Σε είδα στον ύπνο μου. 

Είδα σε όνειρο πως ήμασταν εκδρομή σε μια πόλη που ήταν λέει το Καρπενήσι αλλά έμοιαζε κάτι σαν την Καλαμάτα σε στιλ Αράχωβας στην αρχή. Περπατούσαμε παρέα με κόσμο μια μεριά που ήταν η ακροποταμιά με γεφύρια και λιθόστρωτα και μεγάλα πλατάνια πάρα πολύ όμορφα. Και όπως μιλούσαμε ερχόμασταν κοντά και αγκιζόμασταν έτσι σα να μην τρέχει τίποτα αλλά έτρεχε. Και φτάσαμε σε ένα μεγάλο ψηλό κτήριο σαν ξενοδοχείο και κάπου χωριστήκαμε και μπήκα σε ένα δωμάτιο και είδα τον Έκτωρα και σπινθιροβολούσε και ήταν πολύ όμορφος και χάρηκα και αγκαλιαστήκαμε και καθήσαμε μαζί και χτύπησε η πόρτα και ήσουν εσύ με την Πέννυ και κάποιους άλλους και μια κυρία που ήταν η μαμά λέει του Έκτωρα που σηκώθηκα από την θέση μου για να της συστηθώ και ήμουν ασηνήθιστα υπερβολικά ευγενής και πολύ μαζεμένη. Και έβρισκα ευκαιρίες στην κουβέντα να σ' αγκίζω και να σε πιάνω και να βρίσκουν τα πόδια μου τα πόδια σου και να χαμογελάμε. Και κάποια στιγμή που καθόμασταν στο μπαλκόνι παιδιά λέω έρχονται πέτρες γιατί είδα από πολύ μακριά μια καταιγίδα να έρχεται και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπεφτε χαλάζι ακανόνιστες κοτρώνες ίσα με μια μπάλα ποδοσφαίρου η κάθε μία και ήταν πολύ τρομακτικό και φαντασμαγωρικό γιατί το μπαλκόνι ήταν και ψηλά πάνω από πέντε ορόφους και σα να άρχισε να γέρνει προς τα έξω και πάτησα την κολώνα του κάγκελου να δώσω όθηση για να πάω λίγο προς τα μέσα και αυτή έπαιζε σα να ήταν ψεύτικη από μαλακό πλαστικό ξέρω γω και προσπάθησα να συρθω και μπήκα προς τα μέσα που ήσασταν εκεί εσείς μέσα άνετοι και κουλ και συνήλθα κι εγώ από την τρομάρα μου και βγήκαμε στον δρόμο που είχε βγει πάλι ο ήλιος και περπατούσαμε πάλι έτσι μέχρι που φτάσαμε εκεί δίπλα στο ποτάμι που θα έμενες εσύ και οι άλλοι και σας άφησα  εκεί και μετά άρχισα να περπατάω μόνη μου για να βρω που έμενα μέσα στην πόλη που από μέσα από το ποτάμι άρχισε να μου φαίνεται πολύ άσχημη και βρώμικη μέχρι που είχε σάπια φρούτα κάτω και αηδίαζα μέχρι και να πατήσω να περπατήσω και δεν μπορούσα με τίποτε να θυμηθώ που έμενα. Και ξύπνησα.