Αγάπη μου καλημέρα. Είναι Παρασκευή, πίνω καφέ και προσπαθώ να μην σκέφτομαι πολύ και να μην δίνω και πολύ σημασία στις πλάτες μου που με πονάνε και στην εσωτερική μου βαρύτητα και τις όποιες αγκυλώσεις μου τέλος πάντων γιατί πρέπει να ετοιμαστώ να μπω σε μια πίστα που σκοπός της είναι να υπερβώ τον looser εαυτό μου ώστε να χαρώ τον αγώνα και να μπορέσω να συνεχίσω με αξιώσεις. Να μπορέσω έστω να παραμείνω στο αγώνισμα και στον αγωνιστικό χώρο. Με στόχο την αλήθεια και μόνον αυτή. Βασικά κι ένα φιλί. Εντάξει, υπάρχει και η επιθυμία στην μέση δάσκαλε, δεν έχω γίνει ακόμα Βούδας, δεν είναι κακό να επιθυμεί κανείς την αλήθεια. Γιατί μπορώ να αναφέρω επιχειρήματα ότι είναι πανανθρώπινο αυτό το φιλί και δεν είναι απλά ένα πάθος που φυλακίζει το πνεύμα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια πορεία ειρήνης και το φιλί μια υπογραφή ανακωχής, συγνώμης μετάνοιας και αγάπης. Ότι είσαι η μορφή της προσωπικής μου Σάνγκα. Κι άλλα τέτοια που δεν παραμυθιάζουν κανέναν ούτε κι εμένα βέβαια γι’ αυτό κι έχει δεθεί κάπως το στομάχι μου κόμπος γιατί δεν μπορώ να στηριχτώ πουθενά εκτός από εσένα κι επομένως πραγματικά πουθενά. Μα αυτό μοιάζει να είναι κι όλος μου ο αγώνας προς την αλήθεια κι όπως το αναφέρουν κι όλοι οι σοφοί πως κανένας δεν μπορεί να σε στηρίξει παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός όταν καταφέρνει και ενώνεται με το όλον. Γιατί είναι όντως όλα ή τίποτα η ζωή κι εμείς ευτυχώς το έχουμε καταλάβει. Σε έχω μέσα μου, ενυπάρχουμε στην ίδια οντότητα κι αυτό είναι ωραίο και σύμφωνο με τις γραφές και όντως μπορεί να είναι η αφετηρία του όλου. Έχω νηστέψει πολύ και ζαλίζομαι, οι δυνάμεις μου μοιάζουν με νεύρα και φλέβες και ρίζες που τρέχουν να αγκαλιάσουν όλη την πλάση το γίγνεσθαι και δεν μπορώ να δω που τελειώνει αλλά τα νιώθω που εκτίνονται τόσο μακριά που είναι αδύνατον να τα σηκώσει η δική μου θέληση παρά μια συμπάντια θέληση και η ροή του συνόλου του κόσμου. Δεν θέλω να είμαι σαν τους κομμουνιστές που κάνουν υπέροχα και πολύ σωστά πράγματα όμως χωρίς καμία ελπίδα και γίνονται μόνο και μόνο για την ιστορική καταγραφή για να στηρίξουν ιστορικά κάποιες προσπάθειες που αναμένονται να έχουν κάποια επίδραση μετά από τουλάχιστον 150 χρόνια. Θέλω να είμαι απλά ο μαγεμένος Δανδής σου που έλκεται και αφήνεται σε έναν κοσμικό και χθόνιο μαγνητισμό από μια σπάνια οσμή που τον κεντρίζει και βρέθηκε εκεί για μια μαγεμένη βόλτα. Θα φτάσω αργά τη νύχτα. Να δω λίγο την πλατεία κι ίσως βρω το παγκάκι, κι ίσως δω και το φως στο γραφείο σου ανοιχτό. Νιώθω πως είναι μεγάλη ανάγκη να κοιτάξουμε το ίδιο φεγγάρι από τον ίδιο ουρανό. Κι αφού ακόμη δεν τα έχω καταφέρει να συμβαίνει αυτό ως στάτους κβο θέλω να πλουτίσω λίγο ακόμη το κβαντ μου εκεί να πληθαίνουν οι γραμμές και οι κύκλοι μου να δένομαι έτσι για να τα καταφέρω σύντομα να πηδήξω εκεί απέναντι γιατί τα όνειρά μου λένε πως είμαι για εκεί. Ε, κατέβα κι εσύ αν θέλεις για ένα φιλί, να πάθουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή