Καλημέρα αγάπη μου
Είμαι εξαντλημένη. Αδιαθέτησα χθες. Σήμερα τελειώνω με το συνεργείο. Δοξάζω τον Θεό που όλα πήγαν καλά και έφτασα μέχρι εδώ αίσια. Μου έχουν μείνει 10 στρέμματα που έχουν κάτι ελάχιστες ελιές ίσως 5 σακιά να τις περάσω μόνη μου. Θα κάνω δυο μέρες ξεκούραση από αύριο και θα συνεχίσω μετά να τα πάρω κι αυτά. Όλη η προσπάθεια και η διαχείριση είχε το νόημά της κι αυτό φαίνεται σήμερα. Θα είμαι καλύτερα φέτος. Νιώθω πως με συμπαθεί ο Θεός. Τα χέρια μου έχουν πρηστεί λόγο δουλειάς αλλά είναι καλύτερα από όταν ξεκίνησα την συγκομιδή, πιο δυνατά και σχεδόν έχουν επανέλθει από τον τραυματισμό. Αυτό είναι ένα θαύμα και νιώθω ευγνωμοσύνη στον ουρανό. Το στέτσινγκ με βάρη, μετά την επούλωση βέβαια, είναι μεγάλη αποθεραπεία τελικά για τα νεύρα τους μύες και όλο το νευρομυοσκελετικό σύστημα. Τραβάτε με κι ας κλαίω.
υγ. να τα απειριοστήσει το βιβλίο σου είναι πολύ ωραίο. Είναι και σαν τοίχος που μπορείς να βαράς το κεφάλι σου πιο αποτελεσματικά από ότι σε έναν κανονικό τοίχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή