Σήμερα είμαι παράξενα. Πήγα το πρωί στην τράπεζα και χαμογελούσα. Έδωσα την σειρά μου σε δύο κυρίες στην πόρτα κι αυτές κάθησαν μισή ώρα στο ταμείο για να σηκώσουν πολλές χιλιάδες ευρώ και ήρθαν τρείς υπάλληλοι και προσπαθούσαν τόση γραφειοκρατεία και τους έκανα χιούμορ κι ύστερα έδωσα άλλη μια φορά την σειρά μου σε μια γιαγιά που έιχε το μειδίαμα το ανάποδο του σηλινού και ενώ με έπιασε και κρίση άσθματος όσο περίμενα δεν έχασα την διάθεσή μου. Και όταν πήγα στο νοσοκομείο να πάρω τα αποτελέσματα με καθυστέρησαν και ούτε τα είχαν βγάλει δεν έχασα ούτε τότε την διάθεσή μου. Μετά στην Θάλασσα μάζεψα φύκια και αγριόπρασα και χαμογέλασα που το πλοίο το άσπρισαν και το λένε Πηνελόπη. Όπως το είδα από την μια μεριά στην αρχή δε φαινόταν καλά από τις ρόδες και έβλεπα μόνο το PINE και γέλασα, τί , πίνε λέει. Και χάρηκα που του βρήκα κι έβγαλα την τραβηχτική φωτογραφία. Μου χαμογέλασαν στον δρόμο χαιρετήθηκα. Μάζεψα βότανα πηγαίνοντας και που περίμενα τα παιδιά. Κάπου στο απόγευμα έπεσα σε βαριά μελέτη και χαλάστηκα. Τί περιθώριο αφήνεις για αυθορμητισμό στο νου όταν μαθαίνεις τόσα πράγματα. Κι ακόμη ανησυχώ πως ξέρεις παραπάνω. Πως ξέρεις τα πάντα. Και ας είναι αυτό η βάση. Και τα ξέρεις και δεν επεμβαίνεις αλλά παρεμβαίνεις. Διάολε! Άνθρωπος βαίνεις. Διάολος παρεμβαίνεις. Θεός επεμβαίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή