μΑΤΙΑμ

σε μια θάλασσα πυρωμένη
η ουσία μας πειραγμένη
κι η ψυχή συμπυκνώνεται
όπως η γνώση στα ύστατα

τεμαχισμένη τρέχει η ταραχή
τραυλίζοντας δικαιολογίες
συναισθηματισμούς στο παζάρι
αδιέξοδη σάρκα για ξόδεμα

κρατώ κάτι και καρτερώ κάτι
που ξεμακραίνει που θυσιάζεται
λέει λύεται θύελλες απ' αυτό
απαστράπτουσα βιτρίνα για βίτσια
διάφανη φιμέ καθρέφτιζε φυλακή
σε μέγεθος εκεντρικά ανεξέλεγκτο

μεθυσμένη κι αβύθιστη
ανυπόστατη ως ανείπωτη
σκέψη αέναη σκεπάζει
την ενέργεια μου μυστήριο
σωριασμένο Σιωπητήριο

σα πλυντήριο να μαστε
γύρω γύρω όλοι μαμά
με απορρυπαντικό τις απορίες μας
παραδίνομαι παροικούμαι παρηχούμαι
στον άπλετο χώρο των απλύτων χορεύω
στο αναπληρωματικό οστεοφυλάκιο

στη μύτη τρέμουλο έχω απ' το μάγουλο
ένας εσωτερικός στροβιλισμός
που εγείρει μνήμες από μορφασμούς
το ξένο σώμα με ανατριχιάζει
τροχές αίματος μου ανταριάζει
όπως γλύφει τους τοίχους ορθούς
γωνίας παραλληλόγραμμο
κουτί κουτή κουτί κουτή

εκεί που τα έκλεισα όλα
πιέζονται αναμιγνύονται
μαγνητίζουν μαραίνονται
δίνουν τους χυμούς τους
σε χίμαιρες βλαστημώντας τους
νέους αβάσταχτους βλαστούς

το κάτι που περίμενα δεν ήρθε
κομμάτι κομμάτι σκόρπισα
την σκόνη μου στη σκιά του φωτός
φίδια κρύβονται κάτω απ' τις πέτρες
γιορτές γαϊτάνια και γιασεμιά
χαιρετώ σας μια μια δίνω φιλιά

άτακτη ακμή άκτητη ακτή
με άτιμη ή ανεκτίμητη ορμή
ωμή μέσα σας μπαινοβγαίνω

(fotos by Fanny /Αντίριο)