φθηνοπορινή καταιγίδα

Μια φθηνοπορινή καταιγίδα η ψυχή μου
προτοβρόχια όλα αυτά που είδα και θα δώ
σταγόνες που με λύσα χτυπάν το γυμνό κορμί μου
ψάχνοντας στο άπειρο μια ελεύθερη φυλακή να βρώ

ξάφνου η θάλασσα αγριεύει απότομα
ο ιονός της αλλαγής κρόζει εμπρός μου
δέστε καλά τις βάρκες σας ψαράδες μου
θεά, δωσ’μου πανιά, κατάρτια, αέρα δώσ΄μου

φθηνοπορινή καταιγίδα ξεπλένει μέσα μου
ότι βρομιά εξέρανε το φώς σου
δές πως κυλάνε οι σταγόνες, σαν το αίμα μου
δεν είμαι εγώ ούτε οδηγός, ούτε φρουρός σου

..δυο κύματα αφρός εγίνανε στα βράχια μου..

(fotos by Antony, Capo Araxo)