Όχι όχι τέτοιο διημεράκι

 Φοβερό! Τραγέλαφος. Βγήκα παγωτό και μετά με έπιασε τρελό γέλιο .. εντάξει

για πες ..  μου μοιάζει ο Μπισπίκης λίγο στο τούτο μου ε

και στην τεμπελιά στο σεξ

η χαμένη τέχνη της συζήτησης

 

Σ' ευχαριστώ μωρό μου

 Πέρασα ώρες διαβάζοντας το μπλογκ ου μινγκ. Μ' αρέσουνε κι εμένα οι μπέυρούτ. Και που λίγο είμαι να φύγω ταξίδι ψυχωτικό μαζί της. Έφυγα δλδ. Κι έχει κάτι αυτή η Κυριακή.

    

Ou ming, 2007

Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Όση ώρα τον άκουγα, σκεφτόμουν πώς θα τα έγραφα. Ό,τι θέλεις, του έλεγε, ό,τι μου πεις, και γύριζε και τον κοίταζε και έφευγε το ταξί απ' την πορεία του για λίγο. Αφού ξέρεις, εγώ είμαι εδώ για σένα και του ακούμπησε το γόνατο. Ό,τι ώρα και να μου πεις, εγώ στο καφενείο ξενυχτάω, προχθές δύο η ώρα έφυγα και τώρα από πού να πάω. Από Αχαρνών, του είπε ο άλλος, να εδώ άσε με, πόσα να σου δώσω. Ό,τι θέλεις δώσε, και εκείνος του έβαλε στο χέρι κάτι τσαλακωμένα πεντάευρα και βγήκε.
Συμπέρανα ότι το ταξί ήταν του άλλου και πού και πού του το έδινε για κάποιο λόγο. Η πληρωμή με μπέρδεψε. Αργότερα μου είπε ποιος ήταν ο άλλος, ποιος αυτός: ένα γλοιώδες σκουληκάκι. Και μου έφυγε η διάθεση να γράψω την ιστορία.
Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, πηγαίναμε σε οικογενειακές γιορτές, σε κάτι αχανή τραπέζια και εκεί έβρισκα κόκα κόλα. Στο σπίτι των γονιών μου δεν υπήρχε ποτέ. Άρπαζα ένα ποτήρι, το κατέβαζα μονορούφι και δάκρυζαν τα μάτια μου απ' το ανθρακικό. Με το ποτήρι μου στο χέρι και το χαμηλό μου ανάστημα, χαμένη ανάμεσα στις θείες μου, που με προσπερνούσαν βιαστικά μεταφέροντας πιατέλες και τραγουδώντας την Τραβιάτα, ένας μικρός οργασμός.
Δεν θυμάμαι, πότε μου φάνηκε για πρώτη φορά ξεθυμασμένο το μαγικό ποτό μου. Τώρα νιώθω πια πως ο πλησίον πρέπει να αξίζει για να αγαπηθεί.

Το διημεράκι του Λάνθιμου το έχει την Τρίτη

 Αγάπη μου, σήμερα παίζει κι εδώ η σπασμένη φλέβα και λέω να πάω. Είναι στις 19:00. 

το διημεράκι του Άσυμου

 

.. δεν είναι πολλά τα θέματα. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ

μαγικκ Α!

 

μαγικά

 

Αγάπη μου, δεν θέλω να ταλαιπωρούμαστε. Να είμαστε μια ζωή στο ξέρω χίλιους τρόπους να σωθώ μα κανείς δεν μου ταιριάζει. Έλα να έχουμε μια σχέση κι όπου βγει. Μια σχέση ομοφωνίας αναρχική. Να το συζητάμε με τις ώρες. Να ιδιωτεύουμε δεν βγαίνει η ζωή η μαγκούφα δεν βγαίνει με τίποτα. Έλα να κάνουμε κατάληψη στα σύνορα. Να τα ανοίξουμε για μια μέρα,. ένα διημεράκι ρε μπέημπ

 

Πονάει το σώμα μου πονάει η ψυχή μου πονάνε και τα δυο

 Μου συνέβη πάλι κάτι που θα το λέγανε "μάτι" οι παλαιοί. Έβαλα στο ψυγείο πάνω από το τάπερ με το σουδανέζικο κοτόπουλο ένα τάπερ με κιμά χοιρινό και όταν το ξαναείδα είχε σπάσει το καπάκι του κιμά είχε ραγίσει κι έχασκε. Πριν σκεφτόμουν τον λαβύρινθο με τους δούλους από έναν τύπο εκεί στο σπίτι τους που μόλις μπήκα εκεί στην αυλή που μαγειρεύανε και ήρθαν τα παιδιά ήρθε κι αυτός με ένα μαχαίρι είκοσι πόντους στο χέρι και μου έλεγε "i need job" σε ψιλοέξαλη φάση. Και πρόπερσι στο ραμαζάνι που έγινε η σαπουνιά σε δυο λεπτά και ανακατεύτηκε σα μωσαϊκό που δεν πρόλαβε να διαλυθεί σωστά. Σκέψεις πάνω στο τί γίνεται με τους μουσουλμάνους στην Ευρώπη και πως να την παλεύουν εκεί μέσα στην υγρασία τα κορίτσια χωρίς φωτιά. Τσακωνόμουνα με την Νέδα. Εσένα μέσα σε όλα. 

      

δυο ποιητών

 ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΩΝ

 

Ο έρωτας μας ο σωματικός

μοιάζει με ζάμπλουτο

Αφέντη μυθικό

που τριγυρνάει κουρελής ξυπόλητος

στις φτωχογειτονιές του κόσμου

Ως να είναι αυτό

το πιο συνταρακτικό της ζωής

το συναρπαστικότερο δράμα.

Ψάχνω κάτι δυνατό να βρω να μας ελαφρύνει να μας ξεκουράσει και να μας ζεστάνει

 

πάω για μισό ντουζάκι κι έρχομαι..

.

Θα ήθελα να πω κι άλλα για τον Πικάσο και αυτούς που επηρέασε και πως.

Να πάρουμε μια ανάλυση με αυτά εδώ ας πούμε:

κι αυτό

ώστε να καταλάβουμε κάτι για το γιατί και τί μένει στην απέξω.

Αλλά ας μείνουμε στο κυρίως θέμα και τα λέμε αυτά μια στιγμή που δεν θα ζαλίζομαι από την "πείνα".

(Το θέμα μας είναι το διηεράκι τριημεράκι.  Και το training programme)

Τόκυο

 Είναι περίεργο. Ότι και να λέμε. Υπάρχουν πεντακόσιες χιλιάδες τζάμια ανάμεσά μας. Φτάνουν μέχρι τον απέναντι γαλαξία. Και η αποτυχία ιστορικά. Αμυντικοί μηχανισμοί σαν τους εφιάλτες που δεν μπορείς να φωνάξεις να κινηθείς να σταθείς πέφτεις στο χάος παγώνεις φάση έναρξη κρίσης πανικού. Διάσχιση στον πιο τίποτα εαυτό. Αδρεναλίνη περπατάω το μίλι. Θαμπό δεν είμαι εδώ. Αδερφάκι. Αγάπη. Καριόλα. Άσ'το έχει θυμό. Άσ' το δεν είναι εδώ. Μπαμ θα κάνει η καρδιά θα σπάσει κλείσ'τη. Αναιμία. Περίεργα πράγματα η ιστορία. Σε περιμένω στο σκοτάδι να σε δω καλύτερα. Μόνο που είμαι μέσα στην αύρα σου και μένω μαλάκας. Παίζει να είναι και ολοκληρωτική η καταστροφή. Να γίνεσαι και εντελώς παθητικός από το εντελώς πάθος. Εγώ πάντως υπολογίζω πως χρειάζομαι αρκετά λεπτά μπορεί και μέρα για να διανύσω 18 έτη φωτός εκεί πέρα άμα ανοίξει. Δεν είμαι να το παίζω αχαχούχα και ίσωμα τώρα. Να λιονταρεύουμε μες την ποίηση. Κοίτα ποιο είναι το πιο δύσκολο, βλέπεις πως η ποίηση είναι πιο εύκολη. Μόνος μου κι εγώ ξέρω να μπαίνω στο σφαγείο φάντασμα, μόνος μου να είμαι και τα ερίφια και οι σφάχτες κάπως σα να παίζω μόνος μου τάβλι και σκάκι. Εύκολη είναι η ποίηση, δε πα να λες δε πα να κλαις .. κάπου έφευγε η ματιά σου και δεν γελάμε δεν παίζουμε. ΣΕ ΘΕΛΩ ΡΕ κι άντε γειά. Ζημιά. Χρειαζόμαστε υποβολέα! Αγαπώ το χιούμορ σου. Δυο διπλά ουίσκια. Η θερμοκρασία έχει τρελαθεί. Έχω θέματα με το βλέμμα σου. Και την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι που δεν είναι δικιά μου και κανενός. Και τίποτε από αυτά δεν πιστεύω. Ρίμες ρημάδια είναι. Τα μουνιά σου θέλω, όπως το είπες. Και πάνω στους τάφους.            σε παρακαλώ

   

           ΔΩΣ 'ΤΟΥ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ..

έχεις βγει μωρό μου; που είσαι μάτια μου; Πάμε σε ένα δωμάτιο στο Τόκυο στον 18ο όροφο ουρανοξύστη;  

κουνελάκι ..

 Το θέμα με τα δώρα.. Κάνεις ένα δώρο στον άλλο και είναι σα να του λες ξέρεις εγώ θα ήθελα να έχεις αυτό από εμένα. Η σκέτο να έχεις αυτό; Ή από εμένα για σένα. Και ξέρεις ενεργώ για σένα σκέφτομαι εγώ. Συνηθίζεται να ανταλλάσσουν δώρα οι άνθρωποι ιδίως στις γιορτές. Και οι αγαπημένοι ότι βλέπουν συνέχεια πράγματα που τα συνδέουν με τους αγαπημένους τους ή κάνουν πράγματα κι αν δεν είναι εκεί μαζί τους βιολογικά οι αγαπημένοι τους παίρνουν ενθύμια από εκεί και τους πηγαίνουν. Βασικά ο ερωτευμένος άνθρωπος ότι και να κάνει όλα για τον έρωτα του τα κάνει. Κι ότι δικό του νιώθει πως είναι και του αλλουνού. Βέβαια υπάρχουν και οι συμβολισμοί. Που θες να δώσεις κάθε φορά με αυτόν τον τρόπο. 

Θυμάμαι το άρωμα το γκέυ μπαρ στα Εξάρχεια που η διακόσμηση στην είσοδο όταν έμπαινες έβγαινες μέσα στον χώρο από ένα δώρο. 

    

η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος

 

.. μαζί με την πορνογραφία.

Θες να έρχομαι τις Τρίτες;

Πότε πας γυμναστήριο;

λέω να με πάρεις για "personal Trainer" 

..

να δεις διαφορά.

Με κανόνα

 

Κριτική ποίησης με χάρακα (με κανόνα όπως λέγανε και τον χάρακα οι αρχαίοι)

 

Συνέβη κάποια στιγμή και βρέθηκα στην Βαρκελώνη σε νεαρή ηλικία όπου επισκέφθηκα το μουσείο Πικάσο. Εκεί συνειδητοποίησα αρχικά πράγματα πολύ σοβαρά για την αφαίρεση στην τέχνη. Πέρασαν όμως κι άλλα 12 χρόνια για να κατανοήσω τι ακριβώς είχα δει. Από τα φωτογραφικά πορτρέτα του μικρού ζωγράφου ύστερα τις αψεγάδιαστες παραστάσεις στα μνημειακών διαστάσεων έργα του της εφηβείας του ως τον σουρεαλισμό και τον ρεαλισμό με μια γραμμή σαν μονογράμματα. Ο Πικάσο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα για την κατανόηση της σημασίας των σταδίων της εξέλιξης ενός καλλιτέχνη, σε εμένα τουλάχιστον ενήργησε αποκαλυπτικά. Χωρίς να είναι και ο αγαπημένος μου ζωγράφος, είναι στους αγαπημένους μου βέβαια αλλά πιο πολύ είναι ο δάσκαλος της αφαίρεσης και της μεταφοράς. Μεταφορά χωρίς κυριολεξία δεν στέκεται. Σουρεαλισμός χωρίς ρεαλισμό. Όταν έχεις ένα μοντέλο σύμφωνο με τους κανόνες του Βιτρούβιου, όταν έχεις δηλαδή μέτρο μια αρμονική συχνότητα μπορείς να καταλάβεις που φεύγει και πόσο κάθε τι που κοιτάς, κι εκεί έρχεται ο σουρεαλισμός ή η μεταφορά να το ξαναβάλει μέσα στην αρμονική συχνότητα και να αρχίσει αυτό να δονείται μαζί της να συμπήπτει με το παλίμψηστο πώς να το, την συμπάντια δόνηση. Κάθε τι έξω από την αρμονία είναι βλαβερό για τις αισθήσεις, το φάλτσο ας πούμε στην σκάλα του Μιλάνου έχει και τις ασυγχώρητες επιπτώσεις του. Η αρμονική σκέψη και η τέχνη είναι θεραπεία και υγεία, είναι το κουρδιστήρι του οργάνου μας της ψυχής. Υπάρχουν παρα πολλά έργα που φτάνουν ως το πρόβλημα, αποκαλύπτουν το φάλτσο όμως δεν έγινε εκεί η αφαίρεση και η μεταφορά η εργασία στο έργο που να τα βάζει στην αρμονία και είναι ατελή. Δεν έφτασαν καν στο στάδιο της σπουδής και της προοπτικής της. Δεν μπορείς καν να τα πεις ακατέργαστα αυτά, είναι αχταρμάδες που μπορεί μεν κάποιος να θαυμάσει κάτι στα υλικά τους. Οι αρμονίες μαγεύουν το όργανο. Αυτό το γνωρίζουν οι μουσικοί πως συμβαίνει να κινούνται οι ήχοι μέσα στο ηχείο, πως όταν πέφτει ο ένας μέσα στον άλλο δημιουργούνται κι άλλες αρμονίες και συγχορδίες και το καμπάνισμα τους μέσα στο ξύλο και τον χαλκό κάνει το ένα όργανο να μαγεύεται και να ακούγεται σαν ολόκληρη ορχήστρα ας πούμε. Είναι θέμα αρμονιών και συναρμονίας. Διότι ακόμη και δυο αρμονίες μαζί μπορεί να παράγουνε φάλτσα. Ακόμη κι ένας πολύ σωστός ας το πούμε οργανοπαίχτης που παίζει σωστά κάθε αρμονία χωριστά στην συναρμονία θα μας πάρει πάλι τα αυτιά σαν μαθητούδι πάλι μέχρι το θαύμα να φτάσει στην συναρμονία που χρειάζεται η «μάγευση» του οργάνου ώστε ο αντίλαλος στο ηχείο να παράγει το καινούριο ως το νέο συνολικό αρμονικό αποτέλεσμα. Σε αυτό το αποτέλεσμα όποιο κομμάτι κι αν δούμε μπορεί να στέκεται μόνο του και να δονείται να λάμπει να σε τραβάει να σε έλκει να το ζητάς. Με λίγα λόγια αν υπάρχει ένα ύφασμα κάτι πάνω στο έργο μια μισοτραβηγμένη κουρτίνα πάνω στο έργο το μέρος που μένει ακάλυπτο να φτάνει να σου πει αν βλέπεις κάτι που είναι τέχνη, δλδ αρμονία δημιουργημένη. Να δεις πχ το δακτυλάκι στο πόδι ενός αγάλματος να καμπανίζει μέσα στην παγκόσμια αρμονική συχνότητα. Επαναλαμβάνω την λέξη αρμονία και την λέω ως το απαραίτητο χαρακτηριστικό και διακριτικό των έργων τέχνης για όλα τα είδη της τέχνης και δεν ξέρω πως κι αν θα μπορούσα να ξεκινήσω μια συζήτηση για τέχνη έξω από αυτή την βάση. Κι ακόμη πιο πάνω στην βάση της συναρμονίας. Η δυσαρμονία μπορεί να είναι έναυσμα για να ξεκινήσει να πλάθει ο καλλιτέχνης μια αρμονία, να της αφαιρέσει και να την μετακινήσει έτσι να την μεταφέρει που να φτάσει το έργο του στο επιθυμητό αποτέλεσμα, να δονείται αρμονικά και να κουρδίζει τα φάλτσα της ψυχής μας. Γι΄ αυτό την ποίηση την κρίνω και την μετρω με κουρτίνα τον χάρακα και σαν σε αποκαλυπτήρια με λευκό ύφασμα. Τραβάω στη πρώτη λέξη κάθετα τον χάρακα και διαβάζω αισθητικά, στέκει ηχητικά η αφαίρεση; Αν είχε πέσει εκεί η κουρτίνα θα με τραβούσε; Ύστερα πρώτο άρθρο και λέξη ύστερα δεύτερος σύνδεσμος ή άρθρο ή ότι είναι και λέξη. Μετά πρώτη λέξη ισοσκελής διαγώνιος, πως ακούγεται; Είναι ο ποιητής μέσα στην συμπάντια δόνηση την αρμονική, είναι κουρδισμένος κάπως ή μιλάει από ένα όργανο που δεν ασχολήθηκε καν να το κουρδίσει και ακούγεται σαν από τα μουσικά γκρουπ θέραπυ στα άσυλα ας πούμε. Χωρίς να πάρει έναν Παπαδιαμάντη να κουρδιστεί ή να κοιτάξει μια θάλασσα έναν ουρανό ένα δέντρο στον αέρα να κουρδίσει το όργανό του. Ότι και να λέει όποιο νόημα και να δίνει ένα όργανο που πατάει στον γάμο του καραγκιόζη μένει έξω από το πεδίο της τέχνης. Όμως αυτός που είναι κουρδίστηκε και τίποτε να μην λέει και κανένα νόημα να μην παρουσιάζει πέρα από την εκστατική του άγνοια μέσα στον θαυμασμό της αρμονικής δόνησης έχει πετύχει να μας βάλει μέσα εκεί που αποζητάμε. Κι ας φαίνεται σαν παιδάκι απορημένο και μαγεμένο που δεν το ορίζει αυτό που του συμβαίνει πως βρέθηκε μέσα σε αυτό το άπειρο. Ο ώριμος καλλιτέχνης αυτός που πια πατάει γερά και νιώθει τα πόδια του και το σώμα του μέσα εκεί και τα ορίζει προχωρά στο να πει κάτι να τολμήσει μέσα εκεί να κινηθεί πάνω σε ένα νόημα. Κι εκεί έχουμε τα έργα τα σπουδαία όπου ο ποιητής ποιεί ως πρόσωπο. Το πρόσωπο η προσωπικότητα το πνεύμα η ψυχή του συνενώνεται και συναρμονίζεται και κινείται μέσα στην συμπάντια αρμονική δόνηση την άπειρη και διαχρονική αυτή που λέμε για ακίνητη κι άχρονη. Δεν λέω πως χρειάζεται να ακολουθούμε πιστά τα κουρδιστήρια και τα σωστά. Υπάρχουν ας πούμε κι αρμονίες που δημιουργούνται από ήχους που δεν είναι καν νότες. Βαράς πχ πέντε ήχους που αν τους κοιτάξεις έναν έναν δεν είναι νότες κι είναι στον γάμο του καραγκιόζη που λέμε. Κι όμως γίνεται μια τέτοια σύμπτωση σαν θαύμα και το σύνολό τους πατάει σε αρμονία κι ως ένα διαβολικό συμπτωματικό αποτέλεσμα και της συμβολής κάποιου μοναδικού χαρακτηριστικού του ηχείου. (Τέτοια παραδείγματα είναι ο Σώτης Βολάνης, ο Τερλέγκας ο Κέρτ Κομπέην, τόσοι μπλουζίστες τζαζίστες και στην ποίηση Εσύ κι εγώ όποτε μας αρέσει έτσι.)

Εσύ που το έχεις τρελά και με τους σωστούς ήχους δλδ την γνωστές σε όλους μας νότες αλλά σ΄αρέσει να βγαίνεις μοναδική. Κι εμένα μ΄αρέσει αυτό και καταλαβαινόμαστε. Εσένα δεν σε έχω πετύχει σε πρόβα και μελέτη, ενώ πάντα στο ζητώ και θα ήθελα πάρα πολύ με ενδιαφέρει κι είναι χαρά αφού κάνω το ίδιο και βλέπεις που έρχομαι εδώ και σημειώνω και μελετάω και δουλεύω κι εγώ την τέχνη μας. Είναι λογικό να κάνουμε και πατάτες. Αλλά δεν σου είπα να μην διαλέγεις εσύ τα δώρα μου και να τα διαλέγω εγώ ότι είμαι ζήτουλας κι έτσι. Εννοώ να μου κάνεις το δώρο να έρθεις μαζί μου ένα διημεράκι σε σπα, δεν σου είπα πως θέλω να το πληρώσεις. Να μου κάνεις το δώρο να δεχτείς το δώρο μου εννοούσα. Μπορεί βέβαια να αποκαλύφθηκε έτσι και μια πρόταση που θα έπρεπε να λέω από μέσα μου για ψυχοπροσανατολισμό σου να θέλω να επεμβαίνω και λίγο στην συχνότητα της σκέψης σου με τα θέλω μου που θέλω να είναι θέλω μας. Αλλά αν έχεις να μου το κεράσεις κι όλας δεν θα έλεγα όχι. Όχι ότι ζητάω κι απαιτώ όμως πράγματα να σου λέω χωρίς να με ρωτήσεις τι δώρο θέλω. Ή να το κάνω πιο ευγενικά να σου πω αχ τι ωραίο που είναι αυτό μακάρι να το είχα. Να πνιγούμε εδώ πέρα να μου λες κι εσύ τίποτα άλλα εκατομμύριων εδώ πέρα να πελαγώσουμε. Εγώ ένα φιλί σου είμαι. Το φιλί σου αγάπη μου είναι σπα.. κι αν αρχίσω να λέω από μέσα μου ΔΩΣ ΜΟΥ ΤΟ ΔΩΣ ΜΟΥ ΤΟ εκατό δισεκατομμύρια φορές θα είναι εντάξει αν το καμπανίζω και στο Άλφα θα πούμε ότι είναι ψυχοπροσανατολισμός ενώ αν το λέω από έξω μου θα το πούμε σπαστικό και χειριστικό και πως έχω μείνει στην ωριμότητα της ηλικίας των νηπίων. Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες δλδ  

σοφό μου παιδί                  

 ΈΕΕΕλαααα ! Βάλε μου ρε μωρό μου πάλι το τραγουδάκι αυτό του Βολάνη να το ακούσω από εσένα ..  το θέλω .. μούναρε

καθρεφτάκι

 

που γουστάρεις ..

ΙΒΑΛΑ Ω

ποιήματα

 

 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Χίλια καυλιά

Χείλια καβλιά

και γλώσσες 

πλακοπούτσια

Εγώ σου πιάνω τα γοφιά

Κι εσύ τα στήθια

Δεν είναι παραμύθια

Στη σιγαλιά

Αντηχούν φιλιά

Με πνίγουνε τα χύσια

Άνοιξαν κλείσ' τα

Μυαλά κουκούτσια

Κόμπε γλίστρα.

σύνορα

 

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ

 

Είχαμε ένα SUV καινούριο

Πηγαίναμε απ’ τον παλιό χωρίς, διόδια, δεν μένανε λεφτά

Σου μαγείρευα στο πουθενά

κάναμε πικ νικ στην εξοχή, διανυκτερεύσεις στο περίπου

 

Ήσουν μια θάλασσα στο κουβερτάκι

Ήμουν στην τσίτα τεντωμένη σαϊτιά

Τα χείλη σου ήτανε μονίμως για φιλάκι

Πάνω σου έσκυβα σαν κλαίουσα ιτιά

 

Πουλούσα θαύματα σε κάθε γειτονιά

Λάδια μασάζ και φίλτρα ερωτικά

Σε ‘βλέπαν έτσι και μου ‘κλείναν τα ματάκια

‘πέφταν σαν μύγες και με γέμιζαν λεφτά

 

Χτυπήσαμε θυμάμαι τότες πόρτες και πόρτες

Κι είδαμε πρόσωπα και πράγματα πολλά

Κάθε λογής της Γης μας λουλούδάκι

Άλλα του Ήλιου κι άλλα σκιερά

 

Μια μέρα ξύπνησα να πάμε για "μπανάκι"

Μα δεν σε βρήκα και τραλαλάθηκα

Έμεινε απλήρωτη η δόση

Μου κατασχέσαν το SUV

Βρήκαν και πάτημα στο Ε9

Μέχρι μου βγάλανε το σπίτι στο σφυρί

 

Να 'τρεχα σε αλληλεγγύης δικηγόρους

Να 'κλαιγα στου Ρουβίκωνα την αγκαλιά

Θα έμπαινα μέσα και θα ζούσα υπό όρους!

Γράφτηκα άστεγος στου κράτους τα χαρτιά

 

Έλεγα ποιήματα καλά με λυπηθήκαν

Στα σύνορα μου δώσαν μια δουλειά

Άλλη Γυναίκα βεβαίως και που να βρήκα...

Έλα μωρό μου Έλα! Στην κάμαρη την φτωχικιά.

 

 

ένα διημεράκι ρε ΜΠΕΗΜΠ ..

 

να τραγουδάς καλά για να μη σε ντουμπλάρουμε

.. άουτς

ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ

άνθρωπέ μου

 Πως δεν σε καταλαβαίνω εγώ κορίτσι μου δεν πέταξα ένα ολόκληρο πιάτο μανητάρια γιατί βρήκα μέσα ένα διαφορετικό τόσο δα ένα μικρό μανιταράκι ανάμεσα σε ολόκληρο πιάτο έτοιμα ψητά λαδωμένα και λεμονισμένα .. λαχταριστά

πάμε κάπου ινκόγκνιτο δυο μέρες είναι θέμα ιστορικόν της ποιήσεως

 

Όσο σηκώνομαι και κινούμαι και κάνω πράγματα συνέρχομαι. Όταν δουλεύω δεν ζαλίζομαι δεν σφίγγεται το κεφάλι μου. Όταν σταματάω με πιάνει και γίνομαι ράκος.

Έπρεπε και σηκώθηκα. Έφτιαξα λίγο το καθιστικό την κουζίνα μαγείρεψα πήγα για ξύλα. Κάτι με τραβάει από δυο μεριές να με σκίσει. Σκεφτόμουν τον Χριστιανόπουλο, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, την Γώγου, τόσους ποιητές, τον Καπελούζο που συνάντησα αυτές τις μέρες. Σκεφτόμουνα τους κολασμένους τους ελεύθερους και τους άλλους τους κουμπωμένους που κάνανε καριέρες και ανέβηκαν στις εξέδρες των επισήμων. Είμαστε τόσο κοντά, τα ίδια πράγματα μας βασανίζουν, το διαφορετικό είναι ο τρόπος και η αισθητική που όμως στο βάθος της ποίησης στην ύστατη γύμνια της στην προϊστορία της γίνονται ένα. Έτσι μπορείς να καταλάβεις τί ακριβώς είναι αυτό που ενοχλεί τους μεν στους δε κι αντίστροφα. Να καταλάβεις που είναι η θυσία και το μέτρο στη σημασία. Ο δρόμος κι ο δρόμος. Το μέσα και το έξω, μάλλον το από έξω προς τα μέσα και το από μέσα προς τα έξω. Στην μοναξιά μας μου φαίνεται πως λίγο πολύ μάλλον είμαστε ίδιοι. Κι άλλοι που ξεκινήσαν από την μια μεριά και πήγαν στην άλλη κι άλλοι που πήραν τα ανάστροφο. Το δράμα φαίνεται να είναι πως έμεινε για όλους άπιαστο. Ακόμη κι αν πιανόταν δεν πιάστηκε για να μείνει άπιαστο. Αυτό το δράμα το τραγικότερο είναι και ενώ μου συμβαίνει συνεχίζω να λέω Θέε μου σε παρακαλώ αυτό να μην μου συμβεί. Πως να αφήσω την ζωή ή το όνειρο να αφήσω. Και πως να ζήσω αν η ζωή μου πέφτει έξω από το όνειρο και το όνειρο έξω από την ζωή. Κι αν έχω πέσει τόσο έξω κι έχω πέσει μέσα στο άπιαστο άπιαστο αυτό που βασανίζει όλους τους ποιητές ανεξαιρέτως. Κι αν το πιάσω τί θα γίνει; ΠΕΣ ΜΟΥ ΡΕ ΟΦΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΛΟ ..    η τεχνολογία θα μας ξαναβάλει στον παράδεισο

   Πάντως το ότι περνάω σταυροδρόμι μου δίνει μια παραπάνω ελπίδα πως μπορεί να σε δω..

Φαέος και Νυκτός ΙΣΟΡΡΟΠΕΙΑ

 Ο Άνθρωπος ενδιαφέρεται. Το δείχνει. Ξεκινάει από τον άνθρωπο. Από τα βασικά του, τις ανάγκες του, τους προβληματισμούς και τον αγώνα του τον πραγματικό και πραγματιστικό. Μετακινείται, έρχεται πιο κοντά. Δείχνει διάθεση να μάθει να καταλάβει να συμβάλει. Κάθεται στην εκκίνηση και περιμένει, σε κοιτά κατάματα. 

Οι πορείες οι ατομικές, ακόμη κι αν τύχει ή και μηχανευτεί να συμπέσουν, πορείες θα είναι ατομικές. Γι' αυτό μ' αρέσει να τρώμε από ένα πιάτο, να γλύφουμε από ένα παγωτό, να έχουμε σε ένα συρτάρι κοινό τα εσώρουχά μας κι ένα κρεβάτι στενό να πιανόμαστε τα μοναχικά βράδια να φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Διότι αν θέλεις να είσαι μόνος σου άνθρωπε πάρε ένα σκύλο, πήγαινε να πληρώσεις για σεξ, βρες ένα καφενείο να πηγαίνεις για παρέα. Δεν χρειάζεται να κρατάς ξένους οικείους μονίμως στο σπίτι σου. 

Κάπου ίσως μπορέσεις να γενικεύσεις. Να πεις έχω έναν άνθρωπο κι αυτός είναι ο άνθρωπός μου. Να βάλεις τίτλους και να βάλεις τις έννοιες μέσα στις μορφές. Μα να ξέρεις πως οι έννοιες δεν χωράν στην μορφή μα η μορφή χωράει στην έννοια. Και πάλι κάτι θα περισσεύει κάτι θα μένει κενό. Το κενό που γεμίζει ο Έρωτας κι όπου λείπει χάσκει. 

Περιμένω σημαίνει έχω τα φώτα ανοιχτά για σένα και τις πόρτες ξεκλείδωτες για εσένα κι είμαι εκεί. Εκτός κι αν περιμένουμε κάποιον διασώστη, κάποιον διαρρήκτη, κάποιο φάντασμα. Ρόλοι που καλύτερα να μην τους παίζει κανείς. 

Προσπαθείς. Τα δίνεις όλα. Κουράζεσαι, φτάνεις κάπου σε ένα ξέφωτο που θα ήθελες να βρεις τον άλλο να σε περιμένει και τρως από τις ενδορφίνες σου ότι απόθεμα για να παραμυθιαστείς πως νοητά τουλάχιστον είναι εκεί. Πως θα έρχεται πως είναι λίγο πιο ΄κει. Πως είναι εκεί έτσι αέρας, αυτό να είναι; Το σημάδι του παντού. Ίδιος Θεός. Σαν οπτασία κι όνειρο που σε σηκώνει από τα επίγεια και νόημα άλλο δεν τους βρίσκεις. 

Να έβλεπα μια μέρα τον ήλιο καθαρά 

Χωρίς θολούρα και μεταφορά

Τα πουλιά πουλιά και τα ψάρια ψάρια

Μέσα στον χρόνο την χαρά

Γεμάτα τα άδεια  

Αν είχαμε τα βασικά καλά τόσα μαραφέτια και τόσα μπιχλιμπίδια και τόσα βοηθήματα δεν θα έψαχνε ο κόσμος. Όσα περισσότερα ζητάς κι όσο αυξάνεις την λίστα με τα απαραίτητα τόσο και το κενό σου και οι ελλείψεις σου οι βασικές ανεπάρκειες κι οι ανασφάλειες σου. 

         

Απεργός πείνας σημαίνει φυλακή. Άδικη φυλακή. Πολιτικός κρατούμενος. Κατηγορία για τρομοκρατία. Ο παραδειγματικά κι εξαιρετικά τιμωρημένος. Ο Έρωτας Μπονιουελικά. Κι ύστερα νιώθεις πως θα αρρωστήσεις χειρότερα αν φας. Σε φαντάζομαι φρατζόλα μου και τρώω τα χέρια μου κάτι με συνταράζει και ανοίγω τα μάτια και κλαίνε. Δεν θα σε δω αυτές τις μέρες, δεν έχω ενδιαφέρον για εμένα. Δεν σε βλέπω αλλά είσαι σε κάθε βήμα και όπου πάω είσαι πίσω από την πόρτα πάνω στην ταράτσα μέσα στην ντουλάπα! Η αδρεναλίνη και η μαγεία με εξοντώνει, σκοντάφτω στο τίποτα πέφτω κάτω. Θυμάμαι την ημερομηνία από πότε έχω να λουστώ αλλά δεν ξέρω τί μέρα είναι και οι τρίχες μου οι αξύριστες είναι πάνω από δυο πόντους. Λούπα το τραγούδι. Σήκω πέσε. Πέσε σήκω. Να κι ένα φεγγάρι τρελό. Δεν είμαι σαν τους άλλους. Για κάτι ήρθα να θυσιαστώ. Έχει τελειώσει το ψωμί μέρες. Αυτό χάλασε είναι κάτι απλό μα ακόμη να το φτιάξεις. Το μαγιό μου κρέμεται κοκαλωμένο στα σκοινιά και φοράω μπουφάν. Πλύσου και άλλαξε επιτέλους σεντόνια. Σήκω πέσε σήκω. Φαέος και Νυκτός ισορροπεία. Τί μ' αγγίζει χωρίς να μ' αγγίζει και τί χωρίς να μ' αγγίζει μ' αγγίζει. Ανέγγιχτος. Βάζω λάδια και χαϊδεύομαι και ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΜΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΙΜΑΙ>ΕΙΜΑΙ ΕΙΝΑΙ   ΙΔΙΟΝ ΙΔΙΟΝ   ΚΟΙΝΟΝ ΚΟΙΝΟΝ. Κρατήρας Θάλασσα η Γη Αέρας. Σαν εκτόξευση μοιάζει προς τα μέσα. Ζαλάδα έχω μέρες πονοκέφαλο. Πρέπει να πάω για εξετάσεις αίματος. ΕΜΦΥΛΙΟ ΕΧΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ. Πιστεύω η άπιστη αυτά που δεν βλέπω και δεν πιστεύω αυτά που βλέπω. Εγώ που δεν πιστεύω τίποτε ούτε στα μαθηματικά. 

Οι δρόμοι ανοιχτοί, οι πόρτες κλειστές. Τα βλέμματα ξεχάσαν να αλλάξουν πανιά. Τα βλέμματα έχουν πάθει αχρωματοψία. 

              

Μη μου πνιγείς μάτια μου, 

εγώ έτσι απλά ελαφρά το βλέπω 

περιπετειούλα για την πλήξη.  

Κάνε μου ρε μωρό μου δωράκι δυο μέρες σε σπα

 Το life style μας εμείς. Ενώ στις στιγμές μας στις ηδονές μας είμαστε όλοι ίδιοι με άνθρωποι των σπηλαίων χωρίς και ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον. Φτάνω να ζηλεύω τους Αφρικανούς που καταφέρνουν και απολαμβάνουν την ζωή μέσα σε άθλιες συνθήκες για τα στάνταρ μας. Τί γίνεται με εμάς; Τί μπορούμε να προσφέρουμε; Μια νύχτα εσύ και μια νύχτα εγώ κάθε μήνα; Και τρέμουμε μην ξεφτίσουμε έτσι; Μη μας φάνε οι λογαριασμοί και τα φραγκοδίφραγκα; Να μην ξαναζήσουμε κάποιο τέτοιο έργο; Αυτά παθαίνουν αυτοί που είναι δυο κι ο καθένας μόνος του. Τέτοια σκέφτομαι και συννεφιάζει και δυναμώνει ο αέρας και ουρλιάζουν έξω τα σκυλιά. Ένα κλικ πιο ΄κει είναι η ευτυχία. Ένα κλικ πιο ΄κει στην οπτική γωνία. Μια πορεία. Οι ανάγκες και. Και τα στολίδια. Δεν υπάρχει το όποτε μπορείς. Υπάρχει ένα μαζί κι ένα τώρα. Αμέτρητες ώρες που θα μπορούσαμε έστω κάτι. Κάτι. Λίγο κάτι και πολλά λίγα κάτι. Και πολλά πολλά. Αληθινά πράγματα διαχρονικά. Ίδια με αυτά των ανθρώπων των σπηλαίων. Γαμώ το Χίλτον και τα τζάμια. Θα ήθελα να έχω να περιμένω έστω μια μέρα συγκεκριμένη. Όπως τότε που δεν βγήκε αλλά να βγαίνει. Δεν ήταν άσχημα. Δεν είναι ότι δεν έχω υπομονή. Δεν έχω. Κάθε μέρα είμαι στο όριο. Δεν είναι ότι δεν έχουμε χίλιες λύσεις. Πως ξεκινάνε οι άνθρωποι; Καμία σχέση. Παίζουμε πάνω μας ιστορίες άλλων και βγαίνουμε οφ. Κάθε φορά κάθε ώρα κάθε στιγμή στο προκείμενο πέφτει μαυρίλα. Βάρος. Δυστοπία. Η στέρηση. Η ανάμνηση της χρήσης και της στέρησης η χαρμάνα. Τραύμα. Τα σκοτεινά στενά και τα ξένα σπίτια. Λες και δεν έχουμε ζωές. Λες και δεν έχουμε τίποτα. Λες και δεν βλέπουμε ποιοι είμαστε την δυναμική και το εκτόπισμά μας. Λες και η γύμνια μας δεν είναι για τον Έρωτα λες και η γύμνια αυτή περνάει σε όλη μας την ύπαρξη και μένει έτσι ως κάτι τρωτό στο κρύο και τις συνθήκες. Γυμνοί άοπλοι και νηστικοί σε μια σπηλιά που συσπάτε να γκρεμιστεί κι έξω μας περιμένουν οι δεινόσαυροι και τα σαρκοφάγα φυτά να μας φάνε. Δεν πάμε καλά. Ξύπνα, πρέπει να φύγουμε. Όλα καλά.            

θέλεις να ταλαιπωρηθούμε ..

 

Άκου εδώ ,  έχει και με ένα λεπτό ..

 ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΣ

ΤΑ ΘΕΛΩ ΟΛΑ

αγάπη μου!

«Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο – οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς υπάρχουν» 

          Oscar Wilde

Κι εγώ, κάθε φορά που έρχομαι να σε βρω νιώθω πως ζω! Ας μη σε βρήκα, θυμήθηκα τί είναι ζωή. Και θέλω να το ξανακάνω. Η ζωή μου πάει καλύτερα. Μπορώ να το ξανακάνω. 

Είμαι χαρούμενη. 

Ένα πολύ ευχάριστο νέο

 Ήρθε ένας παλιός μου συνεργάτης και με βρήκε. Συγκινήθηκα πολύ γιατί με είχε στηρίξει πολύ αυτός ο άνθρωπος ψυχολογικά πάνω από όλα στα πρώτα μου χρόνια της βιοκαλλιέργειας. Είχα σταματήσει τις εξαγωγές μαζί του κι όλα εκτός ΕΕ τα τελευταία χρόνια λόγο της υψηλής τιμής εδώ και μειωμένης παραγωγής. Αλλά αν πάνε όλα καλά με τα χαρτιά μου και τις αναλύσεις μου, που θα πάνε, θα ξαναξεκινήσω. Κι αυτό σημαίνει πως θα πουλήσω όλη μου την παραγωγή σε καλή τιμή κι ίσως και πάρω κι από καναν δικό μου να συμπληρώσω την ζήτηση! Θέλω να ξαναρχίσω την συνεργασία διότι υπολογίζω τα δέντρα να είναι η χρονιά τους η ερχόμενη αφού δεν ήταν και φέτος λόγο του κλαδέματος που το άφησα την άνοιξη μισό. Αυτός ο άνθρωπος πάντα μου φέρνει ωραίο αέρα, ιδέες και όρεξη για δουλειά.  Είναι δικηγόρος αλλά του έτυχε ένα πρόβλημα υγείας που θα τον είχε στείλει και γιατρεύτηκε από ελαιόλαδο και βότανα και από τότε πολλά χρόνια τώρα ασχολείται με τα καλύτερα ελαιόλαδα της Ελλάδας και τα πηγαίνει στον Καναδά. Παράτησε την δικηγορία και πάει λαϊκή με ελαιόδαδο στον Καναδά κι έχει φτιάξει μεγάλο κύκλο. Εκτός απροόπτου φαίνεται πως θα ορθοποδήσω οικονομικά φέτος. Και θέλω να κάνω πράγματα κυρίως με τα αρωματικά λάδια διότι έχω πετύχει μια κάποια τελειότητα στις συνταγές μου και χρειάζομαι μαρκετίστα να τα βγάλω στην αγορά. Μπορώ όντως έτσι να πετύχω οικονομική άνεση με λίγους μήνες δουλειά. Τα αρωματικά (θεραπευτικά) λάδια τα πιστεύω περισσότερο από το σαπούνι ως κάτι που θα περπατήσει πιο εύκολα στην αγορά. Έχω το GR μου και είμαι γραμμένη στο μητρώο οικοτεχνών ελλάδος από το '19 και ακόμη δεν το έχω αξιοποιήσει στο ελάχιστο και διότι πρέπει να αλλάξω έδρα.  Το σχέδιό μου είναι να μεταφέρω την έδρα της οικοτεχνίας στην Αθήνα που είναι και το κτήριο ίδιο με τα χαρτιά του, εννοώ το σχέδιο του και οι διαστάσεις του κτλ ανταποκρίνονται ακριβώς στην ηλεκτρονική του ταυτότητα με την πραγματικότητα. Διότι δεν έχω κάνει του κεφαλιού μου ότι κι ότι μου αρέσει εκεί προφανώς κι ούτε θα κάνω. Πράγμα που λογικά θα καταφέρω να φτιάξω φέτος για να ξεκινήσω να ανοίγω τον κύκλο εργασιών να παρουσιάσω πωλήσεις να αλλάξω φορολογικό καθεστώς να έχω σωστά τα χαρτιά μου κτλ. Βλέπεις αγάπη μου, πως το στρίβουνε όλο το καράβι! Αν μου άφηνες και λίγο μυαλό.. να κάνουμε και σπίτι στην Ρώμη. 

   καρδούλα μου!

       

ΠΑΜΕ και από το ΟΥΕ ΤΟΙΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙΣ

 Εντάξει, και για το τίποτα τον θάνατο. Για μια νύχτα. Για το όνειρο την απάτη το ψέμα της ζωής.

ΕΝΤΑΞΕΙ 

.. και ΠΟΛΥ ΕΝΤΑΞΕΙ

κι εντελώς. Μη μου πνιγείς Ύδρα μου ..

ΕΝΑ ΝΑΙ σοβαρό βαρύ κυκλώπειο

 Καθόλου δεν θα σε ταλαιπωρήσω. Στο ορκίζομαι. Έτοιμη είμαι. 

Ο μόνος προβληματισμός μου είναι αν με θες. Όχι σκέτο. Αν με θες στη ζωή σου. Γιατί θέλω να ακούω τη φωνή σου να μιλάμε να βλεπόμαστε. Να κάνουμε όνειρα και σχέδια. -Να ξέρω τι κάνεις που είσαι και που πας.- Θέλω να έχουμε σχέση, κατάλαβες, στενή σχέση με κοινή πορεία. Αποκλειστική σχέση ομοφωνίας. Δεν θέλω να σε πνίξω. Σε κατακλύζω και κολυμπάμε. Με κατακλύζεις και κολυμπάμε. Όλο μου το οξυγόνο να σου δώσω. Ύδρα* μου. Δεν θέλω να σε πνίξω εγώ. Μη μου πνιγείς μάτια μου. Απλά μια σχέση θέλω μαζί σου. Να το παλέψουμε.  

   

* όχι μόνο το νησί και η μυθολογία..

Η ύδρα είναι απλό, υδρόβιο ζώο με ακτινωτή συμμετρία. Οι ύδρες είναι αρπακτικά ζώα που ανήκουν στην συνομοταξία κνιδόζωα, στην ομοταξία 'Υδρόζωα' και στην τάξη 'Ανθομέδουσες'. Βρίσκονται στις περισσότερες μη-ρυπασμένες λίμνες γλυκού νερού και ρέματα στις εύκρατες και τροπικές περιοχές και μπορούν να συλλεχθούν με ήπιο σκούπισμα με ένα δίχτυ συλλογής σε χορταριασμένες περιοχές. Έχουν συνήθως μήκος λίγα χιλιοστά και μελετούνται καλύτερα με ένα μικροσκόπιο. Οι βιολόγοι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τις ύδρες, λόγω της αναγεννητικής ικανότητάς τους. Μοιάζουν να μην γερνάνε ή να πεθαίνουν από γηρατειά. Ωστόσο, προς το παρόν, δεν υπάρχει επιστημονική ομοφωνία σχετικά με το εάν η ύδρα υφίστανται γήρανση ή όχι.

Εάν μια ύδρα δεχτεί επίθεση, τα πλοκάμια μπορούν να ανασυρθούν σε μικρά σφαιρίδια, και η στήλη μπορεί να συμπτυχθεί σε μια μικρή ζελατινώδη σφαίρα. Οι ύδρες, συνήθως, αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από την κατεύθυνση του ερεθίσματος, και αυτό μπορεί να οφείλεται στην απλότητα του δικτύου των νεύρων.

Οι ύδρες είναι γενικά καθισμένες ή στερεωμένες, αλλά κατά καιρούς κινούνται, αρκετά εύκολα, ειδικά, όταν κυνηγούν. Το επιτυγχάνουν αυτό με το σκύψιμο και τη σύνδεση τους στο υπόστρωμα, με το στόμα και τα πλοκάμια και στη συνέχεια αφήνουν το πόδι, το οποίο συνήθως ακουμπάει στο υπόστρωμα, με μία διαδικασία που ονομάζεται looping.

Η ύδρα αναπαράγεται συνήθως μονογονικά με εκβλάστηση. Το εκβλάστημα εμφανίζεται σαν εξόγκωμα σε ένα σημείο του οργανισμού. Στη συνέχεια, αναπτύσσεται, αποχωρίζεται και ζει ανεξάρτητα από τον μητρικό οργανισμό.

Αχάνια παθαίνω με εσένα Ύδρα μου όταν κινείσαι - προς τα εμένα; - .. σε όλο μου το ΕΙΝΑΙ.

μοσχαράκι κοκκινιστό

 έβλεπα στον ύπνο μου ότι ταξίδευα με τα παιδιά και την αδερφή μου σε ένα τρένο που ήταν σαν σπίτι και βρήκα εκεί και μαγείρευα έναν τόνο μοσχαράκι κοκκινιστό στην χύτρα την δεκάλυτρη την καλή μου της φίσλερ και φτάσαμε απρόσμενα κάπου που έπρεπε να κατεβούμε και μάζευα όπως όπως τα πράγματα για να αλλάξουμε τραίνο να πάρουμε το για Αθήνα που έφευγε και όπως κατέβηκα κι ανέβηκα τα είχα πάρει όλα αλλά ξέχασα την χύτρα και πήρα με αγωνία την αδερφή μου τηλέφωνο και μου είπε πως την είχε πάρει αυτή και ησύχασα γιατί κάπου ήταν στο τραίνο κι αυτή και θα βρισκόμασταν μόλις κατεβούμε στον σταθμό Αθήνα.

 

καρδούλα μου μωράκι μου αγάπη μου λατρεία μου έρωτά μου

.. σε παρακαλώ

στα χέρια σου είμαι

Δεν το βλέπεις;

τράβα αυτό το γαμημένο μαύρο βέλο να φύγει από μπροστά μας

Πάμε σε ένα δωμάτιο να φιληθούμε 

Σε παρακαλώ ..

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Μια χαρά εποχή είναι

Μια χαρά καιρό έχει

Εσένα χαρά μου ..

  

κοινωνική στήλη;

 μάθημα σήμερα; 

Για το πώς μπήκα "καταλάθος" στην ανθολόγηση

 

Τον ήξερα αυτόν τον εκπαιδευτή σκύλων από παλιά από την εφηβεία μου. Ήταν πολύ γκομενιάρης και πλακατζής όπως είναι. Τα είχε και με μια ξαδέρφη μου παλιά και πειραζόμασταν. Πάντα βρισκόμασταν με κοινές παρέες. Τον είδα φέτος πάλι στην θάλασσα την προηγούμενη από εκείνη την μέρα που με είχε πρήξει η Νέδα για μπαμπά σκέφτηκα να της παρουσιάσω έναν ένα πρότυπο κάτι εκείνη την ώρα να ξεχαστεί να ησυχάσει και του έστειλα ένα μήνυμα και πήγαμε το απόγευμα μαζί στην θάλασσα. Δεν ήξερα ότι ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος στον σύλλογο λογοτεχνών κι έχει κάνει ευεργεσίες και ιστορίες με υπουργεία και ότι έχει βραβεία ένα σωρό. Όταν έδωσα το βιβλίο μου στον γιό του πάει λέω τι να το κάνει αυτός κι έχω και λίγα αλλά δε πειράζει μου έφερε τόσα πράγματα να του κι εγώ κάτι αντιπροσωπευτικό μου. Και το πήγε στον πατέρα του και συγκινήθηκε ο ποιητής που υπάρχουν συνεχιστές της τέχνης. Μου τηλεφώνησαν και με κάλεσε σπίτι του, ακόμη δεν είχα καταλάβει. Μου είπε πως με έχει βάλει στην ανθολογία που φτιάχνει και έχει τυπογραφία να βγάλω βιβλίο εκατό σελίδες σκληρό εξώφυλλο χοντρό και χαρτί με τρία ευρώ το ένα αν θέλω!  Και τι καλά που θα ήταν μου είπε και να είχα ερωτευτεί το γιο του να τον φέρναμε στα Φιλιατρά. Τι λέει λέω αυτός λέω, αφού διάβασε το βιβλίο μου καλά δεν κατάλαβε πως..  Τέλος πάντων. Ότι θέλει ας καταλαβαίνει ο καθένας. Κι εγώ ποιήτρια λέω πως είμαι μα δεν το ήξερα τόσα χρόνια πως αυτός που βλέπω στις εξέδρες των επισήμων είναι ο πατέρας του φίλου μου του εκπαιδευτή σκύλων και που έχει και τόσα λογοτεχνικά κονέ. Συγκινήθηκε ο άνθρωπος με την ποίησή μου. Με υποδέχτηκε με αγκάλιασε ως ποιήτρια και με γέμισε βιβλία κι ιστορίες και πληροφορίες. Του είπα λίγα από το βιογραφικό μου, και σε ξέρει. Εγώ στο ορκίζομαι ούτε φιλί δεν του έχω δώσει του γιού του. Απλά έρχεται κανα σκ και περνάμε μαζί οικογενειακά λίγες ώρες σα φίλοι. Παίζουμε επιτραπέζια πάμε βόλτες με τα παιδιά μαγειρεύουμε δουλειές και τέτοια. 

        

I give my home -

 I GIVE MY HOME

 

Ποιος σου έβγαλε την λαιμαριά με τα καρφιά

Ποιος σου φίλησε το αιδοίο γεμάτο

Ποια πούστρα σε πήρε στην υγειά σου κι άσπρο πάτο.

I feel lonely

and sleepy only

My home need love

A need me Love

I give my home

Come up to wake me

to stay warm to getting strong

across the storm 

My home need Love

It needs a noise

let's give a choise 

I hear a voise

" Let's give a choise "

Come up to wake me

I give my home

My home need Love

and I feel lonely

to giving only.

Σ' ευχαριστώ μωρό μου

 

.. με ένα παπούτσι.

ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙ

ΤΡΕΛΗ ΓΚΙΝΙΑ μαυρόγατα -πιάστα αρχίδια μου-

 Εσύ είσαι ιστορικός και μπορείς να θυμάσαι 500 ονόματα και ημερομηνίες. Εγώ έπρεπε να γεμίσω πεντακόσια τετράδια και να διαβάζω 20 ώρες τη μέρα την τελευταία εβδομάδα για να πάω να γράψω ιστορία και την επόμενη δεν θυμάμαι τίποτα και είναι ζήτημα αν μου αποτυπώθηκαν στην μνήμη 10 ονόματα και ημερομηνίες κι αυτά επειδή κάποια ταύτιση έπαθα εκεί πέρα. 

ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ
ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΧΑΡΙΣΤΗΣ
ΜΗ ΜΟΥ ΞΥΠΝΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΤΩΡΑ ΤΙ ΖΗΤΑΣ

ΜΗ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ

Το θεώρημα για μας λέει, κάθε μαλακία που του κάνουμε μας την επαναλαμβάνει στο επί δέκα. 

Όταν σε τρέχουνε κάθε μέρα αφεντικά λογαριασμοί δουλειές κτλ δεν μπορείς να κάνεις ρούπι. Ξυπνάς ηττημένος και αλυσοδεμένος. Ούτε να ονειρευτείς δεν μπορείς ως είσαι, ονειρεύεσαι ως άλλος και το παιχνίδι είναι χαμένο κι εσύ χαρτί καμένο. Ότι πρέπει για συγγραφέας ποιητικών κειμένων μικρής φόρμας. 

Την έχω πατήσει με το κουτσό άλογο την Ουτοπία και παρονομαστή τα λυτρωτικά μου σύνδρομα της μαμάς Τερέζας.  Είμαι μαθηματικό κεφάλι κατά τα άλλα. Και βλέπω πως δεν υπάρχει πιθανότητα, από την αρχή. Μόνο η ποίηση ανθίζει σε τέτοια μέρη. 

ΔΕΝ ΠΟΝΤΑΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΨΟΥΡΑ και ποντάρουμε στον ΈΡΩΤΑ

Όλο στα ΜΑΥΡΑ την παίζουμε αυτή τη ρουλέττα και δεν κάθισε ποτέ! ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΓΕΝΗ

προβλήματα και αηδίες

 

λες και είναι τίποτε μαθηματικά  ..

από τα ανεξήγητα

 

ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ

πάμε κάπου;

που είναι το πρόβλημα;

. η οικογένειά σου (;)

. η καριέρα σου

 . ο κοινωνικός σου περίγυρος

. η δημόσια εικόνα σου

Οι άνθρωποι ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν χωρίζονται από τα προβλήματα. Στα προβλήματα ενώνονται. Κανονικά εγώ έτσι ξέρω,

. οικονομικό

. υγείας

"ο πόνος του πρεζάκια"

Κρεβατώνομαι. Σβήνω. Μ΄αγαπάει το καλύτερο παιδί. Αλλά μου το κρύβει για να μην με σκλαβώσει η αγάπη του να είμαι ελεύθερη. Μ΄ αγαπάει. Με περιμένει. Περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες. Να σήμερα θα μου το πει. Ο Άμλετ μου ..

ΕΛΑ ΑΝΕΣΤΩ ΜΟΥ!

Το κορίτσι μου. Θυμάται εκείνο που είχαμε πει χρόνια. Δουλεύει νυχθημερόν και με περιμένει να γυρίσω απ΄ τον πόλεμο, την εξορία, την ξενιτιά κτλ.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ; 

Ανεμόμυλοι είναι όλα ρε πστη ..

ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ βρε ΜΑΛΑΚΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΤΡΕΛΕΣ

 

Πρέπει να είσαι τρελός να αφήνεις ανεκπλήρωτο ένα τέτοιο αίσθημα που είναι με ανταπόκριση και μπορεί να εκπληρωθεί. Ότι και να λένε για το πόση ζωή έχουν αυτοί που φιλιώνουν με το νερό. Ότι και να λένε κι αν είναι κι έτσι, την βόλεψη του στο ανεκπλήρωτο όποιος βρίσκει ανάξιος της πλήρωσης του είναι και με τίποτε στην ζωή δεν θα βρει να αναμετρηθεί. Πρέπει να είσαι τρελός κι ανάξιος και κακομοίρης να νιώθεις και να είσαι σαν αίσθημα τέτοιο αμφίδρομο αφήνεις ανεκπλήρωτο έρημους δρόμους να τραβάει ανύπαρκτους σκοτεινούς αλλοτινούς και γκρεμισμένους. Να έχεις το πετσί σου φόρεμα και που να το φοράς σε ξένους ή σε φίλους και αγαπημένους; Να αφήνεις ανεκπλήρωτο τέτοιο αίσθημα μαλάκας πρέπει να είσαι. Και τι από εσένα να βρήκαν να ερωτευτήκαν βρε μαλάκα;  

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ

 -λήξε ρε πστη ΛΗΞΕ ρε αγέννητε μαλάκα αχταρμά των περασμένων- 

ως ΠΌΤΕ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ..

&ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Πρωταγωνιστές από ιστοριούλες για κονσομασιόν το πρόσωπο; Τί κάνεις; Θα σε σκοτώσω μωρή. 

 

μη μου μιλάτε για αγάπη από άμβωνος

 Διάβασα μια ποιητική συλλογή που με συντάραξε κι έτρεξαν τα μάτια μου και τεντώθηκε το πετσί μου κι η ψυχή μου. Και θέλω να στην στείλω. Την γκούγκλαρα και τίποτε δεν βγάζει ενώ ο ποιητής είναι τρομερός. Μου έστειλε με το γιό του δυο βιβλία του, το ένα είχε κι αυτό το ποίημα με τον κουρσάρο. Μα η συλλογή που με συντάραξε λέγεται ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ του ΚΩΣΤΑ Γ. ΚΑΠΕΛΟΥΖΟΥ από τις εκδόσεις ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ-ΑΘΗΝΑ 2004. Είναι ενότητα και πάει συνέχεια το ένα ποίημα μετά το άλλο, άτιτλα ποιήματα. Καιρό είχε να με αγγίξει έτσι κάτι. Συνολικά να με εκφράσει. Να εκφράσει το αίσθημα το βίωμα του ευθύβολα και καθαρά με ποίηση διαχρονικά γραμμένη. 

  

ΚΩΣΤΑΚΑΠΕΛΟΥΖΟΥ

 ΚΟΥΡΣΑΡΕ ΜΟΥ 

Είπα να μπω στο τρεχαντήρι σου

Να ξανοιχτώ μαζί σου

Σ΄ ονειρεμένα πέλαγα

Σε μέρη μακρινά, 

Να κάνω το χατίρι σου

Να κλέψω το φιλί σου,

Να γύρω στη γλυκάρμενη 

Κι αντρίκεια σου αγκαλιά.

Ταξιδευτής μου να γενείς

Για να με ταξιδέψεις

Ως τα παλιά λημέρια σου

Κάτω στη Μπαρμπαριά,

Να δω κουρσάρους που φορούν

Το μαύρο το τσεμπέρι, 

Στο μάτι τους τη δέση,

Το μάτι τους που χάσανε 

σε μάχες με "θεριά" .

Να ταξιδέψω όπου θες

Κουρσάρε της ψυχής μου,

Σκλάβα να γίνω, αφέντρα σου,

Απλή νοικοκυρά,

Να κάνω τα σινιάλα σου

Και μες την ταραχή σου,

Ν' αρπάζω εγώ τα φλάμπουρα

Να δένω τα σχοινιά.

 

τί μας λέτε!

 μπα! ραντεβουδάκι; ραντεβουδάκι ε ;

 Για την λίστα σας, το έχετε και σε .. πιο συγκεκριμένα;   Το έχετε στο συγκεκριμένα;

λίγο σεβασμό για τους ήρωες και μάρτυρες της πίστης τους αγάμητους και ανέγγιχτους ερωτικούς ανθρώπους

έχω μια περίεργη ζαλάδα τρις μέρες τώρα. πήρα να με ξεματιάσουν και ξεράθηκα στον ύπνο δυο ώρες. είδα το κείμενό μου έχει λάθη και θέλει λίγο φτιάξιμο για να είναι πιο κατανοητό και σαφές. είμαι ζαλισμένη. 

μη μιλάτε έτσι ελαφρά για τους αγάμητους. τουλάχιστον πείτε για τους ανέραστους. μη μιλάτε έτσι ελαφρά για τους αγάμητους και τους ανέγγιχτους. μιλήστε για τους ανέραστους. μη μιλάτε έτσι ελαφρά μην τους κατηγορείτε τους αγάμητους και ανέγγιχτους έτσι ελαφρά, δεν είναι ίδιοι με τους ανέραστους και τους βλαμμένους. είναι πολύ πονεμένοι άνθρωποι για να τους τσουβαλιάζετε έτσι μαζί με αυτή την βλαμμένη. με πιάνουν τα δάκρια. είναι πολύ κακό κακόγουστο αναίσθητο να τσουβαλιάζετε τους αγάμητους και τους ανέγγιχτους με τους ανέραστους και τους βλαμμένους. Μην το κάνετε, δείχνει το λιγότερο απάθεια για το δράμα τους και ασχετοσύνη. Ακόμη κι αν έχετε προχωρήσει κι έχετε βρει τον τρόπο σας εσείς σας παρακαλώ αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά αξίζουν όλον τον σεβασμό μας την ευαισθησία και την επιείκεια μας. Περνάνε μεγάλο κανάλι για τις αξίες τους τα ιδανικά τους την μνήμη και την ιστορία τους. Για την πίστη τους. Είναι ΗΡΩΕΣ. Έχουν σταυρωθεί κι έχουν μαρτυρήσει

. 

           

ΦΥΛΑΚΕΣ ΜΟΝΑΣΤΙΡΙΑ ΤΡΕΛΑΔΙΚΑ

 

Γνωρίζω πως ο κόσμος έχει αρκετούς βλαμμένους σε βαθμό κακουργήματος. Άτομα που καυλώνουν με πράγματα άσκημα λυπηρά, με την αδικία με τον εξουσιασμό τον εξευτελισμό κτλ και αναστατώνονται αρνητικά ερεθίζονται με το φυσικό και το ωραίο. Όμως εγώ θα συνεχίζω να κοιτώ εκεί που θέλω να πάω, που θέλω να είναι και να πηγαίνει η ανθρωπότητα. Κι έχω έτσι προσανατολισμένες απόψεις.

Θεωρώ ας πούμε φυσικά το καύλωμα ως την ανώτερη έκφραση θαυμασμού. Δεν θα μπορούσε ποτέ να με προσβάλει ένα πέσιμο όσο άγαρμπο και αγενές μπορεί να είναι εφόσον είναι μέσα στα όρια της έκφρασης της επιθυμίας και δεν μιλάμε για κάποιο βίαιο στρίμωγμα, καταναγκασμό κτλ. Θεωρώ πως είναι από τιμητικό έως ευχάριστο και αποθεωτικό να στην πέφτουν. Τιμητικό ακόμη κι αν δεν έχουν και τους καλύτερους τρόπους.

Τώρα αν εσύ θέλεις να κάνεις την δουλειά σου εκείνη την ώρα πχ και έχεις τον πέφτουλα αναγκαστικά δίπλα σου να προκαλεί σύγχυση καθηστέριση βραχυκύκλωμα που λέμε  να γίνεται εμπόδιο στον σκοπό και την δουλειά σου. Εκεί μιλάμε για προτεραιότητες και ανάγκες, την ιεράρχηση τους κτλ. Για θέματα παραγωγικότητας αντιπαραγωγικότητας συμφέροντος ζημειάς κτλ. Γενικά στην δουλειά μπλέκονται τα πράγματα. Μπλέκονται και στην φιλία. Αν έχεις έναν φίλο που στην πέφτει υπάρχει ένα όριο κάπου για τον καθένα. Όλες οι σχέσεις είναι ερωτικές όμως και διαφέρουν στην έκφραση το όριο και την ανάλογη καταλληλότητα της.

Όταν σε πονάει μέσα σου και σε ενοχλεί ένα πέσιμο που δεν έχει βία κάτι συμβαίνει. Συμβαίνει. Όταν ερωτεύεσαι πραγματικά δεν μπορείς να πας με κάποιον άλλο χωρίς να πονέσεις μέσα σου. Δεν σου είναι ευχάριστο τέλος πάντων ακόμη και να στην πέφτουν. Σε πονάει σου μεγαλώνει το αίσθημα στέρησης που έχεις για τον άνθρωπο που θες κι έρχεσαι σε πολύ δεινή θέση. Έρχεσαι και σε πολύ δύσκολη θέση για τον άλλο που έχεις απέναντί σου διότι κάτι ωραίο όπως είναι το σεξ δεν σου είναι εσένα ευχάριστο και γνωρίζεις πως πονάει η στέρηση και η απόρριψη η ματαίωση της θετικής έκβασης του ερεθισμού και της επιθυμίας. Είναι μια θλιβερή κατάσταση και για τις δυο πλευρές.

Όταν δεν είσαι ερωτευμένος με κανέναν κι απλά δεν σ΄αρέσει ο άλλος λες ένα «όχι» κι «ευχαριστώ πολύ πάντως» που δεν πονάει εσένα αλλά μάλλον θα πονάει σε κάποιο βαθμό τον άλλο, αλλά εντάξει πέρα από μια κάποια θλίψη για τον συνάνθρωπο σου δεν έγινε και κάτι τρομερό.  Για να το τραβήξεις κάτι άλλο είναι όταν ενοχλείσαι από πέσιμο κάποιον κάλο σου έχουν πατήσει είναι σίγουρο αυτό. 

Περίπου το ίδιο είναι πχ κι όταν σε βρίσει κάποιος. Εφόσον τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και ξέρεις ποιος είσαι δεν γίνεται να παρεξηγηθείς ή να πληγωθείς από κάτι τέτοιο. Εκτός αν έχεις αισθήματα για τον που σε βρίζει. Μπορεί να είσαι και κάπου τρωτός. Γενικά νομίζω οι επιθέσεις τα χτυπήματα και τα πλήγματα, οι πόνοι είναι συναγερμοί και όταν δεν σε σκοτώνουν σε κάνουν πιο δυνατό που λέει και το τραγούδι.

Δεν είμαι εύθικτος άνθρωπος. Συνήθως λυπάμαι για τους άλλους όταν είναι άσκημοι και φέρονται άσκημα και δεν νιώθω πως έχουν καταφέρει να με προσβάλουν να με εκθέσουν κάπου περισσότερο από τον ίδιο τους τον εαυτό. Τους κοιτώ σα μικρά παιδιά. Κι αυτή είναι μια κάποια αλήθεια ότι έχει σταματήσει κάποια θετική ανάπτυξή τους σε μια τραυματική παιδική ηλικία. Πώς να προσβληθώ από έναν τέτοιο καημένο κακομοίρη άνθρωπο που πραγματικά θέλει βοήθεια. Η κοινωνία όμως και ο σύγχρονος δικαιοματισμός έχει άλλη άποψη και η αυτοδικία που είναι ομηρική αρετή είναι παράνομη σήμερα γιατί οι άνθρωποι κρίνονται έτσι ότι είναι πιο κάτω από ότι τους περιέγραψε ο Όμηρος και ανίσχυροι και ανίκανοι να βάλουν τους άλλους στην θέση τους χωρίς την έγκριση του κράτους και τέτοια βοήθεια. Κι είναι κι αλήθεια αυτό για τους περισσότερους. Σε μια ενάρετη κοινωνία τα δικαστήρια δεν έχουνε θέση και δουλειά να κάνουν. Σήμερα είναι που ζούμε με τα γυαλιστερά κινέζικα ανακυκλωμένα σκουπίδια να μας κατακλύζουν. Παίρνεις κάτι σε μια βδομάδα έναν μήνα χάλασε το πετάς. Ούτε ξέρεις τι υλικά αγγίζεις τι κοιτάς τι είναι αυτό που το αισθάνεσαι. Ξεκινάς με κάτι που ξέρεις πως σε λίγο θα το πετάξεις. Ένα φτηνιάρικο ανακυκλωμένο σκουπίδι. Εδώ βλέπεις να πετάνε καλά πράγματα για να πάρουν τα ψεύτικα σχεδόν όλοι πάνε στα γυαλιστερά σκουπίδια σαν τους στραβούς στον Άδη. Τι να πεις για τους ανθρώπους και που και πως να σε προσβάλουν αυτοί είναι για λύπηση. Αλλά επειδή η λύπη είναι ακριβό συναίσθημα και μάνα του θυμού ούτε να λυπηθείς δεν μπορείς εύκολα.

Η λεκτική βία είναι κι αυτή ένα τέτοιο θέμα για να λυπηθείς τον που την ξεστομίζει. Κάνει κάτι εύκολο εκείνη την στιγμή διότι το δύσκολο είναι να μιλήσεις ωραία να νοιαστείς να βρεις τρόπο που να έχει ένα ωραίο αποτέλεσμα. Κι η φυγή είναι σχετικά εύκολο πράγμα η εγκατάλειψη. Όταν συμβαίνει με κόπο δείχνει αισθήματα και ανεπάρκειες, πράγματα σεβαστά πονεμένα και λυπηρά. Δείχνει τις εστίες των προβλημάτων. Πως μπορείς να φύγεις από κάτι που αγαπάς; Δεν γίνεται. Φεύγεις μόνο για να πάρεις φόρα να ξαναρθεις πιο δυνατά.

Δεν πεθαίνει κανείς επειδή τον σκότωσε κάποιος άλλος μέσα του. Αυτός που πεθαίνει επειδή τον σκότωσε ο άλλος είχε ταυτιστεί μαζί του, ήταν ένα του. Όμως όταν σε σκοτώνουν έτσι πως μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους; Να ταυτιστείς με τον δολοφόνο σου; Δεν γίνεται φυσιολογικά δεν γίνεται. Απλά λες έχει πρόβλημα ο άλλος ή έχω πρόβλημα ή και οι δυο και οι δυο σε έναν βαθμό αν υπήρξατε στα ίσια είναι στα ίσια. Αυτά για τους ανθρώπους που ζουν με όλο τους το είναι κι έχουν προσωπικότητα. Είναι απλό. Οι ισχυρές προσωπικότητες δεν προσβάλλονται εύκολα. Αν σε νοιάζουν τώρα όλοι αυτοί πρώην θύματα και νην βόθροι και θες να τους κάνεις ανθρώπους δεν νομίζω ότι ο φόβος της φυλακής ή της εφορίας είναι κι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος. Οι μάντρες τα συρματοπλέγματα η φτώχια το λιντσάρισμα ο αποκλεισμός η ιδρυματοποίηση δεν είναι ωραία πράγματα για κανέναν αυτά και δεν είναι λύσεις της προκοπής βεβαίως. Ξεπέτα είναι σε ένα πρόβλημα μια τρύπα που απλά καλύπτεται προχείρως κάτω από το χαλί.

Πάει πχ ένας και λέει χίλιες δυο μαλακίες για σένα σε σικοφαντεί. Έτσι σε γλυτώνει από τους εύπιστους, από τους ανθρώπους χωρίς προσωπικότητα και ιδία άποψη και από αυτούς που τους νοιάζει πάνω από όλα η εικόνα και το υπερεγώ πώς να το πω από αυτούς που παίζουν στο χρηματιστήριο τους ανθρώπους και τις σχέσεις. Σου κάνει καλό έτσι σε γλυτώνει από όλα αυτά τα κοράκια γύρω σου ξεσκαρτάρεις μπαμ μπαμ. Ή πχ σε βλέπουν με τον «τελειωμένο τον καμμένο» και σπάνε και γίνεται το φυλαχτό σου ο άνθρωπος αυτός που όλη την αγάπη του μπορεί να σου δώσει όταν δώσεις μια ευκαιρία σε κάποιον που του την αρνούνται και μπορεί να είναι το μεγαλύτερο σου λαχείο αυτός. Πάντα κάτι καλό σου δίνει η αγάπη. Με βλέπουν με τον καμένο τον τελειωμένο αλλά που να ξέρουν αν κάνω την έρευνά μου εγώ το πείραμά μου; Δεν με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που κρίνουν εύκολα και μεμονωμένα. Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι και δεν ρωτάω και δεν ακούω, θέλω να έχω ιδία άποψη σε ότι με ενδιαφέρει με κεντρίζει φυσικά και πραγματικά. Υπερασπίζομαι και εκφράζω την άποψή μου. Και νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ όταν ακούω να λένε μαλακίες. Μα σπάνια κρίνω πως αξίζει να ασχοληθώ.

Πολύ λυπάμαι για ανθρώπους που έχουν κάνει έρωτα έχουν υπάρξει μαζί και μετά απαξιώνονται από τον άλλο ως πρόσωπα. Αυτή η ακύρωση είναι και αυτοακύρωση και με στεναχωρεί πάρα πολύ με θλίβει. Το κάνουν και οι γονείς μου μεταξύ τους και το μισώ αυτό το πράγμα είναι ύψιστη αποτυχία και έμμεση και άμεση αυτοαπαξίωση. Και για παλιούς φίλους σου όταν λες μαλακίες και όλα αυτά είναι πολύ θλιβερά ως προσέγγιση και θέαση της πορείας της εξέλιξής σου. Ο καθένας είναι όσος είναι. Κι από το τόσο του αν σου δώσει κάτι καλό είναι αγάπη. Αν σου δώσει κάτι κακό είναι μίσος. Ο καλύτερος τρόπος για να μισείς είναι να αγαπάς τους εχθρούς αυτού που μισείς. Δεν θέλω να έχω άσχημες ρυτίδες κι έτσι μόλις με πιάσει το μίσος μετατοπίζομαι προς την αγάπη του εχθρού του και γλυτώνω.      

δεν ξέρω τι γίνεται ..

 

μαζί μιλάμε;

ποιο είναι το πρόβλημα;

 

Έχει να κάνει κάτι με βλαμμένους σε κουφές καταγγελίες που τους παίζουν στα κανάλια; 

Αυτή έφαγε ανάποδη καψούρα με το 6χρονο. 

Εσύ τί έπαθες; Είχες πάθει κάτι; Έχεις πάθει κάτι; 

Τα παιδάκια έτσι κάνουν. Τις προάλλες έλεγε ένα αγοράκι στο σχολείο πως το φίλησε η Νέδα και της κάνανε μπουλινγκ τα παιδιά τη βαρέσανε την κλότσησε ένα άλλο αγοράκι στο πιπί και ένα κοριτσάκι λέει της έπιασε το βυζί γιατί φώναζε ένα αγοράκι ότι το φίλησε ενώ λέει ότι δεν το είχε φιλήσει. Θα το ονειρεύτηκε προφανώς το φιλί το αγοράκι καψουράκι. Και τα άλλα άκου κουλά πράγματα να ρίχνουν ξύλο επειδή τους φίλησαν. Να σε βαράνε γιατί φίλησες όλα μαζί λέει σχεδόν 20 παιδιά εκτός από 2.

Να τρέχεις στα δικαστήρια κάποιον επειδή πχ σε είπε μουνάρα ακόμη και να σου πιάσει και τίποτα σιγά μην πάθω εγώ οδύνη αν μου πιάσουνε τον κόλο πχ. ή το βυζί ή κι αν μου πει ο άλλος ότι θέλει να με γαμήσει να πάθω ψυχική οδύνη και προσβολή. Αυτά για μένα είναι τραγελαφικά πράγματα ανάμεσα στους μεγάλους. Μιλάω για την φάση παρενόχληση όχι για κακοποίηση και βία. Εκεί σκοτώνω. 

Ανάμεσα στα παιδάκια θέλει λίγο κουβέντα το παιδί να μην στο τσακίσουνε τα άλλα.       

  Καλά αυτή με το εξάχρονο έφαγε τρελή καψούρα ανάποδη! Ποιος να της το πει. Μακριά από παιδία αυτή πάντως σίγουρα.  

Αλλά ποιο είναι το πρόβλημα με εμάς όμως; Εγώ δεν έχω δικηγόρο κι ούτε θέλω. Ένα πεντοχίλιαρο στην πάντα -το λιγότερο- πρέπει να το έχω όμως για κάτι τέτοια και για κάτι άλλα.  Έχω δυο σελίδες Ε9, επομένως ότι και να μου τύχει με δικηγόρους και γιατρούς κάπως θα την παλέψω. Δεν θα πάω κι εθελοντής βέβαια. 

τί συμβαίνει;

 Με έχει πιάσει κάτι σαν πόνος τρύπημα σφίξιμο πιάσιμο στο ηλιακό πλέγμα εκεί στο στέρνο ακριβώς στο στρογγυλό. Έχω συνεχόμενη ζαλάδα από χθες. Κι αναχετίζω συνεχώς την ερώτηση ποιος είμαι; ποιος είναι; είμαι εγώ; εγώ είμαι; εσύ είσαι εσύ; εσύ είσαι; εμείς είμαστε; είμαστε εμείς; και τέτοια.. 

Ένας εκπαιδευτής σκύλων προσπαθεί να με σκλαβώσει. Και μου λείπει η Τσι που έχει πάει στον Πύργο να δώσει το παρόν στο καμπ. Τα σκίτσα σου δεν ξέρω αν μου μοιάζουν και πολύ, ποιος είναι αυτός;. Αναχετίζω συνεχώς αμφιβολίες και παρεμβολές ω και τέτοια. 

Σε σκέφτομαι και λιώνω. Πάρα πολύ. Όπως και τις προηγούμενες που δεν έγινε τίποτε.

Η Νέδα έχει πολλά νεύρα. Κι είχα κι εγώ τις προηγούμενες μέρες. 

Ακούω Έττα Τζέιμς.  Πως είσαι; 

Ήθελα να σε ρωτήσω.. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με εμάς και δεν βρισκόμαστε; Είναι απλά έτσι αυτό; 

η λογοτεχνία μας αλλιώς

 

Δικό μας αυτό

 ..

Τι νόημα να έχει να ψάχνω. Τι διαφορετικό θα έπρεπε να έχω. Για να είμαστε μαζί. Γιατί  γιατί  γιατί. Φτάνει να θέλουμε και μπορούμε. Τα μπράτσα μου να πιαστούν απ΄ τα μπούτια σου. Στόμα μου να γκρεμιστώ.

 

Πρώτα θα ήθελα. Τα δάκτυλά μου στα μαλλιά σου να εισχωρήσω. Να τα σφίξω στις χούφτες μου να σ΄ανασάνω να φιληθούμε. Να γλύφω τα αφτιά σου όλες τις γωνίες σου το λαρύγγι σου τον λαιμό σου. Να βυζαίνω την γλώσσα σου θέλω να σε χύσω. Στο στήθος σου τον αφαλό σου τον σβέρκο σου να χαϊδευτούμε. Να κατευνάσω όλο το πάθος μου στην κολάρα σου να στύβω να φάω τα χείλη σου. Να το κατευνάσω γιατί θέλω πολύ τρυφερά να σε γαμώ. Θέλω την τρυφερότητα όλη εκεί για να έρχεσαι στην πιο άγρια τρέλα εσύ κι άγρια να μου τη γυρνάς πίσω. Μα πιο πολύ θέλω τα κορμιά μας πλεγμένα σε ένα φιλί, δυο τρία τέσσερα. Μέχρι όποτε μπορείς να το ξανακάνουμε. Κάθε μέρα όλη μέρα να το σπαταλάμε.

Θα ήθελα να είναι εντάξει και να σ΄αρέσει να σε καυλώνω. Να σου αρέσει να με καυλώνεις. Θα ήθελα να ζούμε για να καυλώνουμε ο ένας τον άλλο για να κάνουμε έρωτα. Τρυφερά και άγρια να τελειώνουμε αγκαλιά μαζί με φιλιά. Αποπνικτικά εξαντλητικά και εξοντωτικά. Με μελανιές και δακτυλιές. Να χύνουμε μαζί να ιδρώνουμε να τρέχουνε σάλια. Να είναι το κεφάλι σου δικό μου στα χέρια μου και το σώμα σου και το δικό μου δικό σου δικό σου να το επιτάσεις να το κάνεις ότι θες. Το χείλος σου το πάνω χείλος σου και το κάτω. Κι ότι έχεις μέσα σου κι ότι έχω μέσα μου. Γυναίκα μου. Γυναίκα σου. Μούσα μου και τύπε μου εγκεφαλικέ. Ερωτοπαρμένε. Καψούρα κι έρωτά μου. Σκοτοδίνη κόκκινη λευκή κόκκινη ροζ. Βάλε μας μπρος. Μάτια μου. Φως. Δικό μας αυτό. Και δεν το λέμε σε κανέναν.    Το γράψαμε. 

 

      

 

περιμένοντας την πρώτη γη που θα βγει από την θάλασσα

 

κάπου εκεί στο Βόλο δε λένε πως βγήκε; 

ή μήπως ήταν η Πρώτη εδώ; 

και .. τί σε εμποδίζει;

Ποιο είναι το πρόβλημα;

 Υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρω; 

μανιταρομπάστερς

 

Τί σου έχω κάνει;

 

Το βλέμμα σου ήταν σαν σε αίτηση ασύλου.

Το μηδέν είναι Πύλη

Καθένας μπορεί να απαντήσει για το τι έχει μεγαλύτερη αξία στη ζωή, η συναίσθηση ή η συνείδηση; Τίποτα από τα δυο θα απαντούσα αν δεν συμπίπτουν.  

ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΤΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΤΟ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟΣ

Άρτιοι είναι οι ζυγοί αριθμοί. Οι μονοί είναι περιττοί. 

Άριστα

 Συγκινήθηκα πολύ με "τα παιδιά του πολέμου", την Μαϊσα, την Τσι, τον Γουίλσον, τον Μοχμ. Συνειδητοποίησα πράγματα που με κάνανε να έχω μια πιο αντικειμενική άποψη για τον κόσμο και την ζωή. Μίλησα πολύ με την Τσι από την Ερυθραία και τον Γουίλσον από το Σουδάν. Η Τσι μια μέρα μου είπε πως έχει 5 μήνες να της έρθει περίοδος και είναι 29. Μου είπε πως μπορεί να είναι από το στρες και προσπάθησα να της κλείσω ένα ραντεβού για γυναικολόγο και ΠΑΠ τεστ, δυο μέρες 10 τηλέφωνα για να μπορέσουμε τελικά να πάμε αύριο στις 9 δωρεάν. Έχει κόκκινη κάρτα αίτησης ασύλου από την Σάμο που της την βγάλανε στις 28 - 9 - 25 και λήγει το '27. Είναι μόλις 2 μήνες στην Ελλάδα, είναι και σκορπιός στο ζώδιο και έχει πραγματικά κάτι πολύ δυναμικό και ευγενικό μέσα της. Δεν ακούει από το ένα αυτί γιατί μου είπε πως την βάρεσε εκεί αστυνομικός στην Τουρκία όταν πήγε να του ξεφύγει και δεν έχει επανέλθει ακόμη η ακοή της. Ήταν με ληγμένη βίζα στην Τουρκία. Μου είπε πως δούλευε πολύ σκληρά εκεί για να έρθει εδώ και αυτό της έχει αφήσει και πόνους στο ένα γόνατο. Δεν ξέρει κολύμπι. Είναι πολύ σπάνιο να ξέρει κάποιος κολύμπι από αυτούς που μπαίνουν στις βάρκες για να έρθουν εδώ. Όλη η ιστορία είναι ένα ταξίδι ζωής ή θανάτου. Πραγματικά καμία σχέση με αμέρικαν ντριμ και είναι για κλοτσές όποιος λέει τέτοια πράγματα και το είχα πει κι εγώ και κάθε φορά μαθαίνω πόσο πολύ κάφρος έχω υπάρξει μέσα στην εξέλιξή μου. Οι φωτογραφίες πάνω στις κάρτες αίτησης ασύλου είναι από δραματικά πρόσωπα με βλέμματα άστα να πάνε. Τους βλέπεις πως είναι σε επεισόδιο εκείνη την ώρα. Οι φωτογραφίες στις αιτήσεις τους είναι άστα να πάνε. Στις ελιές είμασταν πολύ καλά σε σχέση με αυτές τις φωτογραφίες ήμασταν τέλεια.    

Τις πρώτες μέρες που δουλεύαμε ίδρωσα τρελά να τους δείχνω και να τους κατευθύνω. Προσπαθούσα με συμπάθεια κι ευγένεια και τους έλεγα πως άμα αγαπάνε τα δέντρα όλα θα πάνε καλά. Και πήγαν καλά. Πολύ δυνατά παιδιά κι εύστροφα. Κουμπώνουνε το 4Χ4 και πάνε ώρες με έναν ρυθμό. Οι ελιές τους αγάπησαν, κοιτάω τα δέντρα πίσω και δεν τα είχα ξαναδεί τόσο ακμαία μετά το ράβδισμα. Τα μηχανήματα καμιά ζημιά, μόνο μια πληγή σε μια καλωδίωση κι ένα φις που παίζει. Μας αγαπήσανε. Έδωσαν το καλό εαυτό τους. Θεέ μου σ' ευχαριστώ! Βουρκώνω. Θέλω κάτι να κάνω. 

Τους έδωσα το λιγότερο της αγοράς για ελιές 60ευρώ και τους έφτιαχνα τονωτικά τσάι μέλι ξηρούς καρπούς μπουκίτσες ψωμοτύρι ντομάτα, σα τα φασόπουλα τους πρόσεξα. Είμαστε φίλοι. Τελείωσα ως συνεργείο και τα χρήματα μου και τα τρόφιμα ίσα ίσα κι έμεινα με 110ευρώ. Αλλά από αύριο ξαναγεμίζω! Είμαι χαρούμενη, νιώθω ευγνωμοσύνη και ευτυχία. Τα δέντρα, η σοδειά, η συγκομιδή πήγαν ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.

        

       

Τραβάτε με κι ας κλαίω

 Καλημέρα αγάπη μου

Είμαι εξαντλημένη. Αδιαθέτησα χθες. Σήμερα τελειώνω με το συνεργείο. Δοξάζω τον Θεό που όλα πήγαν καλά και έφτασα μέχρι εδώ αίσια. Μου έχουν μείνει 10 στρέμματα που έχουν κάτι ελάχιστες ελιές ίσως 5 σακιά να τις περάσω μόνη μου. Θα κάνω δυο μέρες ξεκούραση από αύριο και θα συνεχίσω μετά να τα πάρω κι αυτά. Όλη η προσπάθεια και η διαχείριση είχε το νόημά της κι αυτό φαίνεται σήμερα. Θα είμαι καλύτερα φέτος. Νιώθω πως με συμπαθεί ο Θεός. Τα χέρια μου έχουν πρηστεί λόγο δουλειάς αλλά είναι καλύτερα από όταν ξεκίνησα την συγκομιδή, πιο δυνατά και σχεδόν έχουν επανέλθει από τον τραυματισμό. Αυτό είναι ένα θαύμα και νιώθω ευγνωμοσύνη στον ουρανό. Το στέτσινγκ με βάρη, μετά την επούλωση βέβαια, είναι μεγάλη αποθεραπεία τελικά για τα νεύρα τους μύες και όλο το νευρομυοσκελετικό σύστημα. Τραβάτε με κι ας κλαίω. 

            υγ. να τα απειριοστήσει το βιβλίο σου είναι πολύ ωραίο. Είναι και σαν τοίχος που μπορείς να βαράς το κεφάλι σου πιο αποτελεσματικά από ότι σε έναν κανονικό τοίχο. 

   

 

τόσο μπορεί να στέκει μια τέτοια πρόταση

 τόσο αφού .. ένας που έχει μάνα αισθήματα και ιδέες πόσο ενδιαφέρον και ενέργεια μπορεί να διαθέτει για  ντόρο; 

Μόνο για ντόρο; Έτσι να γουστάρει να τα σπάει; 

..

είδα όνειρο

 

κι αγύριστα

 

 

δε πα να ξυρίζονται ..

 

ΤΙ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ

κομμάτια ..

καλά να πάθεις .. να έχεις και "¨¨τον μαλάκα σου¨" να σκίζεται και να σου λέει ότι οι Εβραίοι κρατάν τους Τούρκους να μη μπουν μέσα.  

Να βάζω μέσα στο κενό κάτι κι ας το ξεχειλώνει πιο πολύ

 

Όταν βλέπω πόσο τρελό ήταν αυτό που πίστεψα κοιτώ για λίγο ως εντελώς αναξιόπιστη την λογική μου και παύω να πιστεύω στο οτιδήποτε. Νιώθω χαμένη και χαομένη

  Εχθές πήγα σε μια πειραματική περφόρμανς στο κάστρο των παραμυθιών που πίστευα πως θα σε δω. Ήμασταν όλοι κι όλοι δέκα άνθρωποι. Με πήρε την προηγούμενη τηλέφωνο η καλλιτέχνης αυτή που της έδωσε το τηλ μου ο Τζίμης από Αθήνα ο δάσκαλος στην ΑΣΚΤ γιατί έψαχνε φωτογράφο και για να με καλέσει. Και κάπως ήταν περίεργο το τηλ αυτό και ούτε υπήρχε πουθενά αναρτημένο το ιβεντ. Και της είπα πως ξέρω έναν καλό φωτογράφο εδώ τον Άλεξ. Μετά είδα πως έπινες ποτό με κάποιον κάποια Άλεξ. Μετά την ξαναπήρα το πρωί που βρήκα τον Άλεξ και μου είπε πως είχε ήδη βρει. Δεν ξέρω πως τα συνδύασα στο μυαλό μου ήταν μεγάλο άλμα μα σκεφτόμουν πως φιλιόμασταν στο σκοτεινό το κάστρο με τα μπλακ λάιτ και πως θα φεύγαμε μαζί το βράδυ θα το περνούσαμε ονειρευόμουν στη σοφίτα. Τα πίστευα όλα αυτά μέχρι και καμιά ώρα που ήμουν ήδη εκεί πέρα. 

Το έχω πάθει κι άλλες φορές. Κι όσες ήρθα Αθήνα το 22 κι 23. Μετά πέφτω πολύ. Είναι σαν κατέβασμα από σκληρά ντρόγκια. Νιώθεις χάλια τιποτένιος ανισόρροπος πως έχεις εντελώς λαθέψει σε όλα. Καημένος κακομοίρης για δέσιμο, ας τον τρελό στην τρέλα του κτλ. Για λίγο ελπίζω κι ως αύριο να το έχω προσπεράσει. Έτσι σαν φάση χίμαιρα και ψυχεδελικό δικό μου από μεγάλη ανάγκη κι έλλειψη. Να βάζω μέσα στο κενό κάτι κι ας το ξεχειλώνει πιο πολύ.        

Ύστερα λέω πως χρειάζομαι κάτι τελείως μέινστριμ παρωχημένο κοινό για να 'ρθώ στα ίσια μου, κάτι από αυτά που παίζουνε χιλιάδες ένα γύρω. Αλλά ως αύριο πιστεύω να είμαι πάλι εντάξει.

άλλη μια βραδιά που νίκησαν οι συμπτώσεις

 

Η Νέδα πάντως έκλεψε την παράσταση.

 Πάλι ταξίδι έφαγα, δεν ήσουν εκεί. Ούτε το πάρτυ ήταν για μένα. 

 

θα βγούμε σήμερα

 

..

θα πάμε σε περφόρμανς χαρακτικό μπλακ λάιτ

έρωωσο έρροσω

 

στη μάχη βαριά

 θα σου

τώρα να

τρελαίνομαι για ωμή σάλτσα

 ..

το κέρατό μου

για τις 7 πληγές του Φαραώ να μιλήσουμε

 Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το σκηνικό με τα μαλλιά. Από τότε που καράφλιασα άλλαξε η ζωή μου. Είχα πάει στον δερματολόγο στην Πάτρα και είχα πάρει μια σακούλα φάρμακα και για καλή μου τύχη αφού μπήκα που μπήκα στην πόλη πέρασα να δω τον φίλο μου τον Μενέλαο. Του λέω έτσι κι έτσι και μου λέει, με βλέπεις τα είχα χάσει όλα μέχρι και τα φρύδια και βρήκε και μου έδειξε μια φωτογραφία του μικρός με σγουρό μαλλί. Και μου λέει κι όμως τόσο καιρό και τα ξαναέφερα αλλά μόνο που βγήκαν ίσια. Μου λέει πέτα την σακούλα με τα φάρμακα. Πάω και πετάω τη σακούλα στα σκουπίδια του. Και αμέσως μου είπε, το φάρμακο για αυτό είναι το φολικό οξύ και βιταμίνες, να κόψεις το χοιρινό, να μην μπαίνεις σε καταστάσεις στρες και να κάνεις ότι θέλεις. Τί θέλεις μου λέει. Του λέω θέλω να βρίσω τον διευθυντή μου. Πήγα έβρισα τον διευθυντή του χτύπαγα το γραφείο μου και μου έδωσε μια εβδομάδα άδεια και πήρε τους γονείς μου και τους είπε πως χρειάζομαι ψυχίατρο. Τέλειωσε η σύμβαση μου και άλλαξα εντελώς ζωή. Είπα τότε πως δεν θα ξανασχοληθώ με γυναίκα. Σήμερα ξέρω πως το μποτσίκι είναι όλο φολικό οξύ, είναι το φάρμακο για την αλωπεκίαση αλλά είναι πολύ καυστικό και δεν ξέρω την δοσολογία. Δεν παίζουμε με αυτά. Κάνω πειράματα. Ακόμη και το για το σκόρδο στο δέρμα ας πούμε η δοσολογία είναι δύσκολο θέμα. Τα βοτανικά λάδια είναι ωραίο θέμα. 

 Και τα μανιτάρια!

Ο πόνος είναι ζωοποιό συναίσθημα

 

Είναι πολύ απλό. Ότι πονάει είναι ζωντανό κι ότι δεν πονάει είναι πεθαμένο. Ρίχ' του μία να δεις ..

Έτσι είχαμε τσεκάρει και τα μαλλιά μου για να δούμε τότε αν ήταν ζωντανά, οι ρίζες μέσα. Ρίξαμε οινόπνευμα και τσούζανε κι έτσι βγάλαμε συμπέρασμα κάναμε αυτό που έπρεπε να γίνει για να επανέλθουν. 

Και μέσα σου αν έχεις κάτι που πονάει είναι συνήθως αντιμετωπίσιμο. Αυτά που δεν πονάνε είναι τα επικίνδυνα. 

 

 

Καλή ανάρρωση φίλε

 ΕΡΡΩΣΟ

..

Πάμε καλά

 Αγάπη μου, από σήμερα μπορώ να ηρεμίσω. Έχω εξασφαλίσει ήδη τα βασικά για την χρονιά και σήμερα μπήκαμε στο γεμάτο χωράφι. Θα δουλέψουμε πέντε έξι μέρες εκεί και  υπολογίζω την παραγωγή περίπου στον τόνο ακόμη. Σύνολο δύο και κάτι. Και παίζει να κάνω ρεκόρ στο καλλιεργητικό μου μπάτζετ διότι δεν πέρασα πουθενά τρακτέρ φέτος. Έτσι δουλεύουμε μέσα σε μια ζούγκλα και μέσα σε κλαριά κι έχω γεμίσει γρατζουνιές και κάνω βόλτες με τα αμάξι για να ρίξω τα καλοκαιρινά αγκάθια και τα χορτάρια. Παραδόξως η ομάδα ταιριάζει σε αυτές τις συνθήκες και πάμε αργά και δυνατά και προχωράμε πολύ καλά. 

  

καλημέρα

  υγεία   

ΥΓΕΙΑ

σταθερά οδεύουμε προς ιδία λύση