Συχνά σκέφτομαι τον θαυμάσιο θαυμαστή μου Δημήτρη τον αγιοταφήτη... Να είναι καλά. Αν την σκαπούλαρε ο πατέρας σου. Αν απολαμβάνεις και χαίρεσαι τα πρωϊνά.

 Νιώθω λίγο αμήχανα που του φόρτωσα τα ζουρλά μου. Θυμάμαι την ευγενική συγκινημένη και συγκινητική  του φωνή. 

Δεν επέμινα στην επικοινωνία μας γιατί δεν ήξερα τί να πω και πως άραγε μπορούσε να μαζευτεί η κατάσταση που με δική μου ευθύνη  λάθους και παρεξήγησης ξέφυγε τόσο πολύ. 

Εύχομαι να είσαι καλά Δημήτρη. Να είσαι καλύτερα. Να είμαι κι εγώ καλύτερα.