Μια μέρα σαν κι αυτή

μια μέρα σαν κι αυτή θέλω να ουλιάξω
απ’ το πρωί να ξανοιχτώ, το βράδυ να πετάξω
να βγώ σε μιαν ακτή με βράχια μυτερά
ότι με τρώει απο παιδί με μια πνοή ν’αλλάξω

τα σύννεφα του ορίζοντα να’ ναι πικνά και μαύρα
ο ουρανός ν’αστράφτει σαν τη μέδουσσα
η θάλασσα να μοιάζει με άπατη χαράδρα
κι εγώ ν’ακροβατώ μ’ενα σχοινί
στου φεγγαριού τα άκρα

μια μέρα σαν κι αυτή θα’θελα να μουνα
στης θάλασσας τον σκοτινό πυθμένα
μ’άγρια φύκια και μαγεμένες κοραλιές
και του ψαριού το γλυτσερό και συχαμένο δέρμα

να κολυμπώ χαρούμενα και ξέγνοιαστα
στα ατέλιωτα τα βάθη τα ξεχασμένα
στο απόλυτο έρεβος, στο μαύρο φώς
ποτέ κανέναν να μην έχω δεί
ούτε ακριβώς και ’μένα

[fotos by Antony, Capo Araxos]