Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν συνειδητή ταπεινότητα είναι δύσκολο να αξιολογήσουν τον εαυτό τους κι ως προς τους άλλους. Να εκτιμήσουν αντικειμενικά. Είναι αυτοί που θα λέγαμε πως βαράνε στις τιμές. Έτσι φτάνουν στο σημείο ενώ αδικούν να νιώθουν κι αδικημένοι, να πικραίνονται και να πονούν. Διότι οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν συνειδητή ταπεινότητα συνήθως δεν έχουν μάθει και να δίνουν χωρίς να κοστολογούν, να χρεώνουν και να πιστώνουν. Είναι κι αυτοί που ζητάν και τα δώρα τους πίσω και σου κοπανάν και τις όποιες αγαθοεργίες τους προς εσένα και μιλάν γι'αυτές και τις επιδεικνίουν και φροντίζουν να είναι δημόσιες κι επίσημες ή μέσο τρίτων αλλά εμφανώς δικές τους, οι όποιες χειρονομίες και προσφορές τους. Γι' αυτό πρέπει να τα αποφεύγουμε όλα αυτά και να μην μας συγκινούν οι τιμές και οι δόξες τους όσο θα μας συγκινούσε ας πούμε μια καθημερινή ταπεινή χειρονομία ή ακόμη και η σκέτη παρουσία τους στις σημαντικές μας στιγμές και την καθημερινή ζωή μας. Και δεν μιλάω εδώ για την ταπεινότητα που εμφανίζεται ως προσωπείο του εγωϊσμού. Μιλώ για την συνειδητή αυθεντική την απλή ταπεινότητα, αυτή που δεν κομπάζει, αυτήν που φεγγοβολά, που μειδιά και σιωπά και δεν επιδικνίει τα δώρα της. Που δεν κάνει τεμενάδες και δεν βροντοφωνάζει τον ευεργέτη της. Ένα ευχαριαστώ, ένας καλός λόγος όταν βρεθεί στην κουβέντα και την στιγμή ή ένα γλυκόλογο και μια ιδιωτική πράξη της φτάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή