Η Τάρα είναι κι αυτό ένα σκυλί που μιλάει, όπως ήταν η μάνα της που κάναμε ολόκληρες συζητήσεις και μου έλεγε πράγματα και βγάζαμε ιδέες. Όταν την χάσαμε η Τάρα ήταν πέντε μηνών και έπαθε κατάθλιψη και δεν έτρωγε και την έσωσα με βραστό κοτόπουλο κι αγάπη. Δεν έχει λουρί και η πόρτα είναι την περισότερη ώρα ανοιχτή αλλά δε φεύγει. Μόνο με πάει μέχρι την άσφαλτο όταν φεύγω και με περιμένει να γυρίσω συνήθως στην εκκλησία κάτω αν έχω αργήσει κι όταν φτάνω και την χαϊδεύω αναστενάζει και χαίρεται σα μικρό παιδί. Από κάτι τέτοια κολλάνε οι άνθρωποι συναισθηματικά με τα σκυλιά. Ποιος άνθρωπος το κάνει αυτό για κανέναν. Όταν δουλεύω στο χωράφι έρχεται μαζί μου και κάνουμε παρέα. Εγώ δεν κάνω κάτι άλλο γι'αυτή, μόνο την ταΐζω κάθε μεσημέρι όταν τρώω κι εγώ και τα παιδιά και τις δίνω τα φάρμακά που έχει ανάγκη για παράσιτα κτλ. Είναι περίεργο σκυλί, της αρέσει να ανεβαίνει και να κάθεται με τις γάτες πάνω στα κεραμύδια. Από τότε που μίναμε μόνοι μας στο σπίτι περνάμε και καλύτερα και μου φαίνεται έχει πάρει λίγα κιλάκια. Την προηγούμενη εβδομάδα είχε περίοδο και μου κουβάλισε του κόσμου τα σκυλιά. Πρέπει τις επόμενες μέρες να πάω να τη στιρώσω επιγόντως. Θα το κάνω σε ζώο πρώτη φορά. Αλλά δεν θέλω να τρέχω με κουτάβια πάλι. Θέλω να στη γνωρίσω. Γαβγίζει και την βλέπουν και αγριεύονται. Είναι κι ολόκληρη αρκούδα βλέπεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή