ΚΑΡΦΙ

 

Είχα νηστέψει για σένα.

 Ήθελα να μου το έβαζες εσύ αυτό το καρφί.

Που ξέρεις πόσο αργώ.

Που ξέρεις πόσο σκληρό δέρμα έχω.

 

Ο οργασμός μου με βρήκε μόνη

ύστερα από δύο μέρες στο λεωφορείο.

Κοιτώντας τις λεπτομέρειες στο τοπίο.

 

Είχα αποσβολωθεί

και δεν είχα φωνή να μιλήσω.

 

Η γαλαρία αναστατώθηκε.

Ένας οικογενειάρχης κύριος κράταγε με τρόπο

μαζί με το κινητό το πουλί του.

Κι ένα παιδάκι που το ξέρω από δέκα χρονών

Ταξιδεύαμε μαζί γιατί σπουδάζει τώρα μουσική

, το όργανο του την τούμπα, στην Αθήνα.

 

Κι όσο έχυνα το κάθισμα μου 

και χόρευε το μέσα μου καθάρια ζαλάδα

δίπλα μου το παιδάκι τρεις φορές έπαθε

πρώτη του φορά κάτι σαν κρίση επιληψίας.

 

Μόλις τελείωνε γύριζε μετά και με κοίταζε

Χαμογελαστό με ένα σαλάκι να τρέχει.

 

Γύριζε και με κοίταζε καλά καλά

σα να μη -το- πιστεύει.