Σ’ αρέσει να μπαίνεις σε σώματα άλλων και να μου κάνεις έρωτα. Μου κάνεις έρωτα σα να με βρίζεις. Να με βρίζεις που μου λείπεις και σε έχω ανάγκη. Που σε ερωτεύομαι και σε χρειάζομαι απελπισμένα. Που υποφέρω γι’ αυτό.
Όταν οι εγκέφαλοι μας χωρίζονται από τον χαώδη χώρο που υπάρχουν άλλοι μέσα σε αυτόν και πρέπει να παλεύω να τους προσπερνώ κάθε στιγμή. Να σε κρατώ μέσα μου μόνο ολόκληρη. Να τρέχω να βρω να πληρώσω, λίτρα σε όλα αυτά που μου στέλνουν ένα κουτί με μόνο το ένα σου δακτυλάκι. Όταν γκρεμίζομαι από τα χείλη σου στο μπούστο.
Ναι. Αν με ρωτούσες αυτή τη στιγμή θα σου έλεγα πως δεν λειτουργώ όταν λείπεις. Και ξέρω τι σημαίνει αυτό, γιατί ξέρω να λειτουργώ και χωρίς εμένα. Πες μου πως θα έρθεις. Ένα τετράγωνο από το σπίτι σου θα σε περιμένω.
…
Καλύτερα να μη ξέρει τι είναι για μένα αυτό το φιλί. Ίσως έτσι το πάρω. Δήθεν δοκιμαστικά και τυχαία μια στιγμή σα βρισιά του θανάτου μια νύχτα.
Την νύχτα που η απραξία δεν ωφελεί.
Μεθυσμένοι κάπου στα σκοτάδια με λέει με ένα όνομα κάποιου. Αυτή είναι, που έχεις στείλει εσύ.
Μ’ αρέσει να παίζεις μαζί μου, γιατί, τι το ωραιότερο από τον έρωτα τον μαγικό. Μου έκανες έρωτα σα να με έβρισες. Κι έφυγες.
Τίποτα πιο αληθινό σαν αυτό δεν έχω ζήσει. Καρδιά μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή