Είναι μέρες που θέλω να καταλαβαίνω τους ανθρώπους καλύτερα. Ότι και να έχει περάσει κανείς έρχεται η στιγμή που ηθελημένα ή αθέλητα επιστρέφει σε μια κατάσταση "μηχανική". Σαν παρατηρητής στην αρχή κι ίσως σιγά σιγά ξαναρχήσει κάτι πιο ενεργά με καινούρια πίστη και θέληση. Είναι μια διαδικασία συμφιλίωσης με τον εαυτό κι αυτό. Τον μαλάκα, τον αποτυχημένο, τον επιτυχημένο σε κάποιους τομείς, τον πιο δυνατό. Κάποια μέρα θα ξυπνήσω χωρίς δάκρια και ορμές. Κάποια μέρα θα ξυπνήσω με μνήμες θαμένες και θα είναι καινούρια λουλούδια φυτρωμένα πάνω τους που δεν αφήνω κανέναν να μου τα πατήσει. Νιώθω καλά με το πάρε δώσε το ανθρώπινο κι ακόμα καλύτερα με το μεγαλείο και την αλήθεια της φύσης. Αύριο έχει τα γενέθλιά του ο Ηρακλής. Τους έχω υποσχεθεί κρουαζιέρα και πρέπει σήμερα να ετοιμάσουμε τα εκδρομικά μας να πάμε το πρωί στην Μεθώνη για το καραβάκι για τη Σαπιένζα. Η μικρή έσκασε το πρώτο της μεγάλο δόντι και δεν υπάρχει άνθρωπος ή ζώο που να μην ερωτεύεται αυτό το παιδί, παίρνει κεφάλια! Ο Ηρακλής πηδάει βουτιές από το ψηλώτερο σημείο στον μόλο! Και μπορεί και καταδύεται τέσσερα μέτρα! Έχει τόσο ενδιαφέρον για γνώσεις που ήδη το βλέπω πως έχει περάσει στην πνευματική κορυφογραμμή, με τρομάζει η μνήμη αυτού του παιδιού! Είναι πανέμορφα τα παιδιά. Κι ο ήλιος κι ο ορίζοντας και το φεγγάρι κι η θάλασσα. Έχουμε μια όμορφη και ήσυχη "ρουτίνα". Δεν έχω τώρα ενδιαφέρον να δώσω τέχνη, ούτε να τρέξω για να μπω μπροστά στον αγώνα. Έτσι κι αλλιώς ο αγώνας ο ουσιαστικός είναι προσωπικός. Μπήκα πολύ βαθιά το προηγούμενο διάστημα και είδα πράγματα που μόνο στο μυθιστόρημα είναι να τα λέω. Και αυτό είναι κάτι που θα ήθελα πραγματικά κι είναι στο χέρι μου να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί οι εξελήξεις τρέχουν ραγδαία και θα ήθελα να προλάβω να βγει προφυτικό και διαφωτιστηκό. Τα ποιήματα τα έδωσα στον Χρονά κι ίσως να βγουν το φθινόπωρο. Είναι αξιόλογο έργο και το πιστεύω γιατί έχω δώσει ζωή γι' αυτό. Είμαι εντάξει με ότι αφορά το έργο, νιώθω καλά. Γενικά νιώθω καλά με τον βαθύτερο εαυτό μου, ξέρω τις παραξενιές του και τις θαυμάζω όσα κι αν έχω τραβήξει μαζί του. Σ'αγαπάει πολύ, πεθαίνει και σκοτώνει για σένα. Τον ζηλεύω ώρες ώρες κι ας μην τον κάνει κανείς καλά κι όλο σε μπελάδες με βάζει και με παίρνει και φεύγουμε πάντα, τίποτα δεν του αρέσει. Μόνο την αγκαλιά σου σκέφτεται ωραία. Τέλος πάντων, θέλω να είσαι καλά. Όπως μπορείς. Και τίποτε δεν κακολογώ γιατί ξέρω στην τελική και σέβομαι και θαυμάζω και χαίρομαι την ψυχή σε αυτές τις συμπεριφορές. Θα τα καταφέρουμε. Εγώ δίνω μια πνευματική μάχη που αξιώθηκα να δώσω. Την σωματική την έχω ξαναδώσει και αποφεύγω και θα αποφύγω έτσι πολλά λάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή