Είδα κι ένα σπίτι πλήνθινο που το είχε σωρώσει η μπολντόζα και λυπήθηκα και θύμωσα. Γιατί γκρεμίζουν τόση αρμονία και τόση φύση και ψυχή. Για να φτιάξουν μια χημική σκουπιδοπαραγωγή επιφανιακή γκλαμουροκατάσταση. Μαλακία. Ας πηγαίνανε παραπέρα. Αυτό ήταν ήδη άψογο και με τον ασβέστη του για 10.000 χρόνια. Φαντάστηκα τους ανθρώπους που το φτιάχνανε, τον ιδρώτα τους και την ευχαρίστηση. Την γιορτή που ήταν τότε η οικοδομή. Και τους ένιωσα από μέσα μου να το κοιτάμε. Θυμωμένοι και λυπημένοι.
Ο Τρικούπης τότε έπαιρνε το δάνειο της χρεοκοπίας. Να ξεράνει την Κοπαΐδα. Και να φτιάξει τα τραίνα των Τεμπών σήμερα. Άκου να ξεράνει τη λίμνη λες και δεν υπάρχουνε χωράφια ένα γύρω. Τί να του πούμε. Μπράβο του που μας χρεοκόπησε να ξεράνει τη λίμνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή