-Μπαμπά, γίνεται μέχρι τη Δευτέρα να γίνει πρωτεύουσα της Ελλάδας η Θεσσαλονίκη;

-γιατί Τοτέ;

-διότι έτσι έγραψα στο διαγώνισμα.

Κατέβα για ένα φιλί

Το μυαλό μου είναι στην τσάντα σου;

 ή μες στην τσέπη σου

και  με την χούφτα σου σφιχτά το κρατάς..

Πες μου

Πώς πήρες 

το Όρος Όλυμπος (Ύψος 21.229 μέτρα)

...για λατομείο

 και το έκανες ίσωμα, 

αμμοχάλικο όλο

Και πώς μ'αυτό σ'έχτισα

στης καρδιάς μου τον πύργο;

 

Θέλεις να το συζητήσουμε..;

ΑΝΕΚΔΟΤΑ

 

*

-Πώς πάει ο άνθρωπος στον Ήλιο;

-(Πώς πάει!)  Πάει παρακεί;

-Πάει και παραπάει!

-βγαίνει από τον ίσκιο και πάει

-Νύχτα λέμε!

-Νύχτα;

-Πίσα σκοτάδι.

..... χαχαχαχ

*

Πώς λέγετε η κινέζα που γενήθηκε τον Μάιο

;

Μαγιονέζα...

Η αγκαλιά σου

 ΟΡΓΟΝΟΚΟΥΤΙ

Κακέ μου άνθρωπε, 

Βλέπεις πόση τέτοια ενέργια είναι γύρω μας

 που δεν την θέλει κανείς και μπορείς 

να την πάρεις και να την κάνεις ότι θες

Να στρέψει το καθρέπτισμα

 στο κοσμογονικό φως 

Να ισορροπίσει.

Θέλει κλάδεμα

Στο φωνάζει!

Καλημέρα Άνοιξη

Η μαγαλύτερη ερωτική ιστορία που ξέρω ξεκίνησε με απλά λόγια κάπως έτσι: Να ξέρεις όμως δεν ψάχνομαι για μπούρδες. Έχω κατακαεί ερωτικά και δεν ψάχνομαι, στο ξεκαθαρίζω. 

Κάπως έτσι. Κι η ιστορία έχει την τάση να επαναλαβμάνεται...γι' αυτό μην μασάς Αμάντο. Πες πως είμαι αυγολέμονο και φίλα με μη κόψω. 

(Photo selfy)

Αποζημίωση

 

Λουλούδια ανόφελα

Καθρεπτίζοντα σε έκκληψη

Απόλυτο φωτοσκόταδο

Γνωμικό

 

Όταν σε έναν αναρχικό θίξεις την Αναρχία του γίνεται πιο φασίστας κι από φασίστα.

Μισό μισό μισό μισό μισό... πάρε αγκαλιά "μου"

 

Μ’ αρέσει να σου δίνω. Σκέφτομαι το πρόσωπό σου και βλέπω τις εκφράσεις του. Το λιώσιμο, τον θυμό, την αηδία, το σπάσιμο, την απογοήτευση, την λαγνεία, την συμπάθεια, την χαρά, το μίσος ίσως την συμπόνια, την επιθυμία, το ταξίδι, τη βαρεμάρα, την απελπισία, το ξάφνιασμα, την λαχτάρα, τον πόνο, την έξαψη, τις περίεργες σκέψεις, την απορία, το περιπαικτικό ύφος, τον τρόμο, την ευτυχία, το μπέρδεμα όλων αυτών και των άλλων που ξεχνάω.  Αλήθεια, μ’ αρέσει να σου δίνω και δεν μπορεί να είναι ανασφάλεια όλο αυτό! Γιατί αν είναι από ανασφάλεια είναι και μια φανταστική ανασφάλεια που να είναι τόσο φανταστικά. Φ α ν τ α σ τ ι κ ό κι ακαταμάχητο Με ταλέντο στην φαντασία Να με περιμένεις Απάντησε Να σε περιμένω όπως τον Ήλιο, για την ευχή στον Ήλιο, όταν αγγίζει τον ορίζοντα μέχρι το δευτερόλεπτο που χάνεται να την κάνω. Να την κάνω. Ξέρεις. Στο Όλα καλά. Γεια σου…  είμαι εδώ για σένα, να σε περιμένω, στο έτσι. 

ΘΕΙΑ ΓΥΜΝΙΑ

 

ΘΕΙΑ ΓΥΜΝΙΑ

Τι ταιριαστά που είμαι στην αγκαλιά σου.

Τα φτερά μας σκεπάζουν ολόκληρους.

Τα κεφάλια μας φτάνουν από το πρόσωπο ως τον αυχαίνα.

Προσφέρω το πρώτο κομμάτι 

απ' τον φόβο σε εσένα

, Θεία Γύμνια, να 'ρθείς.

Θεία Γύμνια

Τι ταιριαστά που είσαι στην αγκαλιά μου

Τα φτερά μας σκεπάζουν ολόκληρους.

γύμνωσέ μας τώρα 

κι απ' τα φτερά

Θεία γύμνια.

Σε εσένα προσεύχομαι.

ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΝΑ ΓΕΛΑΣ (Τραγούδι, αγκαλιά για την αγάπη μου)

 

ΣΤΟ ΦΟΒΟ ΝΑ ΓΕΛΑΣ

 

Τι κοιτάς πώς πέφτουν οι βόμβες

Σαν της λαμπρής τα βεγγαλικά

Στης αποκάληψης την χρονιά

αναστάσιμα πυροτεχνήματα

 

Στον φόβο να γελάς με άγρια δόντια

Στον φόβο να γελάς με σεβάσμια λόγια

Στον φόβο να γελάς με σκέψεις βαπόρια

Στον φόβο να γελάς

στον φόβο να γελάς

 

Μη κοιτάς, πέφτουνε βόμβες

Γιατί,  κοιτάς

Πώς περνάνε οι δύσκολες ώρες

Στο φόβο να γελάς

 

Στο φόβο να γελάς

ΧΑΪΚΟΥ

 

Χείλη δόντια γλώσσες

Παραθυρόφυλλα στον αέρα

Χείλη δόντια γλώσσες

Ο κόσμος καλύτερα

Χείλη δόντια γλώσσες

Καταρράκτης και βράχος

Γλώσσες δόντια χείλη

Χείλη δόντια γλώσσες

Γλώσσες δόντια χείλη

Τάξη και Χάος

Με αεροπλάνα και βαπόρια

 

Ο πεινασμένος που μελετούσε Καβάφη

 

Κρατήσου να φας με όρεξη.

Δε στο λέγανε μικρό;

(Το μωρό απειλεί να σπάσει το πιάτο...)

"Μάλιστα μητέρα, θα μελετήσω μέχρι να έρθει η ώρα"

Καλό είναι να πεινάσεις και λίγο.

 Να εκτιμάς.

Γιατί, τί θα σε κάνω μετά!

Πρέπει να μάθεις και χωρίς τη Σατραπεία. 

Να μια -ωραία -δική σου- Σατράπεια... 

που θα σε δοξάσει στην Αγορά και στον Δήμο.

Για τί με αφήνεις μόνο μου 'ρε παιδάκι μου

 

Ερωτίκ μου από τη Βρέστη κι άντε βρέσ'τη... πονάω, πάρε με ένα τηλέφωνο. Εχώ περίεργα συμπτώματα, μπορεί να έχω κορωναϊό πάλι και να μη με ξαναδώ ποτέ σου

Παρακάλια όχι

 

Σ’ αρέσει να μπαίνεις σε σώματα άλλων και να μου κάνεις έρωτα. Μου κάνεις έρωτα σα να με βρίζεις. Να με βρίζεις που μου λείπεις και σε έχω ανάγκη. Που σε ερωτεύομαι και σε χρειάζομαι απελπισμένα. Που υποφέρω γι’ αυτό.

Όταν οι εγκέφαλοι μας χωρίζονται από τον χαώδη χώρο που υπάρχουν άλλοι μέσα σε αυτόν και πρέπει να παλεύω να τους προσπερνώ κάθε στιγμή. Να σε κρατώ μέσα μου μόνο ολόκληρη. Να τρέχω να βρω να πληρώσω, λίτρα σε όλα αυτά που μου στέλνουν ένα κουτί με μόνο το ένα σου δακτυλάκι. Όταν γκρεμίζομαι από τα χείλη σου στο μπούστο.

Ναι. Αν με ρωτούσες αυτή τη στιγμή θα σου έλεγα πως δεν λειτουργώ όταν λείπεις. Και ξέρω τι σημαίνει αυτό, γιατί ξέρω να λειτουργώ και χωρίς εμένα. Πες μου πως θα έρθεις. Ένα τετράγωνο από το σπίτι σου θα σε περιμένω.

 

…

 

Καλύτερα να μη ξέρει τι είναι για μένα αυτό το φιλί. Ίσως έτσι το πάρω. Δήθεν δοκιμαστικά και τυχαία μια στιγμή σα βρισιά του θανάτου μια νύχτα.

Την νύχτα που η απραξία δεν ωφελεί.

Μεθυσμένοι κάπου στα σκοτάδια με λέει με ένα όνομα κάποιου. Αυτή είναι, που έχεις στείλει εσύ.

Μ’ αρέσει να παίζεις μαζί μου, γιατί, τι το ωραιότερο από τον έρωτα τον μαγικό. Μου έκανες έρωτα σα να με έβρισες. Κι έφυγες.

Τίποτα πιο αληθινό σαν αυτό δεν έχω ζήσει. Καρδιά μου..

Σου ζήτησα πολλά;

 

-Που είναι ο ηλιακός φούρνος που σου ζήτησα;

-Είμαι σε καραντίνα. Μόλις τελειώσει θα 'ρθω από 'κει.

ΤΗ ΒΡΗΚΕΣ

Σου έβγαλα, τη σακούλα απ' το φαρμακείο φωτογραφία

-Δε- στη δείχνω, να -μη- 'νοιαστείς

Άκουσε το τραγούδι μου

..Ήθελα να σου πω.

Με έβρισες κι έφυγες

.

-Σε βρίζω. Και φεύγω-

Αν εμβαθύνει..πολύ περισσότερο ;

.

Ο τρόπος που διαχωρίζονται οι τομείς 

 είναι υπεράνω της τυχης.

-Σε βρίζω. Και φεύγω-

Για πάντα !!!!!!!

Είναι μικρό...

 

Δεν ακούγεσαι..

Σου είπα μη γκρινιάζεις!

Η γκρίνια πηράζει στα νεύρα

Πες το όμορφα

Με δικά σου λόγια

(Photos by me/  χειροτεγνίες))

Θα σου κλείσω το στόμα με χίλια φιλιά

Μεγάλωσα μα ακόμα τις περισσότερες φορές λειτουργώ παρορμητικά και χάνω το δίκιο μου.  Ιστορικά μπορεί να έχω μια άποψη, μα για το τώρα δεν έχω στα χέρια μου κάτι. Συνεχίζω να μη το ψάχνω με σκοπό να το τακτοποιήσω. Δεν ρώτησα ποτέ κανέναν να του πω κοίτα αυτό κοίτα και το άλλο, τι συμπέρασμα βγάζεις. Δεν μίλησα στην πραγματικότητα ποτέ σε κανέναν με λογική γι’ αυτό που περνάω μαζί σου. Είναι μια λογοτεχνική καψούρα δικιά μου, εσύ δεν είχες καμία σχέση με αυτό, αυτό το ήξερε ο Κώστας που τα λέγαμε κάθε μέρα. Ύστερα μεθούσα και φλέρταρα και προσπαθούσα να εκτονώνω τον ερωτισμό μου ρεαλιστικά με ανθρώπους που τελικά δεν τους έδωσα καμία ευκαιρία γιατί απλά η θέση μέσα μου ήταν καλυμμένη, με έναν τρόπο που ούτε κι εγώ καταλάβαινα. Οι άλλοι δυο τρεις πολύ κοντινοί μου ‘ξέραν πως εγώ σε θαύμαζα λογοτεχνικά και σαν γυναίκα φυσικά, μια γυναίκα όμως που δεν είναι σαν εμένα, στις ερωτικές προτιμήσεις εννοώ, και πως δεν είχα καμία ελπίδα πέρα από την πολύτιμη φιλία της, αυτό και τίποτε άλλο. Πάντα υπήρχε κάποιο πρόσωπο και κάποια μνήμη ή όραμα στην ζωή σου που να μου το επιβεβαιώνει και να στηρίζει αυτή την τραγική οπτική. Ακόμα και σήμερα δεν έχει αλλάξει κάτι σε αυτό. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι δεν μπορώ να μιλώ σε κανέναν πια παρά μόνο στον γιατρό, κάτι που πολύ το έχω αποφύγει κιόλας γιατί… γιατί τα γεγονότα διαμόρφωσαν μια λογική απαγορευτική. Βέβαια δεν είναι αυτό το μόνο αδιέξοδο στην ζωή μου. Δείχνει να έχω μια έφεση στις παρόδους και στις παρωδίες τους. Ευτυχώς μου έχουν μείνει ακόμα αδέσποτες κάποιες μικρές συγκινήσεις και κάποιοι στόχοι που θα μπορούσαν να υπάρξουν και έξω από εσένα. Όχι, τον έρωτα δεν θέλω ή δεν μπορώ κάπου αλλού να τον ψάξω. Μ’ αρέσουνε σήμερα άλλα τρία πρόσωπα, θηλυκά, αλλά θα τα έλεγα δύο ουδέτερου και ένα θηλυκού γένους. Το ένα μ’ αρέσει τόσο εγκεφαλικά που ξεγελιέμαι, αλλά εγώ δε μπορώ να το ξεγελάσω γιατί φροντίζω να είμαι ειλικρινής και να λέω με τον δικό μου πάντα προστατευτικό προς εσένα τρόπο για το τι μου συμβαίνει. Τα άλλα δύο είναι ένα δεκαεφτάχρονο αγορικόριτσο που μου προκαλεί εκρίσεις και μια σαρανταπεντάρα δικηγόρος που μου πυροδοτεί όλες  τις διαστροφές μου. Αλλά πέρα από την πλάκα δεν εμβαθύνω και δεν προχωρώ γιατί δεν θέλω να μάθουν κι εδώ τη ζημιά -από εσένα- έχω πάθει. Θα μπορούσα να μη μιλήσω, όπως δεν μίλησα τότε που είπα πως έχω πεθάνει και γύρισα σαν τον ελέφαντα στον γενέθλιο τόπο μου να θαφτώ. Όμως δεν έχει κανένα νόημα να δώσω το κορμί μου κάπου χωρίς ψυχή, όσο κι αν το βλέπω πως κάπως πρέπει να ξεκαυλώσω γιατί θα τρελαθώ ή θα νεκρώσω. Συνεχίζει όμως κι αυτό, το ξεκαύλωμα δηλαδή, να μην είναι το κύριο θέμα μου, αλλά η πνευματική ερωτική επαφή. Αν βρεθεί τρόπος να τακτοποιηθείς μέσα μου σκέφτομαι πως θα μπορώ να μη μιλώ με κανέναν τρόπο γι’ αυτό και κάπως «φυσιολογικά» να συνεχίσω να υπάρχω. Το κύριο θέμα μου θα μπορούσε να μην είναι καν η ερωτική πνευματική επαφή. Να είναι να βρω κάποιον που να υπάρξει για μένα ότι ήταν ο Τζέιμς Γκράουερχολτζ για τον Μπάροουζ και να αφιερωθώ στην μεγάλη μου αγάπη, την λογοτεχνία. Ίσως αυτό να είναι ακόμα πιο δύσκολο και να αξίζει περισσότερο τελικά. Όμως, βλέπω πως στο τελευταίο συρτάρι του νου μου αυτό συνυπάρχει με τον πνευματικό μου έρωτα μαζί και το ξεκαύλωμα. Την αλήθεια σου λέω μωρό μου. Για να είμαστε εντάξει..     Πες μου κι εσύ τίποτα..      

Αγάπη μου;

 

Κοιλάδα της πεταλούδας;

Μάιο Γαύδο -!-

τρείς μήνες με τη μικρή

... Βουλγαρία σε Rainbow

...Γαϊδουρονήσι-Χρυσή

Όλη την Ελλάδα με ΙΧ;

 

Ναι αλλά η μαγκιά είναι να υποφέρεις καλοπροαίρετα. Να το τρως με χαμόγελο και να λες δε πειράζει θα γυρίσει ο τροχός. Τι δε πειράζει ρε; Εγώ έχω υποφέρει με όλους τους τρόπους. Και κανέναν δε πείραξα. Και κανείς δε μου φταίει. Γιατί κανείς δε μπορεί να με κάνει καλά. Γιατί κανείς και τίποτα δε με έκανε καλά. Ούτε εσύ. Γιατί άμα ήτανε θα με είχες κάνει. Τοις πταίει λοιπόν...;

θέλω να ερωτευτώ μια τρανς που να σου μοιάζει

 

Που είναι ο ευσπλαχνικός τρόπος που μου έταξες; Βιβλία για να στηρίζουν τα σπασμένα πόδια απ' το κρεβάτι, την καρέκλα και το τραπέζι; Βιβλία για ομπρέλα στο κεφάλι. Βιβλία για σπίρτα, το κοριτσάκι με τα βιβλία σπίρτα θες να γίνω;  Να το κάνω μασούρι το βιβλίο και να του φορέσω και προφυλακτικό; Να το κάνω δίσκο για το φαγητό, καλαμάκι για να πιώ; Τσιγαρόχαρτα να τα κάνω να τα καπνίσω; Να μαζεύω Βιβ - λεία; Έτσι μου έρχεται να μη ξανακάνω τέχνη ποτέ μου. Την ανθρωπότητα δεν την σκέφτεσαι; Δε τη σκέφτεσαι. Το ξέρω. Άρα ούτε εμένα με σκέφτεσαι. Απλά να πούμε από εμάς πήρες κάποια στοιχεία για να διανθήσεις το έργο σου. Κάτι που ποτέ σου δε θα παραδεχτείς κι όλας. Ωραίο το έργο σου όμως δε λέω, αξίζει και την ζωή του να δίνει κανείς για το έργο. Όλη όμως; Τι στην ευχή! Γιατί σου είπα ξέρω πως γράφονται τα ποιήματα και φαντάζομαι τι έχεις τραβήξει. Εντάξει, δίνεις, δίνεις την ζωή σου, κι από το υστέρημά σου είναι που δίνεις δηλαδή. Το ξέρω. Σε εμάς; Θα δώσεις τίποτα σε εμάς sweetheart? Γιατί δεν έχω καμιά όρεξη να ξαναρχίσω τα ακαδημαϊκά, την καθαρεύουσα και τις τέχνες. Να με περιφρονείς σα ζητιάνο. Να μην καταλαβαίνεις την αγάπη μου και να με βλέπεις για σεξομανή που σε πρόδωσα έτσι -άκουσον άκουσον!- ότι πρόδωσα έτσι την αγάπη σου. Που είναι η αγάπη σου; Βάλε υπογραφή. Να ξέρεις. Εγώ τώρα που πηγαίνω κι εσύ έρχεσαι, λαγέ, δεν ξέρεις τίποτα από χελώνες. Τι σοφές είναι και τι ωραία που το κάνουνε. Δε θα με βγάλεις εκτός λειτουργίας εσύ..    

Ένα σκυλάδικο που με γιατρεύει..

 

Όλα διπλά σήμερα! Χορεύω και τα σπάω. Αλλά γιατί δεν είμαστε κάπου μαζί να "γιορτάζουμε".. ;

Γενικά θα ήταν όλα "φυσιολογικά" στην σχέση μας αν δεν είχα πάθει αυτό το εγκεφαλοκλείδωμα μαζί σου, το οποίο επηρεάζει καθολικά την σεξουαλική μου λειτουργικότητα.  Αν δεν το είχα πάθει αυτό θα μιλούσαμε και θα κάναμε άλλα ωραία πράγματα. Δεν θα με είχε βαρέσει τέτοια στέρηση που να γίνουν όλα μη πω.  Αλλά ούτε και μαζί σου θέλω να βρεθώ αν δεν νιώθεις κι εσύ έτσι όπως νιώθω εγώ τόσο ... -ερωτευμένα, αυτή είναι η λέξη (;) , δεν ξέρω- , τέλος πάντων. Αυτό το θέμα πρέπει να λυθεί, πάει πάρα πολύς χρόνος. Είναι τεράστια η ζημιά. Για την ανθρωπότητα! Φτύσε με σωστά ρε γαμώτο. Φέρ' σου σαν φίλος μια φορά πρώτα από όλα. Λήξ'το το γαμιμένο.  Που με στέλνεις, να δαμάσω τα κύματατα (;) φακ, να παρανοώ, δεν θέλω.     Εγώ θέλω εμάς.      Και σιχαίνομαι να σε παρακαλάω. Γλυκό μου   γλυκό μου    γλυκό μου κορίτσι..   

 

Θα έρθω να πάμε τα παιδιά στην Ακρόπολη. Στην εθνική πινακοθήκη και στο μουσείο.

Το ξέρω. Το βλέπω. Να σου λείπει το βύσσινο... αν είναι τέτοιο... και το κεράσι.

 

Εμένα τα χούγια σου μ’ αρέσουνε. Με ξετρελαίνουν! Με φτιάχνουνε πώς να στο πω, οι δαιδαλώδης ιδιοτροπίες σου που ιδιάζουν. Τα βρισίδια που μου έχεις ρίξει. Μέχρι και το ζώο προς εξαφάνιση και εξερεύνηση που με έκανες πειραματόζωο ερήμιν μου. Όλα.  Ότι και να κάνεις, ότι. Και τώρα που βρήκα το κόλπο -να πιστεύω- δε σταματάω με τίποτα. Ούτε θεός, ούτε ο πάπας εγώ ο ίδιος, ούτε και πεντακόσιες διμοιρίες ματ, δικές σου. Η πείνα, η δίψα, τίποτα. Είσαι η αναφορά μου και η παράδοση. Ο αρχαίος και ο νέος κόσμος. Τα γυαλιά μου εσύ είσαι που μου τα έβαλες. Ο πόθος και η ζωή μου, ο βίος μου ο βιωμένος κι ο αβίωτος. Η καύλα μου και ο παραδομός της. Το όνειρό μου το πιο πολύτιμο, το αλώβητο και Μεγαλύτρωτο. Το κινούν ακίνητο, το νέφτι στον κόλο μου γαμώτο, ο πλανήτης μου, το μαγνητικό του φαινόμενο, η Κοσμογονία απ΄την αρχή η ορθογραφημένη, η γέννηση κι ο θάνατος, η αφθαρσία της ύλης, ο κόσμος των ιδεών και οι αισθήσεις του μέλλοντος οι εξελιγμένες. Σήμερα θα μπορούσα να κάνω χίλια πράγματα. Mission impossible εκστρατεία. Να επισκεφθώ ανθοπωλεία και ζαχαροπλαστεία. Να πακετάρω το καλό μου τετράδιο. Να ναυπηγήσω, πραγματικά όμως, ένα «πλοίο» με το όνομά σου. Να σου βγάλω φωτογραφίες τα δάκτυλα μου παπαριασμένα. Το χαμόγελό μου το τσακισμένο από την συνειδητοποίηση και την έλλειψη σου. Να πάω στα βράχια και να σε ψάχνω. Από τις αμοιβάδες ως το σήμερα, να κυλιστώ και να κουκουλωθώ μέσα στον ατέλειωτο κι αλύτρωτό μας  έρωτα. Να ‘ρθω να σε κλέψω. Αυτό θέλω. Χωρίς να έχω κάπου να σε κρύψω, για να μένεις ελεύθερη. Να κάνουμε έρωτα, έρωτα ασταμάτητα μερικά εικοσιτετράωρα. Να βρεις έναν τέτοιο τρόπο να με καθησυχάσεις ότι δεν χρειάζεται να σε τσιπάρω με gps και να ψάχνω τον ορό της αλήθειας. Γιατί κι εγώ δεν έχω μάτια για τίποτα άλλο αγάπη μου. Και δεν θέλω να τυφλώνομαι από απελπισία σαν τον Οιδίποδα σε παρωδία και τσοντοέκδοση. Εντάξει, μάτια μου, μάτια μπορεί να έχω και πληγωμένο μυαλό, αλλά καρδιά δεν έχω για τίποτα άλλο. Πριν λίγες μέρες είχα παρκάρει σε μια οδό που υπήρχε ένα ιατρείο, προσπαθούσα να θυμηθώ το επώνυμο του εφηβικού μου έρωτα και δεν το θυμόμουν, ερχόσουν κι έρχεσαι εσύ μπροστά μου και τότε σε έβρισα πρώτη φορά. Κοίτα λέω τι έχει γίνει! Το ξέρεις. Πόσες φορές θες να στο πω; Θες να στο ζωγραφίσω πάνω σου θέλω να στο ζωγραφίσω ψαράκι μου. Ορίστε. Γίνομαι γελοία πάλι. Και ξέρω ότι θα τρέμουν τα πόδια μου, η φωνή θα κάνει τα δικά της ότι  έρχεται η συντέλεια. Η μαγκιά σπαρταράει σφαγμένη χάμω, το μυαλό αερόστατο, το κορμί παραδομένο και δεν έχω ακόμα δει τίποτα. Έχω πάρει έκσταση, lsd, mdma, lovers, special K, τάντουρα, παπαρούνα, αυθεντικό όπιο, peragon, αλουμπερντίνη, κολομβιανή κοκαΐνη, μανιτάρια, παλιά τσιγάρα οχτάωρα. Έχω κλειδωθεί μέσα στεγνή. Έχω πηδήσει σε δίχτυ από 18 ορόφους, έχω κάνει παραπέντε, καγιάκ σε καταρράκτες, ραπέλ σε γκρεμό, σπηλαιοεξερεύνηση, μοτοκρός σε γιδόστρατες, έχω περπατήσει στο «μπρονξ», έχω μεταφέρει βόμβες μέσα σε περιπολικό. Έχω μια προϋπηρεσία που ίσως βοηθήσει. Έχω ζήσει με αστέρια και νερό. Πες μου πως θα έρθεις αυτή τη φορά.. Να βάλω κορδελίτσα στα μαλλιά..    γιατί     Σ’ αγαπώ.            Σ' αγαπάω. 

Σ' αγαπάω.. θέλω να στο πω χωρίς να κομπιάσω και χωρίς ψήγμα μελαγχολίας μέσα του. Να στο πω στιβαρά, σοβαρά και υπεύθυνα. Σε μονόγραμμα να στο κάνω.    

Ανέκδοτο δικό μου

 

Γιατί στουρθοκαμηλίζουν όλοι;

Υποδέχονται την κλιματική αλλαγή....

Αντίσταση στην τηλεπάθεια.

 

Ούτε πορτατίφ

Ούτε δημόσια λάμπα

Το φεγγάρι σκέτο

Υ.Γ. Ναι! Εμείς! Επιτέλους! Ένα κανονικότατο Χαϊκού! 

Βάλε με στην αγκαλιά σου

 

Νιώθω αυτό το μισό που όταν το πιάνω ανταγωνίζεται την απόλυτη δυστυχία. Το ατενίζω να χαόνεται μέχρι το πιο λεπτό σημείο του ορίζοντα. Σπαθί γίνεται που τον κόβει και κόβει τον κόσμο στα δυο. Μένει μια κούπα με λάβα για να την πιώ «με δύο καλαμάκια». Και το άλλο ημισφαίριο το βλέπω βυζί. Ζαλίζομαι. Με κάνει πάρα πολύ μεγάλο γίγαντα παιδί και τα βλέπω έτσι. Όμως δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι το ολόκληρο. Κοκκινίζουν όλα όταν φαντάζομαι πως ακουμπάω τα χείλη σου και κολλάω στο κορμί σου. Γίνονται όλα ρευστά κι ασύλληπτα.

Είναι κάτι πολύ ζωντανό κι όταν είναι τόσο ζωντανό δεν μπορώ να το βάλω σε λέξεις-σκέψεις. Οι λέξεις που του έχω βάλει κατά καιρούς είναι οι καύτρες του που στριφογυρνάν στον αέρα και που πέφτουν πάνω μου σα βροχή κι εγώ τότε νάνος. 

Σ’ αυτά διαπιστώνω προβλήματα σύνταξης, χρόνων, ροής του θέματος και γενικώς μια σύγχυση από τις αδέσποτες καύτρες που βιώνονται σαν συντέλεια κι επιθυμία στερνή. Αλλά θέλω πάλι να τα δω, να φτιάξω κάτι τελειωμένο, για επίσημο δώρο. Αρχικά σ’ αγάπησα μέσα από αυτά μα ύστερα κατάλαβα πως είναι μόνο οι καύτρες του στον αέρα που τις κοιτώ ταμπουρωμένη.

Έφτασα σε μια διαπίστωση που λέει πως δεν χρειάζεται τίποτα να σου λέω γιατί σου μιλώ για ένα συναίσθημα που σου είναι γνωστό, όσο γνωστό μπορεί γενικά να είναι. Άρχισα τελευταία να προσπαθώ με επίγεια μέσα να σε συναντήσω. Και είναι λες και χρειάζεται πρώτα να μηδενίσω κάποιο αόρατο κοντέρ που δεν ξέρω αν γράφει χίλια ή χίλια δισεκατομμύρια τίνων προς άπειρο. Κι ούτε που πάει το μυαλό μου πώς μπορεί να μηδενίσει. 

Χάνονται άνθρωποι, συμβαίνουν δύσκολες καταστάσεις και βλέπω πόσο ακριβή είναι η πληρωμή του να υπάρχεις στην ύλη. Έρχεται η ύλη και με μπουγελώνει να ξυπνήσω. Ξυπνώ και τρελαίνομαι, νιώθω το κάθε δευτερόλεπτο μακριά σου σαν ύβρη προς την ζωή. Παραλύω μέσα στον εφιάλτη της ακινησίας. Τρελαίνομαι, πραγματικά δεν βρίσκω άκρη. Τρέμω και σκεπάζομαι με μεγατόνους ποίησης. Νιώθω άρρωστη, καταραμένη και ταυτόχρονα ευλογημένη και απεσταλμένη από έναν άλλο κόσμο τελείως άγνωστο.

Συγκεκριμένα, όσο μπορώ απλά να το πω, νιώθω ότι ζω τον ιδανικό Πλατωνικό έρωτα που εφόσον τον κατακτά το πνεύμα μπορεί να το περάσει στην ύλη. Νιώθω πως ή συμβαίνει αυτό ή έχω διαταραχθεί σε τέτοιο βαθμό που να πιστεύω κάτι τέτοιο για να δώσω νόημα και μεγαλείο στη ζωή μου.

Θέλω με επίγεια μέσα να σε συναντήσω. Σκέφτηκα να αρχίσω να δίνω σταδιακά αξία στην ύλη για να τα καταφέρω. Να αρχίσω να την συνδέω με το πνεύμα μου σταδιακά στα πράγματα γύρω μου και να τα διαχωρίζω, να κρατώ ότι είναι έτσι και τα άλλα να τα αφήσω. Έχω χαοθεί πάλι. Αυτό το σκεπτικό με βγάζει σε μια σπηλιά στα βουνά.

Είπα να το ξεκινήσω με τα ποιήματα. Να τελειώσω έστω κάποια έργα. Αλλά με βασανίζει απερίγραπτα η ιδέα του να σε δω. Και νιώθω γαμώτο πάλι πως όταν εγώ πήγαινα εσύ ερχόσουνα. Γι’ αυτό θέλω να πάω από άλλο δρόμο. Τόσον καιρό αυτό προσπαθώ να βρω και χάνω χρόνο, τον χρόνο τον πολύτιμο τον κοντά σου, τον πολύ κοντά σου, στην αγκαλιά σου. Βάλε με στην αγκαλιά σου αγάπη μου. «Βάλε με φως μου βάλε με κι από την μάντρα βγάλε με»…   

Και σε φιλάω

 

Μ'αρέσει να μαθαίνω πράγματα για σένα, φτιάχνω καινούριες εικόνες. 

 

Με ενδιαφέρει και τον κοιτώ. Παρατήρησα πως γύρισα από την άλλη για να ντυθεί. Είναι λες και έχει τόσα πολλά να πει που δεν λέει τίποτα.

Τον κοιτάζω. Όπως όταν βγαίνουμε απ' το σώμα και κοιτάμε από ψηλά τον εαυτό μας. Πολύ ψηλά, χωρίς ταβάνι.

Κάτι τον έχει νικήσει. Δε μπορεί να μεταφερθεί.  Έχει πήξει πολύ ο αιθέρας. Φόρεμα -αλεξιφάνταστο- έγινε. Με κλειδαριές από κλειδιά που κατάπιε, την ώρα του επισκεπτηρίου, πριν 'ρθει. -Μεταλλοΰφαντο.-

Ο χρόνος περνάει, μετρονόμος που αμφιβάλει. Χτυπάει. Στο Εγώ και στο Εσύ. Πέρα δώθε.

Παίζεις μέσα μου σα μουσική που βγαίνει. Βγαίνει μέσα από τα έγκατα κι όπως βγαίνει, ωραία, κάνει την πλάση γύρω της να σωπαίνει. Μέχρι και που ξεχνάει να ανασάνει. 

Πεθαίνει.          -Αυτό είναι το δέος;-

Κλείνει τα μάτια του.           Απολιθώνεται μες στη στιγμή.

Χαϊκού

 

Ο ουρανός αλλάζει 

 Ξεγελιέται 

στα σύννεφα

Ήλιο Φωτο Ντόμινο

 

..

..

(Photoς by me, τώρα/ τρελό γαμώτο)

Θα ήθελα να είναι Χαϊκού

Όταν σε κοιτάζω

Πνίγομαι

Ξεχνάω να ανασάνω

I LOVE Στέλιος Καζαντζίδης

 

Σκέφτομαι να πάω πάλι "σχολείο"… «πάρτε βουνά τον πόνο μου και δάση τον καημό μου κι εσείς πουλιά… τον αναστεναγμό μου». Άκου ‘κει πάλι σχολείο! Αφού πήγα, πήγα και που πήγα… πήγα «είχα ένα ριγέ σακάκι διπλοσταυροκουμπωτό». Τι θα κάνω; Τι να κάνω! Τι προς τα εκεί να κάνω τι να κάνω. Τι θα κάνω! Κάτι σοβαρό. … «που είναι οι μάγκες οι παλιοί και τα παλιά δερβίσια». Να κάνω κάτι πολύ σοβαρό. Από σοβαρότητα; Ναι, από πορτοκάλια … «φυσάει Βοριάς απ’ τον Νοτιά… κι όλα τα παίρνει πέρα» … «Κάηκα σου λέω κάηκα… τέρμα και χάθηκα»

άσε την πέτρα στην κατηφόρα να κυλήσει

 

..και πάμε ξανά για τα ανεμοδαρμένα ύψη

Listen and learn

 

Έχω κάνει αμέτρητα λάθη. Ήταν μεγάλη σφαλιάρα για μένα (βγάλε την λέξη σφαλιάρα αν πρέπει να λογοκριθεί... μα μιλάμε για χτύπημα, για πρόσκρουση μετωπική, μεταφορικά βέβαια). Γιατί συνειδητοποιώ πως οι περισότερες επιλογές μου για την ζωή δεν μας βοήθησαν. Ακόμα ακόμα θα έλεγα δεν μας σεβάστικαν καν.

 Ας πούμε δεν σε ρώτησα αν ήθελες παιδιά, αν ήθελες κτήματα... ούτε εμένα με ρώτησα. Λείπαμε και οι δύο. Ζούσα μαζί σου σε μια φανταστική Αλεξάνδρεια μέσα σε ένα κύμα απο τραύματα. Ανωριμότητα και παραμύθιασμα. Ένα υπέροχο όνειρο.

Μα πώς εσύ κι εγώ! Εσύ είσαι αλλού. Δεν θα μπορούσε να πάει πουθενά. Το ήξερα, το είχα αποδεχτεί, το είχα κι έτσι αγαπήσει.

Όμως σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που με πιστεύουν πιο πολύ από εμένα. Αρχίζω κι εγώ να πιστεύω και αυτό με βοηθάει να ξανακοιτώ. 

Βλέπω ανθρώπους με παρόμοια ανώριμη παραμυθιασμένη σκέψη με αυτή που είχα κι εγώ και δεν τους αντέχω λεπτό.

Αρχίζω να κοιτάζω μέσα από τα λάθη μου, κοιτάζω δειλά δειλά τα βαθύτερα θέλω μου. Σε κοιτάζω και προσπαθώ να σε δω.

Προσπαθώ να βλέπω και το τι και το πώς. Στέκομαι παραπάνω στο πώς. Στο πώς και στο ποιος. 

Έτσι και είδα ότι οι περισότερες επιλογές μου μας έστειλαν. Βέβαια υπήρξαν κι υπέροχα λάθη. Σωστότατα λάθη...

Δεν θέλω να μετανιώσω για τίποτα. Θέλω να σέβομαι, εμένα, εσένα και τις επιλογές μας. Και να μας σέβονται και οι επιλογές μας βέβαια εννοήται.

Μαθαίνω αγάπη μου. Δίκαια έπραξες όπως έπραξες λοιπόν. Σε ευχαριστώ για εκατομυριοστή φορά. Το ξέρεις. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ μου. 

(Photo by me)

Καβάλα στο δύστροπο άλογο

 

Είμαι καβάλα στο πιο δύστροπο άλογο και δε σταματάει να κατέβω. Κι αν αφεθώ θα με τσακίσει. Το έχω σφιχταγκαλιά και του μιλώ στα αυτί να ηρεμίσει

Αχ Έρωτά μου αγκαλιά μου φιλί σ'αγαπάω μωρό μου σε λατρεύω μάτια μου χάδια μου τρέλα πυρωμένο σίδερο που με σημάδεύεις δικό σου.. όχι όχι όχι τέτοια... μωρό μου αγάπη μου φως μου Ήλιε μου και φεγγάρι που ρέεις και αδειάζεις και γεμίζεις μέσα μου θάλασσά μου χρυσή αμμουδιά μου λουλούδι μου πρόστυχο να σ'ανατριχιάσω να βογγώ μες στη σπηλιά σου να γίνει κοχύλι που να ζει μέσα του πάντα η φωνή φωνή μου ανάσα μου φάρμακό μου διεγερτικό να σε περπατήσω στο ποτάμι  ψυχή μου λάβα και σύννεφα ροζ σ'αγαπάω μωρό μου δε σ'αγαπάει κανείς έτσι τόσο προσωπικά γάμησε με πως θες να κάτσω τι σου ζητώ να τελειώνει το μαρτύριο αυτό σε προσκηνώ Σε θέλω Αυτό είναι όλο το όλο κι όλο.

Ανέκδοτα

 

Πώς είναι ο αλβανός στα γιαπωνέζικα;

Γιαταμπάζα.

Πώς είναι ο ουρολόγος στα γιαπωνέζικα; 

Γιαταούρα.

 

ΝΑΙ αγάπη μου..

Θα στην φτιάξω και την πρωτομή σου..

Έχω βάλει στόχο να ασχοληθώ με τον πηλό, στο είπα. 

Γιατί με βασανίζεις όμως έτσι;

Πες μου δάσκαλε που πάμε

 

Θες να ξέρεις τι συμβαίνει; Άκου. Είμαι από την μια μεριά και είσαι από την άλλη. Στη μέση είναι αυτό που πολεμάμε γιατί μας εμποδίζει να ειδωθούμε. Κι όλο σκύβει και μας αποφεύγει και ενώ πολεμάμε αυτό τελικά ρίχνουμε τα χτυπήματά του ο ένας στον άλλο. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι ανεμόμυλος και ανυπόστατο και όπως το πολεμάμε αντίκρυ στην πραγματικότητα πολεμάμε ο ένας τον άλλο. Θα σκοτωθούμε έτσι. Και τι πρέπει να κάνω; Να κάτσεις δίπλα και να κάνεις ωραία πράγματα. Να προσπαθήσεις συγκεντρωμένα και όμορφα να τα πας. Και δε χρειάζονται πολλά λόγια. Σταμάτα. Σκάσε. Συγκεντρώσου. 

 Σαρλ Μπωντλαίρ «Μεθύστε»

Πρέπει να ‘σαι πάντα μεθυσμένος. Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε.

Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι, και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν:

— Είναι η ώρα να μεθύσετε!

Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!

Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.

 

Χαμένοι άνθρωποι σπαταλημενοι

και μεις αράχνες κρεμασμένες

από το δικό τους τοιχο

στριφογυρναμε στο άπειρο 

ψάχνοντας αυτό που δεν θα βρουμε.

Και πίσω πάλι θα γυρίσουμε

μαζί με αυτους να γίνουμε ενα.

         Αντώνης Λιβερόπουλος

 

Οποιος δε βρίζει είναι δήθεν

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΒΡΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΣΤΗΣ

 

Έλα εδώ

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

 

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

Υπόκωφη αγωνία 

κι ένοχη ματαιότητα

τι γλυκιά ταλαιπόρια

του παρία η αλητεία

που αγάπησε 

της τρέλας την πύλη.

Σέρνεται με ψηλά το κεφάλι

και φτύνει

το φλέμα απ' το ξενύχτι 

φτύνει στα μούτρα 

τον τελευταίο του πειρασμό.

Κι αντίκρι η ανατολή

Με χαμόγελο και βλέμμα ξεχειλωμένο

Ερωτευμένο κι Ελεύθερο.

Ανέκδοτο

 

Μήτσο του λέει κάηκε η λάμπα. Ε και τι είμαι εγώ της λέει ηλεκτρολόγος... Μήτσο του λέει χάλασε το κρεβάτι. Ε και τι είμαι εγώ μαραγκός. Μήτσο βούλωσε ο νεροχύτης. Ε και τι είμαι εγώ υδραυλικός.

Μια μέρα μπαίνει στο σπίτι ο Μήτσος και τα βρίσκει όλα φτιαγμένα. Μπα της λέει φώναξες μάστορα; Ήρθε του λέει το παιδί του θηρωρού και τα έφτιαξε και μου είπε ή να του φτιάξω μια τούρτα ή να κάτσω να με γαμήσει. Και συ τι έκανες λέει ο Μήτσος; 

Και απαντάει: 

Ε και τι είμαι εγώ ζαχαροπλάστης...

ΒιντεοΤΑΙΝΙΑ

Για τον πονόκοιλο διάσμο και για τον πονόλαιμο θυμάρι

Ξάπλα το φεγγάρι

Ορθός ο καπετάνιος ορθός

Το στόρυ εξελίσεται σε ένα οροπέδιο στο ακροτήρι

Θα γαμηθούμε για να το γυρίσουμε...

...

Ένα μακρινό με μια κούκλα στον στήλο για τον κεραυνό

Και στο κοντινό το πιο κοντινό δε γίνεται

Άλλο πλάνο

Τι πλάνο;

 

Σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ 

Τι να βάλω; Να τα βγάλω όλα καλύτερα. Είμαι ο Ναπολέοντας με το κωλόχαρτο.  … Παρακάτω δε πάει. Παραπάνω θα πάει. Αλλού για αλλού έχει πάει. Γέλα λίγο ρε μαλάκα για δε γελάς γαμώ την καταδίκη μου. Τι κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις; Έργο; Έργο κάνουν. Εγώ θέλω να ασχοληθώ με τον πηλό. Με γλυπτική. Να γεμίζω σακούλες με χώμα πριν ξεκινήσω για κανα δυο χρόνια. Να προσεγγίζω την ιδέα γεμίζοντας χώμα κάποια χρόνια. Μεταφορικά μου αρέσει καλύτερα αλλά και κυριολεκτικά είναι πιο μέσα. Είναι ωραίο. Θέλω να ξεκινήσω αυτοδίδακτη. Άντε να πάω και στο εργαστήρι καμιά βόλτα αν τύχει, αλλά κουράστηκα να κρατάω ισορροπία με τον κόσμο.  Θέλω να φτιάχνω πιατάκια με στόματα και μάτια, αυλούς, λουλουδάκια με αιδοία, πριν ξεκινήσω το έργο μου το μονοκόμματο.   Να το πάρω όλο και να το βάλω εκεί. Θα το πάρω και από εμένα και από εσένα. Γίνεται αυτό; Από εκεί που το πλησίασα. Να το ψήσω με κεραυνό και να γελώ μετά καμπανιστά στον κρατήρα. Πότε είναι η εκτέλεση; Χθες ήτανε και δεν ήρθανε να με πάρουν. Θα έρθουν και δε θα βρουν τίποτα. Αυτοί θα μιλήσουν για θαύμα.

Πέφτω και με πατάς. 

Δεν είσαι φίλος.

Αν ήξερες

 

Αν ήξερες

 

Νομίζεις πως για σένα δε προσπάθησα πολύ

κι ύποπτα με κοιτάς

 που όλο θες

να σου μιλώ και να μη λες

 

Κι αν κάνεις τάχα μου

πως ξέρεις τι περνώ

να σου φανερωθώ

αν ήξερες.

 

Αν ήξερες…

Αν ήξερες…

 

Φτιάχ’ το, δε μπορώ.

ΜΕΤΑΒΑΣΗ

 

-Τι να το κάνω; Το σώμα, τι να το κάνω.- 

Κρατώ σημειώσεις πάνω στο θέμα και είναι ένα θέμα που θα άξιζε να γίνει μια έρευνα της προκοπής και να ξεχωρίσει. Στο δικό μου ξεκινάει με Ήρωα ένα νάρκισσο που ενώ θέλει να τελειώνει με τον αισθητό κόσμο έχει χαθεί μέσα σε έναν κυκεώνα ξεκαθαρισμάτων και τελειοποιήσεων. Πώς να κλείσει ένα-ένα τα έργα του με άμεμπτο τρόπο και υποδειγματικό. Ξέρεις γιατί ο όμορφος νάρκισσος σε όλη την ιστορία δεν αποφασίζει να "φύγει"; Ψάχνει να βρει έναν τρόπο που να μην το έχει ξανακάνει έτσι κανείς. Αυτό είναι το κύριο θέμα και πρόβλημά του. Η πράξη του Θανάτου είναι πολύ σοβαρή. Ξέρουμε πως για τους μύστες είναι η κορυφαία. Γι’ αυτό και ο τρόπος του είναι το σπουδαιότερο έργο. Βλέπεις δεν είναι τόσο απλό. Μπορεί κι ολόκληρη τη ζωή του να αφιερώσει κανείς αναζητώντας και ερευνώντας το και τελικά να μην καταφέρει να κάνει την πράξη του ξεχωριστή, μοναδική, σημαντική, άξια, άξια της αιωνιότητας που στέκεται απέναντί του. Μάλλον κανείς δεν το έχει καταφέρει. Είναι ασύλληπτο. Είναι μια αληθινή πρόκληση. Χρειάζεται να δεις πέρα από τη Ζωή και πέρα από τον Θάνατο. Ακόμα κι ο Έρωτας μπροστά σε αυτή την πρόκληση φαίνεται μια παιδιάστικη χαζομάρα. Όλη η Ζωή φαίνεται μια παιδιάστικη χαζομάρα. Το έχεις δει. Το έργο χρειάζεται Την μετάβαση. Ναι, την Μετάβαση ψάχνουμε, αλλά πώς…    

Ύστερα, ο Έρωτας όταν ενηλικιώνεται γίνεται ο Θάνατος, έτσι κι αλλιώς.

Θα μου πεις και σε τι εμποδίζει το σώμα; Για κάποιον που έχει εμπειρίες εκτός σώματος φαίνεται αρχικά εύκολο να ζει αντιμετωπίζοντας το σώμα του ως κάτι ξέχωρο, πλήρως ελέγξιμο και κατανοητό. . Το πρόβλημα εμφανίζεται με τον νου να σχηματίζει τις ιδέες του σε μορφές του αισθητού κόσμου.  Στην κατάσταση της πνευματικής έκστασης (νιρβάνα, Όλον) το πρόβλημα αυτό εξαφανίζεται. Τι όμως κρατά την μορφή και το σώμα σε θέση ισχύος; Υπάρχοντας στο άπειρο των διαστάσεων το όνειρο πραγματώνεται και συμβαίνει ως κάτι που μπορεί να εμφανιστεί πολλές φορές ταυτόχρονα και σε πολλά σημεία ενωμένα όλα σε αυτό που εκτείνεται πέρα κι από το πέραν. Ο κόσμος των τριών διαστάσεων είναι μια ιδιοφυής απλοποίηση του άπειρου κόσμου. Είναι μια αφαίρεση, μια απλοϊκή παρουσίαση του τέλειου κόσμου. Αναπόφευκτα ορισμένη από την Ζωή και τον Θάνατο, το σώμα και την "εγκατάληψη" του. Κι αυτά χωρισμένα ή ενωμένα τα έχουν δοκιμάσει όλοι. Άρα πάλι απορρίπτονται για την δική μου επιλογή. Και το θέμα της μοναδικότητας της κεντρικής ιδέας πρέπει βέβαια να λυθεί πριν προχωρήσω σε σοβαρές τεχνικές λεπτομέρειες.  

 

Δεν είναι ψέμα. Μια στιγμή. Το έζησα. Ήταν σαν ένα ντεζαβού της σκέψης μου μέσα στην αλήθεια. Ήμουν στο κρεβάτι μου και ξυπνώντας ήταν σαν να ξυπνούσα πρώτο πρωί μετά από την εκπλήρωση. Πανικός και δέος. Κοίταξα γύρω μου, άγνωστα όλα. Το πιο γνώριμο μου είναι η έλειψή σου. Κι όμως πρώτη φορά τόσο μαζί σου. Τα πνεύματα γύρω μου κάνουνε πάρτυ. Είμαι μαζί σου. Όσο είμαι μαζί σου η ενέργειά μου κινεί έμψυχα σα τεράστιος μοχλός. Είναι τρομακτικό, όπως και να το δεις. Δεν ξέρω τι να το κάνω. Ούτε τι είσαι για μένα μπορώ να ορίσω. Έρωτά μου. Αγάπη μου. Ομορφιά μου τρομακτική. Αναζητώ Δασκάλους. 

 

Και δε γελάμε

 

Κλέψε με ρε π..ειρατή

 

 

Έλα.. θέλεις ντάμτεμα 

Καλημέρα

Ξύπνησα και ξανακοιμήθηκα με αρκετές διαθέσεις. Τώρα ο έρωτάς μου περνάει μια πολύ ζόρικη εφηβία. Αλλά δεν είναι τελείως ουτοπική, ξέρω ότι δεν γίνεται να μη σ'αγαπάω. Ούτε να το εξαντλήσω έτσι μπορώ. Μόνο να στριμόχνομαι και να μισώ τα εθνόσημα καταφέρνω. Άσε που κινδυνεύω. Αλλά μην ανησυχείς, εσένα σε προστατεύω πάντα με αυτοθυσία πολύ. Δε θα σε πειράξει κανείς, πάνω από το πτώμα μου, στο έχω πει. Σκοτώνω. Δεν κάνω και τίποτα άλλο, το έχεις καταλάβει..

Μόνο απο μένα για σένα

 

 

Πώς πέφτουνε κάστρα με ουρανούς στα κεφάλια..

 

 

Σ'αγαπώ όμορφα και δε φοβάμαι τίποτα!

 

Προβολή - Δεσποινής Τρίχρωμη

όπως περνούν δέντρα από το παράθυρο σε κοιτώ κι όλο σε προσπερνώ δέντρο γίνομαι και γω στον αυτοκινητόδρομο και προσπερνώ ακίνητο βουνό κάθε φορά που μου λες σ’ αγαπώ ψάχνω βιβλία να το χειριστώ να σε φιλήσω ή να σε σιχαθώ βγαίνω και κλαίω στην πίσω αυλή εκεί που κάναμε την προβολή δέντρο σε δέντρο ήταν το πανί ταινία εγώ και κοινό εσύ το σ’ αγαπώ μου το άφησες μισό σε ποιο βιβλίο να βρω αν μου ‘κανες καλό απίστευτο κενό και όχι γιατί σ’ αγαπώ διαλύομαι στην σκέψη πως εσύ μου το ‘μαθες κι αυτό

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τα χρόνια που με είχα σκοτώσει παραδόξως υπάρξαν και τα πιο ευτυχισμένα μου.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν ποτέ θα ζήσω μιαν Ανάσταση που να αξίζει τον Θάνατο. 

Γρίφος

 

Τι είναι δικό σου μα οι άλλοι το χρησιμοποιούν περισσότερο από εσένα;

..........

.........

............

...........

............

.............

.............

Το όνομά σου

Λίγα για τη βία

 

Η Βία στην μυθολογία είναι μια χθόνια θεότητα σημαίνοντας πως πάντα θα υπάρχει. 

Ο μόνος τρόπος για να σπάσουμε τον κύκλο  της βίας είναι να καταλάβουμε την συμπεριφορά του θύματος και να την ξεριζώσουμε από όπου μπορούμε. 

Γιατί ξέρεις τι είναι τα τρία ΜΜΜ πάνω στον σταυρό του "τρελού"; Είναι οι λέξεις: Μήτρα Μετάλλαξη Μεταμόρφωση. 

...Πάλι καλά που υπάρχει ο "τρελός" και μας ανοίγει τα μάτια...

Σ' αγαπώ.

ΑΒΕ ΚΑΙΣΑΡ

 

Κοιτάζω μια φωτογραφία. Σε αυτή τη φωτογραφία έχεις γαμηθεί. Είναι πιο γλυκά τα χαρακτηριστικά σου. Εγώ θέλω την άλλη που είσαι σκύλα, που είσαι άγρια και δεν έχεις γαμηθεί ακόμα. Το ξέρω, θα γαμήθηκες μετά.. από έρωτα εξοφρενικό για κάθε ξεχωριστό σου πόρο. Με λυμένα πόδια και σφιχτές ρώγες ανοιχτό στόμα κι ανατριχίλα και σπασμούς και νεύρα τεντωμένα που μαστιγώνουν κι αποκολλόνται από το σώμα της ύπαρξης και ρέουν μέσα σε ένα μάτι από πυρακτωμένο σκοτάδι που ανασαίνει με αδιανόητη καύλα. Στο ουρλιάζω αλλά εσύ γαμιέσαι. Και πριν και μετά και στη φωτογραφία. Στη φωτογραφία σε γαμάω κι εγώ. Άγρια σκυλίσια και γλυκά. Να ξαναγεμίζεις χρυσά χύσια τα μπούτια σου να γίνεται το μισό σου σώμα άγριο και το άλλο μισο γλυκό. Ατελείωτα. Να χάνεις τον λογαριασμό σου μαζί μου. Όχι, δε σου λέω για να σε πείσω. Είναι σίγουρο ότι κι εσύ το θες. Κάπως έτσι. Αλλιώς θα είχα γλυτώσει.