Το ξέρω. Το βλέπω. Να σου λείπει το βύσσινο... αν είναι τέτοιο... και το κεράσι.

 

Εμένα τα χούγια σου μ’ αρέσουνε. Με ξετρελαίνουν! Με φτιάχνουνε πώς να στο πω, οι δαιδαλώδης ιδιοτροπίες σου που ιδιάζουν. Τα βρισίδια που μου έχεις ρίξει. Μέχρι και το ζώο προς εξαφάνιση και εξερεύνηση που με έκανες πειραματόζωο ερήμιν μου. Όλα.  Ότι και να κάνεις, ότι. Και τώρα που βρήκα το κόλπο -να πιστεύω- δε σταματάω με τίποτα. Ούτε θεός, ούτε ο πάπας εγώ ο ίδιος, ούτε και πεντακόσιες διμοιρίες ματ, δικές σου. Η πείνα, η δίψα, τίποτα. Είσαι η αναφορά μου και η παράδοση. Ο αρχαίος και ο νέος κόσμος. Τα γυαλιά μου εσύ είσαι που μου τα έβαλες. Ο πόθος και η ζωή μου, ο βίος μου ο βιωμένος κι ο αβίωτος. Η καύλα μου και ο παραδομός της. Το όνειρό μου το πιο πολύτιμο, το αλώβητο και Μεγαλύτρωτο. Το κινούν ακίνητο, το νέφτι στον κόλο μου γαμώτο, ο πλανήτης μου, το μαγνητικό του φαινόμενο, η Κοσμογονία απ΄την αρχή η ορθογραφημένη, η γέννηση κι ο θάνατος, η αφθαρσία της ύλης, ο κόσμος των ιδεών και οι αισθήσεις του μέλλοντος οι εξελιγμένες. Σήμερα θα μπορούσα να κάνω χίλια πράγματα. Mission impossible εκστρατεία. Να επισκεφθώ ανθοπωλεία και ζαχαροπλαστεία. Να πακετάρω το καλό μου τετράδιο. Να ναυπηγήσω, πραγματικά όμως, ένα «πλοίο» με το όνομά σου. Να σου βγάλω φωτογραφίες τα δάκτυλα μου παπαριασμένα. Το χαμόγελό μου το τσακισμένο από την συνειδητοποίηση και την έλλειψη σου. Να πάω στα βράχια και να σε ψάχνω. Από τις αμοιβάδες ως το σήμερα, να κυλιστώ και να κουκουλωθώ μέσα στον ατέλειωτο κι αλύτρωτό μας  έρωτα. Να ‘ρθω να σε κλέψω. Αυτό θέλω. Χωρίς να έχω κάπου να σε κρύψω, για να μένεις ελεύθερη. Να κάνουμε έρωτα, έρωτα ασταμάτητα μερικά εικοσιτετράωρα. Να βρεις έναν τέτοιο τρόπο να με καθησυχάσεις ότι δεν χρειάζεται να σε τσιπάρω με gps και να ψάχνω τον ορό της αλήθειας. Γιατί κι εγώ δεν έχω μάτια για τίποτα άλλο αγάπη μου. Και δεν θέλω να τυφλώνομαι από απελπισία σαν τον Οιδίποδα σε παρωδία και τσοντοέκδοση. Εντάξει, μάτια μου, μάτια μπορεί να έχω και πληγωμένο μυαλό, αλλά καρδιά δεν έχω για τίποτα άλλο. Πριν λίγες μέρες είχα παρκάρει σε μια οδό που υπήρχε ένα ιατρείο, προσπαθούσα να θυμηθώ το επώνυμο του εφηβικού μου έρωτα και δεν το θυμόμουν, ερχόσουν κι έρχεσαι εσύ μπροστά μου και τότε σε έβρισα πρώτη φορά. Κοίτα λέω τι έχει γίνει! Το ξέρεις. Πόσες φορές θες να στο πω; Θες να στο ζωγραφίσω πάνω σου θέλω να στο ζωγραφίσω ψαράκι μου. Ορίστε. Γίνομαι γελοία πάλι. Και ξέρω ότι θα τρέμουν τα πόδια μου, η φωνή θα κάνει τα δικά της ότι  έρχεται η συντέλεια. Η μαγκιά σπαρταράει σφαγμένη χάμω, το μυαλό αερόστατο, το κορμί παραδομένο και δεν έχω ακόμα δει τίποτα. Έχω πάρει έκσταση, lsd, mdma, lovers, special K, τάντουρα, παπαρούνα, αυθεντικό όπιο, peragon, αλουμπερντίνη, κολομβιανή κοκαΐνη, μανιτάρια, παλιά τσιγάρα οχτάωρα. Έχω κλειδωθεί μέσα στεγνή. Έχω πηδήσει σε δίχτυ από 18 ορόφους, έχω κάνει παραπέντε, καγιάκ σε καταρράκτες, ραπέλ σε γκρεμό, σπηλαιοεξερεύνηση, μοτοκρός σε γιδόστρατες, έχω περπατήσει στο «μπρονξ», έχω μεταφέρει βόμβες μέσα σε περιπολικό. Έχω μια προϋπηρεσία που ίσως βοηθήσει. Έχω ζήσει με αστέρια και νερό. Πες μου πως θα έρθεις αυτή τη φορά.. Να βάλω κορδελίτσα στα μαλλιά..    γιατί     Σ’ αγαπώ.            Σ' αγαπάω. 

Σ' αγαπάω.. θέλω να στο πω χωρίς να κομπιάσω και χωρίς ψήγμα μελαγχολίας μέσα του. Να στο πω στιβαρά, σοβαρά και υπεύθυνα. Σε μονόγραμμα να στο κάνω.