηση είναι αυτό που συμβαίνει συμβαίνει.

Φως είναι είπαν    να μη ταυτίζεσαι πουθενά. χα

 

Έχω τα πιο χάλια μου σήμερα που γύρισα σπίτι

Σε ποια ραψωδία να βρίσκομαι ούτε και ξέρω

 

Κοιτώ έναν στόχο μόνο τρύπες και ξεχαρβαλωμένο

Πρέπει μωρό μου να γίνουν μερικές "μικρές" αλλαγές.

 

Να μη γίνουμε κι έξη!

Συν πλην μηδέν, τα ‘παμε.

 Φυσική ροή και αβίαστη έλξη.

 

-Τον Σεπτέμβρη, σε παρακαλώ, θέλω να πάμε στο ποτάμι-

Και ξέρεις τι εννοώ.

 

Κάνε μας μαζί..  Ήλιε!

 

 

 

 

--   

..     

Νταλκαδιάρικο

 

Νταλκαδιάρικο μωρό μου στα λιβάδια σου θα ρθώ για να σε ε κλέψω ..

..     Φτιάχ' το σε παρακαλώ.

.. το μέσα κάδρο

 

Χρόνια πολλά κι εύχομαι ότι εύχεσαι.

μόνο μια νύχτα ακόμα

 

Ζωή- ψυχή- πληγή, ένα. Είμαι ζωντανή έτσι, όσο κι αν φαίνεται το αντίθετο. Ζυγίζω τον ηλεκτρισμό, πολύτιμα πράγματα γεμάτα λεπτομέρειες. Περνάν κάποιοι συμβατοί δότες. Τους κοιτώ και  βλέπω σκοτωμένους φίλους μου. Ευχαριστώ, είμαι εντάξει. Μου χαμογελάνε, με χαϊδεύουν στο σημάδι μου. Όσο και να με τρώει είπα δεν χρειάζομαι καμία βοήθεια για να το ξύσω. Φευγάτε όλοι από δω. Μια μέρα θα γίνω καινούρια, το ξέρω το δρομολόγιο της πληγής μου. Θα απογοητευτώ, θα πέσω με φόρα στον ανώνυμο σορό, θα συρθώ και θα βγω, θα τρέξω στην πιο ωραία μαμά μου. Είναι μια διαδικασία που την πρώτη φορά μου πήρε κάποια χρόνια αλλά τώρα μπορώ και την κάνω μέσα μου μόλις σε μια στιγμή, όλη, με ένα ιλιγγιώδες πέρασμα συναισθημάτων, λευκό στον ιριδισμό. Είπαμε τέλος, η μαμά είναι η Σελήνη, τα ξεκαθαρίσαμε αυτά. Κι ας το γαμώτο.  Άσε το γαμώτο κάτω τώρα! Το αφήνω      μα μου έχει κάψει τα χέρια και δεν μπορώ να πιάσω τίποτα. Κάποτε κι αυτή τη διαδικασία θα την περνώ στο λεπτό. Θα είναι μια διαδικασία πολύ εξειδικευμένη που δεν θα με σκοτώνει. Έχω μέσα σου διαλυθεί. Κάποτε θα γίνουμε πάλι νερό και λάδι. Το ξέρω. Είσαι μπροστά. Πάντα σε βλέπω μπροστά. Ακόμα κι όταν ουρλίαζω και καίω τους μυς μου και για λίγο σε προσπερνάω. Πέφτω κάτω ξερή. Στο στρατό μας το είπανε, όσους φοβάστε λέει να τους βάζετε μπροστά. Το ξέρω, ότι και να κάνω για να πετύχω θα δουλεύω γι’ αυτό που μισώ. Τίποτα δε θα κάνω. Μόνο για την ψυχή μου, ότι μου πεις. Θέλει να ακούει τα τραγούδια σου. Εγώ βασανίζομαι γιατί είμαι σε φάση που δεν πρέπει να ακούω ελληνικά. -Ούτε καν ιταλικά ή γαλλικά.- Όλα μέσα σου με διαλύουν. Κλαίω χωρίς δάκρυα, μόνο τη θολούρα τους μου επιτρέπω. Άστο. Τα ανατινάζω τα φράγματα μυστικά. Μόλις εκτελούνται πρέπει να καίγονται τα χαρτιά. Μου το είπανε κι αυτό στο στρατό. Πάλι πάλι ο στρατός!       Από πότε είχα σκεφτεί να λιποτακτήσω; Σκέφτομαι σοβαρά να λιποτακτώ. Να ζω ελεύθερη ε! Αχ. Πόνε δε νομίζω να είσαι εσύ που παίζεις παιχνίδι! Αυτό προσπαθώ. Να να τον περνάω από την γενική ροή ως έναν λευκό θόρυβο και στην νιρβάνα μου να τον σβήνω. Τραγουδάκια στο background. Δεν έχω ανάγκη κανένανε . Έχω λιποτακτήσει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η μάνα μου είναι η Σελήνη κι ο Ήλιος ο πατέρας μου. Θα βγω απ’ το δάσος. Εδώ είναι όλοι εχθροί, ακόμα και αποδείξεως του εναντίου.    Στον ουρανό άλλα. Στην θάλασσα άλλα. Στα λιβάδια μου άλλα. Στη δρακόλιμνη άλλα.       Θεε μου, πάνω στο σύννεφο που κάθεσαι και κάνεις νιρβάνα, σα τη Μπλανς κι εσύ, φύσα τον καπνό σου στα μάτια μου και χάρισέ με κάπου.        Άντε, τελείωνε όμως!  Σου δίνω μόνο μια νύχτα ακόμα.                   

 

Κάθομαι στη θέση δίπλα σου. Το μπράτσο μου ακουμπάει στο μπράτσο σου. Ο μηρός σου στον δικό μου. Τα γόνατα σχεδόν πονάνε από την μεταξύ τους πίεση. Η γάμπα μου στην δικιά σου. Οι αστράγαλοι μας ίσα που αγγίζονται και τα μισά από τα εξωτερικά πέλματά μας.

Κοιτάω μπροστά και τα χέρια μου κρέμονται λυμένα και σαν μόλις να έχουν αφήσει να τους γλιστρήσουν τα αργύρια.

Κοιτάω μπροστά μα παθαίνω βολβοστροφή. Και με μια γερακίσια ορμή το βλέμμα μου πέφτει στα χέρια σου που είναι λίγο σφιγμένα. Περνάει ξυστά και σηκώνεται και ξαναπέφτει στη χαραμάδα του παντελονιού σου. Ώσπου με μια δύναμη συντριβής πέφτει στο πρώτο κουμπί από το πουκάμισό σου.  Λοξή. Ξυράφι και κόβει τις κλωστές του. Λαστιχάκι που κόπηκε και με τσιμπάει σα μαστίγιο στην επιστροφή.

 Γέρνω το κεφάλι μου κι εσύ το δικό σου. Συναντιόνται τα κρανία μας για ένα φιλί. Κοιτάω μπροστά και σε βλέπω δίπλα μου που κοιτάς έξω απ΄ το παράθυρο.

Κοιτιόμαστε γιατί φτάσαμε μάλλον.

Θέλω να περπατάμε σα να χορεύουμε στην βροχή. Να σου κόβω λουλούδια στον δρόμο και να στα δίνω δαγκωμένα και στραπατσαρισμένα με το ύφος του σκύλου σου.

Παίρνεις το επιστημονικό σου και μου μιλάς, απ’ την ομορφιά  ξεχνάς τι ήθελες να πεις και γλυκαίνεις και  χάνεσαι. Όπως παράξενα συμπιεζόμαστε για να διαβούμε τα στενά περάσματα της απεραντοσύνης μας.

Σου ζητώ να βρούμε ένα μέρος κάπου να ξεκουραστούμε ..             ξέρεις τι εννοώ.     

Θα σκοτωθώ

 

Η Σελήνη είναι η μάνα μου

και ο Ήλιος ο πατέρας μου.

Όπου και να' σαι σε φιλώ.

Κλείνω τα μάτια κι είναι γλυκό

   τα ανοίγω κι αγριεύει.

Απάνω σου θα σκοτωθώ.

-Αλήθεια όμως ξέρεις να δίνεις 

τόσο ωραία χαστούκια    

που δε μου το έχει κάνει κανείς.-

Ασυγχώρητη-οι

 

Ας ξαναγίνονταν όλοι εγώ...

 

Είσαι εδώ; 

Είσαι ακόμα εδώ;

Εγώ που είμαι;

Τι είναι εδώ;

Ποιά είναι αυτή;

Αυτή ποιά είναι;

Αυτοί ποιοί είναι;

Ποιοί είναι αυτοί;

 

Ήθελα πάντα να κάνουμε κάτι μαζί. Μα ότι έχω κάνει το έχουμε κάνει μαζί. Ακόμα και τα παιδιά μου σου μοιάζουνε! Κι ότι έχεις κάνει το έχουμε κάνει μαζί. -Γιατί και σε μένα μοιάζουνε.- Με εμάς πρωταγωνιστές πάντα. Δε με νοιάζει που δεν φαίνομαι πουθενά… το όνομά μου δηλαδή είναι για μένα φορτίο, όχι άχρηστο, πως να το πω, δεν το χρειάζομαι. Δε θέλω να φαίνομαι έξω όπως είμαι μέσα, το ζω πιο μέσα έτσι, νιώθω τόσο μέσα που δεν ξεχωρίζω εγώ από το έργο. Αφού είμαι το έργο! Με τρελαίνει η διαδικασία. Πιάνεις το άπιαστο και λες πάρ’ το, δικό σου βλάκα μου, έτσι έγινε εκείνο που δεν… να  πάρ’ το τέλειο και κοίτα το τώρα έτσι σε μνημείο γαμάτο. Σκοτώνει η φάση. Αλλά…   μερικά δισεκατομμύρια αλλά… εξαργυρωμένα φιλιά .. τέλεια βλακεία. Πάει κι ανάποδα; Θες να κάψουμε κανένα μαζί; Πες μου;  Πες μου πως δεν είναι το να με φτύνεις η μόνη ικανοποίηση που μπορώ να σου προσφέρω  .. πες μου.      Ανησυχώ.      Σου δίνω αν θες μέχρι και το όνομά μου... και το μέσα έξω αν θες .. μόνο για σένα να στο κάνω ένα θέλω.      

Ο Αντώνης

 

Τα τελευταία πέντε έξι χρόνια δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον Αντώνη. Δεν είναι καθόλου εύκολος τύπος, μπορεί και λέει όχι μέχρι και στον θεό. Είναι τρελός, εκρηκτικός, αυθόρμητος και παρορμητικός όσο κι εγώ κι όταν μιλάμε σχεδόν σε κάθε πρόταση λέμε δυο λέξεις ο ένας δυο ο άλλος και βγαίνουν απίστευτα πράγματα. Μόνο όταν μου λέει ιστορίες από την show biz κάθομαι αμίλητη και τον ακούω. Έχει ζήσει πολύ χοντρές φάσεις και όλη τη σκοτεινή πλευρά από πολύ μέσα. Έχει λάμψει όμως κι είναι ένα αστέρι που ξεκίνησε πραγματικά από το πουθενά και έφτασε στην κορυφή. Δεν είναι τόσο τα θέατρα και η τηλεόραση όσο τα μπουζούκια περισσότερο. Ο Αντώνης μου έμαθε πώς να στήνομαι να γατζώνομαι στο θέμα να το πιάνω γερά και να βάζω σε σειρά τα έργα. Μου έμαθε και να περπατάω με τους ώμους και να σταθεροποιούμαι σε ένα ύφος και στιλ. Και από ρυθμό τι να πω! Είναι από αυτά τα μαγικά πλάσματα που όταν μπαίνεις στο πεδίο τους σου ανοίγουν δυνατότητες που λες πως γίνεται αυτό! Ας πούμε σε έναν "χορό" σε κάνουν κι εσένα σα να σε άγγιζει  η χάρη και να μεταμορφώνεσαι. Κι ένα άλλο μαγικό που συμβαίνει με τον Αντώνη είναι όταν διορθώνουμε ποιήματά μου. Σηκώνεται όρθιος με σχεδόν κλειστά μάτια και πάλλεται και βρίσκει έτσι με τη μία τα σημεία που θέλουν κι άλλη δουλειά, τα χωρίσματα και τις παύσεις και με βοηθάει να δω ποιήματα που είναι καλά που εγώ συνήθως είμαι πολύ αυστηρή, ή ανασφαλής πέσ'το ναι, με κάποια τα πιο μπιτ συνήθως που δεν μπαίνουν τόσο σε κλασικά κριτήρια για να τα δω κάπως ως τρίτος κι εγώ. Είναι πολλά αυτά κι έχουμε πει να κάτσουμε να τα διορθώσουμε να βγούνε. Με μπριζώνει και γουστάρω και με πιστεύει και τρελαίνομαι! Είναι πολύ στυγνός με τους ανθρώπους και έχει αίσθημα δικαιοσύνης παλαιϊκό, να το πω φυσική ηθική, την αρετή της αυτοδικίας κι αυτός, δεν αφήνει τίποτα να πέσει έτσι. Ούτε δίνει τίποτα έτσι. Με έχει βοηθήσει πολύ στην συνοχή του χαρακτήρα μου. Τον αγκαλιάζω και γίνεται μασίφ η ψυχή μου. Πυροβολάμε! Θέλω να στον γνωρίσω. Αλλά δε θέλει να ακούει για σένα γιατί με έχει δει σε τρελά χάλια. Και μου λέει "εσύ γράφεις καλύτερα από αυτή" ! Χαχα, με παρηγορεί έτσι αλλά... είναι και μέρες που λέει "πολύ ωραίο αυτό, την καριόλα..." χαχα! Και τσαντίζομαι που μιλάει έτσι. Είναι πολύ παραστατικός. Εγώ συνήθως στην φαντασία μου φτιάχνω πράγματα που δεν χωράνε, δεν γίνεται να μπουν σε σκηνή. Ο Αντώνης είναι τέρμα φόκους στο τι μπορεί να παιχτεί στη σκηνή και με έχει προσγειώσει κι εμένα αρκετά. Βλέπει τα πάντα, περνάει ακτίνες Χ και με κάνει να βλέπω κι εγώ κάποιες ώρες γύρω μου εξαιτίας του. Δε θυμάμαι άλλον να κατάφερα κάτι τέτοιο μαζί του. Το βλέπω για πολύ μαζω διαστροφή αυτό και για λίγο μπορώ να το απολαύσω νιώθοντας περισσότερο άνθρωπος. Αν δεν ήμασταν τόσο περήφανοι, εύθικτοι και απαζάρευτοι... θα παίζαμε σίγουρα κάπου τώρα και με μεγάλη επιτυχία. Γιατί όταν "ανεβαίνουμε" στη σκηνή σκοτώνουμε και ξεχνάμε να κατέβουμε. Θέλω να παιχτούν τα έργα. Δε θέλω να θυμάμαι ότι δεν ήρθες στο έργο που ήταν στην ουσία αυτό που μας έδεσε. Και τα είπε μέχρι εκεί όλα. Ένας χρόνος δουλειά κι από την μεριά μου ήταν όλα για σένα. Είναι είναι είναι... πολύ ανηφόρα. Που την πάμε χορεύοντας. 

You can't write if you can't relate ... And my time is a piece of wax falling on a termite...

Η Τάρα

 

Η Τάρα είναι κι αυτό ένα σκυλί που μιλάει, όπως ήταν η μάνα της που κάναμε ολόκληρες συζητήσεις και μου έλεγε πράγματα και βγάζαμε ιδέες. Όταν την χάσαμε η Τάρα ήταν πέντε μηνών και έπαθε κατάθλιψη και δεν έτρωγε και την έσωσα με βραστό κοτόπουλο κι αγάπη. Δεν έχει λουρί και η πόρτα είναι την περισότερη ώρα ανοιχτή αλλά δε φεύγει. Μόνο με πάει μέχρι την άσφαλτο όταν φεύγω και με περιμένει να γυρίσω συνήθως στην εκκλησία κάτω αν έχω αργήσει κι όταν φτάνω και την χαϊδεύω αναστενάζει και χαίρεται σα μικρό παιδί. Από κάτι τέτοια κολλάνε οι άνθρωποι συναισθηματικά με τα σκυλιά. Ποιος άνθρωπος το κάνει αυτό για κανέναν. Όταν δουλεύω στο χωράφι έρχεται μαζί μου και κάνουμε παρέα. Εγώ δεν κάνω κάτι άλλο γι'αυτή, μόνο την ταΐζω κάθε μεσημέρι όταν τρώω κι εγώ και τα παιδιά και τις δίνω τα φάρμακά που έχει ανάγκη για παράσιτα κτλ. Είναι περίεργο σκυλί, της αρέσει να ανεβαίνει και να κάθεται με τις γάτες πάνω στα κεραμύδια. Από τότε που μίναμε μόνοι μας στο σπίτι περνάμε και καλύτερα και μου φαίνεται έχει πάρει  λίγα κιλάκια. Την προηγούμενη εβδομάδα είχε περίοδο και μου κουβάλισε του κόσμου τα σκυλιά. Πρέπει τις επόμενες μέρες να πάω να τη στιρώσω επιγόντως. Θα το κάνω σε ζώο πρώτη φορά. Αλλά δεν θέλω να τρέχω με κουτάβια πάλι. Θέλω να στη γνωρίσω. Γαβγίζει και την βλέπουν και αγριεύονται. Είναι κι ολόκληρη αρκούδα  βλέπεις!

Απογευματινός ουρανός

Όπως γέρνω στο χαρτί και μια κοιτώ τον ουρανό και μια αυτό, τόσο που να ζαλίζομαι και λίγο, είναι σα να 'μαι σε ένα παγκάκι στον πεζόδρομο για τον Κεραμικό. Εκεί δηλαδή που ονειρεύτηκα παλιά το πρώτο ραντεβού μας και σε περιμένω. Κι είμαι έτσι μια στο χαρτί και μια στον ουρανό γιατί από την αγωνία μου δε μπορώ πουθενά αλλού να κοιτάζω. Γι' αυτό εμφανίζεσαι και τόσο άξαφνα κι είσαι για μένα κάτι ωραιότερο από τον ουρανό κι ακόμα πιο ζαλιστικό, απέραντο, λαμπρό... μωρό μου. Αυτό το σύννεφο που βλέπω είσαι εσύ! Και σταματώ όλους τους ανέμους για να μη διαλυθείς. Και πετώ και σε πιάνω ..

 

Ο Ηρακλής στην κρουαζιέρα!

Βασανισμός ζώου (;) no2

 

Μάντεψε τι έχω στο καλάθι μου!

Φρούτα; ΟΧΙ...

Τα γατάκια μας!      Ωχ

Πω! Ζηλεύει κι η Τάρα!

Και το φεγγάρι γεμίζει ανελέητο.

Ανέκδοτα

 

*Είναι ένας πειραιώτης από αυτούς τους μάγκες που στο σπίτι τους είναι κότες. Κανονίζει η γυναίκα του πάνε στο Λονδίνο διακοπές μπαίνουνε σε ένα ταξί και τους λέει η ταξιτζού, where are you from? , we are from Greece απαντάει η γυναίκα. Τι είπε τη ρωτάει, από που είμαστε και είπα από την Ελλάδα. What is your location ξαναρωτά, we are from Pireus, τι σε ρώτησε λέει, από ποια περιοχή και της είπα απ' τον Πειραιά. Oh at Pireus i had the worst fucking in my life, λέει η ταξιτζού. Τι σου είπε της λέει;    Ότι σε ξέρει...

*Είναι στον πόλεμο και συναντάει ένας νεαρός μια καλόγρια και της λέει, κρύψε με κάτω απ' το ράσο σου. Τον κρύβει, περνάν οι στρατωνόμοι τη ρωτάνε μην είδε κανα νεαρό, όχι τους λέει. Φεύγουνε βγαίνει, ευχαριστώ ηγουμένη. Να σαι καλά του λέει, πάει να φύγει, γυρίζει της λέει, ηγουμένη έχετε πολύ γυμνασμένα πόδια. Και του απαντάει αν κοίταγες και πιο πάνω... θα έβλεπες και κάτι άλλο... γιατί ούτε κι εγώ δε θέλω να πάω στον πόλεμο...

Ένα.

 

Είχαμε πάει κάπου και άρχισε να μιλά με κάποιον κι όπως δεν κοίταζε έφυγα. Μιλούσε όπως μιλάμε όλοι με τους ανθρώπους κι εγώ... ε να μωρέ μου έτυχε κάτι κι έφυγα. Με πήρε αμέσως μετά από λίγο τηλέφωνο αλλά δε το σήκωσα, κάτι μου έτυχε είπαμε. Δεν ήμουν για να πάρω τηλέφωνο πίσω. Ανθρώποι είμαστε και κάτι μας τυχαίνει κι εσείς ανθρώποι και αποροφιέστε σε ομιλίες με τους ανθρώπους.     Άκου, δε θα αφήσω το χέρι σου ούτε λεπτό αλλά με οποιονδήποτε κι αν μιλάς θέλω να με έχεις στην αγκαλιά σου. Ειδικά τότε .. όπως σε έχω κι εγώ.  Έπρεπε να σου το πω. Αλλά δε λέγονται κι ούτε γίνονται έτσι εύκολα αυτά τα πράγματα από ελεύθερους ανθρώπους. 

Ξεκάθαρο χάος

(Βάλε κανα "γλυκό" τραγουδάκι .. έτσι σιγανό και βαθύ, να τα χώνει όμως και λίγο σε κάποια φάση και πάλι να τρεμοπαίζει και να σφάζει με "δοξαριές", να πνίγεται η φωνή  σαν "σύριγξ" στο φινάλε να κάνει μια παύση και να συνεχίζει όπως άρχισε, ξέρεις εσύ .. )

Ξέρεις είναι και λίγο δύσκολο να πεις να είναι καλά η αγάπη μου όπου κι αν είναι με αγάπη να το πεις πως θα έχεις εσύ την αγάπη σου στον ουρανό και εντάξει που τα έφερε έτσι η ζωή. Να νιώθεις την πνευματικότητα και να μπαίνεις στα σύμπαντα και τις άλλες ζωές για να συναντιέσαι και να κάνεις αυτό που αγαπάς κι αγαπά, μαζί. Είναι δύσκολο γιατί έρχεται η ζωή και σε περιπαίζει. Σε λέει κακομοίρη κι ανίκανο να ηρεμίσεις και να πατήσεις όλος σ' αυτό το χώμα. Σε λέει τρελό και χαμένο. Κι είναι να την πιάνεις από τα μαλλιά και να της λες, σε μένα μιλάς...   -όχι 'ντάξει, είπα συγνώμη, βγήκα απ' τα ρούχα μου, τώρα έχω βελτιωθεί λίγο-. Να πρέπει να βρεις έναν τρόπο της προκοπής. Να προσανατολίζεσαι διαρκώς και να συνεχίζεις. Θα μου πεις τι κόλλημα έ. 

Τα γιατί και τα διότι είναι δικά μας και δικά Του. Να μην μπορείς με κανέναν άλλο να μιλήσεις! Να μη μπορείς με κανέναν να μιλήσεις. Τα γιατί και τα διότι που σ'αγαπώ. Κι αυτό είναι κάτι που εμένα τουλάχιστον με ξεπερνά. Και το πιο γαμώτο από όλα είναι οι κάτι ασύλληπτες στιγμές με το χαρτί και το στιλό, τι έγινε εκεί; .. το άκουσες κι εσύ;  

 Ας μιλήσω για τα δικά μου. Θυμάμαι από τι δικό σου ξεκίνησα εκείνη την "ώρα" που ξαναμπήκα στην σπηλιά μου "τόσο αργά". Και μπορώ και μπαινοβγαίνω. Πέρασα χρόνια πάνω σε μια μελέτη. Πολύ δύσκολα χρόνια, πιο δύσκολα από τα τωρινά. Έχω μια δύστροπη περιφάνεια και απαγορεύεται να με λυπηθούνε. Καταλαβέ με. Έχω καταλάβει κάποια πράγματα για σένα και όσο τα βάζω κάτω όλα τα δικά σου και τα δικά μου μαζί παθαίνω χάος κι αχάνια, πάω να σκεφτώ και καίγεται η ασφάλεια. "Θέλει μεγαλήτερη". Έβαλα κατοστάρα, έσκαψα γείωση δωδεκάπλευρο ισοσκελές με ουρά, ασήκωτη. Κάτι ώρες σκοτεινιάζει όλη η Γη. Και η σελήνη και ο Άρης και η Αφροδίτη. Αφού τα ξέρεις μωρό μου. Εγώ δέκα πίσω να κάνω, να πάρω φόρα και μαζί πετάμε. Παναγίτσα να κάθομαι. Να σου δώσω τους διακόπτες μου να παίξεις όσο θες, στα μάτια να σε κοιτάω και να σου λέω τι θες. Δεν ήξερα μάτια μου, μπερδεύτηκα από τη ζήλεια μου. Έχω σωφρονιστεί όμως. Πιστεύω. Γιατί το είδα πως υπάρχω μόνο όταν πιστεύω.      Και δε πίνω πολύ, μόνο σφραγισμένα. Ούτε μαγκιές ούτε τραχτέρια ούτε τίποτα. Είμαι για σένα. Τώρα, αν με θες ..

Στο θέμα μας

 

Έφτιαξα κάποια έργα και κάποια παρουσιάστηκαν. Σε αυτά έδωσα τον εαυτό μου, όχι για να παρουσιαστεί κάτι ιδεατό ή και διαφορετικό από αυτό που είμαι και βιώνω, αλλά ακριβώς αυτό που είναι και βιώνεται και κυριαρχεί μέσα μου. Έστω ως ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις που εναλλάσονται από ειδικά και γενικά "πλάνα" ώστε να γίνει η αποτύπωση. Είναι βέβαιο πως θα μπορούσα να ασχοληθώ με άλλα θέματα, αλλά δεν βρίσκω ενδιαφέρον και λόγο έκφρασης σε κάτι διάφορο από αυτό που είμαι και μου συμβαίνει. Για μένα η τέχνη και η ζωή είναι αδιαχώριστες, όσο ζω, δημιουργώ και εκφράζομαι.   Δεν ψάχνω το θέμα γύρω μου, το θέμα κυριαρχεί στο μέσα μου και εκφράζεται σε φυσικό χρόνο. Το θέμα μου είναι διαχρονικό, αλλά εκτιλήσεται στο σήμερα. Μπορεί να πατάει σε μια ιστορική αναδρομή ή σε ένα ή και περισσότερα σκηνικά, αλλά αυτά ως περιγραφή της ίδιας της στιγμής όπως τα εμπεριέχει. 

Μπορεί να συναντιέται με ανάλογες ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις άλλων ανθρώπων και δημιουργών ως σημεία επαφής με την συμπάσχουσα προσωπικότητα ή ατομικότητα. Σημεία ταύτισης ή συνάντησης της μοναξιάς μου με την μοναξιά ενός άλλου ανθρώπου. Η μοναξιά εδώ ξεκινά ως μοναδικότητα και καταλήγει ως αξία πάνω στον κοινό τόπο. Μοναδική ως προς το σημείο. Με την αξία την αλληλοσυμπληρωματική ως προς τη θέαση και τη βίωση του κοινού τόπου. 

Τί νέο μπορεί αυτό να μας φαίρνει; Είναι προϊόν συνδιασμού ή αποκάληψη κάποιας αφαίρεσης; Είναι ακόμα ένα παράδειγμα, μια παραλλαγή της αιώνιας ερώτησης και μια προσέγγιση της κβαντικής συναίσθησης της ολικής διατύπωσης και απάντησής της; Είναι η διαδικασία μέσα από την οποία απελευθερώνεται ο άνθρωπος από την μοναξιά του και παρήσταται ικανός να συμβιώσει τον τόπο και να ικανοποιηθεί από αυτό; 

Το έργο ξεκινά με τον δημιουργό να συλλαμβάνανει και να ακολουθεί κάποια βήματα. Σε εμένα συνήθως είναι τα αρχαιτυπικά 3-5-7 και 9 -12. Αυτά αποτελούν έναν βασικό βηματισμό που δεν είναι απαραίτητα και καθόλου αυστηρά επαναλλαμβανόμενος ή ο ίδιος. Πολλές φορές η ένταση προκαλεί κάποιο "θαυμαστό λάθος" μέσα στο αυτόματο μέτρημα και "ανθίζει" ως αποτέλεσμα. Παύσεις ή άρσεις που προκαλούνται από την ένταση και την έκταση παράγουν επίσεις αποτέλεσμα που φαίνεται να ξεπερνάει αλλά και να ενέχει την αρμονία του βηματισμού που γίνεται πέταγμα. Την κρίσημη ώρα εκείνη η μετάβαση φαίνεται ως ένα "φινάλε" , ωστόσο πρόκειται για μια άλλη συνθήκη που με καλεί να την αντέξω και να επαναλλάβω το ακριβώς μεταβατικό μέτρο, εξελικτικά όμως προς την φορά που σαν κι από μόνο του έφυγε. Η σχηματική παράσταση της "μικτής" μεταβατικής "ώρας" αυτής μοιάζει πολύ με τον παλμικό κυματισμό και τα "μάκρο" μοτίβα της φυσικής κίνησης των στρωμάτων του αέρα. 

 

Ο Αλγόριθμος είναι κάτι σαν την επιστήμη του ορισμού των τύπων των συμπτώσεων. Το ξέρω γιατί είναι πρώτη μου ξαδέρφη αυτή που έβγαλε την τελευταία φόρμουλα που τον έκανε από τόσο άλλο τόσο και έχει φάει το καρότο ότι βοηθάει να φτιάξουνε ένα τσιπ για τους παραπληγικούς που θα περπατάνε. Εγώ είμαι ρομαντική, δε πιστεύω πως ο αλγόριθμος έχει νικήσει την ανθρώπινη νοημοσύνη γιατί υπάρχουν παράμετροι που δεν έχουν ερευνηθεί και δεν καλύπτονται έτσι, λέω γω τώρα και ουδεμίαν αντίρηση. Αν τελικά όμως έχω κι εγώ παραμυθιαστεί από συμπτώσεις .. η Δήμητρα που είναι καψούρα με τις μαθηματικές αποδείξεις σε λίγα χρόνια θα έχει κάνει κι άλλο άλλο τόσο τον αλγόριθμο και θα πιάνει σταθερά ένα ποσοστό του απείρου στα σίγουρα. Όταν εγώ πιάνω σκέτο το κεφάλι μου και λέω ωχ ..  πώς το έπαθα από τον αλγόριθμο μάγκες!

Ο Μπάνυ

 

Είναι φορές που τα τελευταία δυο χρόνια, μετά από αυτό που μου συνέβη, θυμάμαι πιο συχνά τον Μπάνυ. Τον φίλο μου τον παιδικό από το δημοτικό μέχρι που τελειώσαμε το σχολείο, μέχρι και λίγα χρόνια αργότερα που μας ένωνε το κοινό μυστικό ότι πίναμε ντρόγκια. Ο Γρηγόρης είναι χωρίς υπερβολές δυο μέτρα παλικάρι με ένα τεράστιο κεφάλι, μελαχρινός με λεπτά και σφιχτά χαρακτηριστικά, αράπικα μάτια, γερακίσια μανιάτικη μύτη, νευρώδης και από κατασκευής μυώδης. Σουλούπι γενικώς τρομακτικό και μαζί αστείο. Από μυαλό δεν έλεγε και τίποτα, αντικοινωνικός, μπαχαλάκιας με ευαισθησίες. Δεν είχε αναπτύξει ουσιαστικά κανένα άλλο ενδιαφέρον εκτός από το hip hop, την αλητεία την αντίδραση και τα ναρκωτικά. Ήταν όμως πάντα εκεί να υπερασπιστεί, να μοιραστεί, πιστος να πάει και να ‘ρθεί, να κάτσει κάπως ντροπαλός και αμίλητος κάπου εκεί δίπλα. Θυμάμαι που ήταν εύζωνας και παράταγε τη σκοπιά κι έμπαινε κι έσπαγε για να πιεί μες το φυλάκιο και που με είχε βάλει κι εμένα στο στρατόπεδο πίσω από το σύνταγμα ο αθεόφοβος να πιούμε μια μέρα. Μετά από τότε ήταν που μου έστειλε δυο μηνύματα που μου έλεγε πως με είχε ερωτευτεί. Τότε ένιωσα κάτι σαν προδοσία, έναν πόνο αφόρητο αδικία που έχασα τον φίλο μου που είχα από παιδί. Αιωνόβιο γιαούρτι που λέμε. Κι ύστερα πήρε δυο φορές τηλέφωνο βρεθήκαμε κι άλλες δυο τυχαία, έκανα σα να μη μου το είχε πει αλλά κι ούτε μπορούσα να είμαι όπως πριν απτική και άνετη μαζί του. Σπάσαμε, χάθηκε τελείως κι από την πόλη, είχε κι αλλού ρίζες, μπάτσος ήτανε ο πατέρας του εδώ. Ούτε ξέρω που είναι κι αν ζει ο Μπάνυ    Πάνε κοντά είκοσι χρόνια.    Ίσως κάπως κι έτσι ... επιθυμία ανεπιθύμητη ... δεν το θέλαμε.      Καταλαβαίνω.   

Η Φοίβη

 

Ο Μπαμπής είναι περίεργος τυπάς. Είναι από αρχοντική οικογένεια από αυτούς τους πέντε που την εποχή της σταφίδας εδώ σέλωναν τ' άλογο με χρυσή σέλα και διασκέδαζαν στο Παρίσι. Ο Γιάννης έχει τέσσερα σπίτια παρατημένα και ζει ρεμπέτικα κυρίως ως μαέστρος κιθαρωδός. Τον γνώρισα έξω παλιά όταν ήταν περιζήτητος γαμπρός και λαϊκή -και όχι μόνο- τοπική φίρμα. Όμορφος και λαμπερός. Είναι και γυμναστής-φυσιοθεραπευτής εκ Γιουκοσλαβλιας όταν ήταν ακόμα το καθεστώς. Ορφανός από πολύ νωρίς, από μάνα στην εφηβεία κι από πατέρα μετά από λίγο.

 Συναντιόμασταν όμως πιο κοντινά στο "άντρο της επαναστατικής φιλοσοφίας και τέχνης" στου μακαρίτη του "δάσκαλού" μας του Βέργου. Ερχόταν πάντα με την τσαντούλα του να συμβάλει κάτι στο τραπέζι της παρέας, με την κιθάρα και πολύ συχνά με το μπλοκ που σκιτσάρει και ζωγραφίζει. Τα θέματα των συζητήσεών μας πάντα της ριζικής αμφισβήτησης και της μεταφυσικής. Ευγενής κι ολιγόλογος. Πολύ στιγνός με την κακία των ανθρώπων και αξιακά σταθερός. Κράτησε η φιλία μας και έχει πάντα το δικό του κρεβάτι στο σπίτι μου, γίναμε οικογένεια και του έδωσα να βαφτίσει με την Καλοχαιρέτα το μικρό μου. Πριν λίγα χρόνια ήρθε με ένα τετραπληγικό σκυλί από τροχαίο στην αγκαλιά του που του το έδωσαν για ανάρρωση. Ήταν τόσο παράλητο που έπρεπε να το κρατάει και να το πιέζει κάπως ειδικά για να κάνει την ανάγκη του το σκυλί, λέγεται Φοίβη κι είναι αυτό που συνήθως παίρνω στα βίντεο όταν παίζει ο Μπαμπής με την ορχήστρα. Μου είχε δημιουργηθεί μεγάλη εσωτερική ερώτηση πως έμπλεξε έτσι ο Γιάννης που είναι τόσο ανεξάρτητος κι αέρινος τύπος.

 Η Φοίβη από την αγάπη μισοσυνήλθε και γυαλίζει με τα χρόνια και τις φυσιοθεραπείες εξυπηρετεί μόνη της τις ανάγκες της αλλά έμειναν τελείως παράλητα τα πίσω της πόδια. Σιγά σιγά κατάλαβα. Καταλαβαίνω. Τί είναι αγάπη και που και πώς αξίζει να δίνεται. 

 

"δεν είναι για σένα αυτή"

 

Όλοι οι ανθρώποι είναι το ζόρι που τους κάνει.

Συνειδητοποιημένα

Περνάω από όλη την γκάμα των συναισθημάτων.

 

Και ξέρω γιατί μου συμβαίνει.

Δεν μπορεί να κάνουμε εμείς οι ίδιοι τόσο άδικη την ζωή! Δε μπορεί ..

 Είναι μέρες που θέλω να καταλαβαίνω τους  ανθρώπους καλύτερα. Ότι και να έχει περάσει κανείς έρχεται η στιγμή που ηθελημένα ή αθέλητα επιστρέφει σε μια κατάσταση "μηχανική". Σαν παρατηρητής στην αρχή κι ίσως σιγά σιγά ξαναρχήσει κάτι πιο ενεργά με καινούρια πίστη και θέληση. Είναι μια διαδικασία συμφιλίωσης με τον εαυτό κι αυτό. Τον μαλάκα, τον αποτυχημένο, τον επιτυχημένο σε κάποιους τομείς, τον πιο δυνατό. Κάποια μέρα θα ξυπνήσω χωρίς δάκρια και ορμές. Κάποια μέρα θα ξυπνήσω με μνήμες θαμένες και θα είναι καινούρια λουλούδια φυτρωμένα πάνω τους που δεν αφήνω κανέναν να μου τα πατήσει. Νιώθω καλά με το πάρε δώσε το ανθρώπινο κι ακόμα καλύτερα με το μεγαλείο και την αλήθεια της φύσης. Αύριο έχει τα γενέθλιά του ο Ηρακλής. Τους έχω υποσχεθεί κρουαζιέρα και πρέπει σήμερα να ετοιμάσουμε τα εκδρομικά μας να πάμε το πρωί στην Μεθώνη για το καραβάκι για τη Σαπιένζα. Η μικρή έσκασε το πρώτο της μεγάλο δόντι και δεν υπάρχει άνθρωπος ή ζώο που να μην ερωτεύεται αυτό το παιδί, παίρνει κεφάλια! Ο Ηρακλής πηδάει βουτιές από το ψηλώτερο σημείο στον μόλο! Και μπορεί και καταδύεται τέσσερα μέτρα! Έχει τόσο ενδιαφέρον για γνώσεις που ήδη το βλέπω πως έχει  περάσει στην πνευματική κορυφογραμμή, με τρομάζει η μνήμη αυτού του παιδιού! Είναι πανέμορφα τα παιδιά. Κι ο ήλιος κι ο ορίζοντας και το φεγγάρι κι η θάλασσα. Έχουμε μια όμορφη και ήσυχη "ρουτίνα". Δεν έχω τώρα ενδιαφέρον να δώσω τέχνη, ούτε να τρέξω για να μπω μπροστά στον αγώνα. Έτσι κι αλλιώς ο αγώνας ο ουσιαστικός είναι προσωπικός. Μπήκα πολύ βαθιά το προηγούμενο διάστημα και είδα πράγματα που μόνο στο μυθιστόρημα είναι να τα λέω. Και αυτό είναι κάτι που θα ήθελα πραγματικά κι είναι στο χέρι μου να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί οι εξελήξεις τρέχουν ραγδαία και θα ήθελα να προλάβω να βγει προφυτικό και διαφωτιστηκό. Τα ποιήματα τα έδωσα στον Χρονά κι ίσως να βγουν το φθινόπωρο. Είναι αξιόλογο έργο και το πιστεύω γιατί έχω δώσει ζωή γι' αυτό. Είμαι εντάξει με ότι αφορά το έργο, νιώθω καλά. Γενικά νιώθω καλά με τον βαθύτερο εαυτό μου, ξέρω τις παραξενιές του και τις θαυμάζω όσα κι αν έχω τραβήξει μαζί του. Σ'αγαπάει πολύ, πεθαίνει και σκοτώνει για σένα. Τον ζηλεύω ώρες ώρες κι ας μην τον κάνει κανείς καλά κι όλο σε μπελάδες με βάζει και με παίρνει και φεύγουμε πάντα, τίποτα δεν του αρέσει. Μόνο την αγκαλιά σου σκέφτεται ωραία. Τέλος πάντων, θέλω να είσαι καλά. Όπως μπορείς. Και τίποτε δεν κακολογώ γιατί ξέρω στην τελική και σέβομαι και θαυμάζω και χαίρομαι την ψυχή σε αυτές τις συμπεριφορές. Θα τα καταφέρουμε. Εγώ δίνω μια πνευματική μάχη που αξιώθηκα να δώσω. Την σωματική την έχω ξαναδώσει και αποφεύγω και θα αποφύγω έτσι πολλά λάθη.     

Καλοκαίρια και χειμώνες

 

 

Θεε μου όμορφα που έδυσε απόψε το φεγγάρι! Δεν έχω ξαναδεί φεγγάρι να είναι τόσο κοντά στο χρώμα που μας αρέσει .

Πώς

 

Το παράξενο θα' ταν

 

Βασανισμός ζώου ( ; )

Για το τέλειο μαλλί!

Έφαγε πρώτα ένα καπάκι νερό στο κεφάλι

  

 Το εξήγησα ότι τα γατιά μισούν το νερό. Καλύτερα να το φτύσεις της είπα. Δεν το υπολογίζει ( ; )      Συνεχίζει να βρέχει τις παλάμες της και να πηγαίνει να το χτενίζει. Ο Κάφκα είναι! Και κάθεται. Τί να πεις .. τα λέει όλα το βλέμμα και η ουρά του. 

Το ίδιο 

Το βλέμμα 

Ωχ

Ταξίδι μου

 

Αγάπη μου,

Εύχομαι να είσαι καλά και να έχεις όμορφες, γεμάτες μέρες. Εγώ ντρέπομαι πάλι που γίνομαι  λιώμα και σου μιλάω. Με έχει εξοντώσει η "εμμονή" κι έχω πάρει τους δρόμους. Έχω μέρες να κοιμηθώ και να ξυπνήσω καλά, να κάνω την καλλισθενική μου και τις κλίμακες, να πάω στο δάσος τον περίπατό μου.  Κάποιες ώρες τα καταφέρνω και σε περνάω στο buckground. Τα απογεύματα συνέρχομαι και πάω θάλασσα. Θα τα καταφέρω. Είναι και δυο χαρτιά δυνατά αλλά δε τα βγάζω. Θα ήθελα να φύγουν όλα από πάνω μου, αλλά όχι και να τα πετάξω έτσι σε τέτοια κατάσταση που βρίσκομαι.. πώς γίναμε έτσι! "Η καλύτερή μου φίλη" !            Περιμένω οδηγίες.

 Σ' αγαπώ .. και μου λείπεις.      Περιμένω νέα σου.

Σε ονειρεύτηκα στα χόρτα ..

Υγ. Ναι, ξέρω, γράφεται με Α

Αλλά εγώ δεν έχω δόξα πατρί, ένα κούτελο καθαρό έχω... αυτά τα αίματα τι; περνάνε για ντεκόρ ε, δεν είναι ωραία;

 

Με έχει πυροβολίσει δυό φορές

.. στο δόξα πατρί και τις δύο.

Στο κλάσμα του δευτερολέπτου

και χάθηκε. 

Και δεν πρόλαβα καν να δω αν είχε κάποιο τρέμουλο, κάποια αναστολή στη φάση ..

Είναι επικίνδυνη._ Γι' αυτό τα έπινα πάλι. Γιατί είναι πλέον σίγουρο πως θα το ξανακάνει.

Είσαι το αυτόνομό μου σύστημα

 

Σου έχω πει πόσο μ' αρέσει το μούσι σου. Που από μυτερό γίνεται στρογγυλό και αφράτο.. και γέρνουνε πάνω μας τα δέντρα όταν στο πιάνω και το     με τρελαίνει το μούσι σου ..

Χάδι

Χάδι

Χάδι

Βρώμικο ανέκδοτο, για σεξουαλική παρενόχληση ( ! )

 

Είναι ο Σπερματούλης και ρωτάει κάθε μέρα το Θεό πότε θα γίνει άνθρωπος. Την τρίτη μέρα του λέει ο θεός ήρθε η μέρα που θα βρεθεί η γυναίκα με τον άντρα, εσύ θα τρέχεις θα τρέχεις κι όταν δεις κάτι στρογγυλό θα το ρωτήσεις αν είναι το ωάριο θα μπεις μέσα και θα τρέχετε μαζί. Τρέχει τρέχει τρέχει βρίσκει κάτι στογγυλό το ρωτάει, είσαι το ωάριο; ...όχι ο φρονιμήτης.

 

...

Πως να ζυγιάσω δυο καρδιές

στο ίδιο το καντάρι

Να δω ποιά είν' η ανάβαρη 

η μια από την άλλη.

                   Χ.Κ.

Καλό μήνα

 

Γυρνώ στην εμβριακή μου μνήμη και γίνομαι αμείλικτος.

Όχι μου απαντάει

 

Παναγιά μου, σε παρακαλώ.  Πες μου, κάνω κάτι άπρεπο τόσο καιρό;