Είναι καλοί κολυμβητές, μπορούν να σκαρφαλώνουν και να δημιουργούν εύκολα διόδους με τα δόντια τους.
Σημάδια κρυμμένων ποντικών
Μπορεί να μη βλέπετε ένα ποντίκι, αλλά μπορείτε να το ακούσετε.
Τα ποντίκια συνήθως δεν ταξιδεύουν περισσότερο από 10 μέτρα γύρω από τις φωλιές τους, κατασκευασμένες από υλικά που βρίσκουν στο σπίτι σας.
Λοιπόν, πού πηγαίνουν τα ποντίκια κατά τη διάρκεια της ημέρας; Τα ποντίκια θα βγουν έξω για να βρουν φαγητό όταν είναι ήσυχο ή όταν υπάρχει έλλειψη δραστηριότητας στο σπίτι σας. Θα βγουν από τη φωλιά τους κατά τη διάρκεια της ημέρας ακόμα και όταν τα φώτα είναι αναμμένα εφόσον δεν υπάρχει καμμία άλλη δραστηριότητα τριγύρω. Όταν είστε όρθιοι, τα ποντίκια είναι σπάνιο να εμφανιστούν.
Κρυσταλλάκι της οδύνης μου Διάφανο κομμένο απ’την παιδική χαρά Της ανάγκης Μίλα μου για τη δύναμη που έχασες Για τη μαγεία του έρωτα που μας εξόντωσε
Την ημέρα του εορτασμού της τύπωσης για τις σόλες έγινε κάτι σαν ένα κλικ
πιο ‘κει. Είχα πάρει ένα δωδεκάρι ουίσκι και ήμουν στο γραφείο όταν ένας παλιόφιλος,
γειά σου φίλε, μου λέει μην είσαι μονοφαγού, αυτά τα μοιραζόνται και τσίμπησα
και του είπα έλα.
24 χρόνια φίλοι από το χάνι και το σπίτι του μακαρίτη του
κολλητού μου. Τα 10 τελευταία χαμένοι και τον πετυχαίνω φέτος του αγίου. Λοιπόν αφού πίνουμε και λέμε και γελάμε μου
λέει και το πρόβλημά του μου λέει και για μια σκηνή με τον αδερφό του και του
λέω κι εγώ, εμένα να δεις τι μου έκανε η αδερφή μου, η αδερφή ψυχή μου.
Πήρε μια στιχομυθία μας και την έβαλε στο βιβλίο της για
ποίημα με τίτλο μοίρες και το βιβλίο το αφιερώνει σε άλλον που μου είχε πει πως
τον είχε ερωτευθεί. Ε μου λέει ήταν πολύ καψούρα με τον τύπο και η καψούρα
συγχωρείτε. Ε του λέω εγώ νόμισα ότι το έκανε να με καψουρέψει εμένα και τσίμπησα
και της την έπεσα και πήρε το φρικ, τον αδερφό μου και τον πατέρα μου και τους είπε
ότι θα μου κάνει μήνυση για σεξουαλική παρενόχληση. Λες να το έκανε γιατί
φοβήθηκε για τους στίχους; Εκεί κάπου άρχισα το βραχυκύκλωμα.
Καύλωσα κιόλας, αναθυμόμενη το χτύπημα, καύλα. Κάπου κι ο
φίλος, να μου δείχνει τις πλάτες και σε αυτές να υπολογίζεις ξέρεις εγώ για
σένα και σαν άντρας προς γυναίκα… και τέτοια και κάποια στιγμή μου λέει για
σένα μέχρι και τραβέλι γίνομαι. Έκεί έπαθα ηλεκτρική κένωση, μαύρισε γύρω,
τραβάω τον κουβά με τα σκουπίδια βρουμ ξερνάω. Ευτυχώς που είμαι σκέφτομαι στο
γραφείο μου. Άσε με μη με πιάνεις. Κατέβηκα κόλο κώλο τις σκάλες και πήγα στο
υπόγειο και ξάπλωσα. Ξέρασα το πατάκι μετά πήρα λεκάνη έβγαινε καθαρό ουίσκι, τελείως
αφάγωτη νηστική. Δυο μέρες το στομάχι μου, δηλαδή μέχρι χθες.
Όπως την παθαίνεις την
δηλητηρίαση άμα στην πέσει σοβαρά πολύ φίλος σου παλιός, παιδικός, ο αδερφός σου, τι αηδία.
Χίλιες φορές να σε χτύπαγε εχθρός ε. Και λέω δε ξέρω, μπορεί το ίδιο να έπαθε
κι η αδελφή ψυχή μου με μένα. Να θεώρησε εντάξει να πάρει τον στίχο για την
καψούρα της και να φρίκαρε που της την έπεσα. Με αδερφικό στίχο λευκό κι
άμεμπτο. Σύμφωνα με τις ιδρυτικές διακηρύξεις των δικαιωμάτων της κοινωνίας των
εθνών.
Πέμπτη 25 Απριλίου 2024
Στον εορτασμό της τύπωσης έγινα λιώμα. Τα είπια νηστική και τα ξέρασα όλα.
Ακόμη να συνέλθω. Βέβαια ξύνησα πήγα τα παιδιά σχολείο και τους μαγείρεψα. Και φτιάξαμε μαζί και γλυκό τώρα είμαι ακόμη με χανγκοβερ.
Σε πετυχαίνω σε ένα μπαρ και πλησιάζω μέτρο μέτρο σε κοιτάω και σου λέω με νόημα .. μπορώ να ψάξω τις τσέπες σου; και μου λες με νόημα ΟΧΙ
Και σε βουτάω
Και με βουτάνε
Σε πετυχαίνω σε ένα μπαρ και πλησιάζω μέτρο μέτρο σε κοιτάω και σου λέω με νόημα .. μπορώ να ψάξω τις τσέπες σου; μου λες δεν έχω τσέπες. Λέω Ε την τσάντα σου .. και μου λες με νόημα ΟΧΙ
Αγάπη μου πήγα με διαφορετικές κάλτσες και σκηλοφαγωμένες παντόφλες
Playboy μπλουζάκι πουκάμισο και μαύρα μικροαστικά παράπονα
Άκουσα ωχ, μόλις μπήκα και η διευθύντρια έπαιρνε τηλέφωνα
Πονάει η καρδιά μου δεξής αγκώνας και τετρακέφαλος.
Τους λέω με έχει πιάσει η μέση μου και υποφέρω με τις λακούβες. Καλά η άλλη έχασε άνθρωπο μου λένε ευχαριστώ τους λέω τον ξέρετε ποιον δρόμο, αυτόν με το κονδίλι του ΕΣΠΑ 2009 2013.
Δεν είχα όρεξη να μπλέξω με όλους αυτούς τους περίεργους. Τα ισόβια καψούρια και τους ιστορικούς και τους δημοσιογράφους και δεν ξέρω κι εγώ, το στρατό και τον κράτος. Από την άλλη νιώθω ότι με πλαισιώνουν και σαν ασπίδα όλοι αυτοί κάπως από τους άλλους που δεν τους αρέσουνε μάρτυρες σαν κι εμένα. Και δεν το ήθελα να μπλέξω με όλα αυτά αλήθεια συνέβει απλά να περνάω από εκεί και άρεσα σε κάποιους και με χάιδεψαν και πήγα κοντά και είδα κάποια πράγματα που εγώ μόνο την πλήξη μου γύρευα να σκοτώσω με λίγη αδρεναλίνη κι έτσι ακολούθησα. Ύστερα άρχισα μια έρευνα για να βρω την φόρμουλα για μένα πρώτα από όλα να φύγω γιατί δεν μου αρέσει ο πόλεμος. Είχα δει από την αρχή ότι μας τρώνε πολλοί και με ζάλιζε πότε όμορφα πότε άσχημα από το δίπολο αγοραφοβίας επιδειξιμανίας που έχω ως μοντέλο. Γιατί με κοιτάνε έτσι και δεν με νοιάζει και δεν θα τρελαθώ κιόλας αλλά τρελαίνομαι. Και πρέπει να δικαιωθώ για να σταματήσουν κάποτε οι "ανθρωποθυσίες" τουλάχιστον στην παιδική και εφηβική ηλικία. Δεν είναι ελαφριά θέματα αυτά. Προτιμώ χίλιες φορές να πούμε πως είμαι σαλταρισμένη. Το ποιο εύκολο πράγμα είναι να τρελαθείς όμως και δεν με καλύπτει προσωπικά. Κάπως έτσι συμβαίνει στους άσχετους σαν κι εμένα, σε καψουρεύεται κάποιος σε παίρνει κοντά σου δείχνει πράγματα που έχεις μπλέξει άμα τα δεις και μετά πέφτουν πάνω σου διάφοροι κάπου να στρατευτείς. Με ζαλίζει όλη αυτή η ιστορία, εγώ για μια βόλτα ξεκίνησα. Κι ύστερα η μυρωδιά σου. Και οι λάθος εντολές που μου χαράχτηκαν και οι σωστές και η αμφισβήτηση, όλα μια τρέλα. Το μυαλό μου τα έχει παίξει και η καρδιά μου πονά. Μ' αρέσει ο τρόπος σου. Να προσγειωθώ σε δυο τετραγωνικά, να ξαναγεννηθώ κι από εκεί να ανοίξω πάλι σιγά σιγά . Δέκα φορές την ημέρα. Εκατό. Χίλιες. Να ξυπνήσω και να νιώθουμε στα ίσα.
Τι ωραία ζωή! Να θέλεις άλλες δέκα για να αναννοηθείς τι έγινε.
Και πάρ’τα όλα με μόνο ένα ποίημα.
Δεν κοιμήθηκα πάλι χθες παρακαλούσα μέχρι και τον κρεμασμένο
για ένα φιλί. Ξεραινόμουν κι έπεφτα και ξεσπούσε καταιγίδα κι ήμουν αλεξίπτωτο
κι εσύ σύννεφο. Πόσες φορές έγινε, κύματα. Κάθε μέρα από εκείνη τη μέρα. Πώς να
στο εξηγήσω,
Αγάπη μου, το νιώθω πως είσαι κάτι πέρα από τον άνθρωπο και
ότι μπορείς να αλλάζεις μορφή. Και δεν έχω σταματήσει να σε ψάχνω. Σε ψάχνω
ανοίγοντας το μέσα μου και είμαι σίγουρη πως και στον Αμαζόνιο να χωθώ θα με
βρίσκεις. Πάντα στην καρδιά. Μένω εδώ κι έχω καρδιά για να με βρίσκεις. Αποδέχομαι
κάθε δοκιμασία σου, του πολύ και του λίγου. Όσο δρόμο κι αν έχουμε για το ακριβώς
που πάμε. Όσα ταξίδια κι αν πρέπει να κάνουμε, όσους αιώνες κι αν χρειαστεί να κινηθώ
ή να κοιμηθώ. Κι όταν νιώθω πως ξέρω τι θέλω κι εύχομαι να παίρνεις εκείνη τη
μορφή, έρχεσαι και με διορθώνεις. Αποκαλυπτικά. Για να κλαίμε και να γελάμε
μαζί.
Θέλω μια γυναίκα σου λέω, ώριμη συμπαγή όμορφη μουσική δίκαιη δοτική
έξυπνη ανοιχτόμυαλη στοργική και στραπονιάρα, να περπατήσουμε στην κοινωνία μαζί. Πρέπει να
πάω σε ειδικά μέρη; Πρέπει να βγω σε άλλη εποχή;
Δεν
ξέρω ποιος πονά περισσότερο και λέω πως όλοι πονάμε το ίδιο. Πως όλοι τα ξέρουν όλα, μάλλον όταν νιώθουν τα νιώθουν όλα. Και αμέσως ο κόσμος παίρνει την θεϊκή του διάσταση κι όλα καλά. Μικραίνω κι όλα καλά. Κι όσο μικραίνω ξεχειλίζει η αγάπη και μια σταγόνα να
είναι όπως μικραίνω γίνομαι πιο μικρή από σταγόνα και με ξεχειλίζει. Λουζόμαστε
έτσι με μια σταγόνα. Τί είναι μια σταγόνα μπροστά στον Ωκεανό. Να μη σε νοιάζει το τίποτε μωρό μου. Αυτοί είναι βαλτοί .. όμως
, παρμένοι από μετόπη Ναού.
Τρίτη 16 Απριλίου 2024
Σήμερα στα Φιλιατρά όλα τα βίντεο της φλόγας είχαν την πλάτη μου! Έχω ξετρελαθεί
Χαλάρωσα κι εκλεισα τα μάτια κι ένιωσα την κατάσταση. Είδα μια τρύπα σαν κρατήρα θεοσκότεινο λες και είχε το άπειρο βάθος και στην μέση ένα ολοστρόγκοιλο σύννεφο το οποίο κάποια στιγμή διαλύθηκε και φαινόταν μόνο ο κρατήρας και το αχανές κατασκότεινο βάθος. Ύστερα φάνηκε πάλι στην μέση ένα μικρό σύννεφο που μεγάλωνε μέχρι που κάλυψε την τρύπα και έγινε όλο το τοπίο πικνά σύννεφα στο χρώμα του άσπρου καπνού.
Αγάπη μου καλημέρα. Είναι Παρασκευή, πίνω καφέ και προσπαθώ
να μην σκέφτομαι πολύ και να μην δίνω και πολύ σημασία στις πλάτες μου που με
πονάνε και στην εσωτερική μου βαρύτητα και τις όποιες αγκυλώσεις μου τέλος
πάντων γιατί πρέπει να ετοιμαστώ να μπω σε μια πίστα που σκοπός της είναι να
υπερβώ τον looserεαυτό μου ώστε να χαρώ τον αγώνα και να μπορέσω να συνεχίσω
με αξιώσεις. Να μπορέσω έστω να παραμείνω στο αγώνισμα και στον αγωνιστικό
χώρο. Με στόχο την αλήθεια και μόνον αυτή. Βασικά κι ένα φιλί. Εντάξει, υπάρχει
και η επιθυμία στην μέση δάσκαλε, δεν έχω γίνει ακόμα Βούδας, δεν είναι κακό να επιθυμεί κανείς την αλήθεια. Γιατί μπορώ να
αναφέρω επιχειρήματα ότι είναι πανανθρώπινο αυτό το φιλί και δεν είναι απλά ένα
πάθος που φυλακίζει το πνεύμα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια πορεία
ειρήνης και το φιλί μια υπογραφή ανακωχής, συγνώμης μετάνοιας και αγάπης. Ότι
είσαι η μορφή της προσωπικής μου Σάνγκα. Κι άλλα τέτοια που δεν παραμυθιάζουν
κανέναν ούτε κι εμένα βέβαια γι’ αυτό κι έχει δεθεί κάπως το στομάχι μου κόμπος
γιατί δεν μπορώ να στηριχτώ πουθενά εκτός από εσένα κι επομένως πραγματικά
πουθενά. Μα αυτό μοιάζει να είναι κι όλος μου ο αγώνας προς την αλήθεια κι όπως
το αναφέρουν κι όλοι οι σοφοί πως κανένας δεν μπορεί να σε στηρίξει παρά μόνο ο
ίδιος σου ο εαυτός όταν καταφέρνει και ενώνεται με το όλον. Γιατί είναι όντως
όλα ή τίποτα η ζωή κι εμείς ευτυχώς το έχουμε καταλάβει. Σε έχω μέσα μου,
ενυπάρχουμε στην ίδια οντότητα κι αυτό είναι ωραίο και σύμφωνο με τις γραφές και
όντως μπορεί να είναι η αφετηρία του όλου. Έχω νηστέψει πολύ και ζαλίζομαι, οι
δυνάμεις μου μοιάζουν με νεύρα και φλέβες και ρίζες που τρέχουν να αγκαλιάσουν
όλη την πλάση το γίγνεσθαι και δεν μπορώ να δω που τελειώνει αλλά τα νιώθω που
εκτίνονται τόσο μακριά που είναι αδύνατον να τα σηκώσει η δική μου θέληση παρά
μια συμπάντια θέληση και η ροή του συνόλου του κόσμου. Δεν θέλω να είμαι σαν τους
κομμουνιστές που κάνουν υπέροχα και πολύ σωστά πράγματα όμως χωρίς καμία ελπίδα
και γίνονται μόνο και μόνο για την ιστορική καταγραφή για να στηρίξουν ιστορικά
κάποιες προσπάθειες που αναμένονται να έχουν κάποια επίδραση μετά από
τουλάχιστον 150 χρόνια. Θέλω να είμαι απλά ο μαγεμένος Δανδής σου που έλκεται
και αφήνεται σε έναν κοσμικό και χθόνιο μαγνητισμό από μια σπάνια οσμή που τον
κεντρίζει και βρέθηκε εκεί για μια μαγεμένη βόλτα. Θα φτάσω αργά τη νύχτα. Να δω λίγο την πλατεία
κι ίσως βρω το παγκάκι, κι ίσως δω και το φως στο γραφείο σου ανοιχτό. Νιώθω
πως είναι μεγάλη ανάγκη να κοιτάξουμε το ίδιο φεγγάρι από τον ίδιο ουρανό. Κι
αφού ακόμη δεν τα έχω καταφέρει να συμβαίνει αυτό ως στάτους κβο θέλω να πλουτίσω
λίγο ακόμη το κβαντ μου εκεί να πληθαίνουν οι γραμμές και οι κύκλοι μου να
δένομαι έτσι για να τα καταφέρω σύντομα να πηδήξω εκεί απέναντι γιατί τα όνειρά
μου λένε πως είμαι για εκεί. Ε, κατέβα κι εσύ αν θέλεις για ένα φιλί, να
πάθουμε.
Όμως, η επιθυμία να αγαπήσουμε δεν είναι απαραίτητα αγάπη. Αγάπη χωρίς πολλή προσπάθεια και θέληση δεν είναι παρά παιχνίδι της φαντασίας μας, μια απάτη του νου μας. Η αγάπη είναι μια πράξη θέλησης και επιλογής μαζί. Αγαπούμε επειδή επιλέγουμε να αγαπήσουμε και όχι επειδή ήμαστε υποχρεωμένοι. Διαφορετικά, δε μπορούμε να έχουμε την ευλογία μιας ειλικρινούς, αρμονικής σχέσης - την ουσιαστική ενότητα της αληθινής αγάπης σε ομόνοια.
Ο έρωτας, όμως, δε μπορεί να θεωρηθεί στην πραγματικότητα μια αληθινή αγάπη. Είναι κυρίως ένα βιολογικό φαινόμενο υποκινούμενο από την σεξουαλική ορμή, που πυροδοτείται από την έμφυτη μας τάση να αρπάξουμε κάθε ευκαιρία που μπορεί να οδηγήσει στην αναπαραγωγή ούτως ώστε να αφήσουμε απογόνους. Αρχίζει συνήθως σαν ένα ερωτικό ξελόγιασμα, που έπειτα προοδευτικά καταλαγιάζει μετά από μια περίοδο έντονου πάθους, που μπορεί να κρατήσει από λίγες μέρες μέχρι μερικά χρόνια, μέσα στα οποία ένα παιδί μπορεί να έχει συλληφθεί και γεννηθεί. Άραγε είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η ίδια απαράλλακτη εικόνα αναδύεται σε πολλές έρευνες ετών που περιλαμβάνουν μελέτες διαφορετικών πολιτισμών που απλώνονται μέσα στους αιώνες, ότι ο μέσος χρόνος για να αποξενωθεί ένα ζευγάρι και να φτάσει στον χωρισμό είναι τέσσερα χρόνια, που στους περασμένους καιρούς ήταν το λιγότερο χρονικό διάστημα που χρειαζόταν ένα βρέφος για να μεγαλώσει αρκετά ώστε να το φροντίζει μόνος ο ένας γονιός;
Η πραγματική διαδικασία του να ερωτευτείς εμπεριέχει την προσωρινή κατάρρευση των συναισθηματικών μας ορίων που επιτρέπει να ενωθεί η ξεχωριστή οντότης ενός ανθρώπου, η σωματική και η ψυχική, με κάποιου άλλου. Αυτή η συγχώνευση μας επιτρέπει να ξαναζήσουμε την υποσυνείδητη εκστατική αίσθηση του δεσίματος που είχαμε με την μητέρα μας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης όταν εμείς και η μητέρα μας ήμασταν ένα και το αυτό μέσα στο ίδιο σώμα ολότελα δίχως όρια, διαχωρισμό ή εγώ. Η πολιτισμική μας κληρονομιά, μέσα από ρομαντικά παραμύθια, μας παρακινεί να έχουμε πίστη στην μοναδικότητα του αγαπημένου μας, του ενός και μόνου, του μοναδικού πρόσωπου στον κόσμο που μπορεί να φέρει την ευτυχία στην ζωή μας. Δε θεωρούμε ότι αυτό το πρόσωπο χρειάζεται περαιτέρω πνευματική ανάπτυξη, είναι ήδη τέλειο, διαφορετικά, γιατί θα διαλέγαμε να το παντρευτούμε;
Με τέτοιες υψηλές προσδοκίες να καραδοκούν και την μαγεία των ρομαντικών μύθων ενσταλαγμένη στο υποσυνείδητο μας από την παιδική μας ηλικία, αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μετά από τόση μεγάλη προσπάθεια και αφοσίωση που επενδύουμε σε μια σχέση θέλοντας να εκπληρωθούν οι προσδοκίες μας για την ψευδαίσθηση της ρομαντικής αγάπης, νιώθουμε τόσο απογοητευμένοι με τις σκληρές αλήθειες της πραγματικότητας όταν το ερωτικό πάθος αρχίζει να ατονεί;
Η πραγματική αγάπη πρέπει να ξεκινήσει με μια σχέση στοργής με τον εαυτό σας. Το να τρέφετε την ψευδαίσθηση παριστάνοντας πως έχετε σχέση με τους άλλους προτού ολοκληρώσετε την διαδικασία της κάθαρσης του παρελθόντος σας, πράγμα το οποίο περιλαμβάνει την προθυμία σας να συγχωρήσετε χωρίς καμιά κατηγορία εκείνους που σας προξένησαν τον μεγαλύτερο πόνο και την μεγαλύτερη θλίψη και να επιτρέψετε στον εαυτό σας να εγκαταλείψει ενοχές και τύψεις που έχουν παγώσει το συναισθηματικό σας πυρήνα, θα σας κάνει να καταλήξετε μόνο να φορτώνετε τον εαυτό σας και τη σχέση με μια παράλογη ποσότητα ανέκφραστου βάρους εκθέτοντας την ευάλωτη πλευρά σας με καταστρεπτικές συνέπειες.
Μια τυπική ερωτική σχέση μπορεί να ξεκινήσει ομαλά ενώ η ταυτότητα του πραγματικού σας εγωϊσμού μένει ακόμα κρυμμένη. Στην αρχή κάθε σχέσης, ασυνείδητα κάποιος συμμορφώνεται με τις προτιμήσεις και τις ιδιοτροπίες του πιθανού του συντρόφου, φροντίζοντας την εμφάνιση του και προσπαθώντας να λέει αυτά που πρέπει για να κερδίσει την εκτίμηση και την αποδοχή του. Αυτή η επαφή συνήθως περιλαμβάνει πολύ επιφανειακή αλληλεπίδραση και προσδοκίες, επικεντρωμένες γύρω από την φυσική έλξη, το σεξουαλικό φλερτ, τις ερωτικές φαντασιώσεις, τις κοινωνικές συναναστροφές και ατέλειωτες επιτηδευμένες κουβέντες. Μα καθώς γνωρίζεστε περισσότερο, και οι συναισθηματικές άμυνες αρχίζουν να χαλαρώνουν, η ενέργεια που ελευθερώνεται μπορεί να πυροδοτήσει μια τρομερή κατολίσθηση από κρυμμένα συναισθήματα που μαζεύονταν και ζυμώνονταν επικίνδυνα από όταν ήσασταν παιδιά. Για αυτό τον λόγο οι άνθρωποι αλλάζουν σύντροφο τόσο γρήγορα σα να περνά η μόδα του.
Οι άνθρωποι συνήθως ισχυρίζονται πως ακούνε την εσωτερική τους φωνή και δρουν σύμφωνα με το ένστικτό τους. Αυτό είναι κάτι που όλοι κάνουμε. Όμως το αν ακολουθούμε αποτελεσματικά την καθοδήγηση της διαίσθησης μας ή όχι προκαθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα των προγραμμάτων που είναι εγκατεστημένα στο υποσυνείδητο μας από την παιδική ηλικία. Οι αναμνήσεις μπορεί να μας διαφεύγουν πια, μα ο φόβος που σε δένει, το κενό και τα τραύματα που έχει κάποιος από παλιά γεγονότα παραμένουν, καταπιέζοντας έτσι τα συναισθήματα μας που δεν μπορούν να εκφραστούν μ’ ένα τρόπο ελεύθερο από καταστροφικές, δυσλειτουργικές επιρροές. Σαν αποτέλεσμα, το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς και εμπειρίας που μας προξένησε το μεγαλύτερο πόνο και απόγνωση επαναλαμβάνεται διαρκώς σ’ έναν κύκλο ολοένα αυξανόμενης έντασης, δίχως να λογαριάζει πού είμαστε με ποιους είμαστε, και τι κάνουμε. Καμιά αλλαγή στο περιβάλλον, στο επάγγελμα, στις ασχολίες, στον κοινωνικό περίγυρο ή στον ερωτικό σύντροφο δεν μπορεί να φέρει κάποια μεταβολή.
Δεν είναι ανάγκη να παλεύουμε μέσα στην ζωή υπό την σκιά μιας ξεχωριστής αποσπασμένης οντότητας που παραπαίει μέσα στις κοιλάδες του φόβου. Είμαστε όλοι συνταξιδιώτες στην σπουδαιότερη μοναδική περιπέτεια του ανθρώπινου είδους - ένα ταξίδι εξέλιξης προς την πνευματική μας ανάπτυξη. Η μόνη πηγή ώθησης που χρειαζόμαστε είναι η προθυμία μας να δεχτούμε την δύναμη της πραγματικής αγάπης και η μόνη πυξίδα που μπορεί να μας κρατήσει στην σωστή κατεύθυνση προς τον ανώτερο σκοπό μας είναι η δέσμευσή μας να επιτρέψουμε στην αγάπη δίχως όρους να εισέλθει ολοκληρωτικά στην ζωή μας. Η δύναμη της μεταμόρφωσης είναι μέσα μας. Η ενότητα της αληθινής πραγματικότητας μπορεί μονάχα να βιωθεί μέσα από την παράδοση των συναισθηματικών συνόρων μας. Με την κατάργηση των συνόρων η αληθινή αρμονία υπερβαίνει όλα τα φράγματα για να μας οδηγήσει στο βασίλειο της αληθινής ευτυχίας και της εσωτερικής ειρήνης, στην επικράτεια της αγάπης δίχως όρους - στον τόπο που ονομάζουμε Σπίτι μας!
«Κάθε σχέση που μας παρέχει την δυνατότητα να γνωρίσουμε τον αληθινό πυρήνα της αυθεντικότητάς μας είναι μια δράση πραγματικότητας – η αρχή της σοφίας».
«Η αληθινή γνώση δεν είναι προσβάσιμη σε εκείνους που θέλουν να είναι μαθητές, είναι διαθέσιμη μόνον σε εκείνους που ενεργούν στην πράξη ως μαθητές».
«Για να επιτύχει κάποιος μια κατάσταση ενότητας με τον τομέα που έχει επιλέξει, ώστε να φτάσει στο σημείο όπου ο διαχωρισμός τελειώνει και η επανένωση αρχίζει, θα πρέπει να υιοθετήσει την προσέγγιση ενός αληθινού προσκυνητή».
«Οι προσκυνητές σε αναζήτηση της αυθεντικότητας πρέπει πάντοτε να προσεγγίζουν το απόλυτο με το νου τους τόσο δεκτικό όσο ένα άδειο φλιτζάνι, και με την ίδια ιερή προσεκτικότητα και ταπεινοφροσύνη του αποστόλου όταν συναντά τον Δάσκαλο».
«Η αληθινή μαθητεία δεν γίνεται εφικτή μέσω της λογικής, ούτε μπορεί να εκφραστεί με λόγια».
«Αγκαλιάστε κάθε στιγμή απ' την αρχή στη ζωή σαν να ήταν η πρώτη φορά». «Το Θείον δεν απονέμει την χάρη του στον αφοσιωμένο χωρίς πρώτα να έχει προσκληθεί. Αν το Θείο δεν το θέλει, ούτε μια ριπή ανέμου δεν κινείται».
Πόσο τελικά απέχει το ιερό κελί από το ιερό πορνείο;
Αυτό μοιάζει με την απόσταση που νιώθω μόνιμα από το μέσα στο έξω από το εδώ στο εκεί το σε όλη μου την ως τώρα ζωή αγεφύρωτο. Μέχρι που έγινα αυτή η απόσταση και δεν θέλω τίποτε να είμαι.
Θέλω όταν σε πιάνει λύσσα κι ερωτική μανία να μου το λες και να έρχομαι. Μπορεί με λίγες ώρες καθυστέριση αλλά να έρχομαι, μόνο εγώ. Κι όταν μου συμβαίνει εμένα έτσι να έρχεσαι και να γίνεται το ίδιο.
Μπορείς να έχεις γίνει το κορίτσι μου μέχρι την Παρασκευή; και να με έχεις καλέσει για βόλτα; Γιατί είναι ένας εδώ με την σφυρίχτρα του και μου σηκώνει πάλι το έχει κουρελιάσει το σημαιάκι.
Κάποτε έβλεπα όπως έβλεπε ο τρομαγμένος μου εαυτός που ήταν
όλα εναντίον μου. Μετά που τα έχασα όλα έβλεπα όπως θα ήθελα να ήταν τα
πράγματα που θα μπορούσαν να ήταν όλα υπέρ μου. Και αυτή η εναλλαγή είναι που
μου συμβαίνει χωρίς να μπορεί να κάτσει κάπου στην μέση. Τώρα έχω άσπρες τρίχες
και υπάρχουν ώρες που βλέπω ότι τα πράγματα είναι κάποτε εναντίον μου και κάποτε
υπέρ μου, ανάλογα με το που βρίσκομαι και πως είμαι. Και πρέπει να βρω που η
ζωή είναι ωραία για να πάμε εκεί. Δε χρειάζεται να πάρω κι άλλο ντοκτορά στον
πόνο. Χρειάζεται να ξέρω τι είναι επιθυμία και τι ανάγκη και να μην τα μπλέκω.
Χρειάζομαι ένα κίνητρο που αυτό να είναι η ευτυχία μας, η αειφόρα χαρά από τους
ανθρώπους και την τέχνη. Ξέρω ότι είμαι θύμα διάφορων καταστάσεων, όπως και η
περισσότερη κοινωνία. Καταστάσεων που είναι πάνω από εμένα και όσο και να
βγαίνω εκτός κοινωνίας οι καταστάσεις δεν παύουν αλλά απλά αποφεύγονται και με
τραυματίζουν χειρότερα, όπως τα λέει κι ο Πεσσόα. Κάνω μια ζωή, την ζωή που
κάνω, όχι από ανάγκη αλλά ούτε κι από επιθυμία. Ο προσανατολισμός μου με καλεί
και δεν με καλεί. Γύρω μου υπάρχει ομίχλη από τους βρασμούς του ίδιου μου του
μυαλού και της ίδιας μου της καρδιάς. Και για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι
για πέντε πράγματα που μου αρέσουν και για άλλα πέντε που δεν μου αρέσουν.
Εσύ πάνω από όλα μου αρέσεις πολύ. Μόνο μου αρέσεις. Από τα δικά σου αρέσουν και τα πιο ανάποδα που με σκοτώνουν. Ακόμα και που μου πατάς συνεχώς
τον κάλο και που την βρίσκεις να μου λες και πως δεν σου αρέσω. Τα όχι σου τα κατάμουτρα
και τα ναι σου τα κρυμμένα μου έχουν
προκαλέσει μεγάλη σύγχυση. Ενώ ήδη παλεύω με διάσχιση και άλλα δεινά όπως κι
εσύ παλεύεις με άλλα τόσα και δεν τα έχουμε καταφέρει με την ευτυχία. Δεν είναι
η μόνιμη λύση το σεξ, είναι όμως μια πρόσκαιρη λύση, εθιστική και επισφαλής και
αλληλοεξαρτώμενη. Αλλά αυτό ακούγεται πολύ ωραίο στα αφτιά του ερωτευμένου.
Είναι βασική ανάγκη και επιθυμία μαζί. Τέτοια που ο κόσμος χάνει όλο το νόημά
του ή το βρίσκει με αυτό στο τίποτα.
Ξέρω ότι έχω κάποιες ιδιαιτερότητες και χρειάζομαι συνθήκες,
όπως κι εσύ. Μου χρειάζεται να ξέρω αν είσαι μαζί μου στον αγώνα μας ή είσαι κάπου
άλλου και γίνεσαι το όπλο του εχθρού μου. Κι όμως όλα αυτά τα χρόνια σε νιώθω και
σε φορώ κατάσαρκα πανοπλία κι ασπίδα μου και Θεό και μάχομαι με μεγαλύτερη φόρα τους εχθρούς μου
που σε θέλουν για όπλο τους. Και υπάρχουν κι ευτυχισμένες στιγμές που
ενωνόμαστε κι αυτό που σε έχει για όπλο του είναι αυτό που φροντίζει για το
καλό όλης της κοινωνίας και που σε έχει για δόλωμα είναι για να ξεσκεπάζει τους
κακούς και να τους κατατροπώνει. Εγώ θα διάλεγα κάτι πολύ απλό για μας, το πιο
απλό που υπάρχει, γιατί είμαστε ήδη πολύπλοκοι χαρακτήρες και αντιφατικοί. Περισσότερο θα
ήθελα όμως να σε αφήσω να διαλέξεις τον χώρο. Σου έχω εμπιστοσύνη. Αλλά θέλω να έχει ορίζοντα για να μην
με πνίγει και να μην συνδέεται με το παρελθόν μας, αν υπάρχει κάτι το έξω από το
εμείς, γιατί έχω ευαισθησία στο κβαντ, ζήλεια το λέω εντάξει και το ελέγχω. Είμαι
πολύ εκπαιδευμένη πάνω σε αυτό. Μου πάτησες και σου πάτησα τον κάλο, και
συνεχίζει να μας καταστρέφει η ζήλεια και που ζούμε και μοναστηριακά βρίσκει
και τα κάνει όλα χάλια. Και λαμβάνουμε μόνο τα κακά της αντί να απολαύσουμε τα
καλά της γιατί είναι και προτέρημα αγάπη μου η ζήλεια και ούτε στα πιο τρελά
όνειρά μου να γευτώ έναν τόσο ζηλιάρικο έρωτα. Ζαλίζομαι.
Και σε παρακαλώ να
έρθεις αυτή τη φορά. Εσύ για το πού κι εγώ για το πώς. Πάει; Και να είναι μία
σου και μία μου. Έλα. Παίξε με λίγο. Ας το πούμε μόνο για σεξ όπως κι όπου
μπορούμε, να το ξορκίσουμε. Έλα. Να μην το κάνουμε θέμα. Αφού ούτε κι εσύ
μπορείς τα παρακάλια. Οι καυτοί κι απερίσκεπτοι μικροεκβιασμοί είναι αυτοί που μας
ταιριάζουν υπέροχα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Και σου αρέσουν οι μεγάλοι οι
βιβλικοί κι επίσημοι εσένα.. κι εμένα.
μια φορά να είμαστε μαζί όταν φτάνουμε στα άκρα..
(Πήδα όλη την ιστορία και δώσε μου το βράδυ της Παρασκευής τον ρόλο. Να γίνω το αγόρι σου -μια φορά- να σε πάρω από το σπίτι σου και να σε επιστρέψω. Αφού στο ενδιάμεσο θα κάνεις ότι θέλεις.. δε ζητάω κάτι παράλογο! Το ίδιο θα έκανες κι εσύ για μένα.)
απατεώνα
που παίζεις με την καύλα μου και με έχεις αρρωστήσει.
Η κλασική φιλοσοφία μας διδάσκει ότι το τί προηγείται του πως. Κι έπειτα έρχεται το που. Ένα τί ολόκληρο μπορεί να έχει ένα μισό που και ένα μισό πώς; Όταν το ίδιο το τί περιέχει ήδη ένα που κι ένα πως. Από ένα τί που ήδη συμβαίνει. Είμαστε σε ένα γνωστό που το οποίο έχει και γνωστό πως και μου δίνει ένα γνωστό τί. Άρα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε: ένα ίσον που συν πως δια του τί ( 1τί=1, τί=1, 2τί=2... ή 1τί=2 ή 2τί=1)
1 = (που + πως) /τί άρα
όταν 1+1 = 2 έχουμε
2 = [(που + πώς) + (που + πώς)] / τί
κι όταν 1Χ2 = 2 έχουμε
2 = 2[(που + πώς) / τί]
Στην δική μας σχέση πχ.
Πρώτον
Με αυτόν τον απλό τρόπο όταν είναι γνωστός, προϋποθετικά, ο παράγοντας τί καταλαβαίνουμε αν σε μια σχέση λειτουργούμε πολλαπλασιαστικά ή προσθετικά.
Άρα συμπεραίνεται έτσι ότι λειτουργούμε πολλαπλασιαστικά. Ρέπουμε στο επί, λειτουργούμε με επιρρέπεια δηλαδή στο να είναι κάποιος ο πολλαπλασιαστής και ο άλλος ο πολλαπλασιαζόμενος.
Έτσι βασικά μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα.
Δεύτερον
Βάση του πρώτου συμπεράσματος. Άρα λειτουργούμε και με διαίρεση.
Άσκηση: Βρείτε ένα προσθετικό παράδειγμα με το τί=1, 1τί=2 και με το 2τί=1.
Συχνά σκέφτομαι το μυθιστόρημα. Το αρχείο του είναι
μπερδεμένο με όλα τα υπόλοιπα που μαζεύονται στο καφενείο-πρακτορείο-γραφείο διότι είναι από εμένα α-τμημα-το-ποίητο.
Τελευταία έχω προβλήματα υλικού. Και στην επιλογή αν είναι ημέρα μήνας χρόνος αιώνας κι εποχή.
ΦΤΑΝΕΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΦΟΡΤΩΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ. ΑΧ ΤΙ ΩΡΑΙΑ!!!
Όλα μου τα προβλήματα μπορώ να τα φορτώσω στον κόκορα γιατί δεν έχω σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Η υγεία μου και τα παιδιά είναι καλά και οι δικοί μου πάνω κάτω είναι εντάξει. Η γη και το περιβάλλον που ζω είναι υπέροχο και συνεχώς βελτιούμενο και μου δίνεται και η ευκαιρία να φτιάξω και το δίπορτο που ονειρεύομαι στην πόλη. Η ερωτική μου ζωή είναι ένα πρόβλημα αλλά δεν είναι κάτι το τραγικό και θα λυθεί με λίγη διάθεση διάθεση για το καινούριο άμα υπάρξει και κινηθώ σε συγκεκριμένα μέρη δεν είναι δύσκολο. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα αυτή την χρονική περίοδο είναι ο κολλητός μου. Εδώ και δυο χρόνια λίγο πριν χάσει τον πατέρα του άρχισε να παίρνει ζάναξ έτσι από μόνος του χωρίς γιατρό και του είπα καλύτερα να έπαιρνε πρέζα γιατί ξέρω λίγο από αυτά και ειδικά τα αντικαταθλιπτικά κι όλα τα κουμπιά κάποτε τα έπαιρνα με τις χούφτες και το ζάναξ σε εθισμό είναι πραγματικά χειρότερο από την πρέζα και συνήθως δεν έχει το ανάλογο αποτέλεσμα και προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά. Εδώ και δυο χρόνια άρχισε να πέφτει, να ασχολείται όλο και λιγότερο με την τέχνη και να αδιαφορεί για όλα και να μην βρίσκει πουθενά ενθουσιασμό. Να μην σηκώνει τηλέφωνα να μην μπαίνει στα σόσιαλ να μην κάνει με κανέναν παρέα ούτε καν να μαλακίζεται με γκομενάκια στο μσν που ήταν και το πιο διασκεδαστικό χαρακτηριστικό του η ερωτική του ελαφρότητα. Του γράφω και μου λέει δεν είμαι καλά περνάω την φάση μου τα λέμε γεια. Τις τελευταίες φορές πήγα ακάλεστη κι απροειδοποίητα να τον δω, γειά σου φίλε πέρναγα από κάτω κι είπα να πω ένα γειά. Πολύ μαυρίλα και να μου λέει μη μου μιλάς για τέχνη και πρότζεκτ. Θα πάμε αύριο για καφέ θα πάμε πάρε τηλ το πρωί και τίποτα. Ανησυχώ πως άμα πάθει κάτι η μάνα του και φύγει από την ζωή ότι θα αυτοκτονήσει. Εδώ οι προύχοντες του έχουν φερθεί πολύ άσχημα ενώ θα έπρεπε να του δώσουν την καλύτερη θέση στον πολιτισμό αλλά δεν τους αρέσει και προτιμούν τους μέτριους και τον πολεμάνε. Εγώ πιστεύω πως φταίνε τα ζάναξ που τον έχει λυγίσει αυτός ο πόλεμος γιατί θα βρίσκαμε κάπου να ανεβούνε τα έργα. Δεν υπάρχει χειρότερο χάπι, χάνεις τον εαυτό σου γίνεσαι φάντασμα. Ψεύτρα να βγω αλλά ανησυχώ πως θα αυτοκτονήσει αν χαθεί η μητέρα του και το σκυλί του, πως ήδη το έχει σχεδιάσει και το περιμένει και μου το έχει πει. Είναι κάτι που πολύ με βασανίζει και πρέπει να είναι αυτό το κύριο θέμα που θα συζητήσω με τον γιατρό μου μεθαύριο που έχω ραντεβού σε λίγες μέρες. Αυτός είναι έτσι κι αλλιώς ο πιο κοντινός άνθρωπός μου εδώ τα τελευταία χρόνια και πάνε δυο μήνες που έχουμε να πάμε κάπου έστω για έναν καφέ στο πάρκο. Και να πεις ότι δεν περάσαμε όμορφα στο Βερολίνο, ε είχε την γνωστή του ιδιοτροπία και την συγκριτική γκρίνια για τα παλιά του μεγαλεία. Εγώ έχω έρθει και πέντε φορές Αθήνα κι άλλες τόσες Καλαμάτα και έχω και τα παιδιά που δεν με αφήνουν να πέσω. Πρέπει όμως να βρω κάτι να βοηθήσω τον φίλο μου. Του χρωστάω τόσα πολλά, μέχρι που μου έμαθε από την αρχή πως να περπατάω.
Θέλω παραγωγικό θυμό. Δεν είναι τώρα να βγαίνω να παίρνω
μπάλα τα καφενεία για να ξεχαστώ ενώ δεν γίνεται να ξεχαστώ κι έχω του κόσμου τις δουλειές κι έχω παραλύσει πάλι σήμερα. Βλέπεις πως αυτό είναι ένα κόκκινο πανί που θα
το ευγνωμονώ όμως για πάντα που μου άνοιξε κάπως τα μάτια. Αν δεν το είχες κάνει τίποτε δεν θα είχε μετακινηθεί. Φτάνω να
ευγνωμονώ για αυτήν την αδικία. Κι ας μην μετακινήθηκε τίποτε στην ουσία. Μου
άδειασε την ζωή μου από όλο αυτό το σκυλολόι. Δεν θα ζητήσω τα ρέστα. Δεν μου
αρέσει να κλαίω πάνω από το χυμένο γάλα. Καλή είναι κι αυτή η μετάβαση έτσι
σκέτη. Αρκεί να πω ότι απλά ήθελες μια αποκατάσταση, ένα γενικό φορμάτ που τα
πέταξες όλα κι όλους σε ένα βιβλίο να κλείσεις τα κουτιά σου για πάντα. Αυτό
είναι και το πιο λογικό. Ή να τα δώσεις όλα σε αυτόν τον μαλάκα να κλείσεις με
αυτό. Με έμενα ή με όποιον άλλο μαλάκα που ήθελες να τελειώνεις με αυτόν.
Ευτυχώς που δεν υπάρχει το όνομά μου πουθενά γιατί θα ένιωθα την μεγαλύτερη
ξεφτίλα να μου γράφουν ερωτικά πράγματα και να είναι άλλα τόσα πρόσωπα εκεί
μέσα. Ναι μπορεί να συμβαίνει έτσι γενικά ας μην το παραδεχόμαστε, όπως το λέει
και το τραγούδι όλες μου οι αγάπες έχουν γίνει μια, αλλά εμένα δε μου αρέσει νιώθω
χάλια να μοιράζομαι τον έρωτά μου κι αν συμβαίνει δεν θέλω να ξέρω καλύτερα να
πάρω μπάλα τα καφενεία και να είμαι σόλο. Και να τραγουδάω γιατί όλες είσαστε ίδιες
και θέ μου την δεύτερη φορά. Να μπορέσω να ξεσκλαβωθώ και να δίνομαι έτσι σε
όποιον το θέλει πραγματικά τρελά πολύ επι τόπου ή να βρω έναν μέντορα που να
σέβομαι και να του δίνομαι από αγάπη και μόνο επειδή ο έρωτας είναι νερά στην
βάρκα μας και καλά κάνεις και κοιτάς την καριέρα σου εσύ. Να σε έπιανα στα
χέρια μου μόνο να έβλεπες τι έχω πάθει. Να έβλεπα κι εγώ δηλαδή. Που δεν μπορώ
να καταλάβω από τι ανατροφοδοτείται αυτή η κατάσταση. Που μιλάς όλο για κάποιον άντρα και δεν κολλάω πουθενά αλλά βλέπω τον εαυτό μου εκεί μέσα τόσο καθαρά σε μια
μεταμόρφωση που δεν έχω ζήσει κι ούτε θα ζήσω γιατί ξέρω πως συμβαίνει με τα
γραπτά. Γαμώ την καταδίκη μου δεν θέλω να γράψω τίποτε φανταστικό ούτε το
παρελθόν με καλύπτει. Μόνο καταγραφές όσο γίνεται. Θέλω να σου στέκομαι, να σου
δίνω αγάπη από όποια θέση και αν με έχεις βάλει. Από τον ομαδικό τάφο δλδ. Δεν μου
πάει να απελπίζομαι. Σε θέλω. Θέλω μια ώριμη υπερσεξουαλική κυρία να την
ξετινάξω να της πιώ το αίμα να την κάνω να βελάξει. Να έρχομαι και να φεύγω. Μέχρι
να θελήσει εκείνη να μείνει μαζί μου. Να την κάνω Θεά και να γαυγίζω σα σκύλος σε όποιον την πλησιάζει. Να
έχει το χάρισμα να με ταράζει και να είμαστε χαρτόμουτρα στη σχέση μας να
κάνουμε ταξίδια και να με αφήνει να είμαι άντρας στις εξηγήσεις μου και να
είναι κι αυτή έτσι αλλά να είναι και πολύ γυναίκα στον τρόπο της και στον έρωτα
και πολύ άντρας ταυτόχρονα. Άκου δεν θέλω να πάμε για μια φορά κάπου. Τα άστρα
λένε πως καίει ο έρωτάς σου και θα καταστραφώ. Άρα καλά κάνεις και με
αποφεύγεις και σε ευχαριστώ που δίστασες αν έγινε έτσι. Ή μήπως θα ήταν
καλύτερα; Να ξέρουμε τι μας γίνεται ρε παιδάκι μου. Αυτό ζητώ. Και θέλω το
υλικό για την μνήμη μου. Για να πατήσω. Σου είναι τόσο δύσκολο να με
συμπονέσεις πάνω σε αυτό; Μόνο την καριέρα σου κοιτάς; Σου πέφτω λίγη; Είσαι
όντως άλλού; Συνάντησέ με και πες το μου κατάμουτρα όχι άλλα μου λεν τα μάτια
σου και άλλα η καρδιά σου. Πες το μου κατάμουτρα ότι σου αρέσει το πέος, να σε
ρωτήσω κι εγώ, να το παίρνεις ή να το δίνεις. Να μου απαντήσεις κι εσύ πάνω σε
αυτό να τελειώνουμε. Γιατί μου βάζεις αμφιβολίες πάνω σε αυτό; Η φυσική τάση σου
είναι το μόνο που μπορεί να με ξεκολλήσει ή να με κολλήσει. Δεν θα έβαζα τον
εαυτό μου ποτέ σε δοκιμασία με κάποιον που δεν έχει φυσική τάση σύμφωνη με το
σώμα μου. Σε παρακαλώ δλδ βοήθησέ με. Μένω ερωτικά αδρανής γιατί βασανίζομαι
πάνω σε αυτό το ερώτημα, αν θα μπορούσα ποτέ να σε κάνω ευτυχισμένη. Και μου
στοιχίζει γιατί έχω έρθει σε αυτή την Γη για να κάνω κάποιον ευτυχισμένο. Γιατί
αυτός είναι ο τρόπος να γίνομαι ευτυχισμένη. Κι έχω πολύ ψηλά τον πήχη της ευτυχίας.
Και είμαι ερωτευμένη. Αν δεν γίνεται θα το σεβαστώ και θα ρίξω σε άλλους τομείς
το βάρος μου και με αποφασιστικότητα οχρόνος θα με γιατρέψει. Και θα μπορέσουμε να έχουμε μια φιλία να μην
στερούμαστε τις χαρές της αγάπης μας και της όποιας επαφής τέλος πάντων. Γιατί θέλω
να σε νιώθω δίπλα μου και σε ευγνωμονώ ακόμα και για αυτή την μαλακία και τα
φτυσίματα και την ανηφόρα και την φόρα και τα βήματα προς τα έξω που έκανα τα
μεγάλα βήματα που πλουτίζουν τον βίο μου και την προσωπικότητά μου και το έργο
που γέννησα και τις γνωριμίες που έκανα και τα λάθη που έκανα ψάχνοντας εσένα. Να έρθεις για ένα απλό
φιλί και λίγη ζεστασιά και στοργή και χαρά. Δε ζητάω χάρη. Τα πράγματα στην
θέση τους θέλω. Βάλε με στην θέση μου.
Μισώ την ανασφάλεια που μου προκαλείς μου πατάς τον κάλο να μην ξέρω αν με
θέλησες ποτέ σου, αν με αγάπησες ποτέ σου. Αν δέθηκες με κάτι δικό μου ποτέ σου
πέρα από πέντε στίχους και εκφράσεις που τα έκανες δικά σου και τα είδα που έδωσες αλλού. Γιατί χρονοτριβούμε; Φταίει το
κάρμα; Είμαι εκτός θέματος; Βοήθησέ με αν το θες. Με προστατεύουν αρχαία
πνεύματα και το πιο πιθανό είναι πως θα στο ανταποδώσουν. Η ψυχή μου μπορεί και
μπαίνει σε αρμονία, μπορώ και μιλάω με τα στοιχειά και τα αγρίμια ακούνε την μουσική μου. Γιατί δεν
μπορώ να μιλήσω με εσένα; Τι φταίει να το διορθώσω. ‘Η να τα παρατήσω. Ψυχή
μου.. θέλω μόνο να βρούμε την ερωτική ευτυχία. Δεν υπάρχει; Ας βρούμε την αγάπη τότε. Αυτή σίγουρα υπάρχει. Έρωτά μου όλα ή τίποτα. Τον μισώ τον μαλακά αλλά αν τον θες σιγά σιγά θα τον αγαπήσω κι αυτόν. Αφού με καταδίκασες στον ομαδικό τάφο μαζί του τί επιλογές έχω.. εφτά ζωές στο σώμα σου. Εκατό αναγνώσεις. Ένα ζεστό κορμί, το συγκεκριμένο. Τη φωνή σου. Τα χέρια σου. Τα μάτια σου. Τα δόντια σου. Την γλώσσα σου. Την τρέλα σου. Τα νεύρα σου. Τις απαιτήσεις σου. Τα έργα σου και τις ημέρες σου. Τη ζωή σου. Τον έρωτά σου τον θανατηφόρο. Τις κλειστές σου και τον σαδισμό σου τον βάρβαρο μονάρχη και το φταίξιμο όλο δικό μου και το άσπρο μαύρο σου το ναι όχι. Τις προκλητικές εμφανίσεις σου και τα επτασφράγιστα μυστικά σου. Τις αναβολές και τις ματαιώσεις σου. Τα ξενερώματά σου. Τα οχυρά και τα αναχώματα. Την τύφλα μου όλη. Την γρηγοράδα σου στο σεξ και την αργοπορία μου όλη. Τα διαφορετικά μας και τα σημεία ταύτισής μας. Τα φιλιά και τους οργασμούς που έχουμε χρεωθεί. Είμαι εκτός θέματος; Είμαι μέσα; την λύσσα μας και το μένος μας και την άγρια την γλυκιά την τρυφερή μας αγάπη. Αγάπη μου. Γιατί με σκλάβωσες αφού δεν έχεις σκοπό να με χαρείς. Άσε με να πάω στην ευχή. Σβήσ' το το γαμημένο. Βασανιστήριο της σταγόνας. Θέλω το στήθος σου. Σε θέλω. Το στόμα σου. Τα αυτιά σου. Το κορμί σου. Να γίνω λιώμα να χάσω τον μπούσουλα για να τον ξαναβρώ μαζί σου. Να με καταπιείς να κάνει αφρούς μέχρι και το μυαλό μου. Το παθαίνω και μόνη μου. Μόνη μου το παθαίνω; Τέσσερα χρόνια τώρα μόνη μου το παθαίνω. Λες να μου έμεινε κουσούρι; Θα επανέλθει; Τί να κάνω; Θα ρωτήσω τον γιατρό κι ότι μου πει. Μου λέει να μείνω μακριά σου. Ότι δεν αλλάζουν πολύ οι άνθρωποι. Τα βράδια όμως που σε αποφεύγω έστω στην φαντασία μου είναι τα χειρότερα που υπάρχουν. . Δεν ξέρω τί αμαρτίες πληρώνω. Ο θεός να με βοηθήσει να μου στείλει έναν δάσκαλο, μάλλον μια δασκάλα. Να γιατρευτώ θε μου. Δεν θέλω να γκρινιάζω να κλαψουρίζω και να ακούγομαι μίζερη. Και να μοιάζω σε αυτόν τον μαλάκα που έστελνε 500 σελίδες μαλακίες χωρίς να παίρνει απάντηση. Εγώ είμαι ελεύθερη. Πιστεύω κι ελπίζω και είμαι ελεύθερη. Δε θα γίνω ποτέ σαν αυτόν τον μαλάκα. Είμαι ελεύθερη γιατί αγαπώ. Να στέλνω φιλιά στον μαλάκα σου για πάντα που μας αφιέρωσες για πάντα σε αυτόν. Θα βρω κι εγώ μια ωραία γυναίκα να με προσέχει να της αφιερώσω κι όλα μου τα αξιόλογα κείμενά σου και θα είμαστε εντάξει. Όπως σ' αρέσει. Θα ψάξω και τα μέιλ ή από τις πρώτες ιδιόχειρες αφιερώσεις σου στα βιβλία να βρω τίποτα ψαγμένο πολύ δικό σου να βάλω μέσα και θα είμαστε τρέλα. Αλλά όχι, τί να μιμιθώ ή να έρθω δεύτερη. Θα βρω κάτι καλύτερο να προτοτυπίσω. Μάλλον όμως η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει ήδη πολλά και βαριά πάνω σε αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμη με πονάει.. ότι και να κάνω. Τουλάχιστον πες μου ότι έχει κι αλλονών μέσα στίχους που σου έχουν γράψει να μη νιώθω μόνη.
