σχισμένα όλα

 

Θέλω τόσο πολύ να καταλάβω. Μιλώντας στο υπερπέραν φτάνω πάλι στο ίδιο σημείο. Στην τελευταία ανάμνηση. Είναι μόνο μια επιφάνεια και δεν με βοηθάει πολύ. Γυρίζω πιο πίσω. Στις πέτρες, στην δουλειά με τα κοπίδια και τα χτένια. Στην δουλειά με τα τσεκούρια, και τα ξύλα, στις ελιές. Θα ήθελα να δούλευα σε σφαγεία, να έσφαζα όλη μέρα. Να μπορούσα με κάποιον τρόπο να φτάσω στο σημείο να ξαναδωθώ σε καινούριο άνθρωπο. Τουλάχιστον μου είχαν μείνει τα ζώα. Και οι άνθρωποι ζώα. Οι άνθρωποι ζώα δεν ξεχωρίζουν την ευτυχία από την ηδονή. Ξέρεις ότι όσο τους ταϊζεις σε αγαπάνε και τελειώνει το παραμύθι πριν καν αρχίσει. Αγαπάω πολύ τα ζώα. Ίσως περισσότερο από τους ανθρώπους αλλά δυσκολεύομαι να γίνω σκέτο ζώο τώρα. Ίσως τα καταφέρω σιγά σιγά. Αλλά καλύτερα πρέπει να βρω μια λύση που να μην αφήνει τόσα κενά. Τόσον καιρό νομίζω ότι γράφοντας ανοίγω την καρδιά και το μυαλό μου για να επικοινωνήσω. Για να προκαλέσω έναν διάλογο. Να αποδείξω ότι δεν είναι ανήθικο αυτό που ονειρεύομαι, ότι δεν κινδυνεύουν από αυτό τα παιδιά. Τα μέσα που χρησιμοποιώ δεν έχουν και την καλύτερη δυνατή ποιότητα, είναι μια δημόσια σελίδα εδώ που μιλώ, είναι ένα ξεφτιλισμένο μέσο κι αυτό δείχνει την έκπτωση που με φέρνει η ανάγκη μου. Τα κενά της υπομονής μου, το πως ζητιανεύω λίγη επίπλαστη χαρά. Αλλά θέλω τόσο πολύ να ξέρω. Να ξέρεις για να μου πεις ίσως κάποια στιγμή κάτι. Να με βοηθήσεις να συμπληρώσω όλα αυτά τα κενά. Κι ας μην τα καλύψεις όπως θα ήθελα,  αν δε θες δε γίνεται να καλυφθούν όπως θα ήθελα. Όμως τουλάχιστον θα είχα μια εικόνα που να εμπιστευτώ, μια ιστορία για να πατήσω και να συνεχίσω να προσπαθώ για την όποια ευτυχία μπορώ να πετύχω. Να αδρανοποιήσω τον ερωτισμό μου αν είναι λανθάνον και να δοθώ με όλες μου τις δυνάμεις στο υπόλοιπο. Να πω πως κι εγώ μπορώ να είμαι μια φαντασμένη που ερωτικά θέλει κάτι πολύ συγκεκριμένο που είναι χαμένο κάπου μέσα στα δισεκατομμύρια και που τελικά δεν έχει και οπωσδήποτε κάποιο νόημα στο να προσωποποιηθεί. Θα μπορούσες να με βοηθήσεις σε αυτό αλλά δείχνει να μην σε πολυνοιάζει να αλλάξεις τις τελευταίες σου κατάμουτρες προς εμένα φράσεις. Κι ούτε να δεχτείς τις συγνώμες μου για να αφήσεις τα γεγονότα να αναπαυθούν εν ειρήνη και να ησυχάσουν. Τι συμπέρασμα να μπορέσω να βγάλω από αυτό. Στέκονται μέσα μου σχισμένα όλα.