Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το σκηνικό με τα μαλλιά. Από τότε που καράφλιασα άλλαξε η ζωή μου. Είχα πάει στον δερματολόγο στην Πάτρα και είχα πάρει μια σακούλα φάρμακα και για καλή μου τύχη αφού μπήκα που μπήκα στην πόλη πέρασα να δω τον φίλο μου τον Μενέλαο. Του λέω έτσι κι έτσι και μου λέει, με βλέπεις τα είχα χάσει όλα μέχρι και τα φρύδια και βρήκε και μου έδειξε μια φωτογραφία του μικρός με σγουρό μαλλί. Και μου λέει κι όμως τόσο καιρό και τα ξαναέφερα αλλά μόνο που βγήκαν ίσια. Μου λέει πέτα την σακούλα με τα φάρμακα. Πάω και πετάω τη σακούλα στα σκουπίδια του. Και αμέσως μου είπε, το φάρμακο για αυτό είναι το φολικό οξύ και βιταμίνες, να κόψεις το χοιρινό, να μην μπαίνεις σε καταστάσεις στρες και να κάνεις ότι θέλεις. Τί θέλεις μου λέει. Του λέω θέλω να βρίσω τον διευθυντή μου. Πήγα έβρισα τον διευθυντή του χτύπαγα το γραφείο μου και μου έδωσε μια εβδομάδα άδεια και πήρε τους γονείς μου και τους είπε πως χρειάζομαι ψυχίατρο. Τέλειωσε η σύμβαση μου και άλλαξα εντελώς ζωή. Είπα τότε πως δεν θα ξανασχοληθώ με γυναίκα. Σήμερα ξέρω πως το μποτσίκι είναι όλο φολικό οξύ, είναι το φάρμακο για την αλωπεκίαση αλλά είναι πολύ καυστικό και δεν ξέρω την δοσολογία. Δεν παίζουμε με αυτά. Κάνω πειράματα. Ακόμη και το για το σκόρδο στο δέρμα ας πούμε η δοσολογία είναι δύσκολο θέμα. Τα βοτανικά λάδια είναι ωραίο θέμα.
Και τα μανιτάρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή