Τι καλά που πέρασα νύχτα το σχολείο

Διάβασα στα θρησκευτικά της Α γυμνασίου πως η ελευθερία στα πεπερασμένα όντα είναι αυτοκαταστροφή και φρίκαρα. Τους δώσανε ένα παράδειγμα με τα φανάρια στον δρόμο. Του εξήγησα του παιδιού πως σε αυτούς που θέλουν να ακούνε τέτοια να τους λέει αυτά. Αλλά. Να ξέρει πως η ελευθερία είναι μία και δεν ανήκει στα μετρήσιμα. Είναι έννοια ιδέα ιδανικό. Είναι άπειρη και είναι η ίδια για όλους. Δεν είναι η δικιά σου και η δικιά μου και στη μέση το σύνορο που σταματάει του ενός και αρχίζει του άλλου. Αυτά με τα όρια είναι θέματα συνείδησης συνύπαρξης και αντίληψης του γίγνεσθαι και όχι θέματα ελευθερίας. Ο ποιητής λέει, όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά. Έτσι του είπα, να ξέρει, ότι τα λένε αυτά γιατί προτιμάνε τους δούλους και τους ελεήμονες. Κι αυτά τα λέγανε στην ερμηνεία της πρώτης εντολής του Θεού στην Εύα. Για το δέντρο στη μέση του .. του χωραφιού .. κι εκεί θυμήθηκα το ποίημα σου με τη γραβάτα. Κι έφαγα κι άλλη φρίκη με τον συνειρμό. 

ΡΕΕΕ

Γίνεται να ήταν πρώτα η εποχή του χαλκού και μετά του λίθου; Ποιοι τα τρώνε αυτά ..   

Δεν περιμένω τίποτα από ανθρώπους που πιστεύουν αυτά τα πράγματα, τί να περιμένεις.