σπασμένη ολότητα

στο μονοπάτι που πήραμε
καβάλα σ’ένα άτι νεογέννητο
o ήλιος τυφλώνει το φεγγάρι

κι αυτός άτραπος
αόρατος κι άτοπος

γυρνά μαγεμένα γυρίσματα
διχασμένες περιόδους
στις πιθανότητες

[όμορφο καμένο πεύκο]

βαρκαρόλα φύγαμε και δε γυρνάμε
απόδραση απ της ξένης γης τη πατρίδα
θαμμένη στης άμμου την κουκίδα


τίποτα ο έρωτας δεν εγγυάται
θυμήσου αν πεθαίνουν οι θεοί

σε βρώμικα σεντόνια σέρνονται τα φτερά της νιότης
της δημιουργίας ο δήμιος σκαλίζει πληγές ζωηρές

κυνικές κοινωνικές εκδοχές

αποσιωπήσεις σε μουγκές ερωτήσεις
δειλίες καμώνονται για ανωτερότητες
παράφορες ζήλιες ντύνονται με αδιαφορίες
φερόμενες ιούς ζώων μεταλλαγμένων ζωών

τελευταία ήρθα χαμένη και γελώ τελευταία
χαμένο μυρμήγκι με τα πιο ονειρεμένα φτερά

που σε σκέφτομαι ο πλανήτης μεγαλώνει
κι η απόσταση γίνεται γραμμή που με δένει
και με λιώνει σαν του βόα την αγκαλιά βοερά
με σφίγγει σαν σφηκών χιλιάδες τσιμπήματα

να μ' αγαπάς και να με αγγίζεις στα μάτια στο πρόσωπο
αφήνοντας πότε πότε τότε να αιωρείται το μαγικό σου ραβδί

''..diamonds lives for ever.''

(foto by Fanny)