..λέξεις τρίζουν..
λευκό μηδέν, σημείο εκίνησης και χάους,
βγαίνω,βαλσαμωμένα τέρατα τον κήπο μου στολίζουν
η ζωγραφιά της ψυχής μου σκούρο μπλέ
των πάγων, του βυθού, του νυχτερινού ουρανού
επικριτές χαθήτε όλοι απο μπροστά μου
σαν δεν αρέσω τραβάω πλώρη για αλλού
μόνο σε σένα να μιλάω χαρτί μου, θ΄ακούς;
με ένα πλατύ μιδίαμα ηρωνικό και γελιο
απ’τις φωτιές μου μέσα βλέπω απο καπνούς
να αγαπώ σε ποιό θα μάθω σχολείο;
(foto by Antony)
96 ta poiimata stis etiketes
ΑπάντησηΔιαγραφήsta 100 na stamatisw!!!!!!!!
..sayti ti foto eimai xalia alla i8ela na petixw to midiama..
ΑπάντησηΔιαγραφή;oPPPPPPPPPPPPP
ΑπάντησηΔιαγραφήgia pes..
Κλα ειναι εδς βρε Pandiony ,
ΑπάντησηΔιαγραφήμην τραβας γι αλλου
Που θα βρεις χειροτερα? PPP
Καλησπερουδια !
αυτό εδώ όμως είναι το ομορφότερο όλων,
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως επειδή νιώθω και μια οικειότητα μ'αυτές τις συνομιλίες με το χαρτί
η περιγραφή σου είναι δυνατή
εκεί που φανερώνεται το χαρτί ως σταθερά,
δικαιωμένο ή αδικαίωτο
πανικοβάλλει
αμφιθυμία,
το χαρτί μπορεί να είναι θεσμός αλλά αμφισβητείται
καθώς όλα είναι γραμμένα αλλού...
από την άλλη το βλέπω και λίγο σαν φορέα κάποιας,της ελάχιστης εξουσίας,
αυτό άλλοτε με γοητεύει και άλλοτε με κάνει να το αποστρέφομαι
με μια λανθάνουσα αντοχή στη θέλξη του,
η ενάργεια αυτής της αντίφασης,είναι και η βαθύτερη διχοστασία που με ορίζει,
κάτι σαν Δελφικός χρησμός
ένα σύστημα σημείων...
καλημέρα κι εδώ
να είσαι καλά και να προσέχεις