Άλλαξα πολλά λάβαρα και ζωές ψάχνοντας να βρω μια λύση. Τώρα είμαι φίλος της φύσης. Το κρατώ αυτό πολύ καιρό και είναι σα να έχω καταλήξει κάπου καλά. Δεν έχω καμία σχέση με "φιλόζωους" και "οικολόγους". Ασχολούμαι με τον άνθρωπο μέσο της Ποίησης και της Φιλοσοφίας. Έχω επιβιώσει σε συνθήκες που κάποιοι θα της λέγανε απάνθρωπες κι εγώ τις λέω φυσικές και επιβιώνω. Βρίσκω τον δρόμο μου σαν το νερό. Δεν είμαι πολεμοχαρής άνθρωπος. Είμαι πεζοναύτης και Βούδας. Δεν είναι ότι επειδή δεν με ξέρει ούτε η μάνα μου πρέπει να συστηθώ σε κάποια μάνα, πατρίδα ή οτιδήποτε. Η αυτογνωσία με ενδιαφέρει και να αποκτώ μιαν αντίληψη του κόσμου. Συνέβει και με ενδιαφέρεις και θέλω να είμαι κοντά σου. Όσο έχω ουρανό και θάλασσα μπορώ και υποφέρω την Γη. Στον ξαφνικό πόνο αν είναι πολύς βρίζω και ουρλιάζω και μετά θυμάμαι τις τεχνικές αναπνοής και τις κάνω και μπαίνει πάλι σε μια υποφερτή τροχιά το πρόβλημα. Λυπάμαι για τις κακίες και είναι το χειρότερό μου να λυπάμαι. Έχω μάθει να παγώνω τον θυμό μου. Κόβεται καλύτερα και μαγειρεύεται πιο μαλακά. Μ΄αρέσει να ταυτίζομαι. Να έρχομαι σε μηδενική απόσταση με τον απέναντι τον αντίκρυ. Όπως είναι η ευγενική αγκαλιά στην πάλη η ισοπαλία. Αυτές είναι ευτυχισμένες στιγμές. Βρίσκομαι σχεδόν εκτός κοινωνίας. Εκτός πατρίδας. Εκτός θρησκείας. Δεν είναι εύκολο να πηγαίνεις από τα κατσάβραχα διότι δεν θέλεις να μπεις στην διαδικασία να βρεις να πληρώσεις διόδια. Στα κατσάβραχα έχει πολύ ομορφιά για μένα πιο πολύ από τους δρόμους. Είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα συναντηθούμε αν δεν το επιδιώξουμε. Είναι δεδομένο πως χρειάζεται ταξίδι κάθε φορά που θέλουμε να βρεθούμε. Πολλές φορές βαράμε αντίθετες κατευθύνσεις σα να χωρίζουμε. Και πονάει. Πονάει η έλλειψη η στέρηση του ανθρώπου του σπιτιού η κούραση από τον δρόμο. Οι ζωντανοί πονάνε όχι οι νεκροί. Αποφεύγω και τα νεκροταφεία. Σίγουρα τα μαλλιά μου και τα νύχια μου προτιμώ να τα καίω και να μην τα ρίχνω στα σκουπίδια ακόμη και τα ρούχα κι όλα αυτά μέχρι που βγάζω και λιάζω τους καθρέπφτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή