ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΣΩ ΝΑ ΕΞΑΓΟΡΑΣΩ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΩ
Η Βικτώρια είναι μια καταθλιπτική πλατεία. Θυμάμαι πως σε όλες τις νίκες μου έκλαιγα γιατί αντίκριζα μια ιστορία αποχωρισμού μέσα σε μια θύελλα κάποιοι που χαμογελούσαν σαν περασμένα. Τα χαμόγελα, τα κλάματα , οι αδρές κι οι έκλογες κινήσεις συνθέτουν τον άνθρωπο. Είναι τόσο δύσκολο να ανοιτάξεις. Δεν ληστεύω μνήμη. Η μνήμη στο καμιά θα. Δεν χρειάζεται να πίσω, να εκβιάσω να εξαγοράσω για ποτέ. Εκεί που θέλω έρχεται και με βρίσκει όταν το νιώθει μαζί σου πιά. Τα έργα μας μοιάζουν ένα φτερό από παγώνι. Να κοιτάξεις. Κράτησες για λίγο το φτερό.
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή