Είχαμε πάει κάπου και άρχισε να μιλά με κάποιον κι όπως δεν κοίταζε έφυγα. Μιλούσε όπως μιλάμε όλοι με τους ανθρώπους κι εγώ... ε να μωρέ μου έτυχε κάτι κι έφυγα. Με πήρε αμέσως μετά από λίγο τηλέφωνο αλλά δε το σήκωσα, κάτι μου έτυχε είπαμε. Δεν ήμουν για να πάρω τηλέφωνο πίσω. Ανθρώποι είμαστε και κάτι μας τυχαίνει κι εσείς ανθρώποι και αποροφιέστε σε ομιλίες με τους ανθρώπους. Άκου, δε θα αφήσω το χέρι σου ούτε λεπτό αλλά με οποιονδήποτε κι αν μιλάς θέλω να με έχεις στην αγκαλιά σου. Ειδικά τότε .. όπως σε έχω κι εγώ. Έπρεπε να σου το πω. Αλλά δε λέγονται κι ούτε γίνονται έτσι εύκολα αυτά τα πράγματα από ελεύθερους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή