Που είναι ο ευσπλαχνικός τρόπος που μου έταξες; Βιβλία για να στηρίζουν τα σπασμένα πόδια απ' το κρεβάτι, την καρέκλα και το τραπέζι; Βιβλία για ομπρέλα στο κεφάλι. Βιβλία για σπίρτα, το κοριτσάκι με τα βιβλία σπίρτα θες να γίνω; Να το κάνω μασούρι το βιβλίο και να του φορέσω και προφυλακτικό; Να το κάνω δίσκο για το φαγητό, καλαμάκι για να πιώ; Τσιγαρόχαρτα να τα κάνω να τα καπνίσω; Να μαζεύω Βιβ - λεία; Έτσι μου έρχεται να μη ξανακάνω τέχνη ποτέ μου. Την ανθρωπότητα δεν την σκέφτεσαι; Δε τη σκέφτεσαι. Το ξέρω. Άρα ούτε εμένα με σκέφτεσαι. Απλά να πούμε από εμάς πήρες κάποια στοιχεία για να διανθήσεις το έργο σου. Κάτι που ποτέ σου δε θα παραδεχτείς κι όλας. Ωραίο το έργο σου όμως δε λέω, αξίζει και την ζωή του να δίνει κανείς για το έργο. Όλη όμως; Τι στην ευχή! Γιατί σου είπα ξέρω πως γράφονται τα ποιήματα και φαντάζομαι τι έχεις τραβήξει. Εντάξει, δίνεις, δίνεις την ζωή σου, κι από το υστέρημά σου είναι που δίνεις δηλαδή. Το ξέρω. Σε εμάς; Θα δώσεις τίποτα σε εμάς sweetheart? Γιατί δεν έχω καμιά όρεξη να ξαναρχίσω τα ακαδημαϊκά, την καθαρεύουσα και τις τέχνες. Να με περιφρονείς σα ζητιάνο. Να μην καταλαβαίνεις την αγάπη μου και να με βλέπεις για σεξομανή που σε πρόδωσα έτσι -άκουσον άκουσον!- ότι πρόδωσα έτσι την αγάπη σου. Που είναι η αγάπη σου; Βάλε υπογραφή. Να ξέρεις. Εγώ τώρα που πηγαίνω κι εσύ έρχεσαι, λαγέ, δεν ξέρεις τίποτα από χελώνες. Τι σοφές είναι και τι ωραία που το κάνουνε. Δε θα με βγάλεις εκτός λειτουργίας εσύ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή